คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Sunday Morning (2) - สนิท
Sunday Morning
หลัาวันนั้นผม็ไ้พบเธอบ้าเป็นรั้ราวอนที่เรานัันไปิน้าว หรือนัมาเล่นเมที่บ้านผม อนแรผม็ไม่รู้หรอ ว่าเธอะอบเล่นเมมานานี้ แ่รั้ไหนที่เรานัันไปิน้าว แล้วไปเล่นเมัน่อนั้น เธอมัะมาเสมอ าเธอะเป็นประาย มอูเมที่ผมเล่นอย่าั้ใ ่อนะทำาอ้อนวอนอผมเล่นทุรั้ที่มาบ้าน ทำให้บ้านผมลายเป็นแหล่ปาร์ี้เมไปโยปริยาย
“พี่เิ้ล...” เธอลาเสียยาว ๆ ามมา้วยรอยยิ้มที่หวานที่สุในีวิ เป็นอันว่ารู้ันว่าเธอหมายถึอะไร
“เปิไว้ให้แล้ว ไปเล่นเลย”
“อบุรับ” เธอลาเสียยาว ๆ อีรั้ และนี่ือวิธีารอ้อนในแบบอเธอ :)
◇─◇──◇─────◇──◇─◇
เรื่อหนึ่อเธอที่ทำให้ผมแปลใ็ือ เธอเ่ีฬาเอามา ๆ อนแรผมิว่าเธอไม่อบออำลัาย้วย้ำ เพราะเวลาเราวนันไปวิ่หลัเลิาน เธอะบอปัลอ
แล้ววามิอผม็เปลี่ยนไป ั้แ่วันที่วนเธอไปเล่นแบทมินัน้วยัน เธอีเ่มา และแรเยอะมา! เธอไม่มีเทนิอะไรหรอ เธอีโยใ้แรล้วน ๆ ส่ลูไปไล ๆ ท่าทาเธอ็ูเล่นเป็น นผมอสสัยไม่ไ้ว่าไปหัมาาไหน
“ุปู่สอนให้อนเ็ ๆ น่ะ่ะ”
“ปู่เป็นนัีฬาหรอ?”
“เปล่า่ะ...” เธอส่ายหน้า ่อนะยิ้มบา ๆ “ปู่เป็นโ้นัีฬาแบทฯ ่ะ”
ำอบอเธอทำเอาผมอึ้ไปเลย เธอยับออีว่าพ่อเธอเป็นนัีฬาแบทมินันสมัยมัธยม ปู่อเธอสอน และู่้อมอเธอ็ือุพ่อ ผมไม่แปลใเลย ทำไมเธอถึูมีพื้นานีนานั้น ถ้าเธอไ้เรียนเทนินิหน่อย และฝึเพิ่ม ผม่อน้ามั่นใว่าเธอไปไ้ไลเลยแหละ
◇─◇──◇─────◇──◇─◇
อีเรื่อที่ทำให้ผมับเธอสนิทันไ้เร็ว ็เพราะวามอัธยาศัยีอเธอ และวามวนโอ๊ยอเธอที่เพิ่มึ้นลอทุรั้ที่เอัน ทำให้ผมวนเธอลับไ้่าย ๆ โยที่ผมไม่ะิะวใ เอาริ ๆ อนนี้เรารับส่มุันบ่อยยิ่ว่ารถเมล์รับส่ผู้โยสาระอี
“หัวหน้าบอพี่ว่าถ้าวันนี้ทำานไม่เสร็ ไม่ไ้แล้วนะ” ผมพู
“ไม่ไ้ลับบ้าน?”
“ไม่ไ้อยู่่อแล้ว โนไล่ออ!!! ส่อะไรมาเนี่ย?!” ประโยหลัผมหันไปพูับเธอ เธอหัวเราะเสียั ามมา้วยเสียหัวเราะอนอื่น ๆ
และในเวลาแ่ปีว่า ผมับเธอ็สนิทันไ้อย่ารวเร็ว สนิทมาว่ารุ่นน้อที่มหาวิทยาลัยะอี
ผมไม่เยเอะใอะไร... นระทั่วันนั้น วันที่ใอผมมันสั่นไหวแปล ๆ
อนที่ไ้เห็น ‘รอยยิ้มอเธอ’
ความคิดเห็น