คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ผิดหวัง
อีหนึ่อาทิย์ะถึวันสอบปลายภาบารศึษาั้นประถมศึษาปีที่ 6 นารีรัน์มาเรียนามปิ แ่วันนี้เธอมาสายว่าเพื่อนนอื่นๆ เพราะวันนี้แม่ทำ้าว้มมัาย เธอเลยรอเอามาแบ่เพื่อนๆ้วย เธอเินเ้ามาในห้อเรียนเพื่อวาระเป๋านัเรียนที่โ๊ะประำัว วาสายามอหาธนฤแบบเนียนๆ เห็นธนฤนัุ่ยับรุีอย่าสนิทสนม มีเอพลนัุ่ยอยู่้วย มีแ่เอพลที่หันมายิ้มทัทายับเธอ เธอเพียยิ้มแห้ๆลับไป เธอรู้สึว่าธนฤมีวามผิปิไป ไม่ยิ้มทัทายเธอเหมือนเิม หรือว่าธนฤไ้อ่านหมายแล้ว เมื่อเ็บอเสร็เธอ็นั่ลที่โ๊ะ
“วันนี้มาสายนะนารี” ุารัน์ทัึ้น
“รอแม่ทำนมอยู่น่ะ เราเอามาเผื่อุ้วยนะ”
“อบในะ แม่นารีทำนมอะไร็อร่อย เราอบมา”
“แล้วมีมาเผื่อเรา้วยหรือเปล่า” เอพลถามึ้นมา เธอหันไปยิ้มให้เอพล เธอไม่รู้ว่าเอพลเินมาฟัั้แ่เมื่อไหร่
“มีสิ เอเอานมเลยไหมหรือะรอพัลาวัน วันนี้มี้าว้มมั”
“เอาเลยีว่า ะไ้ินเลย เมื่อเ้าเราไม่ไ้ิน้าวเ้ามา้วย” เอพลบอเธอออไป
นารีรัน์หยิบ้าว้มมัออาถุระาษที่เธอถือมาแบ่ให้เอพลและุารัน์นละมั เมื่อเพื่อนๆรับไปเธอแอบหันไปมอธนฤ เห็นเามอมาที่เธอ้วยสายาเยเมย เธอเห็นรุียิ้มเยาะมอมาที่เธอ้วย เธอละสายาลับมาทีุ่ารัน์แล้ววนเพื่อนออไปรอเ้าแถวเารพธาิันที่สนามเ็เล่น เมื่อเห็นเอพลเินลับโ๊ะัวเอไปแล้ว เธอเินไป้วยหัวใที่ห่อเหี่ยว ไม่มีวามสุเหมือนเิมเลย
หลัพัทานอาหารลาวัน นารีรัน์รีบมาหาธนฤที่ห้อเรียน เมื่อเห็นเาทาน้าวอิ่มแล้วลุออาเพื่อนๆมา่อน เธอเห็นเานั่้มหน้าอยู่ที่โ๊ะัวเอ เธอเลยเินเ้าไปหาเาเพื่อที่ะเอานมไปให้เาเหมือนทุรั้ที่วันไหนเธอมีนมิมา้วยะแบ่ให้เาทุรั้
“ฤ ทำไมิน้าวอิ่มเร็วั” เธอถามออไปเมื่อธนฤเยหน้าึ้นมามอเธอ
“ไม่่อยหิวอ่ะ”
“วันนี้เรามี้าว้มมัมาเผื่อฤ้วยนะ ะให้ั้แ่เ้าแล้ว แ่ไม่มีัหวะ” เธอยื่น้าว้มมัให้ธนฤ
“อบในะ” ธนฤรับ้าว้มมัมาานารีแล้วพู่อว่า
“่อานี้ไปไม่้อเอาอะไรมาเผื่อเราแล้วนะ” ธนฤลั้นใพูออไป
“ทำไมล่ะ” เธอถาม้วยวามสสัย เพราะปิธนฤไม่เยปิเสธเธอเลย
“เราวระห่าๆันไว้ เี๋ยวเอะเ้าใผิที่เราสนิทัน” ธนฤอบมาแบบนี้มันทำให้เธอ มันเี่ยวอะไรับเอพล เธอไม่เ้าใเลย
“ฤไ้อ่านหมายอเราแล้วเหรอ” เธอลั้นใถามออไป หรือเป็นเพราะเหุนี้ เป็นเพราะธนฤไม่ไ้มีใรันับเธอ ถึปิเสธเธออย่าไร้เยื่อใย แล้วึเอาเอพลมาเป็น้ออ้า
“อืม อ่านแล้ว” เธอไ้ยินเาอบมาเบาๆ มันเป็นแบบนั้นริๆสินะ ธนฤไม่ไ้อบเธอเหมือนที่เธออบเา
“เ้าใแล้ว” เธอบอออไปเบาๆแล้วรีบเินออมาารนั้น้วยวามผิหวั ่อนที่น้ำาะไหลให้ธนฤเห็นถึวามอ่อนแออเธอ
นารีรัน์รีบเินมาเ้าห้อน้ำ แล้วแอบร้อไห้้วยวามเสียใเียบๆนเียว เมื่อร้อไห้นพอใแล้วเธอเินออมาาห้อน้ำ ล้าหน้าล้าาเอาน้ำาออาหน้าให้หม แล้วเินมาเอับุารัน์ที่ำลัเินมาทาเธอพอี
“นารีอยู่นี่เอ เราเินหาั้นาน เป็นอะไราแๆ ร้อไห้เหรอ” ุารัน์ถาม้วยวามเป็นห่ว หน้าเธอโทรมมาหลัาร้อไห้ในห้อน้ำ
“เปล่า ฝุ่นมันเ้าาน่ะ เลยยี้าแรไปหน่อย” เธอโหเพื่อนออไป
“มาให้เราูหน่อย มันออหรือยั”
“ออแล้วๆ เรารีบไปเ้าเรียนันเถอะ บ่ายแล้ว” เธอรีบวนเพื่อนให้ไปเ้าเรียนเพื่อเบี่ยเบนวามสนใ ไม่เ่นนั้นเธออาเผลอแสอะไรออไปให้เพื่อนับไ้็เป็นไ้
หลัเลิเรียนนารีรัน์ยันั่เล่ยอยู่ที่โ๊ะอนเอ มีุารัน์ยันั่อยู่้าๆ้วย ส่วนเพื่อนนอื่นๆำลัทยอยออาห้อเพื่อลับบ้าน เธอเห็นธนฤเินไปับรุี โยที่ไม่หันมามอเธอเ่นเย เอพลเินเ้ามาหาเธอที่โ๊ะเมื่อเห็นเธอยันั่อยู่
“ทำไมเอไม่เินามู่นั้นไปล่ะ” ุารัน์ถามเอพลเมื่อเห็นเาเินมาทานี้แทนที่ะเินไปับธนฤเหมือนทุวัน
“ไม่อยาเป็น น่ะ”
“หืม หมายวามว่าไ ู่นั้นเ้าอบันหรอ” ุารัน์ยัถาม่อ
“ใ่แล้ว” เอพลอบุารัน์ยิ้มๆ วามริเารู้แ่ว่ารุีอบธนฤ แ่ไม่รู้ว่าธนฤอบรุีหรือเปล่า ไม่อยาให้นารีรัน์้อมีวามหวัึอบไปแบบนั้น แล้วหันมามอเธอที่หน้าีลเรื่อยๆ
“นารีเป็นอะไร หน้าีๆ” เอพลถามเธอ้วยวามเป็นห่ว
“ไม่มีอะไรหรอ หิวน้ำน่ะ อไปินน้ำ่อนนะ” พูบเธอ็ลุออมาารนั้น ไม่อยารับรู้อะไรอีแล้ววันนี้ พอันที อีไม่ี่วัน็ะเรียนบแล้ว ะไม่เห็นไม่รับรู้อะไรแบบนี้อี เธอ้ออทนทำใให้ไ้
ในที่สุเธอ็เรียนบั้น ป.6 เหลือแ่รอผลสอบเพื่อนำไปยื่นสมัรเ้าเรียนั้นมัธยม เธอับุารัน์นัันว่าะไปสมัรเ้าเรียนโรเรียนเียวันเพื่อะไ้เป็นเพื่อนันและไปเรียน้วยัน โยเธอไม่รู้อนาเลยว่าะเอเรื่อราวเ็บปวอีมามาย
ความคิดเห็น