ตอนที่ 1 : MAFIA 01 :: Intro
Agust D คือองค์กรมาเฟียที่ทำงานตั้งบริษัทอย่างเปิดเผย ตึกสูงสง่าใหญ่โตใจกลางกรุงโซล มีลูกน้องนับพันชีวิตที่ดูภายนอกเปรียบเสมือนพนักงานบริษัททั่วไปที่มีนามบัตรพนักงานเป็นของตัวเอง และใครๆต่างรู้กันดีว่า Agust D ไม่ใช่องค์กรถูกกฎหมายตั้งแต่ต้น การเปิดคาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลีใต้นั้นถึงจะถูกกฎหมายแต่เป็นเพียงสิ่งบังหน้าเท่านั้น เบื้องลึกคือธุรกิจมืดนานาชนิดที่ล้วนผิดกฎหมายร้ายแรงถึงขั้นต้องโทษสูงสุดถ้าตำรวจรวบรวมหลักฐานสาวมาถึงองค์กรได้
ไม่ใช่ไม่รู้ว่าทุกวันนี้ Agust D ทำอะไรบ้าง
ตำรวจและรัฐบาลเกาหลีรู้ดีทุกอย่างเพียงแต่ทำอะไรไม่ได้เท่านั้นเอง
เพราะอิทธิพลผู้บริหาร Agust D ค้ำฟ้าชนิดที่ว่าไม่มีตำรวจหน้าไหนกล้าลองดีกับเขา
มินยุนกิ
โซล
เกาหลีใต้
“วันนี้มีล็อตชิ้นส่วนอาวุธปืนสี่หมื่นกระบอกเข้าโกดัง นายท่านจะเข้าไปตรวจเช็คด้วยตนเองไหมครับ?”
เสียงทุ่มที่แฝงไปด้วยความสุขุมเอ่ยถามผู้เป็นเจ้านาย จองโฮซอกคนสนิทมือขวาของมินยุนกิ
“อืม ฉันจะไป”
“ครับ”
โฮซอกโค้งลำตัวเล็กน้อยเพื่อเป็นการรับทราบในจังหวะที่ยุนกิก้าวขาขึ้นลีมูซีนสีดำเงาที่จอดรออยู่ก่อนแล้ว โฮซอกปิดประตูให้นายท่านก่อนจะเปิดประตูฝั่งข้างคนขับและแทรกตัวเข้านั่งทันที
ลีมูซีนราคาเหยียบสิบล้านแล่นออกไปยังโกดังที่ตั้งอยู่แถบชานเมือง ร่างสูงโปร่งนั่งไขว่ห้างในท่าสบายๆ ใบหน้าหล่อคมจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง ในหัวสมองเขามีแต่เรื่องงานและเรื่องงาน เพราะอาชีพที่ทำอยู่มันไม่ง่ายแต่ผลตอบแทนมากมายมหาศาล มินยุนกิที่ใครๆต่างรู้จัก แค่ได้ยินชื่อก็ขนลุกขนพองไปตามๆกัน เขาขึ้นชื่อในเรื่องความโหดเหี้ยม เลวทราม ไร้หัวใจ สั่งฆ่าคนได้เป็นผักปลา เขายึดถือคติที่ว่าถ้าไม่จัดการมันก่อน มันก็จะแว้งกัดเราในวันข้างหน้า เขาไม่ปล่อยให้ศัตรูที่คิดร้ายกับตัวเองลอยหน้าลอยตาในแผ่นดินได้นานนัก ถ้ามีโอกาสฆ่า
เขาจะฆ่าอย่างไม่ลังเล
แต่ถ้าไม่มีโอกาส มินยุนกิก็สามารถสร้างโอกาสนั้นได้เพียงแค่กระดิกนิ้วเท่านั้น
โกดัง MINX
โกดังขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่แถบชานเมืองซึ่งไม่ค่อยเป็นที่รู้จักของผู้คนมากนัก หรือแทบไม่ผ่านตาผู้ที่ผ่านไปผ่านมาเลยก็ว่าได้ เพราะยุนกิตั้งใจสร้างโกดังแห่งนี้ให้ไกลออกไปจากแหล่งชุมชน และที่สำคัญ จุดแห่งนี้ไม่ปรากฏในแผนที่หรือ GPS
ภายในโกดังกว้างมีลูกน้องของยุนกิต่างทำงานกันอย่างขะมักเขม้น อย่างที่รู้ว่าวันนี้ของสำคัญล็อตใหม่มาถึง มูลค่ามากมายมหาศาลแทบตีเป็นตัวเงินไม่ได้ ยุนกิจึงต้องเดินทางมาตรวจเช็คความเรียบร้อยด้วยตัวเอง
“นี่ครับ นายท่าน”
โฮซอกยื่นแฟ้มสีดำให้ยุนกิในขณะที่ทั้งสองกำลังเดินเข้าไปภายในโกดัง สายตาคมไล่อ่านข้อความภาษาอังกฤษอย่างชำนาญและถี่ถ้วนเพราะในมือเขาคือแฟ้มสรุปยอดชิ้นส่วนอาวุธที่ส่งมาจากรายใหญ่คือประเทศรัสเซีย
“จัดการโอนเงินส่วนที่เหลือให้เรียบร้อย”
“ครับ”
ยุนกิส่งแฟ้มกลับคืนแก่โฮซอกและเร่งความเร็วไปยังคลังสินค้าที่พึ่งเดินทางมาถึง ลูกน้องชายฉกรรจ์ที่เดินสวนไปสวนมาต่างหยุดโค้งคำนับให้แก่มินยุนกิ เขาไม่ใส่ใจคนรอบข้างมากนัก สายตาคู่คมเอาแต่มองไปยังจุดหมายที่อยู่ไม่ไกล เขารู้สึกร้อนรน อยากเห็นของที่พึ่งส่งมาแทบแย่ หน้าที่ของ Agust D คือนำชิ้นส่วนที่ได้มาประกอบเป็นอาวุธให้สมบูรณ์และส่งขายให้แก่ผู้รับซื้อรายใหญ่ต่อไป
“เฮ้ย!!!”
จู่ๆก็เกิดเสียงดังโหวกเหวกมาจากคลังสินค้า ยุนกิขมวดคิ้วแน่นพลางจ้องมองภาพตรงหน้าก็พบลูกน้องตนเองกำลังวิ่งแตกตื่นชุลมุนไปหมด
“เกิดอะไรขึ้น!”
โฮซอกที่เดินตามหลังเจ้านายตะโกนออกไปแต่กลับไม่มีคำตอบส่งกลับมา ยุนกิเร่งฝีเท้าจนถึงที่เกิดเหตุในที่สุด
ควันสีเทาลอยคลุ้งจนยุนกิต้องยกมือขึ้นปัดกลิ่นออกจากจมูก เขาพอจะเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น เป็นจังหวะเดียวกับที่ลูกน้องหลายสิบคนกำลังหอบถังดับเพลิงวิ่งกรูกันเข้ามา
คลังสินค้าส่วนหนึ่งกำลังถูกไฟไหม้
มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง!!
“จับตัวคนทำมาให้ได้!! ถ้าจับไม่ได้ก็ตายมันหมดนี้แหละ!!!”
ตุบ!
หัวเข่าทั้งสองข้างกระแทกลงกับพื้นปูนอย่างแรง ชายรูปร่างท้วมถูกมัดข้อมือไว้ด้านหลังแน่น เขาคุกเข่าลงต่อหน้ายุนกิและก้มหน้ามองพื้นตลอดเวลา ตัวสั่นเทาคล้ายลูกนกกำลังป่วย เม็ดเหงื่อผุดตามกรอบหน้า ดวงตาแดงก่ำเหมือนกำลังรับรู้ชะตากรรมตนเองอีกไม่กี่นาที
“ผ...ผมขอโทษครับนายท่าน!”
เขาพร่ำบอกคำนี้เป็นร้อยๆรอบจนคนฟังแทบอาเจียนเพราะความเลี่ยน ยุนกิยกยิ้มมุมปากอย่างน่าสยดสยอง จ้องมองร่างท้วมนิ่ง
“เป็นลูกน้องฉันไม่มีความสุขหรือไง?”
“...!!”
“ถึงริอยากเปลี่ยนเจ้านาย”
“ผ...ผม”
“ไอ้แทฮยองจ้างเท่าไร?”
“...!!”
“น้องชายฉันจ้างเท่าไร!!!!”
“อั๊ก!!”
เมื่อไม่มีคำตอบ เท้าขวากระทืบเข้าเต็มแรงกลางไหล่คนบนพื้น ลูกน้องที่คิดหักหลังร้องโอดครวญเพราะรู้สึกเหมือนกระดูกที่ไหล่กำลังแตกละเอียด ยุนกิมองร่างท้วมด้วยสายตาแข้งกร้าว
ไม่มีใครกล้าเสี่ยงตายหักหลังเจ้านายอย่างมินยุนกิหรอก ไม่มี...
แต่ถ้ามี เขาพร้อมจะส่งมันผู้นั้นกลับบ้านเกิด
“ไปที่ชอบๆละกัน”
มุมปากหยักกระตุกยิ้มก่อนจะควักปืนสั้นกระบอกสีดำขลับที่เอว มืออีกข้างดึงสไลด์ถอยหลังและลั่นไกสองนัดอย่างไม่ลังเล
ปัง!! ปัง!!
เพราะน้องชายสุดที่รักต่างมารดาแท้ๆ ทำให้เขาต้องลงมือฆ่าลูกน้องตัวเองอีกครั้ง...แน่นอนว่านี้ไม่ใช่ครั้งแรก
SG CASINO
18.05 น.
ร่างสูงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ประจำตำแหน่งของตนเงยหน้าจากกองเอกสารจำนวนมาก เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างผ่อนคลาย ประจำทุกวันที่ยุนกิต้องเข้ามาตรวจเช็ครายรับรายจ่ายและรายชื่อของลูกหนี้ในคาสิโนทั้งหมด
วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ค่อนข้างปวดหัวเพราะเจอแต่เรื่องหนักๆ มือหนายกขึ้นนวดขมับตัวเองเบาๆและเอนศีรษะไปข้างหลังพลางหลับตาลงอย่างเชื่องช้า
ก๊อกๆๆ
“ผมเองครับนายท่าน”
“เข้ามา”
ลูกน้องมือขวาเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานของเจ้านาย ยุนกิค่อยๆลืมตาขึ้นมองคนตรงข้ามที่ถือแฟ้มเล่มสีขาวไว้ในมือ
“แฟ้มอะไร?”
“แฟ้มรายชื่อหญิงสาวครับ”
“หึ...ถึงเวลาแล้วสินะ”
หกเดือนหวนกลับมาเร็วเหมือนโกหก เขาพึ่งรู้สึกว่าเลือกหญิงสาวทั้งเจ็ดประเทศไปไม่นานนี้เอง
ยุนกิรับแฟ้มจากโฮซอก เขาเปิดมันไปเรื่อยๆอย่างไม่เร่งรีบ สายตาคมไล่มองรูปภาพหญิงสาวหน้าตาสวยบ้าง น่ารักบ้างสลับปนเปกันไป โฮซอกคัดกรองมาประเทศละหลายสิบคน ขั้นต่อไปก็เป็นหน้าที่ของยุนกิที่จะคัดเลือกให้เหลือประเทศละหนึ่งคน ทั้งหมดเจ็ดประเทศ หญิงสาวผู้เคราะห์ร้ายทั้งเจ็ดคนต้องเจอกับชะตากรรมที่ไม่สามารถปฏิเสธได้
“หามาสวยได้แค่นี้เหรอ?”
ยุนกิพูดขึ้น สายตายังคงไล่มองรูปภาพไปอย่างพิจารณา เอาตามตรงว่าครั้งนี้ไม่มีใครสะดุดตาเขาเป็นพิเศษเลยสักคน
“...”
“แล้วจะขายได้ไหม? นายก็รู้ว่าธุรกิจค้าหญิงสาวของเราไม่เหมือนกับไก่กาทั่วไปที่มีอยู่เกลื่อน”
ถูกอย่างที่ยุนกิพูด พวกเขาทำธุรกิจสำคัญอีกหนึ่งอย่างนั่นก็คือค้าประเวณี ผู้ที่รับซื้อในแต่ละครั้งล้วนเป็นลูกค้าประจำ เขาพวกคือผู้มีอิทธิพลในธุรกิจมืดด้วยกันทั้งนั้น Agust D จึงขึ้นชื่อเรื่องหญิงสาวสวยในแต่ละครั้งที่หามา การประมูลแต่ละครั้งมาเฟียหื่นกามทั้งหลายต่างแย่งชิงเสนอราคาซื้อตัวพวกเธอกันแทบไม่ทัน
แต่ละล็อตมาแค่ 7 คนเท่านั้น ใครรวยกว่าก็ได้ไป ใครช้าก็อด...
“ดูดีๆก่อนสิครับนายท่าน เธอพวกนั้นผมคัดมาแล้วอย่างดี”
ยุนกิถอนหายใจหนักๆ คว้าเอาปากกาบนโต๊ะลงมือวงกลมรูปภาพหญิงสาวประเทศละ 1 คนอย่างเอือมระอาใจ ไม่สวยที่สุดสำหรับเขา แต่จะทำยังไงได้...ค่อยเอามาขัดสีฉวีวันทีหลังก็แล้วกัน
6 คนผ่านไป
ยุนกิเปิดไปจนถึงหน้าสุดท้าย สายตาสะดุดกับหญิงสาวในชุดเอี๊ยมสีชมพู ผมยาวสลวยถึงกลางแผ่นหลัง ใบหน้าสวยราวกับรูปปั้น...
เป็นคนแรกในแฟ้มนี้ที่สะดุดตาเขา
สาวไทยงั้นเหรอ
100%
#ฟิคมาเฟียยุนกิ
TBC.
อินโทรมาแล้วจ้าา ชอบกันมั้ยเอ่ย คอมเม้นท์ติชม เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะสาวไทยทั้งหลาย ><
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แล้วตาแททำไมถึงผิดใจกลับคุณกิคะ?