( got7 ) revenge | bnior , bnyoung

ตอนที่ 10 : revenge 10

REVENGE 10

          เหตุการณ์เมื่อวานยังคงทำให้จินยองสับสนกับการกระทำของแจบอมยังไม่หาย อาการเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายของชายคนนั้นกลับทำให้เขาทำตัวไม่ถูเวลาที่จะต้องเจอหน้ากันทุกที บางครั้งแจบอมก็ดุเขา บางครั้งก็อ่อนโยนใส่ ถ้าใครเห็นก็คงต้องคิดว่าแจบอมต้องป่วยทางจิตแน่ๆ ซึ่งในตอนนี้จินยองก็กำลังคิดอยู่ว่าควรส่งแจบอมไปตรวจสุขภาพจิตบ้างแล้วล่ะ

          ร่างบางนั่งอยู่ชั้นล่างสุดของคลับแห่งนี้ มือบางพลางวนแก้วที่ใส่เครื่องดื่มไปมาโดยใบหน้าและสายตายังคงเหม่อลอยออกไป เมื่อเขามีเวลาอยู่กับตัวเองแบบนี้กลับคิดอะไรมากมายไปเรื่อยๆ และที่สำคัญเขายังรู้สึกคิดถึงพ่อและแม่มากขึ้นอีก เวลาว่างๆแบบนี้ก็กลับทำให้เขาเบื่อง่ายมากกว่าเดิม

          "มานั่งทำอะไรคนเดียวเนี่ยจินยอง"

          ทว่า ชายหนุ่มหน้าลูกครึ่งกลับเข้ามาทำลายความเงียบไปซะหมด จินยองสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันหลังไปมองต้นเสียงนั่นทันที จอร์นนี่ยิ้มกว้างให้เขาพลางเดินเข้ามานั่งข้างๆร่างบางอย่างเคยชิน

          "ก็..ไม่มีอะไรทำน่ะ เลยเบื่อๆ"

          "อ่า จริงสินะ จะว่าไปฉันเองก็เบื่อเหมือนกันนั่นแหละ ฮ่าๆๆๆ"

          "ฮ่า เบื่อทั้งงาน เบื่อทั้งคนอ่ะ"

          "หมายถึง..คุณแจบอมน่ะเหรอ.."

          "....."

          จินยองไม่ตอบอะไรแต่กลับทำหน้าเบื่อหน่ายแทน จอร์นนี่เองก็พอจะเข้าใจดีว่าจินยองกำลังหมายถึงใครในประโยคนั้นเพราะเขาก็พอจะสังเกตได้ว่า แจบอมนั้นคอยจะสั่งงานสั่งการให้จินยองบ่อยอยู่เสมอ และเท่าที่สังเกตอีกอย่างหนึ่งคือเวลาที่แจบอมอยู่ใกล้ๆกับจินยองนั้น สายตาที่แสนจะเย็นชากับดูอ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัดแม้ว่าปากหนานั่นจะเอ่ยปากด่าหรือระแคะระคายจนดูว่าไม่ได้สนใจใยดีอะไรจินยองเลยสักนิดแต่กลับกลายเป็นว่าสายตาเรียวนั่นกลับดูห่วงใยและอ่อนโยนซะเหลือเกิน

          "นี่จินยอง ฉันถามอะไรหน่อยสิ"  ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังก่อนจะขยับร่างกายให้ใกล้ชิดจินยองมากกว่าเดิม

          "ว่า..?"

          "นายกับคุณแจบอม มีซัมติงอะไรใช่ไหม?"

          คำถามของจอร์นนี่กลับทำให้ร่างบางชะงักไปทันที คำถามที่แทงใจดำมันยิ่งทำให้เขาถึงกลับสรรหาคำตอบออกมาไม่ถูกเลยทีเดียว แม้ในแท้จริงแล้ว เขากับแจบอมจะเป็นเพียงแค่พี่น้องกันเท่านั้น แต่ก็กลับปฏิเสธไปไม่ได้เลยว่าทั้งคู่ต่างก็มีความรู้สึกดีๆให้กันหากเรื่องนั้นไม่เกิดขึ้นเสียก่อน ป่านนี้เขาก็คงพัฒนาความสัมพันธ์ได้มากกว่านี้ก็ได้

          "ไปเอามาจากไหนเนี่ยห้ะ ซัมตงซัมติงอะไร"

          "แหม่อย่ามาไขสือ เด็กอนุบาลดูยังรู้เลย บอกมาเถอะน่า ฉันไม่บอกใครหรอก"

          "ก..ก็ไม่มีอะไร แค่เคยรู้จักกันน่ะ แต่ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้นหรอกนะ"

          "โอเค๊ ไม่มี๊ก็ไม่มี๊..."

          จอร์นนี่ยักไหล่เป็นเชิงเล็กน้อยก่อนจะตามด้วยสายตาของจินยองที่มองค้อนกลับไป น้ำเสียงยียวนกวนประสาทของร่างสูงก็พอทำให้รู้ว่าคำพูดที่เขาได้ยินนั้นเป็นการประชดประชันอย่างเห็นชัด แม้เขาจะรู้ว่าจอร์นนี่ไม่เชื่อกับคำพูดของเขาแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้อยู่แล้วนอกจากปล่อยให้มันเลยตามเลยไป 

          เขาได้ใช่เวลาอยู่กับเพื่อนร่วมงานหน้าตาลูกครึ่งคนนี้ได้ไม่นานก็ต้องหยุดบทสนทนาไว้เท่านั้นทันทีเมื่อมีชายหนุ่มที่เป็นคนสนิทของเจ้านายของเขาอย่างอิมแจบอมเดินเข้ามาหา ใบหน้าหวานจ้องมองใบหน้าหล่อนั่นไว้สักครู่ก่อนที่คิ้วสวยจะขมวดกันเป็นปม เมื่อเขากลับได้คำสั่งที่แทบจะระเบิดตัวเองให้หายไปกับอากาศ แดเนียลได้รับคำสั่งให้ไปบัญชาการปาร์คจินยองอีกครั้งหลังจากได้มานั่งว่างๆอยู่ที่ชั้นหนึ่งของคลับ จินยองไม่เข้าใจการกระทำของแจบอมเลยสักนิดยิ่งนับวันแจบอมก็ยิ่งปั่นหัวเขาจนแทบจะบ้าอยู่แล้ว

          ร่างบางโบกมือให้จอร์นนี่เล็กน้อยแม้สายตานั้นกำลังจะจ้องจับผิดความสัมพันธ์ของเขากับแจบอมก็ตาม แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้จินยองลำบากใจแต่อย่างใดเพราะไม่ว่ายังไงแล้วเขากับแจบอมก็คงจะกลับไปเป็นแบบเดิมไม่ได้แน่นอน แม้ว่าหมู่นี้แจบอมจะทำตัวอ่อนโยนแปลกๆกับเขาก็ตาม แต่เรื่องราวในอดีตที่มันสาหัสสากันเกินจะเยียวยาได้ เท้าเล็กย้ำก้าวขึ้นบันไดมายังชั้น 3 ของคลับก่อนที่ร่างนุ่มนิ่มนั้นจะมาหยุดอยู่ที่บานประตูขนาดใหญ่ที่มีราคาสูงพอสมควร มือบางยกขึ้นเล็กน้อยพลางเคาะมันลงไปอย่างไม่สนใจนัก ก่อนจะดันประตูบานนั้นเข้าไปข้างในโดยที่ไม่รอการอนุญาตใดใดทั้งนั้น

          "มาแล้วเหรอ.."  เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นทันทีที่ร่างบางเข้ามาด้านในห้องนั้น ร่างสูงที่ยืนหันหลังกำลังหยิบจับเอกสารอะไรบางอย่างที่ชั้นเก็บเอกสารขนาดใหญ่ที่สูงกว่าตัวเขามาก

          "มีอะไรหรือเปล่าครับ?"

          "ทำความสะอาดห้องฉันทีสิ อ่า แล้วก็จัดหนังสือตรงนั้นด้วยนะมันรกหูรกตาน่ะ"

          "ทำไมต้องผมด้วยอ่ะ?"

          "อย่าถามเยอะ ฉันสั่งก็ทำๆไปเถอะน่า"

          แจบอมหันหน้ามาหาจินยองอย่างรวดเร็วก่อนจะขมวดคิ้วเป็นปมให้ไป ร่างบางเบ้หน้าเล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่าคนตรงหน้ากำลังขัดใจเขามากเกินไป ความรู้สึกของเขาในตอนนี้เหมือนกำลังถูกกลั่นแกล้งให้หัวเสียเล่นอย่างไงอย่างงั้น ถึงจะรู้ว่ากำลังโดนปั่นหัวแต่เขาก็ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดให้มากความ แม้จะรู้สึกขัดใจแต่ก็ยอมทำแต่โดยดี

          ร่างสูงที่เห็นใบหน้าของคนร่างเล็กที่กำลังหงุดหงิดใส่ก็อดที่จะยกยิ้มกับตัวเองไม่ได้ การปั่นหัวจินยองเป็นอะไรที่เขาชอบเสียเหลือเกิน ความรู้สึกของจินยองในตอนนี้เป็นอะไรที่น่าท้าทายสำหรับเขาพอสมควร ตาเรียวมองร่างบางที่กำลังก้มๆเงยๆอยู่กับกองหนังสือด้านหน้าโซฟาของเขา เสียงตึงตังกับการฟึดฟัดอยู่กับกองหนังสืออย่างไม่เต็มใจของจินยองกลับทำให้แจบอมรู้สึกชอบใจเสียเหลือเกิน ยิ่งเห็นจินยองโมโหมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าการปั่นหัวจินยองมันสำเร็จมากขึ้นเท่านั้น 

          ตุ๊บ!!!

          "อ่า จินยอง เดี๋ยวมาเก็บหนังสือตรงนี้ด้วยนะ แย่จัง.."

          เสียงหนังสือเล่มหนาที่หล่นลงมาจากโต๊ะทำงานของแจบอม ดวงตากลมตาจ้องใบหน้าของคนที่ทำน้ำเสียงอ้อยอิ่งเมื่อสักครู่ด้วยสีหน้าและแววตาที่คับแค้นใจกับการที่ถูกคนโรคจิตตรงหน้ากลั่นแกล้งอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ทว่า เขากลับได้รับสายตาที่เรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความชั่วร้ายจากแจบอมแทน จินยองส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะหันไปสนใจกองหนังสือที่กระจัดกระจายทางโซฟาแทน เขาไม่เข้าใจอะไรเลยในตอนนี้ การกระทำเหมือนคนเรียกร้องความสนใจของแจบอมมันช่างงี่เง่าและไร้สาระสิ้นดี แต่ใครเล่าจะรู้ว่าสิ่งที่แจบอมทำในตอนนี้เป็นอะไรที่ขัดกับความรู้สึกของตัวเองซะเหลือเกิน

          แกร๊ก..

          ทว่า ในขณะที่บรรยากาศในห้องกำลังเข้าสู่ภาวะเดดแอร์อยู่ในนั้น กลับมีเสียงสิ่งมีชีวิตอะไรบางอย่างค่อยๆเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของแจบอม ทั้งคู่ค่อยๆหันไปมองทางต้นเสียงนั้นด้วยความสงสัยว่าสิ่งมีชีวิตที่เสียงมารยาทเข้ามาให้ห้องของอิมแจบอมนั่นคือใคร สายตาของจินยองที่มองสิ่งนั้นอย่างสงสัยบวกกับสายตาของแจบอมที่มีทีท่าว่าไม่พอใจเป็นอย่างมากกับการกระทำของบุคคลที่สามในตอนนี้เสียเหลือเกิน

          สาวร่างสวยหุ่นนางแบบคนหนึ่งเคลื่อนกายเข้ามาในห้องสีทึบแห่งนี้ก่อนที่ใบหน้าสวยนั่นจะคลี่ยิ้มออกมาให้อิมแจบอมที่ตีหน้านิ่งและสายตาเย็นชากลับไปให้ จินยองมองผู้หญิงคนนั้นอย่างเงียบๆโดยที่เข้าเองก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าผู้หญิงสาวสวยคนนี้มีความสัมพันธ์อะไรกับอิมแจบอม แม้ว่าร่างสูงนั้นจะไม่ได้สนอกสนใจอะไรกับผู้หญิงคนนี้มากนัก แต่อยู่ๆหญิงสาวผู้นี้เข้ามาโดยพละการได้ก็คงมีความสัมพันธ์อะไรที่พิเศษอยู่แน่ๆ

          "มาที่นี่ทำไมฮยอนอา ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธอ" เสียงเข้มที่กดเสียงหนักแน่นไม่ได้ทำให้ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้หวาดกลัวแต่อย่าง แต่เธอกลับมีรอยยิ้มที่สดใสตอบกลับมาซะอย่างงั้น

          "ฮยอนอามีเรื่องจะคุยกับคุณนิดหน่อยน่ะค่ะ"

          "ถ้าเรื่องโอนหุ้น ฉันก็พูดชัดเจนไปหมดแล้วนะ"

          "หึ หุ้นอะไรนั่นฮยอนอาไม่สนใจหรอกค่ะ"  หญิงสาวอมยิ้มเล็กน้อย ท่ามกลางสายตาของจินยองและแจบอมที่กำลังเลิกคิ้วอย่างสงสัย

          "แล้วเธอต้องการอะไร?"

          "คือ.." ฮยอนอาหันไปมองใบหน้าของจินยองเล็กน้อยเหมือนกับเป็นสัญญาณว่าเธอต้องการที่จะคุยกับแจบอมเพียงสองคนเท่านั้น ร่างสูงเบนสายตาไปมาคนร่างเล็กทันทีอย่างเข้าใจ 

          "นายออกไปก่อน จินยอง"

          ร่างบางพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะวางหนังสือไว้ที่โต๊ะหน้าโซฟาทันที จินยองยันตัวขึ้นยืนก่อนจะเดินดุ่มออกไปอย่างเงียบๆ แต่ทว่า เขาต้องชะงักฝีเท้าไว้ที่หน้าประตูทันทีที่เสียงหวานๆของหญิงสาวพูดประโยคที่ทิ่มแทงใจเขาเสียเหลือเกิน

          "จินยอง... จินยองที่เป็นลูกชายของคนที่ยักยอกเงินบริษัทคุณลุงนั่นน่ะเหรอคะ? นี่คุณเก็บผู้ชายคนนี้ไว้ที่นี่งั้นเหรอ?" 

          คำพูดของหญิงสาวกลับทำให้จินยองรู้สึกโกรธขึ้นมาทันที มือบางกำหมัดแน่นพร้อมกับจิกเล็กฝังลงไปที่ฝ่ามือบางจนแดง เขาพยายามอย่างมากที่จะเก็บกลั้นอารมณ์ความคับแค้นใจเอาไว้ไม่ให้ระเบิดออกมา 

          "ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันแค่เก็บไว้ให้ใช้หนี้น่ะ อย่าใส่ใจเลย"

          แต่กลับยิ่งแย่ไปกว่านั้น เมื่อคำพูดของคนบางคนที่เขาไม่อยากจะได้ยินมันกลับทิ่มแทงหัวใจเขามากขึ้นไปใหญ่ คำพูดที่ทำให้เขาดูไร้ค่าและน่าเวทนาในสายตาของใครๆมันกลับถูกเอ่ยออกมาอย่างไร้ความรู้สึกเห็นอกเห็นใจเลยสักนิดเดียว ร่างบางเดินออกมาจากห้องนั้นทันทีที่รู้สึกว่าตอนนี้เขาไม่สามารถเก็บกลั้นอารมณ์เอาไว้ได้ต่อไป ความรู้สึกที่จุกแน่นอยู่ที่ลำคอมันยิ่งแน่นจนทำให้เขาทำอะไรไม่ถูกนอกจากบีบมือของตัวเองเอาไว้ สำหรับเขาก็เป็นแค่ลูกหนี้ที่กำลังชดใช้เพียงเท่านั้น ...เท่านั้นจริงๆ

(อ่านทอล์คสักนิดจิตแจ่มใส)

__มาล่ะๆ ไม่เอา ไม่ดราม่า ฮิฮิ

อิพี่นี่ปากหนักจริงๆ ตบแม่งงงง

__โอมมมม จงมาคอมเม้นต์

โอมมมมม จงมาติดแท็ก

ปล.หากพิมพ์ผิดไปบ้างขออภัยด้วย ณ ที่นี้

ไรท์ยังมิได้ตรวจคำผิดโลยยยย

รวบน

(รีเวนจ์บีเนียร์)

hashtag : รวบน