ตอนที่ 15 : ใจแค้น แสนรัก : ตอนที่ 5 --- 70%
“ไอ้ไปป์จะมีเมียแล้วเว้ย เอ้า ชน!” จบคำพูดนั้น เสียงแก้วหลายใบก็กระทบกันดังกริ๊งอย่างพร้อมเพรียง ก่อนคนเป็นเจ้าของจะกระดกน้ำสีเหลืองอำพันลงคอจนหมดแก้ว แล้วขุดเอาเรื่องราวในวันวานออกมาพูดคุยกันอย่างสนุกสนานยามที่แอลกอฮอล์ดีกรีแรงแล่นเข้าสู่เส้นเลือดได้ที่
ในขณะเดียวกัน อีกฟากหนึ่งของร้าน ลลิสา หญิงสาวผู้ซึ่งเป็นหัวข้อของการสนทนา กำลังนั่งจิบค็อกเทลสีสวยซึ่งสั่งมาดื่มเป็นแก้วที่สามไปพลางๆ ขณะนั่งรอผู้บริหารโรงแรมหนุ่มอย่างราเชนทร์อยู่ตรงโต๊ะบริเวณด้านหน้าเวทีแบบเทอเรสต์เตี้ยๆ หลังเธอตัดสินใจรับนัดเขาไว้อย่างเสียไม่ได้ ด้วยเพราะเคยรับปากไว้ว่าจะไม่เบี้ยวอีกหากเขาเอ่ยชวน
ค่ำนี้ ลลิสา ซึ่งอยู่ในชุดเดรสสั้นพอดีตัวสีแดงเบอร์กันดี้จึงต้องมานั่งรอเขาอยู่ภายในร้านอาหารกึ่งบาร์ที่เนืองแน่นไปด้วยบรรดาลูกค้ามากมาย แทนการนั่งทำงานยุ่งๆ ซึ่งข้อดีข้อเดียวที่เธอเห็นจากการตัดสินใจรับนัดราเชนทร์ครั้งนี้ นั่นคือการที่เธอไม่ต้องคิดมากเรื่องธิติ
ครืน
หญิงสาววางแก้วในมือลง ก่อนเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมากดรับ แล้วกรอกเสียงทักทายลงไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์โทรศัพท์จากคนเป็นพี่ชาย ที่เธอไม่สามารถติดต่อได้เลยนานนับเดือน
“พี่ธรรศหายไปไหนมา ทำไมไม่รับสายลลิสเลย”
“ค่อยๆ พูดก็ได้ คิดถึงพี่มากเลยเหรอ” เสียงทุ้มเจือแววแววขบขันดังลอดออกมาจากปลายสาย ทันทีที่ได้ยินเสียงแว้ดๆ ของเธอ “พอดีมือถือพี่ตกน้ำน่ะ แล้วพี่ก็ยุ่งๆ เรื่องที่โรงแรมด้วย เลยเพิ่งมีโอกาสเอาไปซ่อม แต่ไม่คิดว่าช่วงที่พี่เงียบไปจะเกิดเรื่อง”
“คุณพ่อโทรไปบอกแล้วสินะคะ” ลลิสาเอ่ยถามหน้าง้ำ ซึ่งอีกฝ่ายก็รีบเอ่ยเย้าทันทีเหมือนรู้
“ถ้าทำหน้างอ จะไม่สวยนะ”
“ไม่สวยก็ไม่สวยสิคะ ไม่อยากสวยแล้ว” หญิงสาวบอกเสียงงี่เง่า นึกอยากโถมตัวกอดพี่ชายแรงๆ ให้หายคิดถึง ภาพลักษณ์ภายนอกของลลิสาอาจจะดูเป็นสาวมั่นแสนเก่ง แต่คนเป็นพี่ชายรู้ดีว่าน้องสาวเป็นคนอ่อนไหวแค่ไหน
“พี่ธรรศรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว ไม่คิดจะช่วยลลิสบ้างหรือคะ ลลิสไม่อยากแต่งงานกับเขา”
“อำนาจของพี่สู้ไม่ได้ตรงที่เป็นการตัดสินใจของแม่นี่แหละ” เสียงธรรศตอบกลับมาเรียบๆ แต่กลับเจือไปด้วยความกังวลใจ ทำเอาใจของลลิสาห่อเหี่ยวอย่างรู้ชะตากรรมของตัวเองดีว่าไม่สามารถหลีกหนีการตัดสินใจของมารดาได้
“พี่ธรรศจะยอมให้ลลิสแต่งงานกับคนที่เคยทำให้เสียใจหรือคะ”
“แต่พ่อบอกกับพี่ว่า ไปป์บอกว่ารักเราไม่ใช่เหรอ” ลลิสาแอบกลอกตาอย่างเหนื่อยใจ เพราะดูเหมือนว่าใครๆ ก็เชื่อมั่นในคำพูดของธิติเสียหมด
“พี่ธรรศจะให้ลลิสเชื่อลมปากคนที่เคยทำร้ายจิตใจกันหรือคะ” ลลิสาเอ่ยถามพี่ชายอย่างกังขา “เขากลับมาในชีวิตลลิสอีกครั้งเพื่อแก้แค้นที่ลลิสเคยทำให้ชีวิตเขาวุ่นวายเท่านั้นแหละ”
“แก้แค้นโดยเอาชีวิตทั้งชีวิตมาผูกกับเราเนี่ยนะ”
“ค่ะ เพราะมันไม่มีเหตุผลอื่นอีกแล้ว”
“เขาอาจรักเราจริง”
“แต่ลลิสไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้วนี่คะ” ลลิสาแย้งทันควัน ด้วยเพราะไม่สนิทใจจะเชื่อลมปากของธิติจริงๆ
“ช่วงนี้ลลิสมีข่าวอยู่ด้วย เขาคงอยากมาป่วน เหมือนตอนที่ลลิสไปป่วนผู้หญิงของเขา” ลลิสาเม้มปากแน่นยามนึกถึงเรื่องราวเก่าๆ ด้วยทั้งรู้สึกน้อยใจและรู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองเมื่อคราวครั้งนั้นที่เธอตามหึงหวงธิติไปทั่วเหมือนคนไร้การศึกษา แถมทำตัวเละเทะ หัดดื่มเหล้าและแต่งตัวเซ็กซี่ออกเที่ยวกลางคืน เพื่อหวังจะเป็นเหมือนผู้หญิงประเภทที่ธิติควง แต่ไม่ว่าลลิสาจะพยายามเท่าไหร่ก็เปล่าประโยชน์ รังจะทำให้ธิติรำคาญมากยิ่งขึ้น จนรู้สึกละอายแก่ใจตัวเอง จึงต้องตัดใจถอยออกมา
“แต่ต่อให้เขารักลลิสจริงๆ มันก็สายไปแล้วละคะ”
“นี่ถ้าเรายังไม่เป็นของหมอนั่น พี่จะอยู่ข้างเราเต็มตัวเลยนะ”
“พี่ธรรศพูดแบบนี้แปลว่าเห็นด้วยกับคุณพ่อคุณแม่หรือคะ” ลลิสาย้อนถามเสียงเบา ดวงตาสวยหม่นแสงลง เมื่อคิดว่าคนที่อยู่ข้างตัวเองกำลังจะแปรพักตร์ไปอยู่ข้างธิติอีกคน “พี่ธรรศอยากให้ลลิสแต่งงานกับเขาเหรอ”
“มันก็ไม่เชิง แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว พี่อยากให้ลลิสลองให้โอกาสไปป์ก่อน เพราะอย่างน้อยๆ ลลิสก็เคยมีความรู้สึกดีกับไปป์”
“พี่ธรรศเคยอยู่ข้างลลิส” หญิงสาวตัดพ้อพี่ชายเสียงเบา ทำเอาปลายสายถึงกับนิ่งไป “พี่ธรรศเคยโกรธเขาจะตาย แต่วันนี้กลับมาบอกให้ลลิสให้โอกาสเขา”
“ลลิส” ธรรศเอ่ยเรียกชื่อน้องสาวเสียงอ่อน เขาเคยโกรธธิติมากก็จริง แต่ก็ไม่สามารถปล่อยให้เหตุการณ์ครั้งนี้ผ่านไปเฉยๆ ได้
“พี่ธรรศพูดแบบนี้ เพราะคิดว่าลลิสยังลืมเขาไม่ได้ใช่ไหม”
“พี่..” ธรรศอ้ำอึ้ง เมื่อถูกน้องสาวจี้ใจดำ เพราะเขาดันคิดแบบนั้นจริงๆ แบบที่มั่นใจเสียด้วย ซึ่งนั่นทำให้ลลิสานึกผิดหวัง
“แค่นี้ก่อนนะคะพี่ธรรศ เพื่อนลลิสมาแล้วค่ะ”
“เดี๋ยวก่อนสิลลิส ลลิส...” ลลิสาไม่ฟังเสียงเรียกท้วงของพี่ชาย หลังโกหกหญิงสาวจึงกดวางสายพร้อมกับตั้งระบบปิดเสียงทันที แล้วหย่อนมันลงกระเป๋าสะพายใบเล็ก เพื่อตัดการติดต่อสื่อสาร เนื่องจากรู้ดีว่าธรรศจะต้องกดโทรกลับมาอีกแน่นอน แต่ทำไงได้เธอนึกน้อยใจพี่ชายไปแล้ว
หญิงสาวหันไปคว้าแก้วค็อกเทลสีสวยขึ้นมาดื่ม แล้วปล่อยความคิดให้ล่องลอยไปกับเสียงเพลงที่ขับกล่อม พลางพยายามปัดอารมณ์ขุ่นมัวออกจากสมอง จนกระทั่งเสียงทุ้มใหญ่เอ่ยถามขึ้นเหนือศีรษะ
“รอนานไหมครับ”
ดวงตาสวยช้อนขึ้นมองหน้าผู้มาใหม่ ก่อนจะส่งยิ้มบางๆ ไปให้ เมื่อเห็นว่าเป็นราเชนทร์
“พอดีรถติดหนักมากเลย ต้องขอโทษด้วยจริงๆ นะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยขอโทษขอโพย ก่อนทรุดนั่งลงบนเก้าอี้แบบโซฟาตรงข้ามกันกับหญิงสาว
“ไม่เป็นไรค่ะ ลลิสเองก็เพิ่งมาถึงได้ไม่นาน” ลลิสาตอบพลางวางแก้วค็อกเทลที่เหลือเพียงค่อนแก้วในมือลง
“วันนี้คนเยอะมากเลย นี่ถ้าผมไม่จองไว้ โต๊ะคงเต็มแน่ๆ” ราเชนทร์เอ่ย พลางหันมองไปรอบๆ ร้านที่ถูกจับจองจนเต็มเกือบถึงขั้นแออัด “ว่าแต่คุณลลิสโอเคกับร้านแบบนี้ไหมครับ”
“ก็ดีนะคะ เพลงเพราะดี” ลลิสาตอบอย่างไม่เรื่องมาก แล้วปัดความรู้สึกขุ่นมัวออกไป
“งั้นเรามาสั่งอาหารกันเลยดีกว่านะครับ เกือบสองทุ่มแล้ว คุณลลิสคงหิวแย่”
“ค่ะ” ลลิสาพยักหน้ารับ ก่อนที่ราเชนทร์จะหันไปยกมือเรียกบริกรสาวให้เดินเข้ามารับออเดอร์ ชายหนุ่มชี้ชวนให้เธอมองดูเมนูอาหารละลานตา พร้อมเอ่ยแนะนำเสร็จสรรพ ก่อนจะเลือกสั่งเมนูแนะนำของร้านเป็นสเต็กเนื้อสันสองที่กับไวน์แดงหนึ่งขวด โดยมีลลิสานั่งมองท่าทีคล่องแคล่วของเขาอย่างชื่นชม
ราเชนทร์เป็นหนุ่มสังคมที่จัดได้ว่าโปรไฟล์ดีเลิศ ทั้งเรื่องหน้าตา ฐานะและการศึกษา รวมทั้งหน้าที่การงานที่สามารถบริหารจนโรงแรมในเครือติดอันดับหนึ่งในร้อยโรงแรมที่ดีที่สุดในภูมิภาคอาเซียนถึงสองปีซ้อน จึงทำให้เขากลายเป็นผู้บริหารหนุ่มไฟแรงที่น่าจับตามอง
“วันนี้บรรยากาศดีจังเลยนะครับ”
“ค่ะ” ลลิสารับคำเก้อๆ ด้วยไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร เพราะจู่ๆ เขาก็เอ่ยขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
“แล้วคุณลลิสก็สวยมากด้วย”
“คะ?” หญิงสาวอุทานเมื่อถูกชมซึ่งๆ หน้าแบบกะทันหัน ขณะที่ราเชนทร์คลี่ยิ้มน่าดู
“เดรสสีแดงเบอร์กันดี้ดูเข้ากับคุณลลิสดีนะครับ ตัดกับผิวขาวๆ ดี”
---------------------------------------------------
งุ้ยยย คุณราเชนทร์มีความหยอดกรุบกริบบบบ
แล้วแบบนี้คุณไปป์ ซึ่งความดีติดลบในสายตาลลิสจะสู้ได้ไหมน้อออ
ใครทีมใคร ชูมือรอนะคะ อย่าลืมคอมเมนต์ โหวต ให้กำลังลานีนด้วยเด้อจ้าา
ด้วยร้ากกกกก
ปล.ขณะรอคุณไปป์ ไปอ่านรุ่นพี่ในทีมวิศวะอย่างพี่คี พี่ติณห์ รอก่อนได้นะคะ ^^
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ราเชนทร์หยอดขนาดนี้ รู้ยังว่าลลิสมีเจ้าของแล้วนะ