นิยาย Dek-D
อ่านแบบไม่มีโฆษณาที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
33
ผู้เข้าชมเดือนนี้
7
ผู้เข้าชมรวม
33
หมวด : ซึ้งกินใจ
อัปเดตล่าสุด : 22 มี.ค. 68 / 08:47 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
“น้องป่าน” เป็นชื่อของเด็กหญิงคนหนึ่ง
เธอเป็นลูกของน้องสาวผม ดังนั้นเธอจึงเป็นหลานผม ผมมีศักดิ์เป็นลุงเธอ แต่เธอก็ไม่เคยเรียกผมนำหน้าชื่อได้ น้องป่าออกเสียงแต่ประโยคสั้นๆ และวิธีควบกล้ำของคำๆ นั้นต้องไม่ซับซ้อนเกินไป จะซับซ้อนแค่ไหน… ไม่มีบรรทัดฐานอะไรมาวัด นอกจากตัวน้องป่านคนเดียวที่เข้าใจได้
เมื่อแรกเกิด น้องป่านมีน้ำหนักไม่ถึง 3,000 กรัมด้วยซ้ำ ซึ่งตามมาตราฐานของเด็กที่เพิ่งคลอดถือว่าตัวเล็กมาก ภาพแรกของน้องป่านที่ทุกคนได้เห็นที่โรงพยาบาลเป็นภาพเด็กตัวเล็กๆ ขาวๆ ซีดๆ คนหนึ่ง
ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะปกติดี แต่มีอย่างหนึ่งที่ทุกคนมี แต่น้องป่านไม่มี…
ริมฝีปากด้านบนของน้องป่าน ไม่ติดกันเป็นผิวเรียบเสมอเหมือนกับของเรา เลยจากรอยบุ๋มของร่องปากไปหน่อย เนื้อชิ้นนั้นแหว่งหายไปจนเกือบติดมุมปาก
น้องป่านไม่มีริมฝีปากบนช่วงนั้น…
หมอบอกว่า เป็นเพราะว่าน้องป่านไม่มีเพดานบนบริเวณส่วนหน้าเหมือนคนอื่นเขา ทำให้ฟันไม่สามารถที่จะขึ้นได้
นอกจากริมฝีปากแล้ว น้องป่านก็ไม่มีฟันหน้าบริเวณนั้นด้วย
น้องสาวผมบอกว่าตอนที่เห็นครั้งแรก เธอภาวนาขอให้อย่าเป็นเด็กคนนี้เลยที่เป็นลูกเธอ
แต่ความจริง ก็คือความจริง… เธอต้องยอมรับมัน
หลังจากออกจากโรงพยาบาลกลับมาอยู่บ้าน น้องสาวผมค่อนข้างเก็บตัว และไม่อยากให้ใครเข้ามาเห็นน้องป่่านโดยไม่จำเป็น
บางทีคนเราก็ไม่อยากสื่อสาร หรือมีความสัมพันธ์กับใครๆ ในช่วงเวลาหนึ่ง
ทุกคนรู้ และเข้าใจเธออยู่ในที…
แฟนน้องสาวผมบอกว่า ยังไงเขาก็จะรักเด็กคนนี้ เพราะว่ามันเป็น “เลือดเนื้อของเขากับเธอ” เขาสัญญาว่าจะเลี้ยงดูน้องป่านให้ดี จะให้น้องป่านเติบโตมาอย่างไม่ผิดแยกกับสังคม
“โรคปากแหว่งเพดานโหว่” เกิดจากเชื้อไวรัสชนิดหนึ่งที่มารดาได้รับขณะมีครรภ์ ดังนั้นจึงไม่ใช่วิธีปฏิบัติตัวไม่ถูกวิธีของผู้เป็นแม่ หรือกระทั่งบุญทำกรรมแต่งอย่างที่คาดเดาไปต่างๆ นานา เมื่อเด็กในครรภ์มารดาได้รับเชื้อนี้จะทำให้เด็กเกิดมามีลักษณะเหมือนน้องป่าน
วิธ่ีแก้ไขต้องใช้วิธีเย็บติดริมฝีปากที่แหว่งให้มาชิดกันพร้อมกับเสริมเพดานเทียมเข้าไป แต่อย่างไรมันก็จะมีรอยขีดเล็กๆ เหมือนรอยเนื้อที่ไม่ค่อยสมาน ที่สำคัญมันจะทำให้การออกเส่ียงเวลาจะพูดอะไรออกมาไม่ชัด
น้องป่านมีพัฒนาการทางด้านร่างกายที่รวดเร็วผิดจากตอนเกิดมาก น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นทุกๆ วัน ทำให้น้องป่านเป็นเด็กน้อยตัวขาวๆ ที่อ้วนปุ๊ก จ้ำม่ำ
ถ้าไม่ใจแข็งเกินไปจริงๆ หรือใจร้ายผิดมนุษย์มนา ใครเห็น… ไม่มีใครจะอดใจไหวที่จะไม่จับแก้มน้องป่าน
น้ำหนักของน้องป่านเพิ่มขึ้นทุกอายุขวบปี แต่ตรงข้ามกับพัฒนาการทางสมองมาก
น้องป่่านค่อนข้างมีปัญหากับการเรียน ตามเพื่อนได้ช้าและซึมซับกับเนื้อหาการเรียนไม่ค่อยได้
น้องป่านอยู่อนุบาล 1 พร้อมเพื่อน
เพื่อนขึ้นไปอนุบาล 2 น้องป่านก็ยังอยู่อนุบาล 1
พอเพื่อนขึ้นไปอนุบาล 3 คราวนี้น้องสาวผมเข้าไปขอร้องคุณครู ขอให้น้องป่านขึ้นไปอนุบาล 2 ด้วย เพราะเกรงว่าถ้าให้อยู่อนุบาล 1 อีก เกรงว่าจะปรับตัวเข้ากับเด็กที่อายุน้อยกว่าได้ดี แล้วพัฒนาการจะยิ่งช้าไปอีก แทนที่จะเติบโตไปกับเด็กในวัยใกล้เคียงกัน
แล้วน้องป่านก็ได้ดาวเพิ่มบนเสื้อเป็น… สองดวง
น้องป่านเป็นเด็กร่าเริง ช่างพูด ช่างซัก จะพูดได้ตลอดเวลา บวกกับท่าทีและร่างกายที่โตกว่าเพื่อนวัยเดียวกัน ย่อมเป็นจุดสนใจของทุกๆ คนได้ไม่ยาก
น้องป่านจะถามทุกอย่างที่อยากรู้และสนใจ แม้การออกเสียงเป็นไปอย่างยากลำบากนิดหน่อย แต่ก็ไม่ยากเกินไป ถ้าเราจะมีใจจะรับฟังสิ่งที่เธอสื่อสาร
บางครั้งการออกเสียงของเธอก็สร้างความสับสนบ้าง เช่น เธออยากให้กอด แต่ออกเสียงเป็น “ออด” หรือ อยากให้ซื้อไอติมให้กิน ก็จะออกเสียงเป็น “อิม อิม”
วันหนึ่งหลังกลับจากโรงเรียน ขณะนั่งเล่นอยู่ในบริเวณบ้านซึ่งเป็นพื้นบ้านโล่งๆ น้องป่านผุดลุกผุดนั่ง อ่านหนังสือเรียนที่เพิ่งได้ไปเรียนของวันนี้มา แล้วลุกขึ้นยืนตัวตรงในแบบฟอร์มชุดนักเรียนที่ยังไม่ได้เปลี่ยน ในมือกระชับหนังสือแน่น
“หนูฮักพ่อ หนูฮักแม่ หนูฮักย่า หนูฮักยาย หนูฮัก…. ”
ทุกคนอมยิ้มกับการแสดงออกของน้องป่าน ก่อนที่จะรีบเข้าไปช่วยแก้ไข ว่าการออกเสียงที่ถูกต้องควรเป็นอย่างไร
เพื่อนที่ทำงานของน้องสาวทุกคนรู้จักน้องป่าน ในการช่างพูด ช่างเล่นของเธอ การไม่กลัวคนแปลกหน้า กล้าพูด กล้าสบตา ทำให้น้องป่านเข้ากับคนง่าย และทำให้คนที่เข้ามาใกล้หลงรักได้ไม่ยาก
ทุกคนเต็มใจที่จะหมดเงินไปกับการซื้อขนมหรือของกินเล็กๆ น้อยๆ มาฝากน้องป่านเสมอ
กว่าจะได้มาซึ่งความสุข มันคงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
บางครั้งมันก็แสนสาหัสเกินกว่าจะบอกกล่าวกับใครเป็นคำพูดได้
น้องสาวผมกับแฟนเธอลืมความเจ็บปวดเรื่องน้องป่านไปนานแล้ว
ดีไมดีความเจ็บช้ำนั้นอาจจะไม่เคยแล่นกลับมาอีกเลยก็ได้
น้องป่านมีโครงการที่จะต้องผ่าตัดตกแต่งบริเวณริมฝีปากบนอีกครั้ง ถึงตอนนั้นผมก็ไม่สนใจหรอกว่าการผ่าตัดผลจะออกมาเป็นอย่างไร ถึงแม้จะภาวนาให้มันออกมาดีที่สุด
เพราะว่าท้ายที่สุดแล้ว
ผมก็จะรักเธอเหมือนเดิม
ไม่ว่า “รัก” ของเธอจะออกเส่ียงแบบใด
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“น้อป่าน” เป็นื่ออเ็หินหนึ่
เธอเป็นลูอน้อสาวผม ันั้นเธอึเป็นหลานผม ผมมีศัิ์เป็นลุเธอ แ่เธอ็ไม่เยเรียผมนำหน้าื่อไ้ น้อป่าออเสียแ่ประโยสั้นๆ และวิธีวบล้ำอำๆ นั้น้อไม่ับ้อนเินไป ะับ้อนแ่ไหน… ไม่มีบรรทัานอะไรมาวั นอาัวน้อป่านนเียวที่เ้าใไ้
เมื่อแรเิ น้อป่านมีน้ำหนัไม่ถึ 3,000 รัม้วย้ำ ึ่ามมาราานอเ็ที่เพิ่ลอถือว่าัวเล็มา ภาพแรอน้อป่านที่ทุนไ้เห็นที่โรพยาบาลเป็นภาพเ็ัวเล็ๆ าวๆ ีๆ นหนึ่
ทุอย่า็ูเหมือนะปิี แ่มีอย่าหนึ่ที่ทุนมี แ่น้อป่านไม่มี…
ริมฝีปา้านบนอน้อป่าน ไม่ิันเป็นผิวเรียบเสมอเหมือนับอเรา เลยารอยบุ๋มอร่อปาไปหน่อย เนื้อิ้นนั้นแหว่หายไปนเือบิมุมปา
น้อป่านไม่มีริมฝีปาบน่วนั้น…
หมอบอว่า เป็นเพราะว่าน้อป่านไม่มีเพานบนบริเวส่วนหน้าเหมือนนอื่นเา ทำให้ฟันไม่สามารถที่ะึ้นไ้
นอาริมฝีปาแล้ว น้อป่าน็ไม่มีฟันหน้าบริเวนั้น้วย
น้อสาวผมบอว่าอนที่เห็นรั้แร เธอภาวนาอให้อย่าเป็นเ็นนี้เลยที่เป็นลูเธอ
แ่วามริ ็ือวามริ… เธอ้อยอมรับมัน
หลัาออาโรพยาบาลลับมาอยู่บ้าน น้อสาวผม่อน้าเ็บัว และไม่อยาให้ใรเ้ามาเห็นน้อป่่านโยไม่ำเป็น
บาทีนเรา็ไม่อยาสื่อสาร หรือมีวามสัมพันธ์ับใรๆ ใน่วเวลาหนึ่
ทุนรู้ และเ้าใเธออยู่ในที…
แฟนน้อสาวผมบอว่า ยัไเา็ะรัเ็นนี้ เพราะว่ามันเป็น “เลือเนื้ออเาับเธอ” เาสัาว่าะเลี้ยูน้อป่านให้ี ะให้น้อป่านเิบโมาอย่าไม่ผิแยับสัม
“โรปาแหว่เพานโหว่” เิาเื้อไวรัสนิหนึ่ที่มาราไ้รับะมีรรภ์ ันั้นึไม่ใ่วิธีปิบัิัวไม่ถูวิธีอผู้เป็นแม่ หรือระทั่บุทำรรมแ่อย่าที่าเาไป่าๆ นานา เมื่อเ็ในรรภ์มาราไ้รับเื้อนี้ะทำให้เ็เิมามีลัษะเหมือนน้อป่าน
วิธ่ีแ้ไ้อใ้วิธีเย็บิริมฝีปาที่แหว่ให้มาิันพร้อมับเสริมเพานเทียมเ้าไป แ่อย่าไรมัน็ะมีรอยีเล็ๆ เหมือนรอยเนื้อที่ไม่่อยสมาน ที่สำัมันะทำให้ารออเส่ียเวลาะพูอะไรออมาไม่ั
น้อป่านมีพันาารทา้านร่าายที่รวเร็วผิาอนเิมา น้ำหนัที่เพิ่มึ้นทุๆ วัน ทำให้น้อป่านเป็นเ็น้อยัวาวๆ ที่อ้วนปุ๊ ้ำม่ำ
ถ้าไม่ใแ็เินไปริๆ หรือใร้ายผิมนุษย์มนา ใรเห็น… ไม่มีใระอใไหวที่ะไม่ับแ้มน้อป่าน
น้ำหนัอน้อป่านเพิ่มึ้นทุอายุวบปี แ่ร้ามับพันาารทาสมอมา
น้อป่่าน่อน้ามีปัหาับารเรียน ามเพื่อนไ้้าและึมับับเนื้อหาารเรียนไม่่อยไ้
น้อป่านอยู่อนุบาล 1 พร้อมเพื่อน
เพื่อนึ้นไปอนุบาล 2 น้อป่าน็ยัอยู่อนุบาล 1
พอเพื่อนึ้นไปอนุบาล 3 ราวนี้น้อสาวผมเ้าไปอร้อุรู อให้น้อป่านึ้นไปอนุบาล 2 ้วย เพราะเรว่าถ้าให้อยู่อนุบาล 1 อี เรว่าะปรับัวเ้าับเ็ที่อายุน้อยว่าไ้ี แล้วพันาาระยิ่้าไปอี แทนที่ะเิบโไปับเ็ในวัยใล้เียัน
แล้วน้อป่าน็ไ้าวเพิ่มบนเสื้อเป็น… สอว
น้อป่านเป็นเ็ร่าเริ ่าพู ่าั ะพูไ้ลอเวลา บวับท่าทีและร่าายที่โว่าเพื่อนวัยเียวัน ย่อมเป็นุสนใอทุๆ นไ้ไม่ยา
น้อป่านะถามทุอย่าที่อยารู้และสนใ แม้ารออเสียเป็นไปอย่ายาลำบานิหน่อย แ่็ไม่ยาเินไป ถ้าเราะมีใะรับฟัสิ่ที่เธอสื่อสาร
บารั้ารออเสียอเธอ็สร้าวามสับสนบ้า เ่น เธออยาให้อ แ่ออเสียเป็น “ออ” หรือ อยาให้ื้อไอิมให้ิน ็ะออเสียเป็น “อิม อิม”
วันหนึ่หลัลับาโรเรียน ะนั่เล่นอยู่ในบริเวบ้านึ่เป็นพื้นบ้านโล่ๆ น้อป่านผุลุผุนั่ อ่านหนัสือเรียนที่เพิ่ไ้ไปเรียนอวันนี้มา แล้วลุึ้นยืนัวรในแบบฟอร์มุนัเรียนที่ยัไม่ไ้เปลี่ยน ในมือระับหนัสือแน่น
“หนูฮัพ่อ หนูฮัแม่ หนูฮัย่า หนูฮัยาย หนูฮั…. ”
ทุนอมยิ้มับารแสอออน้อป่าน ่อนที่ะรีบเ้าไป่วยแ้ไ ว่าารออเสียที่ถู้อวรเป็นอย่าไร
เพื่อนที่ทำานอน้อสาวทุนรู้ัน้อป่าน ในาร่าพู ่าเล่นอเธอ ารไม่ลัวนแปลหน้า ล้าพู ล้าสบา ทำให้น้อป่านเ้าับน่าย และทำให้นที่เ้ามาใล้หลรัไ้ไม่ยา
ทุนเ็มใที่ะหมเินไปับารื้อนมหรืออินเล็ๆ น้อยๆ มาฝาน้อป่านเสมอ
ว่าะไ้มาึ่วามสุ มันไม่ใ่เรื่อ่ายๆ
บารั้มัน็แสนสาหัสเินว่าะบอล่าวับใรเป็นำพูไ้
น้อสาวผมับแฟนเธอลืมวามเ็บปวเรื่อน้อป่านไปนานแล้ว
ีไมีวามเ็บ้ำนั้นอาะไม่เยแล่นลับมาอีเลย็ไ้
น้อป่านมีโรารที่ะ้อผ่าัแ่บริเวริมฝีปาบนอีรั้ ถึอนนั้นผม็ไม่สนใหรอว่าารผ่าัผละออมาเป็นอย่าไร ถึแม้ะภาวนาให้มันออมาีที่สุ
เพราะว่าท้ายที่สุแล้ว
ผม็ะรัเธอเหมือนเิม
ไม่ว่า “รั” อเธอะออเส่ียแบบใ
ผลงานอื่นๆ ของ Mac once ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Mac once
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น