คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : (หนุ่ม) รุ่นน้อง
“พลอย”
เหมือนพลอยหันวับไปมอามเสียเรีย ่อนะียิ้มว้าส่ไปให้ เมื่อเห็นหน้านที่ำลัวิ่รเ้ามาหาเ็มา
“ไอ้พลอยเทปาร์ี้หมูระทะอีัวร์” รนระิบว่า พลาส่ยิ้มให้ธิป ึ่เินเ้ามาหยุยืนรหน้า
“ะไปยาอะไรวะ็วนน้อปไป้วยเลยสิ เนอะป” รัาพรบอพร้อมับพยัหน้าให้หนุ่มรุ่นน้อ ทำเอานที่เพิ่ะมาทำหน้าเหลอหลา
“ไปไหนเหรอรับ”
“ไปินหมูระทะน่ะ ปไป้วยันไหม” ันิรา่วยพูอีแร ธิปึหันไปมอหน้าเหมือนพลอยอย่าถามวามิเห็น
รนที่เห็นท่าทีนั้นึถือวิสาสะเอื้อมมือไปบัหน้าเพื่อน “ไม่้อไปมอหน้าไอ้พลอยเลยป ห้ามส่ิให้ัน”
“อะไรอพวแเนี่ย” เหมือนพลอยปัมือเพื่อนออ้วยท่าทีรำา
“แไม่อยาไป็เรื่ออแนะพลอย แ่แะมาบัับน้อปไม่ไ้นะ ปมีสิทธิ์ที่ะัสินใ้วยัวเอ ไม่ใ่เอะอะอะไรแ็ะวบุมวามิน้อลอนะ”
“อ่า” ธิปพูไม่ออ เมื่อันิราร่ายยาว เาทำไ้แ่หันไปมอหน้าเหมือนพลอยาปริบ ๆ
“แเล่นให่ไปนะัน ปหน้าเหวอเลยอะ”
“อุ๊ย อโทษ้ะ ารแสน่ะ” ันิราออัวเสียลั้วหัวเราะ ่อนยื่นมือออไปแะแนรุ่นน้อหนุ่มเบา ๆ “ว่าแ่น้อปอยาไปินหมูระทะ้วยันไหม๊ะ”
“ผม...” เาอ้ำอึ้ แล้วมอรไปยัเหมือนพลอยอีรั้ “ผมแล้วแ่พลอยรับ”
“โอ๊ย นี่นาัอไว้แล้วนะ ปยัะโยนให้ยายพลอยัสินใอี” รัาพรว่าอย่าัใ แล้วสะบัหน้าหันไปถามเพื่อน “ว่าไยะพลอย ไปไหมเนี่ย”
“เป็นพรุ่นี้ไ้ไหมล่ะ วันนี้แม่ันทำับ้าวไว้รอแล้วน่ะ ไหนะ้อลับไปทำีทสรุปให้พวแ่ออี”
“สารพั้ออ้าอะ” รัาพรทำปายื่น
“หรือว่าพวแไม่อยาสอบผ่าน”
“ันว่าพรุ่นี้น่ะีที่สุ สอบวันสุท้ายพอี ถือเป็นารลอไปในัว” รนรีบพูเ้า้าเหมือนพลอย อนที่เพื่อนสนิทพูถึารสอบวันสุท้าย ทำเอาสอสาวถึับโวยวาย เมื่อรนเปลี่ยนสีะทันหัน
“ไอ้เ้เปลี่ยนสีไวมาอะ”
“เออ ทำพวันูแย่เลย”
เหมือนพลอยยิ้ม มอเพื่อนที่ว่าันว่าเออย่านึัน ่อนะเอ่ยอัว
“ั้นันลับ่อนนะ”
“ย่ะ เอัน”
เหมือนพลอยยมือึ้นโบให้เพื่อนเบา ๆ แล้วเินออมาพร้อมับธิป แ่็ไม่วายไ้ยินเสียรนะโนามหลัมา
“ฝาูแลเพื่อนพี่้วยนะ๊ะน้อป”
“รับ”
“ฮื้อ” เหมือนพลอยร้อเบา ๆ เมื่อน้าัวหันไปรับำเพื่อนเธอ ูเ้าันไ้ีเป็นปี่เป็นลุ่ย
“มา ปถือระเป๋าให้”
“ปไม่้อไปบ้าี้เื่อฟัยายพวนั้นมา็ไ้นะ พลอยสะพายเอไ้”
“มารับ”
“พลอย…” เหมือนพลอยยับปาะ้าน แ่พอหันไปสบเ้าับสายามปลาบริัอหนุ่มรุ่นน้อ็พูไม่ออ
“ส่มา”
เ็สาวถอนหายใเบา ๆ แ่็ยอมปลระเป๋าออาบ่ายื่นให้เา่วยถือให้แ่โยี
“เมื่อี้ยัเห็นเล่นบอลอยู่ลาสนามอยู่เลย ทำไมเลิเล่นเร็วั” เหมือนพลอยวนุย
“เหนื่อยแล้ว”
“เล่นนานแล้วเหรอ ไม่เห็นมีเหื่อเลย”
“ให้นอื่นเล่นบ้า ไม่อยาเป็นัวเ่อยู่นเียว”
“หลัวเอ” เ็สาวย่นมูใส่นพูอย่าหมั่นไส้ ธิปเพียยิ้มรับบา ๆ
“แล้ววันนี้พลอยสอบเป็นไบ้า”
“็้อทำไ้อยู่แล้วสิ ปล่ะ ทำไ้หรือไ้ทำ”
“ูถู ป็เ่เหอะ”
เหมือนพลอยหัวเราะ “็พลอยไม่เยเห็นปอ่านหนัสือเลยนี่นา วันหยุที็ลุอยู่ับเพรลอ”
“็ไม่ไ้อยู่้วยันลอเวลาสัหน่อย พลอยะมารู้ไ้ไว่าปอ่านหนัสืออนไหน”
“็ริแฮะ”
“แ่ถ้าพลอยอยารู้ มาลออยู่้วยันไ้นะ”
“หมายวามว่าไ” เหมือนพลอยหันวับไปมอนพู ึามอธิปอย่าเอาเรื่อ “พูี ๆ นะป”
“อะไรพลอย ปแ่วนมาอ่านหนัสือ้วยันหรอ ิอะไรเนี่ย”
“เี๋ยวเถอะ!” เหมือนพลอยุ ส่วนธิปหัวเราะำเพราะสามารถแหย่เ็สาวให้โรธไ้ ่อนทัู้่ะพาันเินออไปรอรถโยสารบริเว้านหน้าโรเรียนเหมือนอย่าทุวัน เป็นภาพำเนาอบรราเพื่อน ๆ และรุ่นน้อที่พบเห็น
ความคิดเห็น