แค้นรัก อดีตร้าย

ลำดับตอนที่ #2 : Keep Breathin

16.00 น.

เมื่อเรียนจบคลาสร่างหนาก็รีบวิ่งมาหาร่างบางทันที เพราะกว่าเขาจะเรียนจบก็ร่วมสี่ชั่วโมงแบมแบมคงนั่งรอเขามาสักพักแล้ว คงเบื่อแย่แล้ว

“อ้าว ไปไหนแล้ว” มาร์คเดินมองหาแบมแบมในบริเวณที่นั่งรอบๆ กลับไปแล้วหรอ ไหนบอกว่าจะรอไงไม่ใช่นิสัยของแบมแบมเลยที่จะกลับก่อนแล้วไม่ทิ้งข้อความมาบอกแบบนี้ เป็นอะไรไปรึป่าว

Home bb

“ฮืออ ป้า” ร่างบางวิ่งร้องไห้มาหาป้าแม่บ้านที่เลี้ยงดูตนมาตั้งแต่ม้าเสียเป็นที่พึ่งเดียวและคนที่เธอไว้ใจเพียงคนเดียวคนที่เธอจะสามารถเล่าทุกอย่างให้ฟังได้ ป๊าฝากตนให้ทางบ้านของพี่แมธธิวช่วยดูแลระหว่างที่ป๊าไปทำงานที่ฮ่องกง

“เป็นอะไรคะ ร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรหนู” ป้าจูบ้านแม่บ้านถามอย่างตกใจเมื่อแบมแบมนั้นวิ่งร้องไห้เข้ามาหาตน

“ป้าห้ามให้พี่แมธธิวเข้าบ้านนะคะ แบมไม่อยากเจอพี่แมธธิว”

“ทำไมล่ะ คุณแมธธิวเขาทำอะไรหนูรึป่าว ป้าเห็นเขาลุ่มล่ามกับหนูหลายครั้งแล้วนะ” ป้าจูเริ่มจะมองเริ่มจะสำรวจร่างกายของร่างบาง

“ฮือ ป่าวค่ะ พี่แมธบังคับให้แบมเลิกกับพี่มาร์ค ไม่งั้นพี่แมธจะทำให้พี่มาร์คถูกไล่ออก แบมเหนื่อยค่ะแบมทำอะไรไม่ได้เลย แบมรักพี่มาร์คแบมไม่อยากเลิกกับพี่มาร์ค”

“ป้าก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่…คุณแมธพูดอะไรแล้วทำจริงๆ หนูห่างกับคนที่ชื่อมาร์คดูก่อนไหม ให้ทุกอย่างลงตัวแล้วหนูก็ค่อยๆอธิบายให้คุณแมธเธอเข้าใจ โทรไปบอกกับคนที่ชื่อมาร์คก่อนว่าให้ห่างกับเพราะตอนนี้คุณแมธเขากำลังไม่พอใจอย่าเพิ่งทำให้เขาโกรธดีกว่านะ”

“แบมไม่มีโทรศัพท์ พี่แมธเขาเอาโทรศัพท์แบมไป”

“ใช้ของที่บ้านหรือของป้าก็ได้นะ”

“แบมจำเบอร์พี่มาร์คไม่ได้ แบมจะลองไปเข้าระบบไลน์ในคอมดูค่ะ”

“ถ้าพี่แมธเขาบังคับหนูมากเกินไปขนาดนี้ หนูลองคุยกับคุณพ่อดูไหมเผื่อท่านจะจัดการหรือห้ามคุณแมธให้ห่างจากหนูได้บ้าง”

“ป๊าก็เข้าข้างพี่แมธ พี่แมธพูดอะไรป๊าก็เชื่อ อีกอย่างแบมกลัวว่าพี่แมธจะโกรธแล้วไปลงกับพี่มาร์คถ้าเป็นแบบนั้นพี่มาร์คจะเดือดร้อน ถ้าพี่มาร์คหลุดทุนหรือโดนไล่ออกขึ้นมาแบมจะทำยังไง การเรียนจบแล้วเป็นหมอนี่คือความหวังของพี่มาร์ค เป็นอนาคตของพี่มาร์ค”

“ใช่ ถ้าเรียนจบได้เป็นหมอก็จะดีกับคนที่ชื่อมาร์ค จะได้มีอนาคตมีฐานะที่คู่ควรกับหนูและหลุดพ้นจากคุณแมธสักที”

“ค่ะ แบมจะลองคุยแล้วก็ลองหาวิธีกับพี่มาร์ค คงต้องห่างๆกันก่อน แบมจะรอให้พี่มาร์คเรียนให้จบก่อนค่ะ”

“แบม แบม แบมอยู่ไหน” แมธที่ไปซื้อโทรศัพท์เครื่องหใม่มาให้แบมแบมก็เรียกหาแบมแบมทันที

“คุณแมธมา รีบเช็ดน้ำตาก่อนลูก” ป้าจูช่วยแบมแบมเช็ดคราบน้ำตาออกจากใบหน้าแล้วรีบออกไปรับหน้ากับแมธ

“คุณแมธมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”

“เพิ่งมาครับ แบมแบมกลับบ้านมาแล้วยังครับ”

“กลับมาแล้วค่ะ”

“พี่แมธพี่มาทำไม” แบมแบมเดินออกมาหาแมธที่มาหาเธอถึงที่บ้าน

“พี่ซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่มาให้ แล้วก็เราลืมรายงานไว้” แมธส่งของทุกอย่างให้กับร่างบางได้รับไป โทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดและอุปกรณ์เสริมต่างๆ พร้อมทั้งรายงานที่เขานั้นไปจ้างคนทำให้ร่างบางเสร็จในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง

“ค่ะ เปลืองเงินพี่ปล่าวๆ พี่หยุดทำแบบนี้เถอะค่ะ”

“ไม่เห็นจะเปลือง มีอะไรที่พี่ทำให้เราไม่ได้บ้าง รายงานเราที่ไปขอให้ไอ้มาร์คช่วยพี่ก็จัดการให้จนเสร็จแล้วเปิดดูสิ”

“พี่แมธ แบมไม่อยากได้แบบนี้ พี่จะต้องให้แบมพูดยังไงพี่ถึงจะหยุด”

“พี่ไม่หยุดแล้วพ่ก็จะไม่ยอมแพ้คนกระจอกแบบไอ้มาร์คด้วย ถ้าแบมยังไปยุ่งไปคบกับมันอีก จะได้เห็นดีกัน"

“พี่แมธ ถ…ถ้าแบมเลิกกับพี่มาร์คพี่ก็ต้องรักษาสัญญาว่าจะเลิกแกล้ง และไม่ทำอะไรให้พี่มาร์คต้องเดือดร้อนอีก ไม่งั้นแบมจะฟ้องคุณป้าด้วยเหมือนกันว่าพี่ทำอะไรไม่ดีไว้บ้าง”

“คิดว่าพี่กลัวหรอแบม ถ้าพี่กลัวพี่จะกล้าทำอะไรแบบนี้ไหมลูกไม้ของเราไม่ชนะพี่หรอก เพราะงั้นทำตามที่พี่บอก มาเป็นแฟนพี่ พี่รักพี่ชอบเราพี่ถึงทำแบบนี้ ถ้าเรายอมเป็นแฟนพี่พี่ก็จะไม่ทำอะไรมัน พี่จะดูแลแบมอย่างดีจะทำให้แบมมีความสุขมากกว่าตอนที่คบกับมันแน่นอน”

“ได้ ถ้าพี่จะหยุดแกล้งหยุดทำให้พี่มาร์คเดือดร้อนสักที” แบมแบมตอบตกลงให้แมธนั้นตายใจ ไว้พี่แมธกลับไปค่อยไลน์ไปบอกพี่มาร์คแล้วกัน

“งั้นก็บอกเลิกมันสิ ตอนนี้เลย” แมธยื่นโทรศัพท์เครื่องเก่าคืนให้ร่างบางได้โทรไปบอกเลิกมาร์ค

“ไว้ก่อนได้ไหม แบมจะค่อยๆห่างจากพี่มาร์ค”

“ไม่ ทำตอนนี้”

“พี่ใจร้าย”

“เร็วๆ”

“ส่งข้อความไปได้ไหม แบมไม่กล้าโทรไป โทรไปแบมบอกเลิกพี่มาร์คไม่ได้หรอก” ร่างบางต่อรองพรางกำโทรศัพท์ในมือแน่นอย่างไม่อยากจะทำแบบนี้

“ได้ พิมพ์มาแล้วพี่จะอ่านแล้วกดส่งเอง”

“อื้ม”

พี่มาร์คแบมขอบคุณนะที่พี่คอยดูแลแบม ซื้อขนมมาให้แบมทุกวันเพราะแบมบอกว่าชอบ เป็นคนสอนการบ้านแบม คอยให้กำลังใจแบมตลอดทุกครั้งที่แบมเหนื่อย แต่ตอนนี้แบมมีเหตุผลของแบม แบมอยากให้พี่เข้าใจ แบมขอโทษที่ไม่ได้บอกต่อหน้าหรือโทรไปเพื่อจะบอกเลิกกับพี่ พี่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย แต่แบมผิดเอง พี่ไม่ต้องโทรหาแบม ไม่ต้องส่งข้อความมานะ เราเลิกกันนะพี่มาร์ค หวังว่าพี่จะเข้าใจและทำตามที่แบมบอกนะคะ 

หลังจากพิมพ์ไปสะอื้นไปร่างบางก็ส่งโทรศัพท์ให้แมธนั้นได้เช็คข้อความที่เธอพิมพ์ก่อนจะกดส่งให้พี่มาร์ค

“พิมพ์ใหม่”

“พี่แมธ” 

“พิมพ์ไปว่าแบมอยากเลิกกับมันมาคบกับพี่ ตอนนี้แบมเป็นแฟนพี่แล้วคนกระจอกอย่างมันทำให้แบมมีความสุขได้ไม่เหมือนที่พี่ทำให้แบมได้ พี่ตามใจแบมได้มากกว่า มีเงินมีรถพาแบมไปเที่ยวที่ดีๆได้ เพราะงั้นไม่ต้องโทรหรือมายุ่งกับแบมอีก ไอ้กระจอก มันต้องพิมพ์แบบนี้” 

“ไม่เห็นต้องใช้คำพูดรุนแรงแบบนั้นเลย”

“จะทำไม่ทำ” แมธมองแบมแบมด้วยสายตานิ่งๆที่ทำเอาแบมแบมนั้นกลัวว่าพี่แมธนั้นจะโกรธแล้วไปทำอะไรพี่มาร์ค เลยตัดสินใจพิมพ์ไปตามที่พี่แมธบอก ระหว่างพิมพ์ไปร่างบางก็ยิ่งคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาถ้าพี่มาร์คได้อ่านจะต้องเสียใจและรู้สึกไม่ดีมากแน่ๆ ร่างบางเลยลบคำว่าไอ้กระจอกและกดส่งไปอย่างรวดเร็ว

“ใครให้กดส่งยังด่าไม่ซะใจเลย” แมธพูดไปด้วยอารณ์โกรธและเสียดายได้โอกาสแบบนี้ทั้งที แบมแบมส่งไปเองแบบนี้มันคงรู็สึกเจ็บมากกว่าผมไปพูดต่อหน้ามันซะอีก

“แบมก็ส่งตามที่พี่บอกแล้วไง แบมกับพี่มาร์คไปทำอะไรให้พี่ พี่ไม่มีเหตุผลเลย พี่ทำแบบนี้แล้วพี่คิดว่าแบมจะรักพี่ลงหรอห๊ะ!!!”

“ก็ใครใช้ให้มันมาแย่งเราไปจากพี่ล่ะ! มันดีกว่าพี่ตรงไหน แล้วอีกอย่างแบมก็รักพี่แบมก็เคยพูดว่ารักพี่!”

“พี่ก็รู้ว่าแบมไม่ได้ชอบพี่เลย แบมพูดเพราะแบมยังเด็ก ครอบครัวเรารู็จักกันดูแลกันมาเราก็ไม่ต่างจากเป็นญาติกันเลยนะพี่แมธเราโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ แบมเล่นกับพี่มาตลอดเพราะแบมคิดว่าพี่เป็นพี่ชายแบม แบมไม่ได้คิดหรือรู้สึกกับพี่มากกว่าพี่ชายเลย”

“แต่พี่ไม่ใช่พี่ชายเรา พี่ไม่อยากเป็นด้วย!” แมธเถียงร่างบางเสียงดังด้วยความโมโหที่ได้ยินแบมแบมพูดออกมาว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลยมากกว่าพี่ชาย เขาเดินเข้าหาร่างบางมากขึ้นเรื่อยๆทำให้ร่างบางนั้นถอยหนีจนตัวไปติดกับโต๊ะวางของไม่มีทางหนีแล้ว

“พ…พี่จะทำอะไร” จะเบี่ยงตัวหนีแต่แมธก็ยกแขนขึ้นมาขวางเธอไว้

“ทำให้แบมรู้ไงว่าพี่ไม่ใช่พี่ชายของแบม อีกอย่างตอนนี้แบมก็เป็นแฟนพี่แล้วพี่จะทำให้รู้ไงว่าคนเป็นแฟนกัน เขาทำอะไรกันบ้าง” แมธไม่พูดเฉยยื่นใบหน้ามากระซิบร่างบางใกล้ๆจนร่างบางนั้นกลัวจนตัวสั่น ก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงใช้จมูกกดลงหอมร่างบางเเละเริ่มจะลวนลามร่างบางเรื่อยๆ

“อื้อ พี่แมธหยุดนะ เพี๊ย!!!” ร่างบางปัดป้องก่อนจะพลั้งมือตบใบหน้าของพี่แมธแต่ก็ไม่ได้รุนแรงมากเพราะเธอนั้นไม่ได้ตั้งใจแค่จะปัดป้องให้พ้นจากใบหน้าของเธอเท่านั้น

“ทำไม พี่สู้ไอ้มาร์คไม่ได้ตรงไหน ทำไมแบมไม่รักพี่บ้าง”

“ก็เพราะพี่เป็นแบบนี้ไง  บังคับแบมทุกอย่างแบบนี้ คิดเองเออเองนิสัยแบบนี้ไม่มีใครเขารักพี่หรอก” แบมแบมพูดจบก็รีบวิ่งหนีแมธรีบวิ่งขึ้นห้องนอนของตัวเองก่อนจะล็อคประตู และได้แต่นั่งคิดว่าจะทำยังไงกับพี่มาร์คดี

Mat

ผมรักแบมแบมมากกว่าไอ้มาร์คซะอีก ผมรักของผมมาตั้งนานแล้วไอ้มาร์คนั่นแหละเป็นคนที่เข้ามาแทรกกลางระหว่างผมกับแบมแบม ผมอาจจะเลว ใใจร้ายกับคนอื่น แต่กลับแบมแบมนี่กลับตรงกันข้ามผมตามใจและเอาใจแบมแบมไปซะทุกเรื่องมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว เพราะไอ้มาร์ค ไอ้มาร์คคนเดียวตั้งแต่แบมเจอมัน แบมก็ห่างจากผมมากขึ้นทุกวัน ผมไม่ได้คิดไปเองว่าแบมแบมรักผม เพราะแบมแบมเองก็เคยพูดออกมาว่ารักผม แบมแบมเป็นคนพูดเอง ไม่ว่ายังไงผมก็ไม่ยอมให้มันแย่งแบมแบมไปจากผมแน่! ถ้ามันยังมาวุ่นวายกับแบมแบมไม่เลิก ผมหมดความอดทนเมื่อไหร่ผมฆ่ามันตายแน่ คอยดูได้เลย!!

วันต่อมาแมธก็มารับแบมแบมไปมหาลัยด้วยกันแต่เช้า เพราะแมธนั้นอยากจะให้มาร์คนั้นเห็นเราสองคนอยู่ด้วยกัน ตอนนี้แบมแบมนั้นหันมาคบกับเขาแล้วทิ้งไอ้กระจอกแบบมาร์คไปแล้ว ตั้งแต่ลงจากรถแมธก็พาแบมแบมเดินหามาร์คจนทั่วมหาลัยโดวไม่ได้สนใจร่างบางเลยว่าจะรู็สึกยังไง มีสีหน้ายังไงบ้าง

“พี่แมธแบมอยากพักแล้ว” ร่างบางพยายามจะสบัดมือของตนออกจากการกอบกุมของแมธ บีบมือเธอให้เดินตามไปทั่วมหาลัยจนเธอเจ็บมือไปหมดแล้ว

“เดี๋ยวก่อน จะรีบไปไหน”

“พี่นั่นแหละจะรีบไปไหน แบมเจ็บพี่จะบีบมือแบมแรงไปแล้วนะ” 

“ก็เราคิดจะปล่อยมือพี่ มานี่เดินอีกหน่อยก็จะถึงหน้าคณะมันแล้ว”

“ปล่อยแบมเจ็บ!!” 

“เราเป็นแฟนพี่จับแค่นี่มันเจ็บมากนักรึไง”

“พี่แมธแบมไม่ใช่ของเล่นของพี่นะ ที่พี่จะจับแบมไปนู้นไปนี่ได้จะทำอะไรกับแบมก็ได้ หยุดได้แล้ว” แบมแบมเองก็เริ่มจะหมดความอดทนกับแมธแล้ว ชักจะโมโหคนตรงหน้าแล้วด้วยที่ทำอะไรตามใจไม่มีเหตุผลไม่ถามความรู้ของเธอเลย เมื่อไหร่เธอจะหลุดพ้นจากพี่แมธสักที เธอควบคุมชีวิตของตัวเองไม่ได้เลยอยู่ใกล้พี่แมธแล้วแบมไม่มีความสุขเลยรู็สึกอึดอัดจนอยากจะร้องไห้อยู่แล้วเนี่ย

“ง…งั้น เรานั่งพักตรงนี้ก่อน เดี๋ยวพี่ไปซื้อน้ำมาให้เราจะได้รู้สึกดีขึ้น เหนื่อยแล้วใช่ไหม” แมธเมื่อเห็นสายตาวูบไหวของร่างบางก็ใช้น้ำเสียงที่อ่อนโยนถามร่างบางแทนแล้วค่อยๆยกมือขึ้นลูบเรือนผมร่างบาง ทำดีกับร่างบางเพราะอยากให้ร่างบางนั้นดีกับเขาไม่ใช้สายตาโกรธเคืองแบบนี้มองมาที่เขาอีก

“ใช่เหนื่อยแล้ว พี่เลิกยุ่งกับแบมก็พอ แบมขอนะ” ร่างบางนั่งลงที่ม้าหินใกล้ๆ ก่อนจะค่อยๆถอดรองเท้าออก เธอสาวเท้าเดินตามแมธมามีจังหวะนึงที่เธอรู้สึกสะดุดเท้าพลิกไป เลยรู้สึกปวดเท้านิดหน่อย

“เราพักก่อน เดี๋ยวพี่รีบมา” แมธรีบหันหลังเดินไปหาซื้อน้ำมาให้แบมแบมนั้นได้รู้สึกดีขึ้น

“เห้อ ปวดเท้าไปหมดเลย อย่าเพิ่งมาเจอกันตอนนี้เลยนะพี่มาร์ค" แบมแบมก้มลงบีบนวดข้อเท้าของตัวเอง ภาวนาให้เธอกับมาร์คนั้นไม่เจอกันในวันนี้ แบมกดส่งข้อความไปแบบนั้นแบมทำร้ายควารู้สึกพี่ไปขนาดนั้นแบมไม่มีหน้าไปเจอพี่หรอกนะพี่มาร์ค อย่าเพิ่งมาเลยนะ วันนี้อย่าเจอกันเลยนะ ขอล่ะ

แต่เหมือนสิ่งที่เธอภาวนานั้นกลับส่งผลตรงกันข้ามกับความต้องการของเธอ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็กลับเห็นว่ามาร์คนั้นกำลังวิ่งเข้ามาหาตนอยู่จากอีกฝากฝั่งของถนนภายในมหาวิทยาลัย

“พี่มาร์ค”

“แบม! แบม!” มาร์คที่วิ่งมาด้วยอาการเหนื่อยหอบวิ่งมาหยุดตรงหน้าของร่างบาง

“พี่มาร์ค แบม แบมต้องไปแล้ว” ร่างบางรีบใส่รองเท้าของตนอย่างเร่งรีบลุกเดินหนีมาร์คออกมา ถ้าพี่แมธมาเห็นพี่มาร์คตอนนี้เป็นเรื่องแน่

“แบมเดี๋ยวสิ คุยกันก่อนแบมเป็นอะไร พี่โทรไปก็ไม่รับ พี่ทำอะไรผิดเราถึงต้องเลิกกัน”

“แบม แบมแค่เบื่อพี่ เลิกกันเถอะ แล้วก็ไม่ต้องตามแบมมา” ร่างบางหยุดเดินก่อนจะกลั้นใจพูดโดยไม่ได้หันมามองใบหน้าของมาร์คแม้แต่น้อย ถ้าเธอได้เห็นสีหน้าของมาร์คได้เห็นแววตาของพี่มาร์คแบมไม่มีทางพูดบอกเลิกพี่มาร์คได้อย่างแน่นอน

“แบม แบมเป็นอะไรคุยกันก่อน พี่ทำผิดอะไร” ร่างหนารีบเดินมาขวางร่างบางไว้ มันเรื่องอะไรเราถึงต้องเลิกกันเขาทำอะไรผิดจู่ๆเราถึงต้องเลิกกันแบบนี้

“แบม แบมแค่เบื่อ! พี่อย่าให้แบมต้องพูดดีกว่านะ”

“ทำไม เพราะพี่จนหรอ พี่ไม่มีเงินซื้อนู้นนี่ให้แบม ที่ทำเพื่อแบมได้ไม่เท่าคนอื่นหรอ ไหนแบมบอกว่าไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ไง พี่คิดว่าแบมพูดแบบนั้นจริงๆซะอีก”

“ก..ก็ตอนนั้นแบมไม่สนไง พี่เลิกยุ่งกับแบมก่อนที่พี่แมธจะมาเห็นดีกว่านะ แบมเตือนพี่แล้วนะ!!”

“ทำไม หรือมันทำะอะไรแบม แบมเป็นแฟนพี่นะพี่จะปกป้องแบมเอง” มาร์คจับมือของแบมแบมพรางจ้องมองแบแมบมด้วยสายตาที่เป็นห่วง มันทำอะไรแบมรึป่าวอยู่ๆแบมแบมถึงเป็นไปแบบนี้ เมื่อวานเรายังดีกันอยู่เลย

“พี่จะทำอะไรได้ แบมยังทำอะไรไม่ได้เลยตอนนี้แบมคบกับพี่แมธแล้ว พี่กลับไปก่อนเถอะเดี๋ยวพี่แมธมาเห็น” ร่างบางรีบสบัดมือแล้ววิ่งหนีมาร์ค อย่าตามมาสิพี่จะตามแบมมาทำไมเนี่ยพี่มาร์ค

“ข..ขอโทษค่ะ พี่แมธ” ร่างบางรีบวิ่งหนีมาร์คมาอย่างเร่งรีบก็เลยไม่ระวังชนคนอื่นที่ยืนอยู่ข้างหน้าตนเข้า เมื่อเงยหน้ามามองเธอก็ยิ่งตกใจมากกว่าเดิม

“วิ่งหนีอะไรมา” แมธขมดคิ้วถามร่างบางอย่างสงสัยดูทำหน้าเข้าตกใจอะไรขนาดนั้น

“แบม! คุยกันก่อน”

“หึ ไอ้มาร์ค”

“มึงทำอะไรแบม” มาร์คถามแมธออกไปด้วยอารมณ์โมโหนี่คงเป็นครั้งแรกที่เขานั้นพูดจาหาเรื่องแมธไปก่อนแบบนี้ มันต้องขู่หรือทำอะไรแบมแบมแน่ๆ

“แล้วมึงจะทำไม คนอย่างมึงจะทำอะไรกูได้อยากเดือดร้อนไม่มีที่เรียนก็เอาดิ ต่อยเลยดิ” แมธนึกขำกับท่าทีของมาร์ค เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันจะกล้าสักแค่ไหน

“พี่มาร์คอย่านะ อย่ามีเรื่องกันนะ เราเลิกกันดีๆเถอะนะ”

“ไม่ พี่ไม่เลิก แบมอยากเลิกกับพี่จริงๆหรอ งั้นแบมบอกเหตุผลมาว่าพี่ทำอะไรผิดเราถึงต้องเลิกกัน”

“พี่แมธแบมอยากกลับบ้าน” ร่างบางก้มหน้าลงก่อนจะค่อยๆยกมือขึ้นเกาะเกี่ยวแขนของแมธขอร้องให้พาเธอกลับบ้าน แบมไม่อยากเห็นสีหน้าที่ผิดหวังของพี่มาร์คอีกแล้ว แบมขอโทษนะพี่มาร์ค

“มึงควรจะเจียมตัวบ้างนะ ว่ามึงกับแบมแบมอ่ะคนล่ะระดับกันแบมไม่สนใจมึงแล้ว ตอนนี้แบมคบกับกูแล้ว เจียมตัวซะบ้างเถอะ ไอ้กระจอก!!” แมธโอบไหล่ของแบมแบมเดินผ่านหน้ามาร์คไป

“มึง!! พลั๊ว! พลั๊ว!” ร่างหนาที่ได้ยินแมธพูดแบบนั้นก็โมโหเขาหมดความอดทนแล้ว จนทำให้เขาเข้าไปผลักแมธให้ออกห่างจากแบมแบมจนมันล้มลงแล้วเขาก็ต่อยมันไปอย่างต่อเนื่อง อย่างขาดสติ

“พี่มาร์ค หยุด หยุดนะพี่มาร์ค!!” แบมแบมรีบร้องห้ามมาร์คพี่มาร์คกำลังจะทำให้ตัวเองเดือดร้อนอยู่นะ 

“แมธ” กลุ่มเพื่อนของแมธเข้ามาเห็นพอดี

“หึ มึงทำตัวมึงเองนะไอ้มาร์ค พลั๊ว!” แมธที่ซะใจที่ในที่สุดมันก็ทำให้ตัวมันเองเดือดร้อนเข้าจนได้ คิดว่ามันมีมืออยู่คนเดียวรึไง พลั๊ว! ทั้งคู่เเลกหมัดกันหลายต่อหลายหมัดจนนักศึกาารอบๆต่างสนใจพากันมายืนลายล้อมจ้องมองทั้งคู่

“แบมบอกให้หยุดไง พี่มาร์ค!!! หยุด!!” ร่างบางพยายามจะแยกทั้งคู่ออกจากกัน แต่ทั้งคู่ก็ไม่ลดล่ะที่จะปะทะกันจนผลักแบมแบมออกจนล้มลงไปกองกับพื้น

“โอ๊ะ” 

“แบม ถ้าแบมเจ็บตัวมึงไม่ตายดีแน่” แมธผลักมาร์คจนล้มลงก่อนจะรีบเข้ามาดูแบมแบม

“แบมพี่ขอโทษ” มาร์คเองก็เข้ามาดูอาการของแบมแบมด้วยอีกคน แบมแบมมือถลอกก็เพราะผม

“แบมเป็นแฟนกู เป็นของกูแล้วมึงไม่ต้องมายุ่ง” แมธพยุงร่างของแบมแบมให้ลุกขึ้น

“……….” มาร์คที่ได้ยินคำพูดของแมธ และเห็นสายตาของแบมแบมที่หลบสายตาเขาก็ทำให้เขาไม่มีอะไรจะพูด

“พี่จะพาแบมไปโรงพยาบาลไปทำแผลก่อน เดินไหวไหม”

“ไหวค่ะ เรากลับกันเถอะพี่แมธ คนมองกันใหญ่แล้ว”

“อื้ม เลิกยุ่งกับแบมได้แล้วถ้ากูเห็นมึงยังยุ่งกับแบมแบมอีกกูเอามึงตายแน่!!”

“แบม แบมพี่ขอล่ะคุยกันก่อนได้ไหม คุยกันก่อนนะ” มาร์คคว้าจับมือของแบมแบมไว้เขาปล่อยให้เราเลิกกันแบบนี้ไม่ได้ มันคาใจเข้าปล่อยให้แบมไปไม่ได้

“มึงพูดไม่รู้เรื่องหรอวะ พวกมึงจัดการมันดิ” แมธหันไปสั่งกลุ่มเพื่อนของเขาให้เข้ามากันมาร์คออกไป

“แบม แบม”

“พามันไป” แมธพยักหน้าสั่งให้เพื่อนของเขาลากมาร์คออกไปในที่ลับตาคน

“พี่แมธเขาจะพาพี่มาร์คไปไหน”

“อย่าสนใจ ไปทำแผลก่อนแค่นี้มันไม่ตายหรอก” แมธโอบร่างบางห้เดินออกมาพร้อมกับตน

“พี่มาร์ค” ร่างบางหันไปมองพี่มาร์คที่ถูกกลุ่มเพื่อนของพี่แมธเดินห่างไปจนลับสายตาของเธอด้วยเหมือนกัน

โรงพยาบาล

“แบมทายาเองก็ได้แผลแค่นี้เอง” ร่างบางพูดขึ้นเมื่อเรื่องมันดูยุ่งยากไปหมดนี่ก็ต้องมานั่งรอยาหลังจากทำแผลเสร็จเรียนร้อยแล้ว ไม่รู้ตอนนี้พี่มาร์คจะเป็นยังไงบ้าง 

“ถ้าคุณอารู้ว่าพี่ดูแลแบมไม่ดีท่านจะโกรธพี่ได้ เดี๋ยวก็ได้กลับบ้านแล้ว อย่างอแงหน่า"

“แบมอยากกลับบ้านแล้ว” แบมแบมนั้นร้อนใจอยากจะกลับบ้านรีบกลับไปโทรศัพท์หามาร์ค เธอเป็นห่วงมาร์คมากไม่รู้ว่าเพื่อนพี่แมธทั้งสามคนจะทำอะไรรุนแรงกับพี่มาร์คบ้างก็ไม่รู้ แบมกลัวที่เกาหลีการบูลลี่กันรุนเเรงมากๆ แล้วยิ่งเป็นพี่แมธที่ใจร้ายแล้วด้วยแบมไม่อยากจะคิดถึงสภาพของพี่มาร์คเลย

ตี๊ดดด 

“ฮัลโหล ว่าไงนะ ไอ้มาร์คมันฟื้นมึงทำอะไรกันเนี่ย!!!” แมธรับสายก่อนจะเริ่มเสียงดังใส่คนที่อยู่ปลายสาย

“ก็มันวิ่งหนีไปที่สะพานแม่น้ำฮัน ไอ้เอคว้ามันไว่้มันดิ้นไอ้เอต่อยมันแล้วหัวไปกระแทกสะพานมึงจะให้พวกกูจัดการมันยังไง ตอนนี้พวกกูนั่งอยู่กับมันเนี่ยไม่รู้จะมีใครเห็นรึป่าว”

“เดี๋ยวเข้าไปดูเอง พวกมึงไม่ต้องทำอะไรนั่งอยู่กับมันไปก่อน พวกมึงแม่ง”

“พ..พี่มาร์คเป็นอะไร พวกพี่ทำอะไรกัน ทำไมพี่มาร์คถึงไม่ฟื้น!!” ร่างบางถามแมธด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“พี่ก็ไม่รู้ หยุดเลยนะ! พี่กำลังคิด ห้ามร้อง!”

“พี่พาแบมไปหาพี่มาร์คนะ แบมจะไปหาพี่มาร์ค” ร่างบางรีบลุกขึ้นตัวสั่นทำอะไรไม่ถูกเมื่อได้ยินว่าพี่มาร์คนั้นไม่ฟื้น พี่มาร์คอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ เพราะแบมพี่ถึงต้องเป็นแบบนี้ เพราะแบมคนเดียวเลย

“อ..อื้ม” แมธที่เริ่มเครียดถ้าหากว่ามาร์คตายขึ้นมาจริงๆเขาก็ต้องมานั่งจัดการศพมันอยู่อีก โธ่เว้ย!!

โปรดติดตามตอนต่อไป

ฝากติดตามด้วยนะคะ

#แค้นรักอดีตร้าย