ตอนที่ 21 : ใจแค้น แสนรัก : ตอนที่ 7 --- 70%
“น่าสนใจดีจัง” หญิงสาวเอ่ยบอก ดวงตากลมโตทอประกายระยิบระยับอย่างนึกสนุก เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ร่างสูงของสามีในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนกับกางเกงขาสั้นสบายๆ เดินเข้ามาทรุดนั่งลงเคียงข้างคนเป็นภรรยาด้วยใบหน้านิ่งสนิท ขณะที่ธิติยกมือไหว้รุ่นพี่หนุ่มอย่างเคารพ
“คุยอะไรกัน ทำไมต้องยิ้มกว้างขนาดนั้น” คนเป็นแขกหลุดหัวเราะยามได้ยินคำพูดประโยคแรกของรุ่นพี่ซึ่งมาพร้อมกับสายตาคมดุที่กวาดมองหน้าเขาสลับกับศิชาอย่างจับสังเกต
“ก็คุยเรื่องทั่วไปน่ะค่ะ” ศิชาบอกแล้วหรี่ตามองท่าทางเข้มๆ ของสามีที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างนึกแปลกใจ “แล้วทำไมพี่คีต้องทำตาขวางแบบนั้นด้วยละคะ เหมือนหมีกินผึ้งไม่มีผิด”
“ก็พีชยิ้มเรี่ยราดให้ผู้ชายคนอื่น”
“ผู้ชายคนอื่นที่ไหน นี่ไปป์นะคะ” ศิชาแย้งเมื่อพอรู้สาเหตุของท่าทีนิ่งๆ ของสามี
“เด็กนี่แหละตัวดี มันเคยแอบชอบเรานะ”
“ใครบอกว่าเคยล่ะพี่ ตอนนี้ก็ยังชอบอยู่นะ” ธิติแหย่ แล้วก็หัวเราะเสียงดังเมื่อเห็นอีกฝ่ายคิ้วกระตุก ก่อนถูกศิชาหันมาขึงตาดุ
“ฮื้อ ไปป์ก็อย่าทำให้เสียเรื่องสิ”
“ครับ” เขารับคำ แต่ไม่สามารถหุบยิ้มได้เลย
“คืองี้นะคะพี่คี” ศิชาหันไปเกาะแขนสามีที่นั่งหน้านิ่ง พร้อมกับส่งยิ้มหวานนำไปก่อนอย่างออดอ้อน “พีชเอาขนมที่ทำมาให้ไปป์กิน แล้วน้องก็บอกว่าอร่อย ทำขายได้ เลยชวนให้พีชทำขนมส่งที่โรงแรม พีชเลยกะว่าจะรับทำ จะได้ช่วยพี่คีหาค่าขนมให้คีชด้วย ดีไหมคะ อีกอย่างพีชก็จะได้ไม่ต้องนั่งๆ นอนๆ ไปวันๆ ด้วย”
คีรินหลุบตามองภรรยา ที่มีดีกรีการออดอ้อนยิ่งกว่าตอนเป็นคนรักกันอย่างประเมิน
“จะทำคนเดียวไหวเหรอ”
“เดี๋ยวพีชให้น้องข้างบ้านช่วยค่ะ แล้วให้ค่าขนมน้องวันต่อวัน” หญิงสาวรีบบบอกแจกแจง “พี่คีให้พีชทำนะ”
“เดี๋ยวเหนื่อย” คีรินบอกอย่างห่วงใย แต่ทำให้ใบหน้าใสของภรรยาสลดลงนิด ในขณะที่ธิติซึ่งนั่งประเมินสถานการณ์อยู่เชื่อว่าเหตุการณ์ครั้งนี้ ศิชาต้องเป็นฝ่ายชนะ เพราะไม่ว่าอย่างไรผู้หญิงก็มีอำนาจต่อรองมากกว่าเสมอ
“ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ พีชทำไหว พีชอยากทำงาน”
“ไหนจะต้องสอนการบ้านลูกอีกนะ” คีรินมองหน้าภรรยาที่พยายามส่งสายตาเว้าวอนมาให้อย่างขอร้อง
“น้องคีชกลับมาตอนเย็น สอนตอนหัวค่ำก็ได้นี่ค่ะ พีชทำขนมตอนกลางวัน ไม่อยากอยู่เฉยๆ”
“นี่ตกลงว่าจะทำให้ได้ใช่ไหม”
ศิชาพยักหน้หงึกหงักา เม้มปากน้อยๆ พร้อมจะสู้กับสามีเต็มที่ หากว่าเขาไม่ยอมให้เธอทำงาน
“ถ้าพี่คีไม่ยอมให้พีชทำขนมส่งไปป์ พีชจะให้ลูกกลับมานอนด้วย”
“ได้ไง” คีรินแย้งแล้วก้มมองสีหน้ายุ่งๆ ของภรรยาที่เชิดหน้าขึ้นอย่างเป็นต่อ เพราะรู้ดีว่าหากให้ลูกชายตัวน้อยกลับมาด้วย โอกาสใกล้ชิดกันของเขาและเธอจะเป็นศูนย์ทันที “นี่พีชมัดมือชกพี่เหรอ”
“ให้เลือกต่างหากค่ะ” คนเป็นภรรยาบอกเสียงเรียบ จนคีรินได้แต่ทอดถอนหายใจ ก่อนบอกอย่างยอมแพ้
“ถ้าบ่นว่าเหนื่อยเมื่อไหร่ พี่ให้เลิกทำทันทีนะ”
ธิติยิ้มเมื่อรุ่นพี่สาวหันไปมองหน้าสามีตาวาว พร้อมกับยิ้มกว้างขวางกลบใบหน้าบึ้งตึงเมื่อครู่เสียมิด
“พี่คียอมให้พีชทำแล้วใช่ไหม”
“ก็ถ้าพี่ไม่ยอม เดี๋ยวพี่ก็ถูกโกรธอีก” คีรินบอก ทำเอาคนเป็นภรรยาค้อนน้อยๆ เมื่อถูกรู้ทัน
“งั้นเดี๋ยวพีชไปชงชามาให้ พี่คีคุยธุระกับไปป์ไปก่อนนะคะ”
“ครับ” คีรินรับคำแล้วมองตามหลังภรรยาที่ลุกเดินเข้าครัวไป ก่อนหันมาหาแขกที่มาเยือนถึงบ้านแต่เช้า
“ว่าแต่มาหาฉันถึงนี่ มีอะไรหรือเปล่า”
“ผมมาคุยเรื่องงานน่ะครับ อยากได้คนที่เมธตระกูลทวีไปช่วยดูแลงานก่อสร้างรีสอร์ตน่ะครับ”
“รีสอร์ต?” คีรินทำน้ำเสียงแปลกใจ “ในกรุงเทพฯ เหรอ”
“ครับ พอดีมันเป็นโพรเจ็กร่วมลงทุนที่พ่อผมกับพ่อของลลิสคิดไว้นานแล้ว ท่านเลยให้ผมมาสานต่อ เป็นรีสอร์ตไม่ใหญ่มากหรอกครับ ผมกะไว้แค่ประมาณเก้าห้อง” ธิติอธิบายคร่าวๆ โดยมีคีรินนั่งฟังอย่างให้ความสนใจ
“ได้ทำเลแถวไหนล่ะ”
“กลางเมืองเลยครับ ติดสถานีรถไฟฟ้า”
“อืม ค่าที่คงแพงน่าดูเลยล่ะสิ”
“ก็ครับ” เขารับคำสั้นๆ โดยไม่บอกราคา เพราะมั่นใจว่าคีรินสามารถคำนวนตัวเลขได้เอง เนื่องจากคนเป็นรุ่นพี่คร่ำหวอดในแวดวงอสังหาริมทรัพย์มาก่อนเขาหลายปีนัก
“นายเองก็เป็นวิศวกรนี่ ทำไมไม่คุมเอง”
“ผมเรียนบริหารเยอะจนจะลืมตำราหมดแล้วพี่” ธิติโอดครวญ ทำเอาคีรินหลุดยิ้มอย่างเข้าใจในหัวอก เพราะเขาเองก็เรียนจบวิศวกรรมศาสตร์แต่กลับต้องไปเรียนต่อบริหารธุรกิจเหมือนกัน
“แล้วนี่มาถึงบ้านขนาดนี้คงไม่ใช่แค่จะเอาวิศวกรคนไหนก็ได้สินะ”
“ครับ ผมอยากได้พี่ติณห์ พี่แบงค์หรือไม่ก็พี่เต้” ธิติบอกเจาะจง เพราะสามคนนี้เป็นวิศวกรคุมงานที่เก่งประจำบริษัทเมธตระกูลทวีกรุป
“ถ้าติณห์กับแบงค์คงยากหน่อย คิวงานมันยาว”
“งั้นพี่เต้ก็ได้ครับ” ธิติบอกอย่างไม่เรื่องมาก เขาแค่ต้องการรุ่นพี่คนใดคนหนึ่งที่เลือกไปเท่านั้น ซึ่งคีรินก็พยักหน้ารับ เป็นอันว่าตกลง
“แล้วเรื่องแปลนงาน?”
“มีแล้วครับ แต่เดี๋ยวผมต้องเอาเข้าที่ประชุมเพื่อหาข้อสรุปก่อน ถ้าเรียบร้อยแล้วจะรีบส่งให้พี่เต้ตรวจ”
“ยังไงก็ส่งไปที่บริษัทแล้วกัน เดี๋ยวฉันจะไปบอกมันไว้ก่อน”
“ขอบคุณมากครับพี่” ธิติบอกอย่างโล่งใจที่ได้ร่วมงานกับบริษัทเมธตระกูลทวีกรุ๊ปซึ่งเลื่องชื่อเรื่องคุณภาพของงานที่มีมาตรฐานสูง แถมยังได้รุ่นพี่ที่รู้จักอย่างชานนท์มาช่วยคุมงาน ยิ่งทำให้ธิติวางใจ
ธิติอยู่คุยกับสองสามีภรรยาแห่งเมธตระกูลทวีกรุ๊ปอีกชั่วครู่ก่อนขอตัวกลับ หลังศจี เลขานุการส่วนตัวโทรเข้ามาแจ้งว่ามีเอกสารรอเซ็นอนุมัติด่วนอยู่ที่โรงแรม ชายหนุ่มจึงขับรถมุ่งหน้ากลับเดอะแกรนด์วรรักษ์พร้อมด้วยถุงขนมที่ศิชาให้ติดไม้ติดมือกลับไป
-------------------------------------------------------
มาแล้วค่าาา พาคุณไปป์มาเสิร์ฟแล้วค่า แถมพี่คีให้ด้วย ^^
อย่าลืมคอมเมนต์ โหวต ส่งกำลังใจให้ลานีนเยอะๆ นะคะ จะได้มีแรงใจมาบ่อยๆ ^^
ฝากผลงานเรื่องอื่นๆ ของลานีนด้วยนะคะ
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
พี่ไปป์อยากได้วิศวกรรของพี่คีไปทำงานให้ แถมได้ขนมจากพีชส่งงเข้าโรงแรมอีก
คิดถึง คุณติณห์ กับพริกหวาน จังค่ะ
เป็นยังไงบ้าง สบายดีกันไม๊คะ
แต่งงาน มีน้องกันหรือยัง อิอิ
โธ่ คุณคี มันมีวิธีทำให้ภรรยางานยุ่งอยู่นะ นางไม่อนุมัติเหรอคะ
สุดดด
รอออออออค่ะ