คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 2 (ก็ยังคิดไม่ออกอยู่ดี)
"เธอสองคนเป็นอะไร ออกไปยืนข้างนอกเดี๋ยวนี้"
ฮึ่ย!! ยัยเบ๊อะเอ๊ย ไม่มีอะไรทำจริงๆใช่มั๊ยเนี่ย อยู่ๆก็กรี๊ดออกมา เดี๋ยวแม่จับหน้ายัดส้วมเลยนิ(แววซาดิสก์เริ่มออก) ^o^ ไอ้เปรี้ยวจ๋า ช่วยฉันด้วยสัญญาว่าต่อไปนี้จะไม่คิดเลิกคบแกอีกแล้ว แงๆ
"นี่เธอเป็นบ้าไปแล้วเหรอยัยฮันนี่"ฉันถามอย่างเซ็งๆ โฮ่! อยากจะนอนให้สุขอุรา ไปๆมาๆ ต้องมานั่งตากลม เฮ้อ! กลุ้มใจ
"ฉันไม่ได้เป็นบ้าซักหน่อย เธอน่ะแหละ ที่เป็นตัวต้นเหตุ ยัยเหวิ่ง"หนอยแน่ะ ยัยตูดบี้ มาว่าฉันว่ายัยเหวิ่งเรอะ ฉันน่ะไม่ได้เหวิ่งซักหน่อย ถึงจะเหวิ่งแต่ฉันก็สวยนะยะ ~_~ ยัยสมองขี้เลื่อย ไม่มีอะไรทำแล้วยังจะมาทำคนอื่นซวยไปด้วย
"เธอว่าฉันว่ายัยเหวิ่งเหรอ เฮอะ ก่อนจะว่าคนอื่นน่ะ ดูตัวเองก่อนได้มั๊ย ยัยประสาท"ก๊าก!! สะใจ เฮ่อๆ คิดจะมาเล่นกับคนอย่างฉันหรอ ฉันรู้ว่าอย่างเธอน่ะ ทำเป็นก็แค่กรี๊ดเท่านั้นเอง แต่ฉันคิดว่าฉันคิดผิดนะ
"ยัยดำตับเป็ด ยัยหนูผีตากแห้ง ยัยเหวิ่ง ยัยหน้าหม้อ ยัยปลากะโห้...."อะฮื้อ!! โอ้แม่เจ้า พระเจ้ายอร์ดมันจอร์จมาก ทำไมเธอถึงได้ปากจัดอย่างงี้เนี่ย
"หูย ปากจัดจริงนะแม่เจ้าประคุณรุนช่อง ยัยหน้าปลาชะโดชนเขื่อน ยัยตูดบี้"ว่าแต่เขาเราเป็นเองแหะ แต่มันทนไม่ไหวนี่นา ดั๊นมาว่าฉันดำซะได้ ฉันน่ะออกจะขาว (กว่าวีนัส วิลเลี่ยมส์ นิดนึง) ว่าแล้วแม่เจ้าประคุณก็กรี๊ดเสียงดังสนั่นโรงเรียนอีกรอบ ฉันล่ะอยากจะไปไกลๆไอ้เสียงพญายมนี่จังเลย แต่ทำไงได้ ดันนั่งอยู่ใกล้กันซะด้วยซิ จ๊ากกกก!!!! ผู้อำนวยการ ฮือๆ ทำไงดี ญาติติโกโหติกายัยตูดบี้ด้วยสิ สงสัยคราวนี้ฉันต้องโดนไล่ออกแหง
ห้องผู้อำนวยการ
"เธอทำอะไรหลานสาวสุดรัก สุดหวง หัวแก้วหัวแหวนหัวขวดของฉัน"ผู้อำนวยการพูดขึ้นหลังจากที่เรียกฉันกับยัยตูดบี้เข้าไปในห้องของตัวเอง ชิ! ถือว่าป้าเป็นผู้อำนวยการหรอยะ ฮึ่ย! จำไว้เลยนะยัยบ้า ~_~ ยังมีเวลาไปอาฆาตแค้นเขา ตอนนี้ตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย ฮือๆ ถ้าโดนไล่ออกล่ะก็ ฉันต้องโดนแม่ฝากรอยไม้เรียวไว้บนก้นแน่เลย แล้วก็ฝากไม้ตีแมลงวันไว้บนหลังด้วย แค่คิดก็สยองแล้ว (เนื่องจากฉันย้ายโรงเรียนมาแล้ว 5 ครั้ง)
"ว่าไงล่ะทำไม่ไม่ตอบล่ะคะคุณการ์ด"หนอย หนอย ยัยตูดบี้ ยังมีหน้ามาพูดอีก ไม่ใช่เพราะเธอหรือไงยะ ฉันถึงต้องมายืนในห้องยัยป้าผู้อำนวยการเนี่ย ^_^+
"หนูเปล่าทำอะไรตูดบี้ เอ๊ย ฮันนี่เลยนะคะผู้อำนวยการ อยู่ๆเขาก็มากรี๊ดใส่หนูง่ะ แล้วหนูก็เลยโดนเด้งออกมานอกห้อง เขาก็ยังจะตามมาราวีหนูอีกง่ะ"ฮือๆ หลุดปากไปแล้วมั๊ยล่ะ งานนี้โดนเด้งออกจากโรงเรียนแน่ ~_~*
"อ๊ายยยยยยย!! ยัยคุณการ์ด ยัยบ้า กล้าดียังไงมาเรียกฉันว่าตูดบี้ (หันหน้าไปพูดกับผู้อำนวยการ) คุณป้าขา คุณป้าต้องจัดการให้ฮันนี่นะคะ ไม่งั้นฮันนี่ไม่ยอมจริงๆด้วย ฮือๆ"อะจ๊ายยย ปากพาซวยแล้วมั๊ยล่ะ จึ๋ย ผู้อำนวยการอย่ามองหน้าหนูอย่างนั้นสิคะ มันเหี้ยมโหดมหาภัยมากเลยอ่ะ อยากจะกัดลิ้นฆ่าตัวตายซะเดี๋ยวนั้นเลย ฮือๆ
"ปิยาภัทร ฉันไล่เธอออก กลับไปบอกแม่เธอด้วยนะ หมดเทอมนี้เธอต้องออกทันที"ยัยป้าผู้อำนวยการพูดกับฉันก่อนจะหันไปปลอบยัยตูดบี้ ฮึ่ย ป้านะป้าทำไมทำงี้ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย ไหงมาไล่ฉันออกล่ะ แล้วตอนนี่ฉันจะไปอยู่ไหนดีเนี่ย ขืนบอกแม่มีตายแน่ๆเลย ฮึ่ย ทำไมป้าหลานคู่นี้ถึงเป็นคนอย่างงี้นะ
"เข้าใจแล้วค่ะ"ชิ ฉันไม่อยากจะอยู่นักหรอก ไอ้โรงเรียนอย่างงี้ ค่าเทอมก็แพง ผู้อำนวยการยังปัญญาอ่อนอีก )*( ฉันเดินออกไปด้วยความโมโหปนหมั่นไส้ยัยตูดบี้ บังอาจทำให้ฉันโดนไล่ออก ฮือๆ จะบอกแม่ดีมั๊ยเนี่ย ต้องโดนแม่สวดแน่ๆเลย
คิดไปคิดมาฉันเดินมาถึงหน้าห้องตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่หมดคาบสองไปแล้ว ฉันเลยเข้าไปนั่งเซ็งรออาจารย์ประจำคาบสังคมมา ส่วนยัยตูดบี้ก็นั่งอยู่กับคุณป้ามหาภัย Y_Y ยัยเปรี้ยววิ่งหน้าตื่นเข้ามาหาพร้อมกับจับแขนฉันลูบไปมา นี่ฉันไม่เป็นไรหรอกยะ
"แกเป็นอะไรหรือเปล่าการ์ด แหม ฉันนึกว่าแกจะถูกต้มยำไปแล้วซะอีก"ยัยเปรี้ยวพูดเหมือนเสียดาย ฉันชักจะหมั่นไส้แกแล้วนะ $^$ ไม่อยากคบกับแกเล้ย พับผ่าสิ
"ไม่เป็นไรหรอก เพียงแต่ว่าถูกไล่ออกเท่านั้นเอง"ฉันพูดพร้อมกับทำหน้าเซ็ง ยัยเปรี้ยวทำตาโต ข้าวฟ่างเดินมาจากโต๊ะของมันพร้อมกับถามฉันขึ้น
"แกโดนไล่ออกเหรอวะ"ข้าวฟ่างถามพลางกระแทกก้นลงนั่ง เบียดยัยเปรี้ยวจนตกเก้าอี้ ยัยเปรี้ยวลุกขึ้นมาก่อนสบถออกมาเสียงแหลมแสบแก้วหู โอ๊ย ยัยบ้าเอ๊ย
"นี่ไอ้ฟ่าง ทำไมแกต้องมาเบียดฉันด้วยล่ะยะ เก้าอี้ตัวอื่นก็มีให้นั่งไม่รู้จักนั่ง หาเพราะฉันสวยกว่าหรือไง"ยัยเปรี้ยวพูดก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง นี่ฉันหลงคบคนบ้ามาตั้ง 3 ปีได้ไงเนี่ย ^_^ ยัยฟ่างมองตาเขียวปั๊ด ก่อนจะพูดออกมา
"ที่ฉันหาเรื่องแก ก็เพราะว่า ฉํนสงสารคนขี้เหร่ที่ไม่มีใครสนใจตะหากเล่า"ก๊ากกกก!!!! หึๆ ยัยเปรี้ยวแทบจะกรี๊ดแตกออกมา แต่ไอ้ฟ่างหยิบกระเป๋าดินสอของยัยฮันนี่ที่อยู่บนโต๊ะยัดปากมันไว้ก่อน ยัยเปรี้ยวคาบกระเป๋าดินสอหน้าแดงด้วยความอายก่อนจะพ่นพรื่ดออกมาจนน้ำลายกระเด็นเต็มหน้า วิน หนุ่มหล่อป๊อบปูล่าของห้องที่เดินผ่านมา ยัยเปรี้ยวตกใจอย่างมาก ส่วนไอ้ฟ่างกับฉันได้แต่ปล่อยก๊าก ออกมาเสียงดังลั่น =_=
"วินจ๋า สุดหล่อ อย่างโกรธเปรี้ยวเลยน้า"ฉันพยายามกลั้นหัวเราะเต็มที่แล้วนะ ยัยเปรี้ยวเอาอกเอาใจวินเป็นการใหญ่เนื่องจากมันแอบชอบวินอยู่ด้วย ไอ้ฟ่างเดินกลับไปนั่งที่ ยัยเปรี้ยวลากวินปุเลงๆ ไปล้างหน้า วินตามไปด้วยความรำคาญ เฮ้อ ฉันล่ะกลุ้มใจจริงๆ เป็นเพื่อนกับมันไปได้ยังไงเนี่ย T^T
และแล้วอาจารย์สังคมก็เดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับเริ่มต้นอ่านหนังสือประวัติศาสตร์ไปเรื่อยๆ ส่วนฉัน บัดนี้ ในหัวมันมืดไปหมดแล้ว ใครปิดไฟเนี่ย คร่อกนหลังด้วยนนี้ตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย ฮือๆ ถ้าโดนไล่ออกล่ะก็ ฉันต้องโดนแม่ฝากรอยไม้เรียวไว้บนก้นแน่เลย
ความคิดเห็น