I think I need you (END)
ผมเคยคิดว่าตัวเองไม่ต้องการใครแต่สุดท้ายผมก็พบคนที่ผมต้องการ
ผู้เข้าชมรวม
6,977
ผู้เข้าชมเดือนนี้
42
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผมเดินผ่านต้นไม้น้อยใหญ่เข้าไปเรื่อยๆ
เสียงน้ำในลำห้วยไหลรินบวกกับเสียงนกร้องทำให้รู้สึกสดชื่นจนเผลอเดินเข้ามาลึกกว่าที่กำหนดเอาไว้
กล้องในมือถูกยกขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อเก็บภาพสวยงามของธรรมชาติที่หาดูได้ยากผ่านเลนส์ราคาเอาเรื่องของผม
แต่ขณะที่ผมกำลังหลงใหลอยู่กับการถ่ายภาพกลางลำห้วยตรงส่วนที่เป็นน้ำลึกเย็นใสอยู่นั้นจู่ๆอะไรบางอย่างก็โผล่เข้ามาในเลนส์กล้องผม
“เฮ้ย!!!” ผมอุทานเบาๆด้วยความตกใจก่อนขยับขาก้าวเข้าไปใกล้พร้อมทั้งยังเล็งกล้องไปที่จุดเดิมและคราวนี้ก็ทำให้ผมเห็นชัดๆว่าสิ่งที่ผมเห็นแวบๆเมื่อกี้คือเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังเล่นน้ำอยู่นั่นเองซึ่งผมมองเห็นหน้าเขาไม่ชัดเท่าไหร่…แต่ประเด็นก็คือเขาไม่ได้สวมอะไรเลยลงเล่นน้ำนี่สิ!!!
ผมคิดจะลดกล้องถ่ายรูปลงแล้วเดินเลี่ยงออกไปเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาทแต่ร่างที่กำลังขยับแหวกว่ายอยู่กลางน้ำใสนั่นก็ทำเอาผมอดใจไม่ไหวที่จะต้องขอเก็บภาพเอาไว้สักหน่อย
ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นใครแต่ว่าผิวขาวจัดนั่นช่างดูโดดเด่นยามที่ขยับตัวไปมาอยู่ในน้ำและกลายเป็นนายแบบจำเป็นให้ผมอย่างไม่รู้ตัว
ผมพอใจกับภาพที่ตัวเองเก็บได้โดยบังเอิญมากๆจนเผลอขยับเท้าเข้าใกล้ยิ่งไปอีกจนไม่ทันระวัง
“เฮ้ย!!!!” ผมอุทานเสียงดังเมื่อตัวเองเหยียบก้อนหินลื่นๆที่อยู่ข้างริมห้วยจนทำให้พลาดท่าล้มลงไปจนก้นกระแทกพื้นดีที่คว้ากล้องเอาไว้ได้
ผมรีบลุกขึ้นพร้อมกับสำรวจดูความเสียหายของเจ้ากล้องถ่ายรูปแสนหวงและโล่งใจที่เห็นว่ามันปลอดภัยดีเลยคิดว่าจะกลับเลยผมจึงพยุงตัวลุกขึ้นพร้อมกับรู้สึกยอกๆตรงสะโพกนิดหน่อยแต่ก็ยังเดินได้ปกติ
“นี่!!” เสียงของใครคนหนึ่งเรียกเอาไว้เลยทำให้เท้าที่เพิ่งก้าวขาออกมาของผมหยุดชะงักและหันไปดูเจ้าของเสียงซึ่งคือคนที่ผมแอบถ่ายรูปตอนที่เขากำลังเล่นน้ำอยู่นั่นเองถึงตอนนี้เขาจะสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแต่ยังหลงเหลือร่องรอยเปียกๆอยู่บนเสื้อผ้าที่ดูเหมือนว่าจะสวมใส่อย่างรีบร้อนและเส้นผมที่เปียกชื้นนั่น
ถ้ากะจากสายตาแล้วอายุน่าจะน้อยกว่าเขาประมาณ2-3ปียืนทำหน้าถมึงทึงมองผมอยู่ก่อนจะเดินจ้ำๆเข้ามาหาผม
“มาแอบดูคนอื่นเล่นน้ำมันเสียมารยาทนะรู้ป่าว”
“อ่า…ขอโทษนะไม่ได้ตั้งใจจะแอบดูบังเอิญผ่านมาเห็นพอดีน่ะ” ผมยกมือขึ้นเกาท้ายทอยตัวเองแก้อาการเขินที่ถูกจับได้
“เมื่อกี้ได้ถ่ายรูปผมด้วยรึป่าว” เขาถามพร้อมกับมองกล้องในมือของผม
“ห๊ะ! เอ่อ ถะ…ถ่าย”
“ลบเดี๋ยวนี้เลยนะ!!” เขาออกคำสั่งกับผมด้วยสีหน้าโกรธๆ
“ไม่รู้รึไงว่าการแอบถ่ายรูปคนอื่นโดยที่เจ้าตัวเขาไม่ยินยอมน่ะมันเป็นการละเมินสิทธิส่วนบุคคลนะ” เจ้าคนที่ดูท่าทางจะอายุน้อยกว่าสั่งสอนผมขณะชะโงกหน้าเข้ามาดูที่กล้องว่าผมลบรูปของเขาออกแล้วจริงๆ
ซึ่งผมเลยถือโอกาสปรายตามองเขานิดหน่อยและเห็นว่าผิวเขาสวยมาก ขาวเนียนใสจนเห็นเส้นเลือดบางๆตรงแก้ม
“ลบออกให้แล้วเนี่ย” ผมยื่นกล้องให้เขาดูเพื่อเป็นการยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองถึงจะรู้สึกเสียดายรูปอยู่ไม่น้อยก็เถอะ
แต่ก็อย่างที่เขาว่าแหละว่าถ้าเขาไม่เต็มใจก็เท่ากับว่าผมไปละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของเขา
“อืม” เขาพยักหน้ารับรู้แต่ยังไม่คลายสีหน้าที่แสดงความโกรธผมอยู่ก่อนจะเดินตึงๆออกไปทางเดียวกับที่ผมเดินเข้ามาผมกะจะรีบเดินตามไปทำความรู้จักเพื่อผูกมิตรแต่ขาเจ้ากรรมดันเจ็บแปลบขึ้นคงเพราะลื่นล้มเมื่อกี้แน่ๆเลยทำให้ต้องค่อยเดินกระเผลกๆไปตามทางเดิมซึ่งไม่ทันคนที่เดินจ้ำๆนำหน้ามาก่อนซะแล้ว
●●●●
ผลงานอื่นๆ ของ @Majorika ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ @Majorika
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น