คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 :: เรื่องมันมีอยู่ว่า....!!* [15% เด๋วมาต่อให้นะงับ^^]
ที่คฤหาสน์ หลังหนึ่ง
“ไปไกลๆได้มั้ยไม่อยากจะเห็นหน้า”
“เอ้าแล้วจะให้ชั้นไปอยู่ที่ไหนละ ห้องนั่งเล่นมันก็มีอยู่ห้องเดียวจะให้ชั้นไปอยู่ที่ไหนละ อยู่ในห้องก็หน้า เบื่อ”
“งั้นก็ออกไปจากบ้านนี้ซะ”
“นึกว่าชั้นอยากอยู่มากนักหรือไงห๊ะ”
เมื่อ 1 เดือนก่อน
“โธ่พ่อคะแม่คะ ไม่ไปไม่ได้จริงๆหรอ ไม่งั้นก็ให้นู๋ไปด้วยก็ได้นะคะ พี่สเต ให้เค้าไปด้วยนะ”
“เงียบเดี๋ยวนี้นะ มิริน ถ้าแกพูดอีกคำเดียวเจ๊จะเอากระเป๋ายัดปากแกซะ แกหัดเข้าใจมั้งสิ คุณพ่อคุณแม่แล้วก็พี่ไปทำงานนะจ๊ะ ก็อยู่กับ มุนจองไปสิ”
“ผมลงอยู่หอไปแล้วครับพี่สเตฟานี่ เพราะงั้น พี่มิรินคงต้องอยู่บ้านคนเดียวแล้วละครับ - -”
“ว่าไงน่ะ ไอ้น้องบ้า แกทำกับชั้นแบบนี้ได้ไงห๊ะ T^T พ่อคะแม่คะ มิรินไม่เอาด้วยนะ นู๋ไม่อยากอยู่บ้านคนเดียวอ่า” มิรินบอกก่อนจะทำหน้าตาหน้าสงสาร
“พ่อก็ว่าคงไม่ดีเท่าไรหรอกมั้งแม่ที่จะให้ยัยมิรินอยู่บ้านคนเดียว”
“งั้นไปอยู่ที่บ้านเพื่อนแม่เอามั้ย เค้ามีลูกชายอยู่คนหนึ่งด้วย คงจะเป็นเพื่อนคุยกับเราได้ อายุพอๆกับเรานั้นละ”
“งั้นหรอคะ.......” มิรินพูดขึ้นก่อนจะคิดชั่งน้ำหนักดูว่าแบบไหนจะดีกว่ากัน......ถ้าเกิดว่าไปก็จะได้มีเพื่อน ไม่งั้นก็ต้องอยู่คนเดียว ผีจะมีป่าวก็ไม่รู้เอาวงะไปก็ไป
“ก็ได้คะ หนูจะไป อย่างน้อยก็ยังดีกว่าอยู่คนเดียว” มิรินบอก
“งั้นหนูก็ไปเก็บกระเป๋าซะเถอะลูก เดี๋ยวแม่ให้คนขับรถไปส่งเลย เพราะว่าเดี๋ยวแม่ขึ้นเครื่องไม่ทัน คุฯคะ มุนซอง ไปได้แล้ว”
“แม่หนูบอกว่าอย่าเรียกชื่องั้นไง บอกว่าชื่อ สเตฟานี่ไง ห้ามเรียกชื่อนั้นอีกนะ”
“ทำไมละก็จริงๆแล้วเราก็เป็นผู้ชายดีๆนี้ละจะอะไรนักหนา ไม่ต้องพูดอะไรแล้วไปๆๆ แม่ไปแล้วนะ มิริน มุนจอง ดูแลตัวเองดีๆละ”
“ครับ ^^” รู้สึกเจ้ามุนจองจะดีใจเหลือเกินนะเนี่ยที่พ่อแม่ไปด้สักที
“คร่า T^T” แต่ว่ามิรินดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบเท่าไรนะนั้น
“เฮ้อ พี่มิรินไปเก็บของเหอะ เดี๋ยวผมจะไปหอแล้วนะ” มุนจองบอกก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบน
“ไม่อยากไปเรยอ่า ไอ้มุนจองชั้นขอแกอย่างเหอะ อยู่กับชั้นเหอะ”
“ไม่เอาอะไม่อยากอยู่ด้วย อยู่กับเจ๊แล้วเบื่อ เจ๊มาเก็บเร็วๆดิ จะอยู่รอเป็นเพื่อนนะเนี่ย”
“เอ่อ”
นั้นละคือเหตุก่อนที่มิรินจะมาอยู่บ้านหลังนี้ แล้วการตัดสินของเธอนั้นมันผิดอย่างรุนแรง ตอนแรกเธอคิดว่ามาอยู่แล้วจะมีเพื่อนคุย แต่อิตานั้นกลับทั้งโหด ถามยังหยิ่ง แล้วก็เกลียดเธอ อย่างไม่มีเหตุผล ทำเอาเธอแทบอยากจะกลับบ้านเลยที่เดียว แต่ว่าคนใช้ที่บ้านก็ดันลากลับบ้านกันไปหมดแล้ว T^T
กลับเข้าสู่เหตุการณ์ปัจจุบัน - -*
“งั้นเธอก็กลับไปเลยสิ ชั้นไม่ชอบเธอเข้าใจมั้ย แล้วเธออย่าคิดว่าจะมาเกาะคุณแม่ชั้นกินละ อีกไม่นานทันก็ต้องไปดูงานที่ต่างประเทศแล้วเพราะฉะนั้น เธอก็อย่าหวังว่าจะสบายเหมือนตอนนี้ละ เพราะว่าถ้าท่านไม่อยู่ชั้นจะทำให้เธออยู่ไม่เป็นสุขเลยคอยดู”
เด๋วมาต่อคนอื่นๆอีกนะงับขอไปแต่งก่อนนะงับ ^^
ความคิดเห็น