ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บัตรเชิญถึงไทฮองเฮา
หลัาารเินทาลับมายัพระราวัหลว บรรยาาศในราสำนัเริ่มึัอีรั้ เนื่อาัรพรริ มิไโ้ าโะ ทรมีพระราโอารประาศัานเลิมลอให่ เพื่อแสถึวามมั่นอแว้นและวามเริรุ่เรือที่เริ่ม้นึ้นภายใ้ารปรออพระอ์
อย่าไร็าม ารัานรั้นี้ัรพรริทรั้พระทัยเป็นพิเศษที่ะเิ ไทฮอเฮา ผู้เป็นพระอัยยิา (ย่า) อราวศ์ ึ่มิไ้เส็ลับมาที่ราสำนัมาเนิ่นนานั้แ่ัรพรริอ์่อนสิ้นพระนม์
วามสำัอไทฮอเฮา
ไทฮอเฮา เิอวี้หลัน ือบุลสำัแห่ราวศ์ เธอเป็นสรีที่เปี่ยม้วยสิปัาและอำนา แ่หลัาารเปลี่ยนผ่านอราบัลลั์ เธอไ้ถอนัวไปพำนัในพระำหนัส่วนพระอ์ที่ห่าไลาวัหลว
หลายนเล่าานว่าไทฮอเฮายัเศร้าเสียใ่อเหุาร์ในอี โยเพาะารสิ้นพระนม์อัรพรริอ์่อน ึ่ทำให้เธอัสินใไม่้อเี่ยวับารเมืออี
“ฝ่าบาท พระอ์แน่พระทัยแล้วหรือว่าะส่บัรเิถึไทฮอเฮา?” หลิวเหยียน ที่ปรึษาส่วนพระอ์เอ่ยถาม้วยวามัวล
“้าแน่ใ” ัรพรริรัส้วยน้ำเสียหนัแน่น “ไทฮอเฮาือผู้ที่ประานยัเารพนับถือ หาพระนาปราัวในานเลิมลอรั้นี้ ะ่วยเสริมสร้าวัำลัใให้แ่แว้น และแสถึวามเป็นปึแผ่นอราวศ์”
ารเรียมบัรเิ
ัรพรริทรมอบหมายให้อ๋อ เลิเหอ อู่ิ่วร์ เป็นผู้รับผิอบในารส่บัรเิรั้นี้ เพราะทรเื่อมั่นในวามสามารถและารเราอเา
“อู่ิ่วร์ เ้า้อไปพบไทฮอเฮา้วยัวเ้าเอ และนำำเิา้ามอบแ่พระนา”
เลิเหอำนับรับำสั่ “ฝ่าบาท ้าะทำสุวามสามารถ”
ารเินทาไปยัพระำหนัไทฮอเฮา
เลิเหอออเินทาไปยัพระำหนัไทฮอเฮาที่ั้อยู่บนยอเาอันห่าไล ารเินทาเ็มไป้วยวามยาลำบา เพราะเส้นทานั้นเี้ยวและลาัน
เมื่อถึพระำหนั เาไ้รับาร้อนรับาเหล่า้าราบริพารที่ยัรับใ้ไทฮอเฮาอย่าื่อสัย์
ไทฮอเฮา เิอวี้หลัน ปราัว้วยท่วท่าส่าาม แม้ะมีวัยรามาแล้ว แ่สายาอเธอยัเียบม
“อ๋อเลิเหอ ้ามิิว่าเ้าะมาที่นี่้วยัวเอ” ไทฮอเฮารัส
เลิเหอุเ่าำนับและทูล้วยวามเารพ “้าน้อยมา้วยบัาอฝ่าบาท พระอ์มีพระราโอารอเิพระอ์เส็ร่วมานเลิมลอในพระราวั”
ไทฮอเฮาหัวเราะเบา ๆ “ัรพรริหนุ่มผู้นั้นยัมีแ่ใิถึ้าอยู่อีหรือ? ่าน่าประหลาในั”
“ฝ่าบาททรเารพในพระปรีาสามารถและวามเป็นมิ่วัอพระอ์ พระอ์รัสว่า านเลิมลอรั้นี้ะสมบูร์ไ้็่อเมื่อพระอ์เส็มา”
สายาอไทฮอเฮาายแววรุ่นิ ่อนเธอะรัสว่า “้าะพิาราู”
วามสำัอำอบ
เมื่อเลิเหอลับถึพระราวั เาทูลำอบอไทฮอเฮา่อัรพรริ นัสึรัสอย่าหนัแน่นว่า “้าเื่อว่าไทฮอเฮาะเส็มา พระนาย่อมรู้ว่าารปราัวอพระนาสำั่อแผ่นินนี้มาเพียใ”
ในวันานเลิมลอ ะทีุ่นนาและประานาทุแวแว้นมารวมัวันในพระราวัหลว เสียลือว่าไทฮอเฮาอาะไม่เส็ทำให้หลายนรู้สึผิหวั
แ่ในที่สุ เสียลอประาศารมาถึอบวนพระำหนัไทฮอเฮา็ัึ้น ผู้น่าเียบสบเมื่อเห็นบวนอพระนาเ้ามาในลานพิธี
ารปราัวอไทฮอเฮา
ไทฮอเฮา เิอวี้หลัน เินเ้าสู่ลานพิธี้วยท่วท่าส่าาม ประานและุนนา่าุเ่าลแสวามเารพ
ัรพรริมิไโ้ าโะ เส็เ้าไป้อนรับพระนา้วยพระอ์เอ “้ารู้สึยินีที่พระอ์ทรให้เียริมาร่วมานในวันนี้”
ไทฮอเฮายิ้มเล็น้อย “้ามิอาปิเสธำเิอเ้าหรอ นัสึ ในเมื่อเ้าือผู้ที่้าหวัว่าะนำพาราวศ์นี้ไปในทาที่ถู้อ”
บทส่ท้าย
ารปราัวอไทฮอเฮาในานเลิมลอสร้าวามยินีและวามศรัทธาแ่ประานอย่ามา านรั้นี้ไม่เพียแสถึวามรุ่เรืออแว้น แ่ยัเป็นารยืนยันถึวามสามัีในราวศ์
ัรพรริทรสัเเห็นแววาอประานที่มอูไทฮอเฮา้วยวามเารพ พระอ์ทรรู้สึพอพระทัยที่วามพยายามในารเิพระนามาร่วมานรั้นี้ไม่สูเปล่า
ะมอูไทฮอเฮาที่นั่อยู่ในที่ประทับสูสุ ัรพรริทรให้ำมั่นในพระทัยว่า “้าะนำพาแว้นนี้ให้เริรุ่เรือ่อไป เพื่อไม่ให้วามหวัอทุน้อสูเปล่า”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น