เรื่องเล่าจากอีกฟากหมอน ll Dream - Eternity

วันที่ 31 เดือน 7 ปี 2760 

บันทึกสารบัญรักษ์ รหัส 122122

คำค้นหา ห้องสารบัญ / ประกาศแจ้งคนหาย

...เพียงชั่วข้ามคืนเท่านั้น สมองของฉันก็เต็มไปด้วยฉากชีวิตของผู้คนมากมายที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน

ภาพความชั่วร้ายเลวทรามที่เด็กพเนจรแห่งนครการอุดมต้องเผชิญ และเหตุการณ์สั่นประสาทในดินแดนฝันร้ายที่นักข้ามพิภพแห่งมนมัย (มะ - นะ - มัย) ต้องฟันฝ่า

นิมิตจากต่างแดนทำให้ฉันสะดุ้งตื่นกลางดึกบ่อย ๆ แผ่นหลังและลำคอร้อนรุ่มชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ

หัวใจเต้นรัว ตัวร้อนราวกับคอมพิวเตอร์แรมต่ำใบพัดเสีย

นานทีเดียวกว่าที่ฉันจะปะติดปะต่อเรื่องราวซึ่งผสมปนเป และหมุนวนอยู่รอบบุคคลสาบสูญนามว่า “วิจิน” สำเร็จ

และได้รู้ในที่สุดว่า ความทรงจำของวาทิน

เป็นเพียงความพยายามอย่างหนึ่งในการตามตัวเขากลับไป

ยังที่ที่จากมาเท่านั้น...

---------------------------------------------

ยินดีต้อนรับสู่เมืองการอุดม

มหานครแสนศิวิไลซ์ ที่ไร้อาชญากรรมและความยากจน...

เมืองเศรษฐกิจอันดับหนึ่งที่น่าภาคภูมิใจของประเทศ...

ก่อเกิดขึ้นมาบนประวัติศาสตร์สีเลือด

และกำลังเดินทางไปสู่แผนการร้ายดำมืด ที่ทอดยาวอยู่เบื้องหน้า

เมืองที่ความจริงและความฝันของผู้คน ผูกพันแนบแน่น

กับความเป็นอยู่ของร้านทำหมอนเล็ก ๆ ในตำนาน

เป็นเวลากว่าสามศตวรรษ

แต่โลกที่พวกเขารู้จักกำลังจะพังทลายลง

เมื่อหลักฐานในคดี "เด็กผู้สาบสูญแห่งกรุงรัมภานคร"

ตกไปอยู่ในมือ "วิจิน สานสันติธรรม" นักข่าวสายอาชญากรรม

ที่ประกาศกร้าวว่าจะคลี่คลายคดีที่ไม่น่าเชื่อนี้ให้จงได้

"วาทิน" เจ้าของร้านทำหมอนร่างเล็ก

ผู้กำความลับแห่งการประดิษฐ์หมอนและศาสตร์ลึกลับ

จะนำวิจินไปสู่เบาะแสสำคัญหรือไม่

หรือเขาเอง จะเป็นผู้วางแผนลับบางอย่าง

ที่จะเปลี่ยนโลกทั้งใบกันแน่!

[ Back Stage ]

เป็นเรื่องที่ใช้เวลาแต่งยาวนาน และยังคงค้างคาอยู่ในใจเรามาตลอด 

ตั้งแต่มัธยมปลายจนทำงานแล้วก็ยังคงเขียนอยู่ ไม่น่าเชื่อว่านิยายเรื่องนี้ จะกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราอย่างแยกไม่ออก 

สำหรับใครที่เคยตามเรื่องนี้มาในอีกชื่อหนึ่ง เราต้องขอโทษอย่างสูงที่เรื่องนั้นเราได้ยุติการเขียนไปแล้ว แต่คงจะยังไม่ลบทิ้งไปง่าย ๆ 

เพราะตั้งใจจะเก็บไว้เป็นอนุสรณ์ว่า เป็นครั้งแรก เรื่องนี้ได้ออกสู่สายตาสาธารณชนและได้รับกำลังใจอย่างมาก

เนื้อหาในเรื่องจะมีการเปลี่ยนแปลงจากที่เคยเขียนไว้เมื่อหลายปีที่แล้วอย่างแน่นอน

ซึ่งว่ากันตรง ๆ ก็เป็นผลมาจากที่เราเติบโตขึ้น ได้พบกับงานเขียนหลายแบบ และผู้คนหลากหลายที่มา มากขึ้นในช่วงเรียนมหาวิทยาลัย

ความรู้สึกที่อยากเขียนชีวิตจากชีวิตให้ได้ มันมากจนทำให้เราย้อนกลับมามองเรื่องที่เคยเขียนไว้ 

และพยายามปรับปรุงมันให้แยบคายขึ้นบ้าง 

เพราะเราผูกพันกับตัวละครในเรื่องนี้มากเหลือเกิน และอยากให้เรื่องออกมาดี ครอบคลุมที่สุด ก็เลยลองปรับ ๆ กันไป 

แม้เรื่องราวจะเปลี่ยนไปบ้าง แต่ขอให้มั่นใจว่า ตัวละครหลักและอุปนิสัยของตัวละครทุกตัวยังคงเป็นเหมือนเดิม 

เพิ่มเติมคือตัวละครใหม่ ๆ และเรื่องราวที่ซับซ้อนมากขึ้น 

ขอขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันมานะคะ 

และขอต้อนรับนักอ่านใหม่ ๆ ของ "วาทิน" "วิจิน" และผองเพื่อนใน "เมืองการอุดม" ด้วยค่ะ

--- MadHat