คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : คุณที่ร้าย : ตอนที่ 4 --- 70%
ิสรยับัวเล็น้อย เรียมทำหน้าที่อน ยามที่แทุนทรุนั่ลบนเ้าอี้นรบ ะที่ลอยันยา ึ่รับหน้าที่เสิร์ฟอาหารยืนยิ้มน้อยยิ้มให่ แอบระิบระาบับเพื่อนอีนอย่าออรส าว่าหัว้อสนทนาไม่พ้นเรื่ออายหนุ่มนนั้น รู่เียวทั้สอ็ผละออาห้อไปเพื่อเรียมเสิร์ฟเมนูอาหารว่าสิบอร์ส
"ออนุาเสิร์ฟน้ำนะะ" หิสาวเอ่ยึ้นอย่าออนุา แล้วัารรินน้ำเย็นเียบลไป หู็ฟับรราลู้าพูถึเรื่อราาหุ้นอบริษัทหนึ่ไปพลาอย่าออรส ะที่อาหารเรียน้ำย่อยานแรอย่าเมี่ยลีบบัวที่ถูัไว้เป็นิ้นพอีำในานเปลใบให่ถูนำออมาเสิร์ฟ ิสรึรินน้ำเปล่าใส่แ้วอหยาเ่อเป็นนสุท้าย ่อนหมุนัวเินลับไปหยิบวไวน์าวมารินเสิร์ฟ
“เมนูเรียน้ำย่อยานนี้นี้เรียว่าเมี่ยำนะะ เป็นอาหารที่ทำาสมุนไพรหลายนิ โรยหน้า้วยมะพร้าวั่วหอมๆ รา้วยน้ำเมี่ยำรสาิเปรี้ยวหวาน่ะ” เสียลอยันยาอธิบายเป็นภาษาอัฤษอย่าล่อแล่วพลาโปรยยิ้มหวานอย่ายินีให้บริารทีู่ะมาเป็นพิเศษไปหน่อย รที่หิสาวโน้มัวเบียหยาเ่อนแนบิ แ่เป้าหมายลับนิ่ ่อนพนัานเสิร์ฟสาวะผละออไปอย่าเ้อๆ ในะที่ิสรำลัวเร่รินไวน์ใส่แ้วให้บรราลู้าอย่ารวเร็ว
“ไวน์หรือ” เสียทุ้มห้าวเอ่ยถามึ้น ในอนที่เธอำลัรินไวน์ใส่แ้วให้เาเป็นนสุท้าย หิสาวยปาวึ้น ่อนอบ
“่ะ ไวน์อัลบาริโน่ (Albarino) มีอะไรหรือเปล่าะ”
"เปล่า" เาอบสั้นๆ พร้อมับยแ้วไวน์ึ้นิบ ิสรึ้มศีรษะเล็น้อย แล้วหมุนัวเินออมา ่อนะปล่อยลมหายใพรูให่อย่าโล่อ หลัหยาเ่อไม่ไ้แสท่าทีะลิ้มะเหลี่ยใส่เธออย่าที่นึัวล บาทีเธอิมาไปเอ
ฟาายหนุ่มที่ำลัละเลียิบไวน์รสาิหวานหอมปรายามอามแผ่นหลับอบบาที่เินลับออไปนิ่ๆ รู่เียว็ึสายาลับ หันมาให้วามสนใับหัว้อสนทนารหน้าสลับับละเลียิมอาหารไทยหลาหลายรสาิที่ถูัเสิร์ฟอย่าปราี ทำเอาบรราแอเาเอ่ยมเปาะไม่าปาว่ารสาิอาหารถูใ
"้มยำุ้่ะ" หยาเ่อเร็ัวึ้นเล็น้อย ยามไ้ยินประโยภาษาอัฤษแว่วหวานัึ้น้าหูอย่าใล้ิ เสียนไ้ลิ่นน้ำหอมหวานๆ เะปลายมู ึ่ไม่ใ่สไล์ที่เาอบนั
"มีอะไรให้รับใ้ เรียไ้เลยนะะ" พนัานเิมเอ่ยบอ แล้วเรียมะผละเินออไป แ่เาลับเรียท้วไว้เสีย่อน
"เี๋ยว"
"ะท่าน" อีฝ่ายหันมาพร้อมับรอยยิ้มหวานหย
"ผม้อารเรื่อื่ม เรียพนัานนนั้นให้ผมที" หยาเ่อเอ่ยบอพลาพยัเพยิหน้าไปยัร่าบาอิสรที่ยืนอยู่รุบริารเรื่อื่ม
"สามารถสั่ับิันไ้เลยนะะ"
"รบวนเรียเธอให้ที" เารับำ้วยน้ำเสียที่เ้มึ้น ่อนอีฝ่ายะพยัหน้ารับำ แล้วยอมถอยออไปในที่สุ โยมีสายามทอมอามไปอย่าสัเาร์
หยาเ่อเห็นพนัานสาวนนั้นเินเ้าไปบอิสร้วยใบหน้าหิอ รู่เียวหิสาว็เินรเ้ามาหาเา้วยท่าทีนอบน้อม ร่าบาหยุยืนอยู่ห่าออไปราวสาม้าวพร้อมับโน้มัวลมา้านหน้าเล็น้อย ่อนเอ่ยถาม
"ไม่ทราบว่าะรับอะไรีะ"
"อเบียร์" เาบอสั้นๆ ่อนหันไปสอบถามวามิเห็นาผู้ร่วมสนทนานอื่นๆ "ผมะสั่เบียร์ มีใระื่มเหมือนันไหมรับ"
นถูถามหันมอหน้าันเล็น้อย ่อนใรนหนึ่ะสรุป
"เอาเบียร์มาเหมือนันเลย็ไุ้หยา"
"รับ" หยาเ่อรับำ ่อนหันมาเอ่ยบอับหิสาวที่ยืนรอรับออเอร์อยู่้าๆ เสียเรียบ
"เอาเบียร์ละัน"
"ไ้่ะ ทั้หมสิบสอที่นะะ"
"อือ" เาพยัหน้ารับเมื่อิสรเอ่ยทวน ่อนหิสาวะ้มศีรษะเล็น้อย แล้วหมุนัวเินลับไป โยมีสายามทอมอามไปอย่านึสนุ พอิสรเสิร์ฟเบียร์นรบ เา็ยมือร้อเรียเธออีรั้
"มีวิสี้ไหม" เาแสร้เอ่ยถาม อนที่หิสาวเินเ้ามาหา
"มี่ะ"
"ั้นอเปลี่ยนเป็นวิสี้ละัน"
"ะ" ิสรทำเสียแปลใพร้อมับเหลือบมอแ้วเบียร์ที่ยัไม่พร่อไปเลยสันิเียว
"ไม่ไ้หรือ"
"ไ้่ะ "รอสัรู่นะะ" ิสรรับำแล้วหมุนัวเินลับไป ทำให้หยาเ่อไม่ไ้ทันเห็นใบหน้หิออสาวเ้า รู่เียว หิสาว็ลับมาพร้อมแ้ววิสี้
"วิสี้ไ้แล้ว่ะ"
"ผมอยาไ้บรั่นีมาว่า"
"ะ" ิสรเผลออุทาน ะที่ิ้วสวยมวิ้วมุ่น ้วยรู้ว่าถูายหนุ่มแล้เ้าแล้ว
"ไม่ไ้หรือ ทำหน้าแบบนั้นหมายวามว่ายัไัน" หยาเ่อเลิิ้วสูเป็นเิถามอย่าไม่พอใ เสียนหิสาว้อรีบ้มศีรษะลอย่าลุแ่โทษ
"อประทานโทษ่ะ"
"เอ หรือะเอาไวน์ีนะ"
"ห้ออาหารอเรา มีทุเมนูที่ท่าน้อาระื่ม่ะ สามารถสั่ไ้เลย"
"หรือ" เาทำหน้ายียวน นั่นทำให้หิสาวมวิ้วมุ่น ะรู้แล้วสินะว่าเาใแล้ให้เธอเินหมุนไปมาสียหลายรอบ
"ล ุลู้าะรับอะไรีะ"
"แบล็ลาเบลละัน"
"แบล็ลาเบลนะะ" ิสรเอ่ยทวนื่อเรื่อื่มอย่ารอบอบ ่อนะถูเาเรียท้วไว้อีำรบ
"เี๋ยว"
"่ะ" หิสาวรับำเสียหนั พยายามสะลั้นอารม์หุหิไว้ภายใ้ใบหน้ายิ้มแย้ม
"ผมเปลี่ยนใแล้ว อเบียร์เพิ่มอีแ้วละัน"
"รอสัรู่่ะ" หยาเ่อระุยิ้ม ยามที่นหน้ายุ่หมุนัวเินาไป ผู้หิอะไรโรธไ้น่าู
านเลี้ยรับรอว่าที่หุ้นส่วนลุ่มใหม่อบริษัท หยารุ๊ปที่ห้ออาหารลายน บลในเวลายี่สิบเอ็นาฬิา ่อนหยาเ่อะวนทั้หมไปนั่พัผ่อนที่บาร์ริมสระว่ายน้ำ ามที่เฟยหลวาโปรแรมไว้ เพื่อสร้าบรรยาาศผ่อนลายและเป็นันเอ ึ่ถือว่าประสบผลสำเร็ เพราะแส่วนให่ที่เาเื้อเิมา่ามีท่าทีสนใอยาะลทุนร่วมหุ้นับบริษัทอเาทั้สิ้น
หลัเสร็สิ้นิรรมที่บาร์ หยาเ่อึเินมารอส่ทุนที่หน้าล็อบบี และยืนรอนบรรานัธุริทั้หมแยย้ายันึ้นไปพัผ่อนเรียบร้อย ถึไ้หยิบโทรศัพท์มือถือึ้นมา่อสายหานเป็นลูน้อ ที่วันนี้เาปล่อยให้มันไ้พัผ่อนหนึ่วัน
"รับนาย" ปลายสายรับและส่เสียอบลับมาอย่ารวเร็ว
"อยู่ที่ห้อหรือ"
"รับ"
"เอาุแรถลมาให้ันหน่อย ันะเลยไปสาร์ผับ"
"ไ้รับนาย ผมะรีบเอาไปให้เี๋ยวนี้"
"ันรออยู่ที่หน้าล็อบบี"
"รับ" หยาเ่อัสาย หลัอีฝ่ายรับำ มือให่ยัโทรศัพท์มือถือใส่ระเป๋าาเพลาหันมอไปรอบๆ ะรอ พลันสายา็เหลือบไปเห็นเป็นร่าุ้นาเินไวๆ ออไปทา้านหน้าโรแรม เป็นัหวะเียวันับที่เฟยหลลเอาุแมาให้เาพอี
"ผมับรถให้ไหมรับนาย"
"ไม่เป็นไร เี๋ยวันับเอ"
"แล้วนายะไปที่นั่นนเียวหรือรับ ไม่ให้ผมไปเป็นเพื่อนหรือรับ"
"ไม่้อ แไปพัผ่อนเถอะ านเสร็แล้วใ่ไหมล่ะ"
"รับ ผมหา้อมูลอเมธระูลทวีไ้แล้วรับ"
"ี" หยาเ่อบอสั้นๆ ่อนแบมือรับุแรถยน์มาานเป็นลูน้อที่แสท่าทีลัเล
"ไม่ให้ผมไป้วยริๆ หรือรับนาย"
"ไม่้อหรอ ันแ่ไปสัเาร์นิหน่อย" ร่าสูบอปั ่อนเินรไปยัลานอรถอย่ารวเร็ว
--------------------------------
อบุสำหรับอมเมน์ำลัในะะ ^^
ความคิดเห็น