คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : แม่ที่แท้จริง
"แบมแบมไม่ยอมมาทำานั้สอวันแล้ว สสัยะถอใลาออริๆ แล้วหล่ะ ุยูยอม แบมแบมน่าะทนฤทธิ์เอมาร์ เอ่อ ุมาร์ไม่ไหว เฮ้อ! ็น่าเห็นในะ ุมาร์เาร้ายะนานั้น ผู้ัารน่อนๆ ็อยู่ไม่่อยะทนันไ้ไม่ใ่หรือไ แบมแบมทนไม่ไหว็ไม่น่าแปลหรอ ปิแบมแบมเาเป็นนที่มีวามอทนสูะาย ยัไม่ไหวับพ่อเ้าประุเลย" ยอแที่ไม่รู้สาเหุที่แท้ริที่แบมแบมไม่ยอมมาทำานพูึ้น เพราะรู้ถึิิศัพท์ในวามร้ายาอาราัวแสบอย่ามาร์ี
"แ่ผมว่า แบมแบมไม่น่าะถอใ่ายๆ อย่านี้เลยนะ ผมอยาอุยอะไรับแบมแบมสัหน่อย ยอแพอะนัแบมแบมออมาเอผมไ้ไหม" ยูยอมถามยอแออไป
"อืม! ใ่สิ ถ้าเป็นุยูยอมพู แบมแบมอาะยอมลับมาทำานที่นี่็ไ้นะ านีๆ เินีๆ สมัยนี้หายาะาย แล้วแบมแบม็บอเอว่าอยาทำานที่เินเือนเยอะๆ เพื่อะไ้ใ้เป็นทุนามหาแม่ แล้วทำไมถึยัะลาออาที่นี่็ไม่รู้ เอาเป็นว่า ยอแะหาโอาสนัแบมแบมมาเอุยูยอมที่าเฟ่แถวๆ บริษัทอเราให้แล้วันนะฮะ วันนี้เราออไปทำานามาราานันเถอะฮะ" ยอแพูึ้น่อนะัวนาราหน้าใหม่ที่นูแลออไปทำานามาราาน
&&&&&&&&&&
"หึ! แบมแบม นายมันเรื่อมา เล่นัว ไม่ยอมมาทำานใ่ไหม ไ้ๆ อยาทำอะไร็เิ ิว่าันะ้อนายเหรอ ปานายเลือบทอำฝัเพรไว้หรือไ แ่ันแะนิ้อหน่อยถึไ้ไม่พอใแล้วไม่มาทำาน" มาร์เินวนไปวนมาในห้อพัอนที่บริษัทพูึ้น เมื่อเห็นแบมแบมไม่ยอมมาทำานเพราะเรื่อที่นล่วเินัวเล็
"ุมาร์ะ ุมาร์อยาไ้ผู้ัารส่วนัวนใหม่มาทำานแทนแบมแบมเลยไหมะ เพราะแบมแบมาานโยไม่แ้เหุผลมาสอวันแล้ว ถ้าวันมะรืนแบมแบมไม่มาทำานอี ทาฝ่ายบุล็ะัื่อออ ิันว่าแบมแบมไม่มาทำานแล้วหล่ะ่ะ ถ้าุมาร์ะไม่รอแบมแบม ิันะไ้รีบำเนินารหานให้" ีมินเินมาหาาราัเพื่อถามวาม้อารอมาร์
"ไม่ๆ ไม่้อ ันไม่้อารใรทั้นั้น โธ่เว้ย! เรื่อแ่นี้ถึับ้อลาออเลยเหรอแบมแบม" มาร์อบีมิน อย่าไม่รู้ะพูอะไรออไปี ะแสออว่าัวเอแร์และรออยแบมแบมลับมาทำานอแบมแบมอยู่็ไม่ไ้ หรือถ้าะบออย่าเ็าว่าไม่สนใว่าแบมแบมะไม่ลับมาทำานให้นอี ิใอมาร์็ไม่ยินีเ่นันที่ะไม่ไ้ทำานใล้ิับแบมแบมอี มาร์พูออไปอย่าหัวเสียไม่รู้ะเอายัไี
"ไอ้เรื่อแ่นี้หน่ะมันแ่ไหนันะ มันหนัหนาสาหัสไม่เท่าับที่ผู้ัารน่อนๆ ที่ลาออไปโนหรือไ ุมาร์ถึพูว่าเรื่อแ่นี้ นี่ไม่พ้นเรื่อเวลาไปาน่าๆ แล้ว้อรับหน้าโน่าในวามี่เ่าอุมาร์แทนุมาร์ หรือไม่็โนุมาร์เหวี่ยใส่สารพัสารเพอี ใระไปทนไหวันหล่ะะ ที่ริิันน่าะรับผู้ัารส่วนัวสำรอไว้ใหุ้มาร์สัห้าหน เผื่อนไหนทนไม่ไหวะไ้เรียนที่สำรอไว้มาใ้านไ้ทันที เอ่อ อุ๊ย! แฮะๆ ลืมัว เอ่อ ถ้าะรอแบมแบม่อนทั้ที่เ้าัวไม่ยอมโทรมาบอใรสันิว่าเป็นอะไร็ามใุมาร์แล้วันนะะ ิันอัว่อน"
ีมินที่เป็นนรับแบมแบมเ้ามาทำานพู่อว่ามาร์อย่าลืมัว ่อนะิึ้นไ้ว่านพูอยู่ับใร ึรีบอัวลับไปเมื่อไ้รู้ำอบอมาร์ว่าะเอายัไ
&&&&&&10%&&&&&&&
"ไม่มา็ไม่้อมา ใรเา้อนายันแบมแบม นายิว่าัวเอเป็นใร ถึไ้มาทำให้ัน้อิมาเรื่อที่นายไม่มาทำาน ั้น็ลาออๆ ไปเลยแล้วัน ันะโทรไปบอีมินให้หานมาแทนนายเี๋ยวนี้แหละ ไม่ีว่า ถ้าทำอย่านั้นเรา็ไม่ไ้เอแบมแบมอีหน่ะสิ หึ! แบมแบม นายะเอายัไทำไมถึไม่โทรมาบอ หรือนายะเป็นอะไรไม่สบายหรือเปล่าถึไม่มาทำาน ะไปถามยอแีไหม ไม่เอาสิ ถ้าไปถามยอแยอแ้อับไ๋เราไ้แน่ๆ เลย ว่าเรายัอาลัยอาวร์เพื่อนอเาอยู่ ทั้ที่แบมแบมไม่ไ้มีท่าทาว่ายัรู้สึอะไรับเราแม้เพียนิเียว" มาร์พูวนไปวนมาเหมือนนบ้าอยู่นเียว
" ๊อๆๆๆๆ รุ่นพี่รับ ผมยูยอมเอ ผมอัวเ้าไปพบรุ่นพี่้านในไ้หรือเปล่ารับ" ยูยอมเินมาเาะห้ออมาร์เอ่ยึ้น
"เ้ามาสิ ประูไม่ไ้ล็อ" มาร์ะโนบอนที่หน้าประูอนุาให้เ้ามาไ้
"รุ่นพี่รับ วันนี้ไม่มีาน ทำไมยัเ้ามาที่บริษัทหล่ะรับ หรือมาามเรื่อผู้ัารส่วนัวอรุ่นพี่ที่ไม่ยอมมาทำาน" ยูยอมมอหน้ามาร์ถามออไป
"เปล่าะหน่อย ัน็แ่อยาเ้ามาอ่านบทที่นี่ ถ้าืนั้อมบทอยู่ที่อนโ็เอาแ่นอน หรือไม่็หาเรื่อออไปเที่ยว นายอย่าเ้าใผิิว่าันสนใผู้ัารส่วนัวที่ไม่มีวามรับผิอบแบบนั้น" มาร์พูออมาลัวยูยอมเ้าในผิ
"ั้นเหรอรับ เฮ้อ! ั้นที่ผมะนัแบมแบมมาถามว่าแบมแบมะไม่ยอมลับมาทำานที่นี่อีแล้วเหรอ ็ไม่ำเป็นแล้วสินะรับ ในเมื่อรุ่นพี่็ไม่อยาะสนใว่าแบมแบมเาะลับมาเป็นผู้ัารส่วนัวอรุ่นพี่หรือเปล่า" ยูยอมถามนรหน้า
"เอ่อ! นี่นายิ่อแบมแบมไ้หรอเหรอ ใ่สินะ นายิ่อผ่านยอแหล่ะิ ยัี้แสว่านายนั่นยอมมาามนัอนายหล่ะสินะ" มาร์ถามยูยอมอย่าอย่ารู้
"ใ่แล้วรับ ผมไม่อยาให้แบมแบมออาที่นี่ ผมิว่าแบมแบมไม่ใ่นะท้อแท้อะไร่ายๆ ถ้าผมพูับแบมแบม บาทีแบมแบมอาะยอมลับมาทำาน็ไ้" ยูยอมบอออไป
"ูท่านายะรู้ัแบมแบมีรินะ แล้วรู้ัหมอนั่นมานานแ่ไหนัน ถึมั่นใว่าแ่นายพูอร้อแล้วหมอนั่นะยอมทำามที่นายพู ยอมลับมาทำานับันไ้ (ิ๊! ันรู้ัแบมแบมมา่อนนายั้นาน แถมยัเยเป็นแฟนันมา่อน้วย ันยัไม่เยเ้าใสิ่ที่แบมแบมทำสันิ)" มาร์พูับยูยอม ่อนะพูเบาๆ ับัวเอเพราะรู้สึว่ายูยอมะทำเหมือนัวเอสำัับแบมแบมเินหน้าเินาน
"็้อลอูหล่ะรับ ที่ผมทำทั้หม็ไม่ไ้ทำเพื่อรุ่นพี่หรอรับ ผมทำเพื่อัวผมเอ ยัไผม็ไม่อยาให้แบมแบมลาออาที่นี่ ที่ผมมาที่นี่ผม็แ่อยาะถามรุ่นพี่ว่า รุ่นพี่อยาะไ้ัวแบมแบมลับมาทำาน้วยหรือเปล่า แ่รุ่นพี่็ไม่ไ้สนใว่าแบมแบมะอยู่หรือะไปใ่ไหมรับ อย่านั้นผม้อเป็นนยื้อแบมแบมไว้แล้วหล่ะรับ ยัไพรุ่นี้ผมะพูให้แบมแบมลับมาทำานที่นี่ให้ไ้ ่อนที่พี่ีมินะัื่อแบมแบมออาบริษัทเพราะาานเินำหน ผมไปแล้วนะรับ" ยูยอมพู่อนอัวลับ
"ะ เี๋ยว่อน นายนัเอแบมแบมที่ไหนเหรอ" มาร์ถามยูยอมออไป
"ถามทำไมันรับ" ยูยอมหันมาถามมาร์
"เอ่อ บอมาเถอะน่า อย่าถามมานัเลย" มาร์อึอัาั้นยูยอม
"ที่าเฟ่หน้าบริษัทหน่ะรับ" ยูยอมบอ่อนะเินออไปาห้อพัส่วนัวอมาร์
&&&&&&&&&&
"ุยูยอม! สวัสีฮะ ให้ยอแนัแบมแบมมาพบมีอะไรหรือเปล่าฮะ" แบมแบมทัทายยูยอม แล้วถามยูยอมหลัาที่นมาถึที่นัหมาย
"รับ! ที่แบมแบมไม่มาทำานสอวัน ั้ใว่าะออาที่นี่ริๆ ใ่ไหมรับ" ยูยอมถามแบมแบม
"เอ่อ ใ่ฮะ แบมแบมไม่ลับไปทำานแล้วหล่ะฮะ อโทษ้วยที่เสียมารยาท ออมาโยไม่บอล่าวใรสัน ทั้ทีุ่ยูยอมเป็นนที่่วยแบมแบมให้ไ้ทำานที่นี่แท้ๆ" แบมแบมเอ่ยอโทษยูยอม
"เรื่อนั้นไม่ใ่ปัหาหรอรับ ปัหา็ือ ผมะทำยัไ แบมแบมถึะยอมลับมาทำานที่นี่อี" ยูยอมบอนัวเล็อย่า้อารำอบ
"เรื่อนั้นไม่มีทาหรอฮะ ยัไแบมแบม็ัสินใเ็าแล้ว แบมแบมมีเหุผลำเป็นริๆ ที่ไม่สามารถะลับไปทำานที่นี่ไ้อี อบุุยูยอมที่หวัีับแบมแบมนะฮะ แ่แบมแบมไม่ไ้ลับไปทำานที่นั่นแล้ว ฝาอโทษพี่ีมิน้วย ที่ลาออโยไม่ไ้ทำให้ถู้อ" แบมแบมบอยูยอมโยที่ไม่ยอมพูถึเหุผลที่ทำให้นไม่ยอมไปทำาน
"ผมเารพในารัสินใอแบมแบมนะรับ ว้า! เสียายั แล้วนี่ผมะมีโอาสไ้เอับุแบมแบมอีไหมรับ ถ้าผมให้ยอแเานัุออมาเที่ยว้วยัน ุะรัเียที่ะมาเอผมไหม" ยูยอมถามแบมแบม เมื่อเห็นว่านัวเล็ไม่ยอมลับไปทำานับมาร์แน่ๆ
"แบมแบม มาับันหน่อย" มาร์ที่เินพรวเ้ามาในร้าน แล้วรเ้ามาึมือแบมแบมเพื่อ้อารให้ออไปุยับน
"อ้าว! รุ่นพี่/ ุมาร์!" ทั้ยูยอมและแบมแบมหันมามอมาร์ที่เินมายัพวนที่นั่อยู่
"นั่นมาร์นี่/ริๆ ้วย ัวริหล่อั/ว๊ายๆๆๆๆ รี๊ มาร์" นในร้านและนอร้าน่าพาันแื่นเมื่อเห็นาราัเ้ามาในร้าน แ่าายูยอมที่ยัไม่เป็นที่รู้ัอนทั่วไปนั พอมาร์เ้ามาในร้านึรับรู้ไ้ถึวามแ่าอนรอบ้าที่แสออมา
"บอให้มาับัน แบมแบม เร็วสิ นมอพวเราให่แล้ว รีบออไปับัน่อนที่ะมีนเ้ามาเยอะว่านี้ /ยูยอมันอุยับแบมแบมเป็นารส่วนัว" มาร์ึมือแบมแบมให้ลุึ้นเินไปับน แล้วหันมาบอับยูยอม
แบมแบมเินามแรลาแนนอมาร์ โยมียูยอมมอามนที่บอว่าไม่สนใแบมแบมอย่าๆ
&&&&&&&&&&&
มาร์พาแบมแบมึ้นรถับออมาหาที่สบๆ ุยัน
"มีอะไร็ว่ามาสิฮะุมาร์" แบมแบมถามนัวโหลัามาร์อรถในที่ที่ผู้นไม่พลุพล่านนั
"ัน้อทำยัไนายถึะยอมลับมาทำานับัน" มาร์ถามแบมแบมออไป
"ุมาร์ไม่้อทำถึนานี้หรอฮะ ยัไแบมแบม็ไม่ลับไปทำานที่นั่นแล้ว ไม่มีอะไรแล้วใ่ไหมฮะ แบมแบมอัว่อนนะฮะ" แบมแบมพูแล้วหันไปันเปิประูรถ
"แบมแบม ถ้าันบอว่า ันะไม่ทำในสิ่ที่นายไม่อบอี นายะยอมลับไปทำานับันหรือเปล่า" มาร์เอื้อมว้ารั้แนอแบมแบมที่ำลัเปิประูรถถามึ้น
"แล้วุมาร์ิว่าอะไรหล่ะฮะ สิ่ที่แบมแบมไม่อบใหุ้มาร์ทำ" แบมแบมถามาราที่วาท่าเป็นผู้ยิ่ให่ แ่็ยอมมาามนลับไปทำาน
"ทุเรื่อเลย ที่นายไม่อบัน็ะไม่ทำ รวมทั้เรื่อวันนั้น้วย ันสัาว่าะไม่แะ้อัวนายอี ว่ายัไ นายะยอมลับไปทำานเป็นผู้ัารส่วนัวอันเหมือนเิมไหม" มาร์พยายามพูทุอย่าที่ะทำให้แบมแบมยอมลับไปทำานับน ยัไมาร์็ะไม่ยอมปล่อยให้แบมแบมหายไปาีวิอน อย่ารั้นั้นอีแล้ว
"ทุเรื่อที่แบมแบมไม่อบเลยใ่ไหมฮะ ทีุ่มาร์ะไม่ทำ ั้น็ไ้ฮะ พรุ่นี้แบมแบมะลับไปทำานามปิ ั้นแบมแบมลับบ้านไ้แล้วใ่ไหมฮะ" แบมแบมพูแล้วั้ท่าะลารถ
"แบมแบม ให้ันไปส่นะ นายพัที่ไหน" มาร์ถามนัวเล็
"ไม่้อหรอฮะ แบมแบมะลับเอ ไว้เอันพรุ่นี้นะฮะ" แบมแบมพู่อนลารถไป
"เย้ๆๆๆๆ ไอ้มาร์ แบมแบมเาะลับมาทำานับแแล้ว แไม่้อห่าาแบมแบมแล้ว ีใไหม 55555++++ ยอแ็ทำไม่ไ้ ยูยอม็อย่าหวัเลย 555555+++++" มาร์พูับัวเออย่าีอีใที่นเลี้ยล่อมแบมแบมให้ลับมาทำานับนไ้สำเร็
&&&&&&&&&&&
"วันนีุ้มาร์มีถ่ายีรีย์ับุอึนอ อนเย็น้อไปานเลี้ยรบรอบวันเิอุนายอิมที่ฤหาสถ์ระูลอิม ุนายอิมเหรอ ุแม่!" แบมแบมอ่านาราานให้มาร์ฟั ่อนะใเมื่อเห็นว่าอนเย็นมาร์้อไปพบใร เือบหลุเรียุนายอิม ที่เป็นแม่แท้ๆ อนให้มาร์ไ้ยิน
"เออ! ใ่สิ วันนี้วันล้ายวันเิุแม่อุแบอมนี่ แบมแบมเี๋ยวอนที่เราออไปถ่ายละรัน นาย่วยแวบออไปื้ออวัหน่อยนะ เอาแบบไหน็ไ้ที่ิว่า ผู้หิอายุประมาุแม่อุเบีเาะอบ พวโสม พวอาหารบำรุหน่ะ" มาร์บอแบมแบมออไป
"เอ่อ ไ้ฮะ" แบมแบมใเ้นึๆ ที่ะไ้มีโอาสเอแม่อน เพราะนไ้ไปร่วมานในานะผู้ัารส่วนัวอมาร์
&&&&&&&&
"ุนายรับ สุสัน์วันเินะรับ อให้มีสุภาพแ็แร" มาร์ส่ล่อใบให่ให้เ้าอานวันเิ
"อบใมานะมาร์ที่มา าราให่อย่านายเียเวลามาหานแ่อย่าัน มันน่าปลื้มใริๆ เธอนี่ัมาริๆ นะ ูสิ มาานวันเิอันแป๊บเียว นั่าว็หันไปสนใเธอแล้ว นี่ลันหรือนายันแน่ที่เป็นเ้าอานวันเิ นั่าวมารอทำ่าวเธอั้แ่หัว่ำแล้ว ที่รินายไม่น่ามาแย่วามสำัอันานั่าวเลยนะ 5555+++" ุนายอิมพูระเ้ามาร์ที่เป็นาราในสััลูายนที่มีวามุ้นเยันในระับหนึ่ เพราะมาร์ทำานให้รอบรัวนมานาน
"ั้นผม็้ออโทษ้วยนะรับ อย่าเพิ่อิาผม แล้วอุแบอม เ้ามาเป็นาราู่วัับผมหล่ะ ุนายออะสวยนานี้ รับรอุแบอมเา้อผลัันเ้าวารแน่ๆ 5555+++" มาร์ระเ้าเย้าแหยุ่นายอิม
"นายนี่ปาร้ายันะ ลนี่มันำมหรือำิัอนายันแน่ ฟัีๆ เหมือนม แ่ริๆ เหมือนว่าันเลยแหะ 5555++++" สอนพูแวันไปมา ่อนที่มาร์ะเินไปที่โ๊ะที่ถูัไว้ในาน
"สุสัน์วันเินะฮะ ุแม่" แบมแบมมอหน้าหิสาวที่ยัสวยไม่เปลี่ยนแปลาอนนเป็นเ็ พูึ้นในใ
"เี๋ยวๆๆ หนู๊ะ หนูๆๆๆ แฮยอน แฮยอน ลู" ุนายอิมมอมาที่แบมแบมที่มอน ัหวะที่แบมแบมหันไปเินามมาร์ ุนายอิม็ะโนเรียแบมแบมลั่น
"ุแม่ฮะ เรียผมเหรอฮะ ผมอยู่นี่" ูเนียร์เินรมาหาแม่น เมื่อไ้ยินเสียแม่ะโนเรีย
"ไม่ใ่ๆ ไม่ใ่เธอ เี๋ยว่อนแฮยอน แฮยอนแม่อยู่นี่" ุนายอิมเินามแบมแบมไป โยูเนียร์เินไปรั้แนแม่อนไว้
"แฮยอน แฮยอน" ุนายอิมสบัแนออาูเนียร์่อนเินไปอแบมแบมไว้
"ุนายอิม อะไรันฮะ นี่มันแบมแบมผู้ัารส่วนัวผม ุแฮยอน็อยู่้าหลัุนายไรับ" มาร์หันมาเมื่อไ้ยินเสียุนายปาร์เรียแฮยอน ่อนะใเมื่อเห็นว่า ุนายปาร์เรียแฮยอนแล้วเอาแ่อแบมแบม โยทีู่เนียร์ยืนรั้แนแม่นให้ปล่อยแบมแบม
"อโทษ้วยนะฮะุ เอ่อ ุ" ูเนียร์พยายามึแม่นที่อแบมแบมแน่นแล้วเรียแบมแบมว่าแฮยอน
"แบมแบมฮะ ผมื่อแบมแบม" แบมแบม็ใเ่นันที่แม่อน ร้อเรียนเหมือนำนไ้
"สสัยอาารุแม่ะำเริบหน่ะฮะ ุมาร์่วยหน่อยสิฮะ ้อพาุแม่เ้าไปในบ้าน่อนแล้ว นั่าวรู้เรื่ออาารทาประสาทอุแม่ไม่ีแน่" ูเนียร์พู่อนหันไปอวาม่วยเหลือามาร์
"แฮยอนลูแม่ แฮยอน" ุนายปาร์เอาแ่เรียแฮยอนแล้วอรัแบมแบมแน่น
"แบมแบม นายพาุนายอิมเ้าไป้าใน่อนเร็ว สสัยท่านไม่ยอมปล่อยนายแน่ๆ" มาร์บอ่อนันหลัแบมแบมให้เินเลี่ยาลุ่มนั่าวที่ยืนุบิบัน หลัาเห็นเ้าอาน อเ็หนุ่มที่พวนไม่รู้ั โยมีลูายัวริึรั้แนุนายอิมอยู่้านหลั แบมแบมพาุนายอิมเ้าไปยั้านใน โยมีมาร์และูเนียร์เินามเ้าไป้วย
&&&&50%&&&&
"ุแม่ฮะ นั่นมันุแบมแบมนะฮะ ไม่ใ่แฮยอน ผมแฮยอนอยู่นี่ยัไฮะ" ูเนียร์พยายามเลี้ยล่อมแม่นให้ปล่อยแบมแบม
"เอ่อ ะ ุนายอิมฮะ ผมแบมแบมฮะ ไม่ใ่แฮยอนหรอฮะ" แบมแบมมอนที่สวมรอยเป็นแฮยอนแทนนอย่า่มอารม์วามใที่รู้ว่า มีแฮยอนที่ไม่ใ่นอยู่ที่นี่้วยเ่นัน พูับหิที่อนแน่น
"แฮยอน แม่อยู่นี่แล้ว แม่ะไม่ยอมให้ลูหายไปไหนอี แฮยอน ฮือๆๆๆๆ" ุนายปาร์อแบมแบมแน่นึ้น เมื่อรู้ว่านโนรั้แนให้ลายอ้อมอาแบมแบม
"เิอะไรึ้นหน่ะ แฮยอน อ้าว! มาร์นาย็อยู่ที่นี่้วยเหรอ" แบอมเินลมาาห้อแ่ัวเพื่อรเ้าไปในานที่ัึ้นที่สนามหน้าบ้าน ่อนไ้ยินเสียพูุยันที่ั้นล่า ึรมาถามูเนียร์
"เอ่อ อาารุแม่น่าะำเริบหน่ะฮะ พอเห็นุแบมแบม เ็หนุ่มที่วัยใล้เียับผม ท่านถึเ้าใผิิว่าเป็นผม" ูเนียร์บอแบอมออไป
"ันย้ำับนายแล้วไม่ใ่หรือไ ว่าใหู้แลุแม่ให้ีๆ นายมัวไปทำอะไรอยู่ ถึปล่อยให้เิเรื่อไ้ แล้วนี่พวนั่าวสสัยอะไรบ้าไหม ถ้าพวนั้นรู้เรื่อทีุ่แม่มีอาารทาประสาท เียน่าวันสนุแหละ นายนี่มันไว้ใอะไรไม่ไ้เลย" แบอม่อว่าูเนียร์อย่ารุนแร
"เอ่อ อโทษฮะ ผมมัวแู่แลวามเรียบร้อยอุ้มหน้าาน นปล่อยุแม่ให้รับแอยู่นเียว วามผิผมเอแหละฮะ ผมอโทษ" ูเนียร์อโทษแบอม
"อโทษเหรอ นายทำเป็นอย่าเียวเหรอไ พอเิเรื่ออะไร็อโทษแล้ว็บหรือไ" แบอมวาลั่น
"ุแบอมใเย็นๆ ่อนฮะ แบมแบมว่า ูุนาย่อนีว่านะฮะ ท่านร้อไห้ให่แล้ว" แบมแบมบอแบอม เมื่อเห็นว่าแม่อนร้อไห้หนัึ้น อนไปมา
"นั่นสิ! เอาแ่่อว่าแฮยอนอยู่ไ้ ่วยูแลแม่อุ่อนไ้ไหม" มาร์ว่าแบอมออไปบ้า
"ุแม่รับ ผมแบอมนะรับ ุแม่ปล่อยแบมแบม่อน นนี้ไม่ใ่แฮยอนนะรับ แฮยอนอยู่นี่รับ" แบอมบอแม่น
"ไม่ๆๆๆ นี่่าหาแฮยอน นี่แหละแฮยอน แบอม น้ออยู่นี่ แฮยอนน้ออลูอยู่นี่ ฮือๆๆๆๆ" ุนายอิมเอาแ่อแบมแบมแน่นไม่ยอมปล่อย
"อะไรันมีเรื่ออะไรัน แทริน๊ะ ันเ้ามาในานั้นานแล้ว ทำไมเ้าภาพอย่าเธอถึไม่ออไป้อนรับแ มาร้อไห้โวยวายอะไรอยู่ในบ้านัน๊ะ" ผู้มาเยือนอีนเินเ้ามาถามลุ่มนที่ยืนออันอยู่ในบ้าน
"ุน้า!" ูเนียร์เรียผู้มาเยือน
"อล อลเหรอ ันเอลูอันแล้ว ูิ แฮยอน แฮยอนไ" ุนายอิมบอเพื่อนรัอนออไป
"แทริน เธอมาหาันสิ เินมาหาัน่อน" หิผู้มาเยือนเรียุนายอิมออไป
"ไม่ๆๆๆ ันะอยู่ับแฮยอน ันะไม่ยอมห่าาเาอีแล้ว ันทนไม่ไ้อีแล้วที่ะปล่อยให้เาหายไป" ุนายอิมส่ายหน้าเมื่อเพื่อนรัอนเรีย
"แทริน อย่าทำแบบนี้สิ เธอไม่สสารลูๆ อเธอหรือไ เธอ้อเ้มแ็เพื่อลูอเธอนะ" อลเพื่อนรัเพื่อนเ่าเพื่อนแ่อุนายอิมพูึ้น
ุนายอิมลายอ้อมอออาแบมแบม เินมาหาเพื่อนรัอน ่อนะอเพื่อนอนแน่น
"ฮือๆๆๆๆ นี่ันยัไม่หายใ่ไหม ันยัเป็นบ้าเหมือนเิมใ่ไหม อล ฮือๆๆๆๆ อลพาันไปพัที" ุนายอิมพูึ้น ่อนที่เพื่อนสนิทอนะประรอุนายอิมไปพัที่ห้อส่วนัว
"แบอม ัารทุอย่าแทนแม่อเธอ้วย บอแเหรื่อว่าแม่อนายไม่สบาย ไม่ไ้ออไปร่วมานวันเิอัวเอแล้ว" เพื่อนสนิทอุนายอิม หันมาสั่แบอม่อนพาเพื่อนรัอนไปพัผ่อน
&&&&&&&
"แบมแบม ันอโทษแทนุแม่้วยนะ นายใมาเลยสิ" แบอมหันมาอโทษแบมแบม
"ไม่เป็นไรหรอฮะ ไม่้ออโทษแบมแบมหรอ" แบมแบมอบแบอม ่อนะหันไปมอามุแม่้วยใบหน้าเศร้า อย่าสสารแม่นับใ
"พี่แบอมฮะ ผมว่าเรารีบเ้าไปที่านเถอะฮะ เี๋ยวนในานะพาันใว่าเ้าอบ้านไปไหนันหม เี๋ยวผมะไปามุพ่อเอ" ูเนียร์พู่อนวิ่ไปามพ่ออนที่แ่ัวอยู่ั้นบน ในวันเิภรรยาสุที่รั
&&&&60%&&&&&
"ุมาร์! ทำไมุนายอิมถึเป็นแบบนี้หล่ะฮะ" แบมแบมที่เินมานั่ที่โ๊ะบริเวาน แบมแบมึไ้โอาสถามาร์ถึวามผิปิอุนายอิม
"อืม! นี่เป็นเรื่อวในเลยนะ ระูลอิมเ็บเรื่อนี้เป็นวามลับสุยอเลย ันที่พอรู้เรื่อมาบ้านิหน่อย ็ือุนายอิม ท่านเสียใเรื่อลูายนเล็ื่อแฮยอนโนลัพาัวไปเมื่อหลายปี่อน ท่านเลยมีอาารทาประสาทหน่ะ" มาร์บอแบมแบมออไป
"เอ่อ แล้วุแฮยอนนที่เราเอเมื่อี๊นี้หล่ะฮะ" แบมแบมถามมาร์ออไปอี
"ุแฮยอนนนั้นหน่ะเหรอ เห็นว่าเป็นหลานอเพื่อนนที่เราเอเมื่อรู่ไ ระูลอิมรับเ็นนั้นเ้ามาเป็นัวแทนแฮยอนที่หายไปั้หลายปีแล้ว เพื่อให้อาารทาประสทอุนายอิมีึ้นหน่ะ" มาร์เล่าให้แบมแบมฟัไม่ทันสัเุสีหน้าเศร้าหมออนัวเล็ที่สสารแม่อนับใ
&&&&&&&&&&&
"ฮัลโหล! ุมาร์เหรอฮะ นี่มันี่โมี่ยามแล้ว อย่าบอนะว่าุมาร์ยัไม่ออาอนโ" แบมแบมโทรามมาร์ที่ยัไม่มาเอนที่บริษัทามนัเนื่อาวันนี้มีานเ้า
"อื้อ! อะไรัน อื้อ!" มาร์ัวเียพูาไม่รู้เรื่อเพราะนรับโทรศัพท์ที่โทรเ้ามาหลายสายทั้ที่นยัไม่ื่น
"ุมาร์! สัาับแบมแบมว่ายัไ ไหนรับปาับแบมแบมว่า ถ้าแบมแบมยอมลับมาทำานับุมาร์ ุมาร์ะไม่ทำเรื่อทุอย่าที่แบมแบมไม่อบไ รู้ไหมว่าแบมแบมเลียเรื่อวามไม่มีวินัยอุมาร์ที่สุเลย ไม่รู้ัหน้าที่ัวเอ นิสัยแย่ที่สุ แบมแบมะไม่ทำานใหุ้มาร์แล้ว ถ้าุมาร์ยัทำแบบนี้" แบมแบมพูู่มาร์เป็นุ
"เี๋ยวๆ แบมแบม ันอโทษ ันะลุแ่ัวเี๋ยวนี้ นายอย่าเพิ่โรธันนะ เอาอย่านี้ นายนั่แท๊ี่มาหาันที่อนโเลย ันะไ้ไม่้อย้อนไปย้อนมาไปหานายที่บริษัท แล้วันะไ้พานายไปทำานามาราานอันเลย" มาร์บอนัวเล็ออไป ่อนที่ทัู้่ะวาสายไป โยแบมแบมยอมนั่แท๊ี่มาหามาร์ที่อนโ เพื่อะไ้ลเวลาที่้อเสียไป ะไ้ไปามนัไ้ทัน
" มาร์แเป็นอะไรมาหรือเปล่าวะเนี่ย แ่แบมแบมเาู่แ แ็ลุลี้ลุลน อย่าับพวหนูที่ลัวแมว หาวๆๆๆๆ ่วั นอน่ออีหน่อย ว่าแบมแบมะมาถึนี่็อีหลายนาที" มาร์พู่อนหลับาลไปอีรั้
&&&&&&&&&&
"ุมาร์ๆๆๆๆ ทำไมเป็นนแบบนี้ ไหนบอะอาบน้ำแ่ัวรอแบมแบม ทำไมแบมแบมมาถึแล้วยันอนหลับอยู่อี ื่นๆๆๆ ถ้าไม่ยอมลุ แบมแบมะโรธแล้วนะ" แบมแบมที่ใ้ีย์าร์เมื่อรั้่อนเ้ามาในห้อมาร์ ่อนะ้อโมโหหนัเมื่อมาร์ยันอนอยู่ ึึแนแร่ปลุมาร์ให้ลุึ้น
"อื้อ! อะไรันหนัหันหนาเนี่ย อื้อ!" มาร์บอัวหันหนีเสียที่รบวนน ทำให้แบมแบมที่รั้แนมาร์ไว้ล้มโอนเอนลทับนที่นึแนแร่ไว้
"อุ๊ย! ุมาร์!" แบมแบมล้มลใบหน้าอนล้มไปนับใบหน้า้าน้าอมาร์ มาร์รับรู้ไ้ถึมูโ่รั้นอนัวเล็ ระทบแผ่วๆ ที่แ้มน มาร์ใหันมาหาใบหน้าหวานที่อยู่ห่านไม่ถึืบ
แบมแบมเื้อมือึ้นะีไหล่มาร์ แ่โนมาร์ับว้ามือนิ่มไว้ไม่ให้ทำร้ายน
"เี๋ยว! แบมแบม ันไม่ไ้ทำอะไรผิเลยนะ ันไม่ไ้ทำอะไรที่นายไม่อบ นาย่าหาที่มาหอมแ้มันเอ เพราะะนั้นนายะมาีันไม่ไ้นะ" มาร์ยิ้มใส่านัวเล็บอแบมแบมออไป
"ิ๊! ็ไ้ ั้น็รีบลุิ แบมแบมโนนัานเา่าหูาแน่ๆ" แบมแบมพูึ้น
"็อยาะลุอยู่หรอนะ แ่โนนายล้มทับันทั้ัวนานี้ ันะลุไ้ยัไหล่ะ" มาร์บอนัวเล็ยิ้มๆ ่อนมือหนาะไปับประรอที่สะโพมนอนัวเล็ไว้
แบมแบมทำท่าฮึฮั่อนะลุึ้น ันแนแร่ที่ับสะโพนออห่า
"รีบไปอาบน้ำแ่ัวให้เรียบร้อย แบมแบมให้เวลาห้านาที ถ้า้า แบมแบมะถือว่าุมาร์ไม่ทำามสัา แบมแบมไม่น่าลับมาทำานให้นไม่รู้ับริหารเวลาอย่าุเลย ทำัวเป็นเ็ๆ ไม่มีวามรับผิอบไปไ้" แบมแบมพูบ่นๆ ่อนมาร์ะรีบแ้นไปในห้อน้ำามที่นัวเล็ู่สำทับน
&&&&&&&&&&&&
"มาร์ มีานิ่อมาให้ไปถ่ายแบบเป็นโลเั่นที่่าประเทศหน่ะ นายสนใหรือเปล่า" แบอมเรียมาร์เ้ามาสอบถามเรื่อวามสมัรใในารรับานอบริษัท โยมีแบมแบมที่เป็นผู้ัารส่วนัวามเ้ามา้วย
"ไม่เอาหรอ แ่รับานเพาะในเาหลี ัน็เหนื่อยะแย่ ะให้ันบุป่าฝ่า้ามน้ำ้ามทะเลนั่เรื่อไปทำานไลๆ อีเหรอ เหนื่อยายั" มาร์พูบ่นๆ ามสไล์น
"ั้นัน็ะปิเสธานนี้ไปแล้วันนะ" แบอมบอมาร์ออไป
"เี๋ยวฮะ ที่ว่า่าประเทศเนี่ย มันที่ไหนันฮะ" แบมแบมถามแบอมอย่าสสัย
"ประเทศไทยหน่ะ" แบอมอบำถามอแบมแบม
"ประเทศไทยเหรอฮะ ถ้าอย่านั้นุแบอมอย่าเพิ่ปิเสธานเาไปนะฮะ แบมแบมอเวลานอุยับุมาร์เาแป๊บนึ แบมแบมพู่อนลาแนมาร์ออไปุยที่นอห้อ
"เฮ้ยๆๆๆ เี๋ยวๆๆๆ แบมแบม นายะลาแนันไปไหนเนี่ย" มาร์ที่้อผลุลุึ้นาเ้าอี้เินามแบมแบมไป แทบะไม่ทันไ้ั้ัว
"ุมาร์ แบมแบมอร้อไ้โปรรับานนี้เถอะฮะ" แบมแบมที่พามาร์ออมานอห้อเอ่ยอร้อมาร์ออไป
"ทำไมัน ทำไมนายถึอยาะให้ันรับานนี้หล่ะ" มาร์ถามแบมแบมอย่าสสัย
"็ือเอ่อ ือ แบมแบมมีวามำเป็นริๆ ที่ะ้อไปที่นั่น" แบมแบมไม่อยาะเล่าว่าน้อารไปามหาแม่ โอาสนี้เป็นโอาสีที่นะไ้ไปามหาแม่อนที่ไม่ยอมมาหานที่เาหลีามที่นัไว้สัที
"ำเป็นอีแล้ว อะไรๆ ็อ้าแ่วามำเป็น ีวินายนี่มีสิ่ำเป็นที่้อทำเยอะแยะรินะ" มาร์่อว่าแบมแบมที่ไม่่อยะยอมเปิปาพูอะไรอบพูแ่ว่านมีเหุผลมีวามำเป็นลอ
"นะฮะๆ ไ้โปร่วยแบมแบมสัรั้" แบมแบมอ้อนวอนอร้อมาร์ออไป
"่วยนายแล้วันะไ้อะไรอบแทน นายบอันเอนะ ว่าเราสอนไม่มีอะไรเี่ยว้อันแล้ว แล้วทำไมันะ้อ่วยนาย้วย" มาร์ถามนหน้าหวานออไป
"ุมาร์อยาไ้อะไรหล่ะฮะ ถ้าแบมแบมให้ไ้แบมแบม็ะให้ ยเว้นเรื่อเินนะฮะ แบมแบมไม่มีเินมามายหรอฮะ" แบมแบมบอมาร์ออไป
"เินอัน็มีเยอะแยะ ันะอยาไ้เินอนายไปทำไมัน เอ้! เอาอะไรีนะ นึไม่ออ เอาไว้ไปที่ประเทศไทยันะบอนายอีที" มาร์พูับแบมแบม
"พูอย่านี้แสว่าุมาร์ะรับานนี้ใ่ไหมฮะ เย้ๆๆๆ อบุนะฮะ" แบมแบมเาะแนมาร์พูึ้นอย่าีใ สิ่ที่มาร์อถ้าไม่เหนือบ่าว่าแรน แบมแบม็ะยินยอมามที่นัวโร้ออ แบมแบมิ่อนนึถึวันที่นะไ้ไปามหาแม่
&&&&&&&&&&&
"ุแบอม! ผมเปลี่ยนใแล้ว ผมะรับานนี้" มาร์เินเ้ามาบอแบอม หลัาที่นปารับำแบมแบมออไป
"หึ! ั้แ่นายไ้แบมแบมมาเป็นผู้ัารส่วนัวนใหม่ ูนายเปลี่ยนแปลไปเยอะเลยนะมาร์ เอาเป็นว่าันะอบรับานนี้ให้นายแล้วันนะ อาทิย์หน้านาย็เรียมัวไปถ่ายแบบที่ประเทศไทยไ้เลย" แบอมบอมาร์่อนหันมามอแบมแบมนที่ทำให้นเรื่อมาอย่ามาร์เปลี่ยนไปในทาที่ีึ้น
"ั้นผมลับไปทำาน่อนนะ" มาร์พู่อนเินนำแบมแบมไปที่ประู
"เี๊ยว่อนรับแบมแบม อผมุยอะไร้วยหน่อย" แบอมร้อเรียแบมแบมที่ำลัะเินามมาร์ไป
" มีอะไรให้รับใ้หรือเปล่าฮะ" แบมแบมหันมาถามแบอม
"ไม่มีอะไรหรอรับ แ่อยาอบุทีุู่แลมาร์ นเาีึ้นปัหา่าๆ ็ลน้อยล" แบอมเอ่ยอบุแบมแบม
"ไม่ถึนานั้นหรอฮะ ุมาร์็ยัทำัวเหมือนเิมแหละฮะ แ่บาอามรม์็้อเี่ยวเ็เอาถึะีึ้นมาหน่อย" แบมแบมอบออไปอย่าถ่อมน
"ผมรู้ีว่าุแบมแบมเหนื่อยแย่ อ้อ! อีเรื่อนึรับ อโทษอีรั้เรื่อที่านวันเิอุแม่้วยนะรับ แล้ว็นึว่าะมีแ่ผมะอีที่รู้สึว่าุมีแววาที่ล้ายน้อายอผม แม้แุ่แม่ท่านยัไว้เว" แบอมบอแบมแบมออไป
"ไม่้ออโทษแบมแบมหรอฮะ อใหุ้แม่อุแบอมหายไวๆ นะฮะ" แบมแบมบอแบอม
"อะแฮ่มๆๆๆ ะุยันอีนานไหม ันยืนรอนราอแล้วนะ" มาร์ระแอมบอนทัู้่ที่ยืนุยันหลัาที่นั้ท่าะออาห้อั้นานแล้ว
"ผมไป่อนนะรับ/ุมาร์ ทำไมไม่เินลับไป่อนหล่ะฮะ ะมารอแบมแบมทำไม ำทาลับไม่ถูหรือไ" แบมแบมโ้อัวออมาาห้อ ่อนะ่อว่ามาร์ุให่
"ิ๊! ไม่ไ้หรอ ันะับาูนาย ไม่ปล่อยให้นายมัให่ใฝ่สู นาไปาบเ้าอบริษัทหรอ" มาร์บอนัวเล็
"พูาน่าเลีย หัวิมีแ่เรื่อแย่ๆ ิ๊!" แบมแบมเิน้ำเินหนีมาร์ที่พูาไม่น่าฟั
"เี๋ยวรอ่อน ันบอไว้่อนเลยนะแบมแบม ว่าห้ามไปอ่อยุแบอมเาเ็า อย่านายหน่ะุแบอมเาไม่สนใหรอ ที่เาพู้วยับนาย ็อย่าิฝันไปไลเียวหล่ะ" มาร์เินามพูย้ำรอหูเรื่อแบอมไม่สนในัวเล็แน่ๆ ไม่เลิลา
่อนที่แบมแบมะอุหูไม่พูโ้อบ แล้ววิ่หนีมาร์ลับไปที่ห้อพัศิลปิน มาร์็ยัไม่ยอมเอาแ่วิ่ไล่นัวเล็ ปา็ร้อะโนเรื่อที่นัวเล็ไม่มีวามเหมาะสมใๆ ับแบอมสันิ
##########################################################################
ความคิดเห็น