Love Friend เพื่อนกูรักมึง! [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #3 : บทนำ

   บทนำ

  @ MNF University

          "ไอเชี่ยไมค์ มึงเอาโท'สับกูคืนมาไอ้เวร!" ตอนนี้ผมตะโกนแหกปากเรียกไอ้ไมค์เพื่อนสนิทผม มันเอาโทรศัพท์ผมไป แล้วกูต้องโทรหาแม่กู๊กกกกก! ไอเพื่อนเวร เพื่อนสัมพเวสี!!

         "ไม่ให้เว้ย อยากได้มึงต้องโดดข้ามหัวกูให้ได้ก่อน ฮ่าๆๆ" ไอ้เชี่ยกูสูงแค่178เองมึงจะให้กูโดดข้ามหัวมึง มึงสูงตั้งเท่าไหร่ ไอ้เงินทอง(ตัวเงินตัวทอง)!!!

          "ไมค์มึงดูสภาพกูดิ๊ กูสูงแค่178นะ มึงดูปากกูดีๆนะ กู-สูง-แค่-ร้อย-เจ็ด-สิบ-แปด-ไอ้-เงิน-ทอง!!!" มึงใช้อะไรคิ๊ดดดดดด มึงใช้ส้นตีนมึงคิดรึไง ผมขอบอกเลยว่ามันสูง 190กว่า

          "แล้วแต่มึงจะทำได้ ฮ่าๆๆๆ" เออ เชิญมึงหัวเราะไปเถอะ กูไปยืมคนอื่นก็ได้ ตอนนี้ผมจึงเดินออกมาจากบริเวณถนนมหา'ลัย

           "เฮ้ย ไอ้วีมึงเป็นไร งอนกูอ๋อ อ่ะๆๆเอาไปกูไม่แล้วก็ได้ หายงอนกูนะ '_'" ไอ้ไมค์เดินตามผมออกมาและยื่นโท'สับให้เพราะคิดว่าผมงอน โอ๊ะ โอมึงโดนกูหลอกแล้วแหละไอ้ควายยยย!

           "..."  ผมไม่ตอบกูกำลังกลั้นยิ้มอยู่มึงอย่ามองนะ แล้วอยู่ๆมันก็ก้มหน้าลงมา กูบอกว่าอย่ามองไอ้เชี่ย!

           "อ้าว ไอ้เชี่ยมึงหลอกกูเหรอ กูแม่งก็เสือกดันเชื่อมึงอีก มึงตาย!! อย่าหนีนะไอ้วี!!" กูจะอยู่ให้มึงบรรจงวางตีนลงบนหน้ากูหรือไง

           "กูจะอยู่ให้โง่ไง ขอบคุณนะสำหรับโท'สับ^o^~" พอผมหันไปขอบคุณมันจากใจ(?) ผมก็รีบวิ่งออกมา

   ปึก!!

  

          "อ๊ะ!ขอโทษครับ" จู่ๆผมก็วิ่งไปชนใครอีกคนพอผมเงยหน้าขึ้นมา ผมตกใจแทบช็อคเพราะอะไรหน่ะเหรอ คือว่าคนที่ช่วยผมไว้มันหน้าตาคล้ายๆกับไอ้ไมค์มาก เพียงต่างออกไปตรงแค่สีผมและทรงผมเพียงเท่านั้นและใบหน้าที่ดูจะเย็นชาไร้อารมณ์นั่น

          ทำไมไอ้ไมค์มันไม่บอกผมวะว่ามันมีฝาแฝดทั้งๆที่ผมเป็นเพื่อนสนิทมันแท้ๆ อย่างกูไม่ยอมมึงต้องบอกกูดิไอ้เหี้ย!! กูกลับไปมึงตายแน่ 

          "ไม่เป็นไรครับ ระวังด้วยหล่ะทีหลัง" คนตรงหน้าบอกผมเสียงเรียบไร้อารมณ์ นี่หน้ากูมันเหี้ยมากไงวะ มึงถึงไม่มี'รมณ์งี้(มี'รมณ์ไรจ๊ะ อิไมค์?) กูว่าหน้ากูเนี่ยงามจนพวกชะนีอายแล้วนะโว้ยยย!

   

        แต่จากที่ผมดูเครื่องแบบเข็มกลัด คงจะเป็นเด็กจากมหา'ลัยอื่นแล้วคงมาหาเพื่อนมั้ง แต่มันจะมาทำไมตอนนี้วะ ถ้าเลิกคลาสแล้วเสร็จเลยก็คงจะเป็น คณะผม เพราะว่าพวกผมเรียนอีกแค่ชั่วโมงเดียวก็เลิกคลาสแล้วก็กลับบ้านได้ ช่างหัวมันเหอะ ไม่ใช่เพื่อนกู กูไม่แคร์(เหรอออออ อ.อ่างล้านตัว)

          "คะ...ครับ" หลังจากที่ผมตอบมันไป มันก็เดินออกไปทิ้งให้ผมช็อคค้างไปสิบวิแล้วไอ้ไมค์มันก็เดินมาหาผม

         "เฮ้ย! วีมึงเป็นไร"มันเรียกผมแต่ตอนนี้ผมไม่รับรู้อะไรอีก

         "..."ไร้เสียงตอบรับ กูบอกอยู่ว่ากูช็อคค้างไอ้ห่า!

         "วี! วี! วี! ไอ้เชี่ยวี!!!"

         "ห๊ะ ห๊ะไร เสียงดังหาป้ามึงเหรอ เรียกเบาๆกูก็ได้ยินเหอะ " ผมบอกมันไปจะเสียงดังหาป้ามันไงเล่า โว๊ะ!

          "เหรออออ กูเรียกตั้งนานมึงไม่เห็นได้ยินเลย เป็นไรของมึงเนี่ย?=_=" แม่งเสือกมาทำเสียงล้อเลียนกู สัส!! เออกูลืมไปได้ไงวะเนี่ย กูต้องถามให้รู้เรื่องไม่งั้นวันนี้มี'แดกตีน'กูแน่ ปากไวเท่าความคิด

         "เออ ไอ้ไมค์กูมีเรื่องจะถาม แต่มึงต้องตอบความจริงเท่านั้น ไม่งั้น'แดกตีน'กูแน่" ผมพูดเรื่องที่ค้างคาใจออกมาพร้อมขู่มันไม่งั้นมันไม่ยอมที่จะตอบผมแน่ๆ

         " ได้ มึงว่ามาดิ=_=" 

         " มึงมีฝาแฝดป่ะ กูถามจริงๆ"ผมถามสิ่งที่ค้างคาใจออกไป

         "..." คำตอบที่ได้คือความเงียบไม่ทีคำพูดอะไรออกจากปากมันเลย ผมคิดว่ามันคงรู้แหละแต่มันแค่ยังไม่อยากบอกผมเฉยๆ ผมเลยตัดปัญหาคือ กูสืบเองก็ได้ อ่ะโด่ว!!

        "โอเคมึงไม่บอกกูก็ไม่เป็นไร กูคงไม่ใช่เพื่อนรักมึงแล้วหล่ะ" ผมพูดออกแนวตัดพ้อไม่ใช่อะไรหรอกที่ทำแบบนี้ เพราะกูขี้เกียจสืบเอง จากนั้นผมก็หันหลังเพื่อจะเดินออกมาจากตรงนั้น 

       หมับ!

       จู่ๆไอ้ไมค์มันก็จับแขนผมก่อนที่ผมจะเดินออกไป ผมบอกแล้วว่ามันต้องได้ผล:) ผมรับประกัน

       "ถ้ามึงจะสืบก็ตามใจมึง แต่มันจะเสียเวลาเปล่าๆนะ"

       เพล้ง!!!!

       คุณได้ยินเสียงอะไรแตกมั้ย(หน้ากูนี่แหละ) กูอุตส่าห์รับประกันอย่างดีมึงเสือกทำให้กูหน้าแตกกับท่านผู้อ่านที่รักของกู(?)ได้ยังไงT^T

      "ไอ้ไมค์ไม่ว่ามันจะเสียเวลาเปล่าขนาดไหนกูก็จะสืบเพราะมึงคือเพื่อนของกูเพราะฉะนั้นมันไม่เสียเวลาเปล่าสำหรับกูแน่นอน" ผมพูดกับมันเสียงจริงจังและหนักแน่นแต่จนตอนนี้มันก็ไม่คิดจะบอกอะไรกูเลย

        "..."

      กริ๊งๆ...!

        "เฮ้ยไอ้ไมค์...ได้เวลาเข้าคลาสแล้วว่ะ รีบเข้าเถอะ" ผมเอ่ยตัดบทเมื่อเสียงกริ่งบอกเวลาเข้าเรียนของคณะผมและชวนมันไม่ใช่เพราะว่าขยันอะไรหรอกครับ กูร้อนต้องการแอร์ กูง่วงต้องการนอนและที่สำคัญถ้ากูเข้าสายอีกรอบ กูถูกอาจารย์โชคชัยแกตัดสิทธิ์แน่!!

      "วันนี้มึงเป็นไรมากป่าว...ดูมึงรีบเข้าเรียนจังเลย ปกติมึงเข้าสายตลอด เกิดขยันอะไรขึ้นมา"

 

      "ป่าวกูร้อน...ในห้องเรียนมีแอร์กูเลยจะไปนั่งตากแอร์"

 ผลัวะ!!

     "ไอ้เชี่ย! มึงตบหัวกูหาพ่องมึงไง ห่า!!!" เออ!แมร่งตบมาได้เดี๋ยวพ่อฟาดด้วยหนังสือ(?)(มันช่วยไรเมิงได้วะ- -;/ไรท์เตอร์)

     "นี่เพื่อนกูตัวจริงป่ะวะแม่งปากหมาชิบ?" จู่ๆไอ้ไมค์ก็ถามขึ้นมา คือมึงถามว่ากูคือใครกูพอเข้าใจนะ แต่ปากหมาเนี่ยกูเป็นงี้อยู่แล้วป่ะ ไอ้เชี่ยสลัดผัดเผ็ดใส่ทูน่า!!!

     "แล้วมึงจะยืนอยู่ตรงนี้อีกนานไหมห้ะ!!!กูร้อนเว้ย...มึงเข้าใจกูป่ะว่ากูร้อน!!!!" ผมพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิด

     "เออๆไปก็ไป(ที่มึงชวนกูเข้าห้องเรียนกูนึกว่ามึงจะขยันเรียน...เฮ้อเพื่อนกู)" ดูจากสีหน้าเพื่อนกูแล้ว ประมวลได้เลยว่ามันเอือมกูครับ=_=

     ในระหว่างเรียนไอ้ไมค์มันก็จะคอยโยนกระดาษมามั่งแหล่ะ  ตบหัวกูมั่งแหละกูนี่แทบขึ้น แม่งเล่นไม่ดูสถานการณ์ เย็นนี้พวกกูเสือกต้องเข้าห้องเชียร์อีก เอ่อลืมบอกไปตอนนี้พวกผมอยู่ปีหนึ่ง เรียนวิศวกรรมการบิน

 ซึ่งมหา'ลัยผมใช้ระบบ

SOTUS ซึ่งมันเป็นอะไรที่ผมชอบมากเพราะกูจะได้เกรียนใส่พี่ว๊ากไง แหมลูกกูจะได้ออกมาเดินเล่นแล้ว อุตส่าห์เลี้ยงมาตั้งนานอยากจะพ่นออกมาแล้ว >__<~

        หลังจากเลิกคลาสแล้วและผมก็ได้นอนอย่างสบายใจ(?)แต่ติดอย่างเดียวเพราะไอ้เชี่ยไมค์แม่งตบแต่หัวกูแต่เรื่องไรกูต้องแคร์วะ และกว่าจะเข้าห้องเชียร์ก็อีกตั้งสองชั่วโมงพวกผมเลยมานั่งเล่นอยู่ที่หน้าคณะ

      "นี่ไอ้ไมค์มึงไม่คิดจะบอกอะไรกูหน่อยเหรอวะกูเพื่อนมึงนะ กระซิกๆT^T" นี่กูลงทุนขอร้องมึงเลยนะ

      "ไม่ว่ะ" มันตอบผมเสียงเรียบนี่ตกลงมันโกรธกูป่าววะ

      

      "ช่างมันเถอะในเมื่อกูทำขนาดนี้กูคงต้องเหนื่อยจริงๆแล้ว" ผมพูด

     "ได้ข่าวว่ามึงเนี่ยเป็นคนบอกกูเองนะว่าจะสืบ

=_=" เออ เชิญมึงพูดไปเลย คนอย่างกูคงไม่มีใครสนใจ หน้าอย่างกับอึ่งอ่าง(?)ตัวอย่างกับคางคก(?)คงจะมีคนมาสนใจหรอก

  

      "เออ กูพูดเองแหละ มึงเอาแลคเชอร์มาดิ กูจะลอก อาจารย์บอกไรอีกป่ะ? กูไม่ได้ฟัง" ผมถามเพราะ เฮียคนนี้แก โหดสัสรัสเซีย

   

       "มึงคงจะได้ยินหรอกนะ แม่งนอนอยู่นั่นกูหล่ะกังวลกลัว'จารย์จะรู้เยี่ยวกูนี่แทบเล็ด สัส!" ด่ากูเข้าไปเหอะยังไงมึงก็ต้องให้กูลอกอยู่ดี^o^

      "แล้วตกลงมึงจะให้กูบอกมั้ย?=_="

      "เออ รีบๆลอกด้วยอีกครึ่งชั่วโมงต้องเข้าห้องเชียร์อีก " กูรู้อยู่แล้วฝีมือระดับนี้แปบเดียวเสร็จ

       

      20นาทีต่อมา

   

      "เหยดเข้ เสร็จแล้วโว้ยยยยย!!" ผมตะโกนลั่นในที่สุดก็เสร็จจนได้ บอกแล้วระดับนี้

   

      "มึงจะตะโกนหาแม่ไง หนวกหูชิบหาย"ไอ้ไมค์พูดขึ้น

   

       "ปีหนึ่งรวม!!!" 

  

      เฮือก!!

         โอ๊ยเชี่ยตกใจหมด นี่จะว๊ากตั้งแต่วันแรกเลยใช่มั้ย แล้วพวกกูจะทำไรได้อ่ะ วิ่งดิครับวิ่ง!!

       " เร็วดิไอ้ไมค์! เร็ว!" ผมพูดกับไอ้ไมค์ที่ตอนนี้วิ่งจนหอบแดกแล้วกู ส่วนไอ้ไมค์มันชิลๆครับ วิ่งแค่นี้ไม่ตายหรอก เคยเป็นถึงนักกีฬาโรงเรียน

  

        "เร็วครับให้ไว!! ผมให้เวลาพวกคุณ5นาที!!" พี่ว๊ากพูดขึ้นอีกครั้ง

        "โอ๊ยเหนื่อยสัส! ถึงจนได้" ผมหันมาพูดกับไอ้ไมค์

    

       "ใครมาถึงแล้วเข้าแถวเลยครับ!! พวกคุณที่เดินอยู่ตรงนั้นอยากโดนทำโทษใช่มั้ยครับ!!!! ผมให้เวลา5วินาที!!..5!!!...4!!!...3!!!...2!!!...1!!! เร็วครับให้ไว มายืนข้างหน้าเลยครับ" อื้อหือ แม่งกวนตีนได้ใจกูมาก พวกนั้นมายืนข้างหน้าแถวเลยครับแต่ทำหน้าแบบ..เอาตีนไปแดกเหอะ!

   "พวกคุณรู้ใช่มั้ยว่าพวกคุณมาช้า!!!"

 

    "รู้ครับ!!!" ตอบได้พร้อมเพรียงกันมากครับกูชักอยากรู้จักแล้วดิ

     "แล้วทำไมไม่รีบเดินมาครับ!!! พวกผมให้เวลาพวกคุณตั้ง5วินาที!!"

      "ขี้เกียจวิ่งครับ!!" ตอบได้มั่นใจมากเอาตีนกูไปกินเลย

      "ขี้เกียจวิ่ง!! ได้ครับงั้นวิ่งรอบสนามฟุตบอล3รอบ!!! ปฏิบัติ!!!" เป็นไงหล่ะพวกมึงแค่รอบเดียวนี่กูก็ตายแล้ว นี่ตั้ง3รอบโอย กูอยากตายแทน 

_________________________________________________________________________________________________

ไรท์ขอจบบทนำไว้เพียงเท่านี้นะ เดี๋ยวเจอกันในเรื่องได้เลย ช่วยเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะ

รักรีดเดอร์ทุกคน^3^