คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : การเริ่มงานที่ไต้หวัน กับคุณมาร์คที่เอาแต่ใจ
"ุเี่ยรับ ผมฝาสามนนี่ให้่วยานุที่แผนออแบบ้วยนะรับ นี่แบมแบม ยอแ แล้ว็ยูยอมรับ" มาร์เอ่ยแนะนำับุเี่ย ที่เป็นหัวหน้าแผนออแบบิวเวอรี่อบริษัทน
"ไ้่ะ ยัไทั้สามนเรียพี่ว่าพี่เี่ยแล้วันนะ แล้วพี่ะลอหาานที่ทั้สามถนัมาให้ทำ" พี่เี่ยบอทั้สามออไป
"อบุมาฮะพี่เี่ย พวผมสามนฝาเนื้อฝาัว้วยนะฮะ" แบมแบมและเพื่อนๆ โ้ทัทายพี่เี่ย
"อืม ุเี่ย แบมแบมเา่วยานทา้านออแบบไ้ีเลยหล่ะ ยัไ็ฝาุเี่ย่วยูผลานเาให้้วยนะรับ" มาร์บอุเี่ยอีรั้
"ุมาร์็พูเินไป แบมแบม็แ่พวมือสมัรเล่นแ่นั้นแหละฮะ อย่าไปฟัทีุ่มาร์พูเลย เี๋ยวานพี่เี่ยะเสียหายเปล่าๆ นะฮะ" แบมแบมพูบอวามิน
"อย่าเพิ่ลัวไปเลย๊ะ พี่็แ่ให้เราลอๆ ออแบบูหน่ะ เราเพิ่มาใหม่ พี่ไม่ปล่อยผ่านไป่ายๆ หรอน่า ไม่้อลัว เี๋ยวไทั้สามนามพี่มา พี่ะพาไปแนะนำับนอื่นๆ ในแผน แล้ว็ะให้ทลอออแบบิวเวอรี่้วย มาๆ ามมา"
"ยัไผม็ฝา้วยนะรับ ผม้อไปทำานแล้ว" มาร์พูแล้วเินาไปที่ห้อทำาน
&&&&&&&&&&&&&&
"ยอแ นั่นนายออแบบหัวแหวนเป็นรูปพระอาทิย์เหรอ แปลาีนะ" ยูยอมเยหน้ามาูที่ระาษที่ยอแำลัออแบบอยู่
"พระอาทิย์ป๊าแิยูยอม รูปอุหลาบ ไอ้บ้า!" ยอแอบออไปอย่าโมโหที่ยูยอมบอสิ่ที่นำลัั้ใออแบบเป็นอย่าอื่น
"อุหลาบบ้านนายหน่ะิ เป็นแบบนั้น 5555+++ พี่เี่ยูิฮะ มอออไหม?" ยอแึระาษออแบบอยอแให้พี่เี่ยู
"แล้วอนายหล่ะยูยอม วาอะไรันยับอออมาไม่ไ้เลย ยึยือ อย่าับไส้เือน แบร่!" ยอแว่ายูยอมออไปบ้า
"เอาหล่ะๆ พี่เี่ยัสินใไ้แล้ว ว่าะให้ใร่วยานส่วนไหนในแผนออแบบ หยุมือันไ้แล้ว๊ะ าที่พี่ลอให้สามนออแบบิวเวอรี่ส่วนหัวแหวนามแ่ะออแบบันมา ในารทำานริๆ เราะ้อออแบบโย้อั้อยู่ในพื้นานอลา ทำอย่าไร็ไ้ให้านออแบบอนอบโทย์ผู้อุปโภไ้ ึ่ะยาว่าานที่พี่ให้ทลอออแบบในรั้นี้ พี่อัสินใให้แบมแบม มาเป็นผู้่วยอพี่เี่ยโยร ส่วนยอแและยูยอม ไป่วยพี่อีนนึในาริ่อประสานานรับส่แบบและานอื่นๆ ามแ่ที่พี่เาบอแล้วันนะ ส่วนโ๊ะทำานเราสามน พี่ัให้นั่ใล้ันแล้ว เอาเป็นว่าแบมแบมามพี่มาส่วน อีสอนรออยู่ที่นี่ เี๋ยวพี่ะให้พี่เามารับนายสอนไป่วยาน โอเนะ ป่ะ แบมแบม" พี่เี่ยบอแล้วพาแบมแบมเินออไป
"โหย! เสียายั ันน่าะมีหัว้านออแบบบ้า ะไ้ทำานับแบมแบม เ็หว่ะ!" ยูยอมเอ่ยึ้นอย่าเสียอารม์
"อย่านายหน่ะ อย่าว่าแ่้านออแบบเลย นายหน่ะไม่มีหัว้านอะไรเลย่าหา ยูยอม 555+++" ยอแพูึ้น
"แ็เหมือนันนั่นแหละ ยอแ ว่าแ่ัน แ่็ยัีหล่ะไ้ทำานแผนเียวับแบมแบม แ่แยส่วนานที่รับผิอบในแผน แ่อนลาวัน หรืออนที่้อทำานหน้าอมพ์ ็ไ้อยู่ใล้ๆ แบมแบมอยู่ี ริริ" ยูยอมับทอย่าอารม์ี
&&&&&&&&&&&&&&&&&
"โหย! ทำานวันแร็เหนื่อยใ่ย่อยเลยอ่ะแบมแบม วันนี้ยอแับยูยอม เินเอาเอสารไปส่แผนนั้นแผนนี้ทั่วึเลยอ่ะ ปวาัเลยอ่ะ ว่าะไ้ลับมานั่โ๊ะ ็เลิานพอี ุมาร์เา้านน้อยไปหรือเปล่าเนี่ย านมันถึไ้เยอะล้นไปหมนานี้" ยอแเอ่ยบ่นับแบมแบมะที่มาถึที่โรแรมที่พั
"อย่าบ่นเลยน่ายอแ ถ้าานสบายเาไม่้าแมาทำหรอ เ็บไว้ทำเอไม่ีว่าเหรอ ริไหมแบมแบม แ่แบมแบม เราไ้ยินพนัานเาุบิบันเรื่อบริษัทว่า พวเาทำันไปะมีโบนัสหรือเปล่า็ไม่รู้ บริษัทาทุนมาลอ เราไ้ยินเาพูันอ่ะแบมแบม" ยูยอมบอแบมแบมออไป
"็อย่าที่รู้ๆ ไหนๆ เราสามน็มาร่วมหัวมท้ายับุมาร์เาแล้ว เรา็มา่วยานุมาร์ันให้ถึที่สุันเถอะนะ ใระพูอะไร็ไม่้อไปฟั แบมแบมเื่อว่า นเราถ้าลอพยายามทำอะไรสัอย่า วามพยายามะไม่มีวันทำร้ายเราหรอ (ุ้นๆ ไหมะ ไรท์ยืมำมอูเนียร์มาใ้หน่อยนะ) มาสู้ๆ ้วยันเถอะ" ทั้สามแะมือันแล้วร้อสู้ๆ ูมือึ้นฟ้าแล้วพาันหัวเราะสนุสนาน
มาร์ที่อรถแล้วเินเ้ามาทันไ้ยินประโยนั้นาแบมแบม เาที่เอปัหาานที่้อสะสามาทั้วัน พอไ้ยินประโยนั้นานัวเล็ ็รู้สึมีำลัใะ่อสู้ับานหนัที่รอเาอยู่ในวันพรุ่นี้
"อ้าว ุมาร์นี่ ุมาร์บอพวเราว่า พัอยู่ที่โรแรมนี้เหมือนัน เมื่อวานที่มาส่พวเรา็ลับออไปทำาน่อ ว่าแุ่มาร์พัอยู่ห้อไหน ั้นอะไรเหรอฮะ เผื่อพวเราสามนมีอะไร ะไ้โทรหาุมาร์ไ้หน่ะฮะ" ยอแถามึ้น
"เอ่อ ัน พัอยู่ห้อ ..." มาร์ที่ยัไม่ทันพูบประโย็โนยูยอมสวนึ้นมา่อน
"ุมาร์เาะพัอยู่ั้นไหน ห้อไหน ไม่เห็นว่าพวเราะ้อไปรู้เลย นายับแบมแบมมีอะไร็โทรมาหาันนี่ ันพร้อม่วยเหลือพวนายเสมอ ไม่เห็นะ้อไปรบวนนอื่นเลย เนอะแบมแบม" ยูยอมพูัอึ้นแล้วหันหน้าไปมอแบมแบมยิ้มๆ
"เอะ! ไอ้หมีีุ้ย ป่ะ! แบมแบมเราแยย้ายันไปพัผ่อนเถอะ อบุุมาร์มานะฮะ ที่พาพวเราไปเลี้ยอาหารเย็น" ยอแพูึ้นแล้วลาแบมแบมเินไปับนึ้นลิฟท์ไปั้นห้อพัอพวน
"เี๋ยวๆๆ รอัน้วยิ ยอแ แบมแบม" ยูยอมพูแล้วเอาัวันลิฟท์ที่เพื่อนู่ัอเาปิลิฟท์โยไม่รอเา
"รีบเ้ามาเลยไอ้หมี แล้วุมาร์หล่ะ เาไม่มาึ้นลิฟท์ไปห้อเาหรือไอะไรอเาันนะ พลุบๆโผล่ๆ ยัไ็ไม่รู้ หวัว่า ุมาร์เาไม่ไปพลุบโผล่ที่ห้ออใรอีนะ" ยอแพูึ้นพลาหันไปมอแบมแบมอย่าันปาอยาแว
"มีอะไรหรือเปล่ายอแ นายไปรู้อะไรมาเล่าให้ันฟัิ" ยูยอมถามึ้น
"ไม่มีอะไรหรอยูยอม แล้วนายอีนไหนบอว่าเหนื่อย ปวา ไม่รีบลับไปพัแล้วเหรอยอแ รีบึ้นไปพัผ่อนันเถอะนะ" แบมแบมบอเพื่อนทั้สอ เาไม่อยาให้ยอแเล่าเรื่ออะไรให้ยูยอมฟั ไม่อยาให้เพื่อนทั้สอ้อมานั่ิไปเอเรื่ออเาับุมาร์ เพราะมันไม่ไ้มีอะไรเลยสันิ
&&&&&&&&&&&&&
"อาบน้ำแล้วสบายัวัโทรหานายแม่ีว่า" แบมแบมที่ออมาาห้อน้ำหยิบแ่ัวเสร็็ว้าโทรศัพท์มือถือระโึ้นเีย โทรหานายแม่ทันที
"ว่าไ๊ะ แบมแบม ทำานวันแรเป็นไบ้าลู" นายแม่เอ่ยถามออไปทาโทรศัพท์
"โอ้โห นายแม่รับสายเร็วัฮะ แสว่ารอสายแบมแบมอยู่แน่ๆ ิถึผมมาเลยหล่ะิ ทำานวันแร็ีฮะ แบมแบมไ้ทำที่ฝ่ายออแบบ้วยฮะ ีใมาๆ เลย แล้วนายแม่หล่ะฮะ ทาโน้นไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วใ่ไหมฮะ"
"นายแม่็ิถึเราลอเวลานั่นแหละ เราอบานที่ทำ นายแม่็ีใ้วยนะ๊ะ ส่วนทานี้หนูไม่้อห่ว แมู่แลัวเอไ้ ไม่แน่แม่อาะะไปเอไพร้์เราที่โน่น็ไ้เรียมัวไว้เลย"
"ริๆ นะฮะ ถ้านายแม่มา็ีหน่ะิ ะไ้ไปเที่ยวับนายแม่ แบมแบมะรอนะฮะ ฮะ แ่นี้ฮะ แบมแบมรันายแม่ที่สุในโลเลยฮะ บ๊ายบายฮะ แล้วแบมแบมะโทรหานายแม่อีนะฮะ" แบมแบมพูแล้ววาสายานายแม่ไป
๊อๆๆ ๊อ
"เสียใรเาะอะไร มันัมาา้านนี้นี่ ้านระเบีย" แบมแบมที่อนแรมัวแ่สนใุยับนายแม่ทาโทรศัพท์พอวาสาย็ไ้ยินเสียเาะ๊อๆ อยู่ที่ประูที่เปิออไปยัระเบียห้อ ึเอ่ยพูับัวเอึ้นอย่าสสัย
"เอ๋! หรือะเป็นโมยนะ แ่ึสูนานี้ โมยที่ไหนมันะปีนึ้นมา" แบมแบมิแล้วหันไปหยิบร่มที่พับวาไว้ที่่อเ็บอหน้าห้อออมาถือ เผื่อพอเปิประูระเบียูมีอะไรไม่อบมาพาละไ้ฟาไม่ยั้
"ะ เี๋ยว แบมแบม ลืมาูัน่อน" เสียผู้มาเยือนเอามือับ้ามร่มที่แบมแบมหลับาแน่นแล้วฟาร่มมาที่น ร้อบอแบมแบมออไป
"ฮึบ! อุ๊บ! ะ ุมาร์ มาอยู่รนี้ไ้ยัไันฮะ เือบโนฟาหัวแแล้วไหมหล่ะ แล้วุมาร์มายืนที่ระเบียห้อแบมไ้ยัไ มาทาไหน ยะ อย่าบอนะว่า ปีน้ามระเบียาห้อ้าๆ นี้มา ว่าแ่ฝั่นี้็ห้อยอแ อีฝั่หนึ่็ห้อแที่มาพัที่แบมแบมไม่รู้ั แล้วสรุปมันยัไันฮะเนี่ย" แบมแบมรู้สึใับารมาเยือนอมาร์ที่รู้สึว่ามันแปลมาสำหรับแบมแบม ที่นอย่าุมาร์ ุายอระูล้วนะเป็นนที่มาปีนระเบียบนึสูมาที่ห้ออนอื่น
"ันพัอยู่ห้อินายห้อนี้ ระเบียห้อเราิัน" มาร์บอแบมแบมให้ลายวามสสัย
"แล้วุมาร์็ปีนมาาระเบียฝัุ่มาร์้ามมาที่ระเบียห้อแบมแบมเหรอฮะ อันรายะมั ิว่าัวเอเป็นไอ้แมมุมหรือไ ทำไมถึทำอะไรที่เสี่ยนานี้ันหล่ะฮะ" แบมแบมร้อถามออไปอย่าใ
"นายเป็นห่วันเหรอ ันอเ้าไปในห้อนายหน่อยิ แบมแบม" มาร์พูแล้วเอ่ยออนุาเ้าอห้อ
"ทำไมันหล่ะฮะ ห้อัวเอ็มี วันนี้แบม่วแล้ว ทำานเหนื่อยมาทั้วัน อัวไปนอน่อนนะฮะ" แบมแบมที่ิถึเหุาร์เมื่อวาน ลัวว่าถ้าอนุาให้มาร์เ้ามาในห้อน ะมาทำรุ่มร่ามับนอี ึปิเสธออไป
"็ไ้ ั้นัน้ามระเบียลับไปห้อัน่อนนะ" มาร์พูแล้วทำท่าะปีนระเบียลับไป
"ุมาร์ ทำไมทำอะไรเสี่ยๆ อีแล้ว แบมแบมเพิ่บอออไปเมื่อรู่ ว่ามันอันราย ยัไุมาร์ใ้ทาผ่านห้อแบมแบมออไปเปิเ้าห้อุมาร์ีว่านะฮะ อย่าใ้วิธีนี้อีเลย แบมแบมอร้อ" แบมแบมรีบวิ่มาระุายเสื้อร้อห้ามมาร์ แล้วบอให้มาร์ใ้วิธีผ่านห้อน ไปเ้าห้ออมาร์แทน
มาร์เินามอีนเ้าห้อไปแล้วยิ้มริ่มพึพอใที่ล่อหลอเ้าห้อแบมแบมไ้สำเร็ มาร์เินผ่านห้อแบมแบมไป พอผ่านเียนอนอแบมแบม็ล้มัวลบนเียะั้น
"เฮ้อ! เียนายนี่นุ่มน่านอนัแบมแบม เห็นเียแล้ว่วนอนึ้นมาเลย หาวววว" มาร์พูมึนๆ แล้วนอนราบลบนเีย
"ุมาร์ ลุึ้นเลยนะฮะ แบมแบมบอให้ลุไ ลับห้อุไปไ้แล้ว อึ๊บ ฮึ!" แบมแบมที่เินไปึแนแร่อนที่นอนบนเียน ออแรึให้มาร์ลุึ้นลับห้อัวเอไป
"แล้วนายมัวทำอะไรอยู่แบมแบม มาๆ มานอนไ้แล้ว" มาร์ออแรุนที่ระาแนนให้ลุึ้น ให้ล้มลมานอนที่เียับน้วย
"อุ้ย! ุมาร์ ุมาร์ มันใ่เรื่อไหมนี่ ทำไมอบแล้แบมแบมัเลยหล่ะฮะ" แบมแบมที่ล้มลทับมาร์ามแรอนทีุ่รั้นลมาใร้อถามึ้น
"ใรๆ ันแล้อะไรนายอนไหน แ่ัน่วแล้ว ็อยาะนอนรนี้ ในเมื่อนายเป็นเ้าอเียันเลยพามานอน้วยแ่นั้น ันแล้อะไรอนไหน" มาร์อบยียวนออไป
"แล้วที่ทำอยู่นี่หล่ะฮะ เาไม่เรียว่าแล้หรือไ ห้อุมาร์็มี ่ว็ลับไปนอน เินไม่ถึสิบเ้า็ถึห้อัวเอแล้ว ุมาร์ะมานอนในห้อแบมแบมไ้ยัไ ลับห้อัวเอเี๋ยวนี้เลยฮะ" แบมแบมที่พยายามลุและแะมือนที่รั้เอวนอยู่ออ แล้วพยายามเอ่ยไล่มาร์ออไป
"ันไม่ไป ืนนี้ันะนอนห้อนี้ลับนาย นายอย่าเรื่อมา นอนๆ ไปเถอะน่า" มาร์พูแล้หลับาล แล้วรั้แบมแบมให้นอนล้าๆ น มาร์อเอวแบมแบมที่อนนี้ิ้นลุลัไปมา้านแรที่เาอรัให้นอน้าๆ ไม่ให้ไปไหน
"ไม่มีทา ปล่อยนะ นี่แนะๆ ุมาร์ ะมาไปแล้วนะ ปล่อยแบมแบมเี๋ยวนี้" แบมแบมใ้้อมือทุบที่ไหล่มาร์ไปมา แล้วร้อบอให้ปล่อยน แ่มาร์็หลับาทำเป็นไม่สนใ แ่เพิ่มแรอรัแบมแบมยิ่ึ้น
"ุมาร์ ปล่อยิ ปล่อยๆๆๆ อยูนะ ่อาวันนี้ แบมแบมะไม่มีทาหลลุมาร์อี ะทำยัไเพื่อเ้ามาในห้อแบมแบม ะทำหน้าเศร้า ะปีนระเบียให้ลไปาย แบมแบม็ะไม่มีทายอมใหุ้มาร์เ้ามาในห้อแบมแบมอีอยู" แบมแบมพูใส่นที่เอาแ่หลับาอรันนิ่อย่าเริ่มโมโห
"แบมแบม ันอโทษ อย่าโรธันเลยนะ พี่ เอ่อ ันะไม่ทำอย่านี้อี อแ่ืนนี้ ันอนอนับนายที่นี่ รู้ไหมหลายเือนที่ัน้ออยู่นเียว ทำานที่บริษัทุาเพียลำพั ไม่เอนที่รู้ัสัน มันเหาแ่ไหน พอไ้เอหน้านุ้นเยัน ันีใมาเลยนะ ให้ันนอนที่นี่เถอะนะ ันสัาว่าะนอนเยๆ ไม่ล่วเินอะไรนาย ริๆ ันสาบาน" มาร์พูบอแบมแบมออไป
"แล้วทำไม้อเป็นแบม้วย เฮ้อ! มันไม่เห็นะสมเหุสมผลเลยสันิ เมื่อรู่แบมแบมโทรหานายแม่ นายแม่บอว่าอาะมาที่ไ้หวัน ไวุ้มาร์รอนายแม่มา แล้ว่อยไปนอนับนายแม่ให้หายิถึหายเหา็ไ้นะฮะ ออไปเถอะ นะฮะ แล้ว็ปล่อยแบมแบมะที" แบมแบมออวามเห็นออไป
"นาันพูนานี้แล้ว นายยัล้าใร้ายับันอีเหรอแบมแบม ว่านายแม่ะมา ันรอไม่ไหวหรอ เอาเป็นว่า ันะนอนับนายวันนี้ืนนี้" มาร์พูแล้วหลับาลอแบมแบมไว้แน่น
"ุมาร์นี่ เยเผ็ารยัไ ็เผ็ารอย่านั้นไม่เยเปลี่ยนเลยนะฮะ ถ้าะนอน็่าน่านอนไปเลยฮะ แล้วปล่อยแบมแบม้วย ใระนอนหลับันหล่ะแบบนี้" แบมแบมบ่นพึมพำนที่ทำัวเป็นเ็ๆ ไม่สมับุายมารึมที่้อะหาเรื่อ่อว่ารัเียเาเหมือนเมื่อ่อนสันิ แ่วามเอาแ่ใัวยัเิม
"ไม่ปล่อย ันอนอนอนายหน่อยนะ ัวนายอุ่นัเลย แล้วันสัาว่าแ่อเยๆ นะๆ ถ้านาย่ว็อย่า่อปา่อำอีเลยแบมแบม" มาร์พูแล้วลายอ้อมอล เพราะเห็นนัวเล็ไม่ิ้นัืนเาแล้ว
แบมแบมไม่อบอะไรนอนหันหลัให้มาร์ โยมาร์อพาแนแร่มาบนเอวออแบมแบมไว้หลวมๆ ป่วยาระพูอะไรับนเอาแ่ใัวเอ แบมแบมิอย่าเหนื่อยหน่าย
มาร์อมยิ้มมอแผ่นหลับาอนที่หันหนีแ่็ไม่ระเถิบห่าาอ้อมออเา ยอมทำามำออเา มาร์ีใที่แบมแบมยอมให้นนอนอร่าบาไ้ ่อนหลับาลนอนามำสัาที่ให้นัวเล็ไว้ว่าะอแ่อไม่ล่วเินใๆ
"อึ! หือ! นายแม่ฮะ แบมแบมหนาว" แบมแบมที่นอนหลับละเมอพูึ้น เพราะพอึอุหภูมิในห้อนอนเริ่มเย็นึ้น ็พยายามยับัวเ้าหาที่ที่อุ่นว่าามสัาา
มาร์รู้สึัวรับรู้ไ้ถึร่าอนัวเล็ที่่อยๆ ยับัวเ้าหาเานแทบุอ เพื่อหาไออุ่นอน ่อนยับระับผ้าห่มลุมร่านและแบมแบม แล้วอระับแบมแบมุไว้ที่อน
"ันว่าะทำามสัาแล้วนะแบมแบม ถ้านายไม่มายั่วันนานี้ ัวนายหอมมานาไหนนายไม่รู้ัวหรือไ ว่าันะ่มาหลับไ้เพราะลิ่นหอมยั่วยวน็แทบแย่ แล้วมาุอใล้ๆ นานี้ ันยอมแพ้แล้ว อผิสัาสัหน่อยนะ ฟอ!" มาร์พูอับร่าที่หลับสนิทที่นอนเบียร่าเาอยู่เพราะไม่รู้สึัว ่อน้มลหอมแ้มนุ่มอแบมแบม แล้วเลื่อนหน้าุไ้ออหอมอนที่หลับพับอยู่ับอน
"หอมัรับ ุ๊บ!" มาร์พูลอเลียเผลอไผลปล่อยอารม์หลใหลไปับลิ่นายหอมเพาะัวอแบมแบม ่อนุ๊บลที่ปานิ่มอนที่หลับ เพื่อัใัวเอให้เลิุไ้เอาแ่ใับร่าบาที่นสัาไว้ว่าะไม่ทำอะไรนอาอ
มาร์ที่ลอบมอแบมแบมที่หลับาพริ้มนอนหลับไหลไม่รู้สึัว พลาิถึอนที่เาลอบหอมลอบูบแผ่วที่ปาแบมแบม มัน่าเหมือนับเหุาร์ที่เา้อไปนอนที่โอมสเย์ที่เูับแบมแบม นัวเล็ที่นอนหลับไหลไม่รู้เรื่ออย่าับเ็ๆ ็ไม่ปาน ไม่่าับอนนี้สันิ
มาร์ุไ้เนื้อนุ่มนิ่มอมมลิ่นายหอมอแบมแบมไปมา ่อนัใหยุทุอย่าพลารู้สึเสียาย แ่้อหัห้ามใ่อนที่แบมแบมะยับัวื่นมารู้เรื่อที่เาำลัเอาเปรียบนัวเล็อยู่ เพราะถ้ามาร์ยัื้อึามใัวเออยู่แบบนี้ ารเ้าใล้แบมแบมอาะยา่อเามายิ่ึ้น เารู้ว่าแบมแบมไม่ไ้่าย ที่ใรๆ ะมาเ้าใล้ทำอะไรแบบนี้ไ้่ายๆ เพราะะนั้นเา้อระวั ไม่ทำให้นัวเล็รู้ว่าเาผิสัาไม่อย่านั้น เาอา้อเหนื่อยที่ะ้อหาวิธีใล้ิแบมแบมมาว่านี้ ิแล้ว็ัใ ่มานอนอีรั้ แล้วระับอ้อมอนี้หนาวให้มาุอนึ้น
"ลอเวลาที่ันมาอยู่ที่นี่ โยไม่มีนาย ไม่มีเวลาไหนที่ันไม่ิถึนายเลยนะแบมแบม" มาร์ระิบบอนที่นอนหลับอยู่แล้วน็พยายาม่มานอนไปอีรั้
########################################################################
ความคิดเห็น