ยุทธภพหาว่าข้าเป็นนางร้าย ข้าก็จะร้ายให้ดู

บทนำ

ณ แดนสววรรค์เหนือเมฆา ท้องนภาในเวลานี้ปั่นป่วนและกำลังพิโรธอย่างหนัก สายฟ้าผ่าเปรี้ยง ปร้าง มีร่างของนางฟ้าผู้ถูกเงื่อนลงทัณฑ์มัดมืออยู่ บนตัวของนางฟ้ามีแต่บาดแผลจากการเฆี่ยนตีมีเลือดนองออกมาซิบๆ

พร้อมใบหน้าที่เเสนเศร้า ดวงตาหม่นหมองของนางนั้นบ่งบอกถึงความบอบช้ำทางกายใจ นั่งรอการตัดสินโทษอยู่ที่ศาลสวรรค์

“นางฟ้าตนนี้เป็นนางกำนัลที่ตำหนัก เซียนกระบี่ทองคำขอรับ ความผิดของนางผู้นี้คือนางลงมือทำร้ายเซียนกระบี่ 

จนได้รับบาดเจ็บ ไม่เคารพผู้เป็นนาย สามหาวคิดทรยศ หักหลังท่านเซียนและฮูหยิน นี่คือโทษทั้งหมดที่นางก่อ”

เหล่าเทพทั้งหลายที่ฟังคำกล่าวความผิดของนักโทษ ก็ต่างพากันบ่นติฉินนินทา ว่านางเป็นคนทรยศ นางช่างเลวร้ายยิ่งนัก นี่มันเป็นนางมารร้าย นางมีหน้าตาที่งดงามใสซื่อแต่มันคงเป็นสิ่งที่นางใช้ล่อลวงท่านเทพแน่ๆ

เมื่อเสียงของทวยเทพทั้งหลายกล่าวหาว่านางเช่นนั้น นางฟ้าก็น้ำตาไหลออกมา พร้อมกับดวงตาที่ว่างเปล่า

นางค่อยๆอ้าปากเปล่งเสียงเบาๆ “ไม่ใช่ ไม่ใช่นะ ข้าไม่ได้ทำ” 

ก่อนนางจะตะโกนเสียงดังออกมาว่า “มันไม่ใช่ความจริงเจ้าค่ะ” นางเงยหน้าขึ้นมองท่านเทพผู้พิภากษา 

“เจ้าอยากจะกล่าวอะไรหรือไม่”

“ข้าไม่ได้ทำเจ้าค่ะ ท่านเซียนและฮูหยินใส่ร้ายข้า เรื่องเป็นเช่นใดข้าจะเล่าให้ฟัง”

วันนั้นที่ตำหนักมันเป็นยามดึกแล้ว ข้าถูกเรียกตัวให้ไปรับใช้ท่านเซียน เมื่อเดินเข้าไปในห้องเพื่อชงน้ำชาให้ท่านเซียนตามคำสั่ง แต่เขากลับย่องเข้ามากอดข้าจากด้านหลัง ข้าจึงได้ทำการขัดขืนเขาจนศีรษะเขากระแทกกับเสาเตียงนอน 

เมื่อฮูหยินเดินเข้ามานางก็ตบหน้าข้า ด่าทอข้าหาว่าข้าว่าเป็นนางจิ้งจอกมารยา ก่อนที่ข้าจะถูกทหารจับไปลงโทษถึง 

7 วัน7คืน และข้าก็ถูกมัดและนำมานั่งรอตัดสินโทษที่ตรงนี้นางฟ้ากล่าวทั้งน้ำตาแม้ในใจจะรู้ดีว่าไม่มีผู้ใดเชื่อนางหรอก นางก็เป็นแค่นางฟ้าชั้นต่ำเพียงเท่านั้น 

ด้านฮูหยินมองหน้านางฟ้าที่ร้องไห้อยู่กลางศาลตัดสินด้วยความสะใจและกล่าวโต้คำของนางไปว่า

“เจ้าช่างหน้าสงสารยิ่งนัก เป็นนางฟ้ายศต่ำต้อยไม่มีผู้ใดสนใจ บัดนี้ได้รับการดูแลภายใต้ตำหนักเซียนกระบี่ทองคำ แต่กลับคิดทำร้ายท่านเซียนและหมิ่นเกียรติข้างั้นหรือ หากเจ้าขอโทษข้าจะไม่เอาเรื่องแล้วเราจะปล่อยเจ้าไป”

“ไม่ ข้าจะไม่กล่าวขอโทษใดๆทั้งนั้น”

เมื่อเวลาตัดสินมาถึง “นางฟ้าถูกตัดสินให้ลงไปจุดติ เป็นหญิงชาวบ้านต่ำศักดิ์ ในดินแดนที่ยากแค้น ชีวิตนางถูกลิขิตให้ไปเป็นหญิงสาว ที่ถูกเกียดชัง เป็นนางกาลากิณี จนกว่าชีวิตจะหาไม่” 

เมื่อได้ฟังคำตัดสินเช่นนั้น นางฟ้าก็เเสดงสายตาที่เย็นชาและเกลียดชังต่อเซียนกระบี่และฮูหยินอย่างมาก นางกล่าวกับ

ฮูหยินอย่างคับแค้นใจ ว่า “แค้นนี้ข้าจะชำระให้สาสม พวกเจ้าคอยดูเถิด” ของดวงตาฮูหยินนางเบิกโตพร้อมกัดฟันแน่นก่อนจะมองการจุติของนางฟ้า ทันใดนั้นนางฟ้าได้หันมองเทพบุตรหนุ่มตนหนึ่งที่กำลังวิ่งเข้ามา เขาวิ่งเข้ามาคว้านางที่

กำลังค่อยๆสลายไปต่อหน้า “ไปลู่ ข้ารักเจ้า ข้าจะไปหาเจ้า ข้าจะหาเจ้าให้เจอ”

นางฟ้ายิ้มและน้ำตาคลอเบ้าจะก่อนจะค่อยๆสลายไป ในยามนี้สวรรค์ได้ยินเพียงเสียงร้องไห้คร่ำครวญของเทพบุตรที่เรียกหาไปลู่เท่านั้น เขากล่าวว่า "ข้าจะแก้แค้นให้เจ้า"

เทพบุตรหยิบดาบขึ้นมาไว้ในมือ ก่อนวิ่งเข้าไปใช้ดาบนั่นแทงทะลุหัวใจของฮูหยิน และถูกดาบของเซียนกระบี่แทงสวนทะลุหัวใจเช่นกัน เมื่อปลายดาบถูกชักออกจากหัวใจยามนี้ร่างกายเต็มไปด้วยโลหิต 

เทพบุตรกล่าวว่า "ข้าจะแก้แค้นเจ้าเซียนกระบี่"

ก่อนจะตัดสินใจปลิดชีพตนเดินทางสู่การจุดติเพื่อตามหานางฟ้าอันเป็นที่รัก

ถึงนักอ่านทุกท่าน

ถ้าชอบเรื่องราวแบบนีี้ ช่วยกดใจ กดติดตาม คอมเมนต์กันด้วยนะคะ