ตอนที่ 35 : ใจแค้น แสนรัก : ตอนที่ 12 --- 35%
ตอนที่ 12
ภายในห้องทำงานกว้างขวางบนชั้นที่ยี่สิบเก้าของโรงแรมวรวราเรสซิเดนซ์ ร่างเพรียวบางแต่ทว่าสมส่วนของผู้บริหารสาวนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้แบบโซฟาตัวใหญ่พร้อมกับหมุนปากกาสำหรับเซ็นต์เอกสารที่ถืออยู่ในมือไปมาคล้ายตกอยู่ในภวังค์แห่งความคิด ลลิสาออกจากเพนต์เฮ้าส์ของธิติกลับไปอยู่บ้านได้ร่วมหนึ่งสัปดาห์แล้ว โดยที่ไม่ได้เจอหน้าชายหนุ่มอีกเลย นับตั้งแต่วันที่เธอพลั้งมือเผลอตบหน้าเขาไปในวันนั้น ซึ่งมาพร้อมกับการกลับมาเป็นโสด โดยไร้ข้อผูกมัดฉันท์คู่หมั้นหมายแบบสายฟ้าแลบที่ทำเธอรู้สึกแปลกไป
หญิงสาวก้มมองนิ้วมือที่ว่างเปล่าของตัวเองด้วยความรู้สึกวูบโหวงในอก ก่อนผลักมันออกจากความคิด ด้วยเพราะไม่อยากยอมรับความรู้สึกที่ผุดขึ้นในใจ เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ประตูห้องทำงานถูกเคาะเบาๆ ตามมาด้วยเสียงเอ่ยขออนุญาต
“ขออนุญาตค่ะคุณลลิส”
“ค่ะ” ลลิสาขยับตัวนั่งหลังตรงดังเช่นปกติ ก่อนที่ประตูห้องทำงานจะถูกผลักเข้ามาด้วยฝีมือของเลขานุการอย่างพิมพ์ลดาที่ในอ้อมแขนของฝ่ายนั้นหอบแฟ้มเอกสารเล่มเดิมที่เธอจำได้ว่าเพิ่งลงลายมือไปเมื่อครู่กลับเข้ามาอีกครั้ง หญิงสาวจึงขมวดคิ้วมอง แล้วร้องถามอย่างแปลกใจ
“คุณพิมพ์มีอะไรหรือคะ”
“พี่เอาเอกสารมาให้คุณลลิสเซ็นน่ะค่ะ” เลขานุการสาวบอกพร้อมกับเดินดุ่มเข้ามาใกล้ ขณะที่ผู้บริหารสาวขมวดคิ้วมุ่น
“เอกสารฝ่ายการเงินหรือเปล่าคะ ลลิสเซ็นต์ไปแล้วนี่”
“คุณลลิสเซ็นต์แล้วค่ะ แต่เซ็นต์ไม่ครบ ข้ามไปหลายแผ่นเลย”
“ตายจริง” หญิงสาวอุทานอย่างตกใจ ก่อนจะเอ่ยขอโทษในความสะเพร่าของตัวเอง “ขอโทษเถอะค่ะ ลลิสคงเปิดข้ามไป”
“ไม่เป็นไรค่ะ” ลูกน้องสาวบอกพร้อมกับเปิดแฟ้มงานเล่มเดิมที่ติดโพสต์อิทกำกับเอาไว้ลงบนโต๊ะด้านหน้าผู้บริหารสาว ที่หยิบปากกาขึ้นมาลงลายเซ็นต์อีกครั้ง แล้วขยับก้าวถอยหลังไปยืนรอ เลยถือโอกาสกวาดตามองคนเป็นเจ้านายอย่างสำรวจ เพราะหลังจากที่ธิติเงียบหายไปจากชีวิตของลลิสากะทันหัน ก็ดูเหมือนว่าน้ำหนักตัวของเจ้านายเธอจะลดฮวบฮาบตามไปด้วย
“อุ๊ย” ลลิสาอุทานเมื่อลงลายเซ็นต์ผิดที่พร้อมกับส่ายหน้าอย่างไม่ได้ดังใจ ก่อนหันไปหยิบปากกาลบคำผิดมาใช้
“ช่วงนี้คุณลลิสเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ดูเหม่อๆ ชอบกล” คำถามธรรมดาๆ นั้น ทำเอาลลิสาถึงกับชะงักมือที่กำลังจรดปากกาแวบหนึ่ง ก่อนปฏิเสธ
“เปล่าค่ะ ไม่ได้เป็นอะไร”
“แต่ยังไงก็ดูแลตัวเองหน่อยนะคะ ช่วงนี้คุณลลิสดูซูบลงไปเยอะเลย ข้อมือเหลือนิดเดียวเอง” เลขานุการสาวบอกพลางหลุบตามองข้อมือบอบบางของลลิสาอย่างห่วงใย
“ขอบคุณมากนะคะที่เป็นห่วง” หญิงสาวฝืนยิ้มฝืด แล้วปิดแฟ้มงานลง ก่อนยื่นคืนให้พิมพ์ลดาที่ก้าวเข้ามารับ
“นี่ค่ะ เสร็จเรียบร้อยแล้ว”
“ค่ะ งั้นพี่ขอตัวเลยนะคะ”
“ค่ะ” ลลิสาพยักหน้า ก่อนที่คนเป็นเลขาจะหมุนตัวเดินกลับออกไป พร้อมๆ กับโทรศัพท์มือถือของหญิงสาวที่วางอยู่จะดังขึ้นด้วยเสียงเรียกเข้าที่บ่งบอกให้รู้ในทันทีว่าเป็นสายจากใคร
“ว่าไง” ลลิสากรอกเสียงลงไปเบาๆ เอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างอ่อนล้า ทั้งจากกองงานเอกสารและเรื่องบางเรื่องที่คอยรบกวนจิตใจ
“ที่ป้าสาให้ข่าว หมายความว่ายังไง” เนตรกมลร้องถามเสียงเขียวมาตามสาย ด้วยประโยคที่ทำให้ลลิสาถึงกับงง เพราะไม่เข้าใจกับเรื่องที่เพื่อนพูด จึงได้แต่ย้อนถาม
“ข่าวอะไรของแก”
“ก็ข่าวแกกับคุณไปป์ไง ป้าสาบอกว่างานแต่งงานอาจจะไม่เกิดขึ้น” คนฟังนั่งนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนเอื้อมมือไปจับเม้าส์เพื่อกดเปิดหาข่าวออนไลน์ จนไปเจอเข้าคอลัมน์ซุบซิบหัวข้อหนึ่ง จึงกดเข้าไปอ่าน แล้วก็เห็นรูปคุณอริสา ผู้เป็นมารดาในชุดผ้าไหมสีสันสดใส ในงานสังคมงานหนึ่งพร้อมด้วยบทความสั้นๆ ที่ให้สัมภาษณ์กับบรรดานักข่าวว่างานแต่งงานระหว่างเธอกับธิติอาจจะไม่เกิดขึ้น
“ตกลงว่าเรื่องที่แกเลิกกับคุณไปป์แล้ว เป็นความจริงใช่ไหม” เนตรกมลย้ำถาม หญิงสาวจึงส่งเสียงรับคำแผ่วเบาในลำคอ
“อืม ก็เหมือนที่แม่พูด”
“ทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้วล่ะ” ลลิสาเจ็บแปลบกับคำว่า ‘อีกแล้ว’ ของเพื่อนที่บาดลึกเข้าไปในใจ เพราะมันแสดงถึงความล้มเหลวในความรักครั้งแล้วครั้งเล่า “แกคงไม่ได้เป็นคนบอกเลิกคุณไปป์ก่อนใช่ไหม”
“แล้วทำไมถึงเป็นฉันไม่ได้”
“เป็นแกจริงเหรอ” คนเป็นเพื่อนอุทานด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดหวัง แบบที่คนฟังรู้สึก “ทำไมล่ะลลิส ตอนแรกที่แกยอมหมั้นกับคุณไปป์ ฉันก็นึกว่าแกยอมเปิดใจและแอบหวังว่าเรื่องมันจะจบแบบแฮปปี้เสียอีก ไหงวนลูปกลับมาที่เดิมอีกล่ะ”
“แกจะให้ฉันลืมในสิ่งที่เขาเคยทำกับฉันอย่างนั้นเหรอ”
“เปล่า ฉันแค่คาดหวังว่าแกกับคุณไปป์จะมีความสุขด้วยกันได้” เนตรกมลตอบอย่างที่ใจคิด เพราะจากท่าทีของธิติที่แสดงออกมาดูจริงใจเกินกว่าจะทำไปเพื่อแก้แค้นหรือกลั่นแกล้งอะไรทำนองนั้น เห็นได้จากการที่เขามาสั่งตัดชุดสำหรับงานกลางคืนกับเธอเพื่อเป็นการเซอร์ไพรส์ลลิสา ที่ดูเหมือนจะปิดหูปิดตาไม่ยอมรับรู้อะไรเลย ไม่แม้แต่จะให้โอกาสหรือยอมเปิดใจ
“แต่ถ้าแกคิดดีแล้วก็เอาเถอะ ฉันเคารพในการตัดสินใจของแก ที่โทรมาถาม ก็แค่เป็นห่วง” คนเป็นเพื่อนบอกอย่างอ่อนใจ ขณะที่ลลิสาได้แต่ฟังอยู่เงียบๆ
“ยังไงแกก็คิดดูให้ดีแล้วกัน”
“อืม” ผู้บริหารสาวรับคำสั้นๆ ก่อนที่เนตรกมลจะกดวางสายไปอย่างจำยอม เพราะรู้ว่ารบเร้าพูดไปก็ไม่สามารถเปลี่ยนความคิดเพื่อนได้ ขณะที่ลลิสานั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นพร้อมกับความคิดมากมายที่แล่นวนอยู่ในหัว ใครต่อใครต่างก็อยากให้เธอลงเอยกับธิติอย่างมีความสุข ด้วยเพราะเชื่อว่าเธอยังคงรักเขาอยู่ แต่ยังคงใจแข็งไม่ยอมรับความรู้สึกของตัวเอง หรือว่าที่จริงแล้วเธอยังรักเขาอยู่จริงๆ
ติ๊ง
เสียงข้อความจากโปรแกรมแชทชื่อดังร้องเตือน ลลิสาจึงหยิบมันขึ้นไปเปิดอ่านอย่างเสียไม่ได้ เห็นลิงก์ข่าวและข้อความจากเนตรกมล
‘หากแกรู้สึกอะไรกับข่าวนี้เพียงนิดเดียว แกควรทบทวนความรู้สึกตัวเองเสียใหม่ ทิ้งอดีต แล้วเปิดใจซะที’
ปลายนิ้วเรียวกดเปิดข้อความทันทีหลังอ่านคำบอกเล่ากึ่งเตือนสติของเพื่อนจบ เห็นพาดหัวข่าวเป็นการสัมภาษณ์ไฮโซสาว ทายาทร้านเพชรชื่อดัง แปะด้วยรูปถ่ายเจ้าของข้อความในชุดเสื้อผ้าแบรนด์เนม กำลังนั่งไขว่ห้าง ฉีกยิ้มสวยให้กล้องภายในห้องอาหารแห่งหนึ่งตามแบบฉบับคอลัมน์ซุบซิบไฮโซที่ต้องเซตฉากให้ดูหรูหรา ซึ่งข้อความลงท้ายสั้นๆ นั้นกระมังที่เนตรกมลอยากให้เธอได้อ่าน
‘สเปกหนุ่มในฝันของคุณแพตตี้เป็นแบบไหนคะ’
‘เป็นแบบเจ้าของโรงแรมนี้ค่ะ’
คำตอบของไฮโซสาวทำลลิสาสะดุดใจ เสียจนต้องเพ่งมองภาพบรรยากาศภายในห้องอาหารที่อีกฝ่ายนั่งอยู่อีกครั้ง ก่อนข้อความลงท้ายประจำคอลัมน์จะเฉลยคำตอบให้เธอ
‘งานนี้ก็ไม่รู้ว่าคุณลลิส ผู้บริหารสาวของโรงแรมวราเรสซิเดนซ์ คู่หมั้นสาว ที่มีข่าวแว่วมาว่ากำลังจะเป็นอดีตของคุณไปป์ หนุ่มในฝันของคุณแพตตี้ จะรู้สึกอะไรหรือเปล่าน้า แต่ที่รู้ๆ คุณแพตตี้ยืนยันจะเดินหน้าสานความสัมพันธ์กับคุณไปป์แน่นอนค่า เห็นว่าหลังจบสัมภาษณ์ทั้งคู่มีนัดทานข้าวด้วยกันด้วยแหละจ้า อุ๊บส์’
ลลิสากดปิดข่าวในคอลัมน์ซุบซิบพร้อมกับคำตอบที่พุ่งขึ้นมาทันทีทันใด ซึ่งทลายกำแพงที่เธอพยายามเพียรสร้างเป็นเกราะกำบังมาตลอดจนพังราบ เหลือเพียงความรู้สึกเดียวที่ชัดเจนในหัวใจ ซึ่งกำลังเต้นถี่ระรัว
...เธอยังไม่ลืมเขา...
---------------------------------------------------------
อัพค่าา ใครไม่อยากลุ้นกับคู่นี้ ไปรออ่านในเล่มได้นะคะ
เดือน ก.ค.นี้เจอกันแน่นอนจ้า ^^
อย่าลืมคอมเมนต์ โหวตเป็นกำลังใจให้ลานีนด้วยนะคะ ^^
ฝากเรื่องรักละมุนหวานๆ สวนส้มนี้มีรัก ไว้ด้วยนะคะ
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
รออีบุ๊คนะคะ
คิดได้ก็สายไปแล้วววววว
รู้ใจตัวเองแล้วใช่ไหมลลิส