ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่6 :: นายหลอกฉันอีกแล้วหรอ
ื
"อื้ม..."ร่างเล็กตื่นนอนด้วยน้ำเสียงที่งัวเงียสุดๆ แต่เมื่อจะบิดตัวกลับมีมือใครไม่รู้กอดอยู่ที่สะโพก
"เฮ้ย!!"ร่างเล็กร้องอย่าตกใจ ก็ไอฮันคยองบ้าเนี่ยสินอนกอดเค้าอยู่
"เป็นอะไรของนายเนี่ยร้องซะดังลั่นไปหมด"ฮันคยองถามฮยอกแจทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา
"ปล่อยฉันนะเว้ย"ฮยอกแจตะคอกใส่หน้าฮันคยองพร้อมพยายามแกะมือฮันคยองออกจากตัว แต่มีหรอที่ฮันคยองจะยอมปล่อยให้ง่ายๆ
"ไม่ปล่อย นอนยังนี้แหละอบอุ่นดี"
"แต่ฉันอึดอัดนะเว้ย"
"ไม่เห็นจะอึดอัดเลย"
"อึดอัด"
"ไม่"
"อึดอัด"
"ไม่"
"อึดอัด"
"ถ้าขืนนายยังอึดอัดฉันจะจูบให้หายอึดอัดเลยนะฮยอกแจ"ร่างสูงพูดอย่างเจ้าเล่ห์
ร่างเล็กที่กำลังจะอ้าปากเถียงฮันคยองเป็นอันต้องรีบเอามือปิดปากตัวเองทันที
"ไอบ้ากามเอ้ย"ฮยอกแจที่สบถออกมาเบาๆ แต่มีหรอฮันคยองจะไม่ได้ยิน
"บ้ากามก็แฟนนายอ่ะแหละ"ฮันคยองยังคงเซ้าซี้ไม่เลิกที่บอกว่าตัวเองเป็นแฟนฮยอกแจ ฮยอกแจก็ได้แต่ปิดปากเงียบไม่กล้าพูดอะไรเลย
"อยู่นิ่งๆให้ฉันกอดนะ ฉันจะนอน ถ้าืขืนยังดิ้นอยู่อีกคงรู้นะว่าจะเกิดไรขึ้น" ฮันคยองรีบพูดหาข้ออ้างมาบังคับฮยอกแจทันที ก็เค้ากลัวฮยอกแจจะดิ้นแล้วเค้าจะไม่ได้นอนน่ะสิ
ฮยอกแจไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่นอนนิ่งๆให้ฮันคยองกอด เพราะกลัวคำขู่ของอิตาบ้านี่
11.00
ฮยอกแจตื่นขึ้นมาก็พบแต่ความว่างเปล่า ก็ไอคนข้างๆที่นอนกอดเค้ามันหายไปไหนล่ะเนี่ย ฮยอกแจกำลังจะลุกออกจากเตียง แต่กลับมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น นั่นไม่ใช่โทรศํพท์ของเค้าแต่เป็นของฮันคยอง แถมเบอร์โทรศัพท์ยังไม่ขึ้นชื่ออีก รับหน่อยคงไม่เป็นไรมั้งเผื่อจะมีธุระ
"ยอโบเซโย"
"ฮัลโหลนี่ไม่ใช่เสียงฮันคยองนี่ เทอเป็นใครน่ะ"เสียงผู้หญิงแหลมปริ้ดพูดขึ้นมาทันที
"เอ่อ"ฮยอกแจที่กำลังจะตอบกลับแต่ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นมาก่อน
"อ่อ นายก็คงเป็นแค่คู่นอนของฮันน่ะสินะ ไปเรียกฮันมาคุยกับฉันหน่อยสิ"
"นี่คุณ ผมไม่ใช่คู่นอนของเค้านะ!!" ฮยอกแจที่ทนกับคำพูดของผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ถึงกับตวาดกลับทันที
"อ้าวแล้วเป็นอะไรล่ะ อย่าบอกนะว่าเป็นแฟนเค้า ฉันไม่เชื่อคำพูดเธอหลอก เพราะฮันเค้าบอกว่ารักฉันแค่คนเดียว"
ฮยอกแจใครโทรมาหาฉันหรอ ฮยอกแจที่กำลังจะด่าผู้หญิงคนนั้นแต่กลับมีเสียงของฮันคยองทักมาก่อน
"ก็ผู้หญิงในสต็อกของนายน่ะสิ" ฮยอกแจพูดพร้อมเขวี้ยงโทรศัพท์ใส่ฮันคยองแล้วรีบวิ่งออกมาจากห้องนอนฮันคยองทันที
"ฮยอกแจเดี๋ยวสิ"ฮันคยองพยายามจะวิ่งไปจับตัวฮยอกแจไว้แต่ไม่ทัน เพราะฮยอกแจได้วิ่งเข้าไปในห้องนอนอีกห้องนึงซะก่อน
"โธ่เว้ย! ใครกันว๊ะโทรมา "ฮันคยองรีบหยิบโทรศัพท์ก่อนจะเอามาพูด
"ฮัลโหล นั่นใครน่ะ"
"แหม อย่าถามอย่างนั้นสิคะ นี่ยูริเองจำไม่ได้หรอ"
"ใครจะไปจำคนอย่างเธอกัน"
"ฮันคยองทำไมคุณพูดแบบนี้ล่ะ"
"ทำไมผมจะพูดไม่ได้ แล้วเมื่อกี้คุนพูดอะไรกับแฟนผมห๊ะ!!"
"อะไรกันคะฮันคยอง คุณไปมีคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"
"ผมถามว่าคุณพูดอะไรกับเค้า"ฮันคยองตวาดใส่ยูริ
ยูริก็ดูตกใจไม่ใช่น้อยที่ฮันคยองตวาดเค้าอย่างนั้น
"ก็ไม่ได้พูดอะไรมากหรอกค่ะ ยูริแค่บอกว่านายนั่นคงเป็นแค่คู่นอนของคุณ แ้ล้วก็คุณเป็นแฟนของฉัน อ้อ! อีกอย่างค่ะฉันบอกว่าคุณรักฉันแค่คนเดียว" ยูริพูดอย่างคนที่ชนะเหนือกว่าฮยอกแจใส่ฮันคยอง
"ต่อจากนี้ไป เธอห้ามมายุ่งกับฉันแล้วก็คนของฉันเข้าใจไหม"
"ฮันคยองทำไมคุณ.."
"ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ถ้าขืนเธอยังมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉันอีก ระวังครอบครัวของเธอจะหายสาบสูญไปจากโลกนี้นะ"ฮันคยองพูดอย่างคนที่เหนือกว่า
"ทำไมคุณได้ฉันแล้วทำไมคุณต้องทิ้งฉันล่ะ"
"เธอก็แค่ผู้หญิงนอนชั่วคราวเหมือนคนอื่น อย่ามาสำคัญตัวเองหน่อยเลย แค่นี้นะแล้วอย่าโทรมาอีก"ฮันคยองตัดสายทันทีแล้วรีบไปยังห้องนอนอีกห้อง ที่อยู่ติดกับห้องนอนของเค้า
"ปัง ๆ ๆ ฮยอกแจ นายเปิดประตูให้ฉันหน่อย" ฮันคยองทุบประตูห้องเรียกฮยอกแจทันทีแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา
"ฮยอกแจนายเปิดประตูมาคุยกับฉันหน่อยสิ"
"ฮยอกแจ"
"ฮยอกแจ"ฮันคยองก็ยังเรียกฮยอกแจต่อไป
"โธ่เว้ย! กุญแจอยู่ไหนว๊ะ"ฮันคยองพยายามหากุญห้องนี้แต่ก็หาไม่เจอซักที
"มันไปอยู่ที่ไหนว๊ะเนี่ย"ฮันคยองยังคงหากุญแจ จนไปเจอกุญแจอยู่ในลิ้นชักที่ห้องนอนของตัวเอง จากนั้นก็รีบวิ่งไปไขห้องนั้นทันที แต่เมื่อเข้าไปก็พบฮยอกแจนั่งร้องไห้เอาหน้าซบกับเข่าอยู่ ฮันคยองรีบเดินไปหาฮยอกแจทันที แต่เมื่อฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมาก็ถึงกับถอยหนีฮันคยองทันที
"ฮยอกแจ"ฮันคยองเรียกชื่อฮยอกแจ
"อย่ามายุ่งกับฉัน"ฮยอกแจพูดเสียงเย็น
"ฮยอกแจฟังฉันอธิบายก่อนสิ"
"ไปอธิบายให้ผู้หญิงของนายฟังเถอะ"ฮยอกแจรีบพูดสวนขึ้นทันที
"ฮยอกแจมันไม่ใช่อย่างนั้นนะ"
"แล้วมันอย่างไหนกันล่ะ"
"ฮยอกแจนายก็ฟังฉันอธิบายก่อนสิ"
"ฉันไม่ฟัง แล้วฝากบอกผู้หญิงคนนั้นด้วยนะ ว่าถ้าจะมายุ่งกับนายฉันไม่ว่าเพราะฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนาย แต่อย่ามาดูถูกอย่ามาระรานฉันเข้าใจไหม"ฮยอกแจพูดพร้อมกับร้องไห้หนักกว่าเดิม
"ฮยอกแจ มันไม่ใช่อย่างที่นายฟังนะ"
"ไม่ต้องมาพูด"
"แล้วปล่อยฉันไปซะที ฉันจะกลับบ้าน"
"ไม่ ยังไงฉันก็ไม่ปล่อยนายไปฮยอกแจ"
"นายจะมายุ่งอะไรกับฉันนักหนาห๊ะ!!"
"ก็นายคือคนที่ฉันรักไง ทำไมฉันจะยุ่งไม่ได้"
"นายก็พูดยังนี้กับทุกคนแหละ ฉันไม่ใช่คนโง่นะจะได้ไม่รู้อะไรเลย"
"ฮยอกแจ นายฟังฉันบ้างสิ!!"ฮันคยองอดที่จะตะคอกฮยอกแจกลับไม่ได้ ฮยอกแจก็ตกใจที่ฮันคยองตะคอก น้ำตาที่เหมือนจะหายไปแล้วกลับไหลออกมาอีกครั้ง ฮันคยองที่เผลอตะคอกออกไปก็ตกใจไม่ใช่น้อย ที่ตะคอกคนที่เค้ารัก
"ฮยอกแจ ฉันขอโทษ"
"อย่ามายุ่งกับฉัน"ฮยอกแจผลักฮันคยองให้ถอยออกไปแล้ววิ่งหนีที่จะออกจากห้องของฮันคยอง ฮยอกแจพยายามที่จะเปิดประตูแต่เปิดเท่าไหร่ก็ไม่ออกสักที จนฮันคยองวิ่งมาถึงตัวฮยอกแจ แล้วรวบตัวฮยอกแจมากอดไว้
"ฮยอกแจฉันขอโทษ"
ฮยอกแจไม่สนใจคำขอโทษของฮันคยองกลับยิ่งทุบประตู ทำเหมือนว่ามันจะเปิดให้
"ฮยอกแจฉันขอโทษได้ยินไหม"
"อย่ามายุ่งกับฉัน"ฮยอกแจยังคงทุบประตูไม่เลิก
"ฮยอกแจ"ฮันคยองจับตัวฮยอกแจให้พลิกกลับบมาคุยกับเค้า
"บอกว่าอย่ามายุ่งกับฉันยังไงเล่า"
"ฮยอกแจฟังฉันก่อนนะ ผู้หญิงคนนั้นมันก็แค่คู่นอนเก่าของฉัน ฉันพยายามไล่เค้าไปหลายรอบแต่เค้าไม่ไปเอง ฉันเลิกยุ่งกับเ้ค้าแล้วจริงๆนะ"
"หรอ"ฮยอกแจพูดเพียงแค่นั้น
"ฮยอกแจฉันไม่ได้มีอะไรกับเ้ค้าจริงๆนะ"
"แล้วไงล่ะ มาว่าฉันแบบนี้ฉันเสียหายนะ ทั้งๆที่ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนาย"
"ฮยอกแจอย่าพูดแบบนี้นะ"
"หรือมันไม่จริง"
"ฮยอกแจ"ฮันคยองพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลง
"ปล่อยฉันไปจากชีวิตนายสักที ฉันไม่อยากจะยุ่งกับคนอย่างนายอีกแล้วฮันคยอง"
"ทำไมล่ะฮยอกแจ"
"นายทำฉันเจ็บ แล้วนายจะกลับมาทำไม แถมนายกลับมายังมาทำฉันเจ็บอีกซ้ำสองนายมันคนยังไงกันแน่ห๊ะ"
"ฮยอกแจฉันขอโทษ ฉันรู้สึกผิดจริงๆนะ"
"นี่น่ะหรอที่รู้สึกผิด ขนาดฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนาย มีผู้หญิงทก็ี่ไม่รู้มาต่อว่าฉันแบบนี้ ถ้าฉันตกลงเป็นอะไรกับนาย ฉันไม่โดนตบถึงที่เลยหรอฮันคยอง"
"ไม่มีทาง เพราะฉันจะปกป้องนายเองฮยอแจ"
"เหอะ ดูแลตัวเองให้รอดก่อนแล้วกันฮันคยอง"
"ยังไงฉันก็ดูแลได้ ดูแลทั้งชีวิตเลยด้วย"
"เลิกยุ่งกับฉันซักทีเถอะ แล้วก็ปล่อยฉันได้แล้ว"ฮยอกแจที่ลืมไปว่าตัวเองถูกกอดอยู่ กลับพึ่งจะนึกขึ้นได้
"นึกว่าจะลืมไปแล้วซะอีก ฉันจะได้กอดนายนานๆ"
"ฝันไปเหอะ แบร่"ฮยอกแจแลบลิ้นใส่ฮันคยองแล้วเดินหนีทันที
ทั้งๆที่เมื่อกี้ทะเลาะกันแท้ๆ ยังมีอารมมาแลบลิ้นใส่ผมอีก น่ารักจริงๆเลยแฟนใครเนี่ย
"นี่ฮันคยอง นายพาฉันกลับบ้านเลยนะวันนี้ฉันมีเรียนตอนบ่ายจะไปเอาชุด"
"นายก็มีแล้วไง ฉันซักให้เรียบร้อยแล้ว"
"อะไรกันนายมีชุดฉันได้ยังไงกัน"
"ก็วันที่นายเปียกฝนน่ะแหละ ฉันเอาไปซํกให้เรียบร้อยแล้ว"
"อืม ขอบคุณ"
"เปลี่ยนจากขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้ป๊ะ"
"อะไรเล่า"
ฮันคยองไม่ตอบแต่เอานิ้วชี้เข้าไปที่แก้มตัวเอง
"ไอบ้าเอ้ย ฉันไม่ทำหลอก"
"โธ่ แค่นี้ก็ไม่ได้"
"แล้วใครใช้ให้นายทำล่ะ"
"โอเคๆ ฉันไม่เถียงนายแล้ว ไปอาบน้ำซะสิจะได้รีบไปกัน"
"อืม"ฮยอกแจที่เดินเข้าห้องไปแล้วแต่ก็กลับออกมาหาฮันคยองอีกรอบ
"นี่นาย ฉันหิวอ่ะทำข้าวให้ฉันกินด้วยนะ อาบน้ำเสร็จฉันต้องได้กินนะ" ฮยอกแจที่เหมือนจะสั่งฮันคยองแล้วเดินหนีไป แต่กลับมีเสียงฮันคยองตอบกลับมาก่อน
"ครับ ที่รัก"
"ไอบ้าเอ้ย ไปตายซะ"ฮยอกแจโผล่หน้ามาด่าฮันคยองอีกรอบนึง ทำให้ฮันคยองอดยิ้มไ่ม่ได้
15นาทีต่อมา
"โห หอมจังนายทำไรอ่ะ"ฮยอกแจที่เดินออกมาจากห้องนอน เมื่อได้กลิ่นก็ถามฮันคยองทันที
"ก็ข้าวผัดปักปิ่งของโปรดของนายไง"
ใช่เมื่อก่อนมันคือของโปรดเค้า แต่เมื่อเลิกกับฮันคยองเค้าก็ไม่ได้กินมันนานมากๆ 2ปีกว่าได้แล้วมั้ง
"กินซะ จะได้ไปมหาลัยกัน"
"แล้วนายไม่กินด้วยกันรึไง"
"ก็มันมีแค่จานเดียวเนี่ย ฉันให้นายกินแหละ"
"ไม่เอา ๆ มาแบ่งกันสิ"
"นายกินไปเหอะ"
"ไม่เอา นายมานี่เลย" ฮยอกแจจับฮันคยองให้นั่งข้างๆแล้วตักข้าวไปจ่อปากฮันคยองทันที
"กินซะสิ"
"อ้ำ.."ฮันคยองไม่รอช้ารีบกินไปทันที ก็เค้ากลัวคนนี้จะไม่ป้อนน่ะสิี่ แต่ว่าไปฮยอกแจก็ทำดีกับเค้าเหมือนกันนะ ถึงจะไล่เค้าไปตายตั้งหลายรอบแต่ก็กลับมาทำดีกับเค้าจนได้
ฮยอกแจกับฮันคยองผลัดกันกินคนละคำโดยมีฮยอกแจเป็นคนป้อนตลอด ฮันคยองก็ยังคงอมยิ้มกับความน่ารักของฮยอกแจ จนฮยอกแจอดพูดมาไม่ได้
"ยิ้มอะไรอยู่นั่น รีบๆกินไปซะ"
"อ่า อย่าว่าฉันสิ"
"ก็รีบกินเร็วๆสิ"
"ครับ ๆ"
"อิ่มรึยัง"
"ยังไม่อิ่มเลยอ่า ทำไมมันหมดไวจังนะ" ฮันคยองที่แกล้งบ่นว่ายังไม่อิ่มทำให้ฮยอกแจทำท่าจะไปหาของกินมาให้ แต่ถูกฮันคยองจับมือไว้ก่อน
"ที่ฉันยังไม่อิ่มก็เพราะว่าอยากให้นายป้อนฉันนานๆตังหากล่ะ"
ฮยอกแจหน้าขึ้นสีทันทีแต่ก็เปลี่ยนเรื่องคุยขึ้นมาเฉยเลย
"นี่นาย โทรศัพท์ฉันล่ะ"
"อ่อ ลืมไปเลยโทรศัพท์นายฉันเอาไปซ่อมน่ะ เดี๋ยวค่อยแวะรับตอนไปหมาลัยนะ"
"แล้วนายเอาโทรศํพท์ฉันไปซ่อมทำไม"
"ก็โทรศัพท์นายเปียกน้ำไง"ฮันคยองหาข้อขึ้นมาทันที ที่เค้าเอาโทรศัพท์ไปซ่อมน่ะก็เพื่อใส่เครื่องดักฟังตังหาก อยากจะรู้ว่าเลาฮยอกแจคุยโทรศัพท์ซีวอน เป็นยังไง ฐานะจะเกินความเป็นเพื่อนรึเปล่า
"อืม รีบไปสิ"ฮยอกแจบอกฮันคยองให้รีบไปทันที
ณ.ศูณย์ซ่อมโทรศัพท์
"เดี๋ยวฉันไปรับให้ นายรออยู่ตรงนี้นะ"
"อืมเร็วๆล่ะ ฉันไม่ชอบอยู่คนเดียว"
"ครับ"
สักพักฮันคยองก็เดินกลับมาหาฮยอกแจที่นั่งคอยเค้าอยู่
"ไปกันเหอะ"
"ไหนโทรศัพท์ฉันล่ะ"
"อ่ะนี่"ฮันคยองยื่นโทรศัพท์ให้ฮยอกแจทันที
"ขอบคุณ"
"บอกแล้วไง ว่าพูดจากขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้ไหม"
"ไอบ้าเอ้ย"
"ฉันล้อเล่นหลอกน่า คิดมากไปได้"
"ชิส์"
"ไปกันได้แล้ว อย่ามัวแต่งอนเลยน่า"
"ก็ดูนายสิ เอ๊ะ!แล้วทำไมต้องจับมือฉันด้วย"
"ก็กลัวนายหลงอ่ะ"
"ไม่ต้องมาพูดเลย"
"เหอะน่าแค่จับมือเอง หรืออยากให้ฉันทำมากกว่าจับมือ"
"ไอฮันบ้าแกไปตายซะ"
ฮันคยองก็ยังคงต้องวิ่งหนีทั้งตบทั้งเตะฮยอกแจอีกตามเคย ความรักยังต้องการอะไรมาพิสูจอีกเยอะ ถ้าหันหน้าเข้าหากันมันก็ทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้น แล้วความรักของคุณล่ะ เคยหันหน้ามาคุยมาปรึกษากันตรงๆบ้างไหม
______________________________________
จบไปอีกตอนแล้วนะคะ
มันสนุกรึเปล่า
ไรเตอร์กลัวไม่สนุกอ่ะ
เพราะไรเตอร์ชอบจิตตกอยู่เรื่อย 55
ขอโทษแฟนคลับของยูริด้วยนะคะ
แบบว่าไรเตอร์รักยูลิงมาก ๆเลยอยากให้มีส่วนร่วมด้วย
แต่บทบาทอาจจะดูร้ายไปสักนิด
อย่าว่ากันนะคะโซวอนทั้งหลาย
ช่วงสงกรานไรเตอร์อาจจะไม่ได้อัฟนะคะ
แต่ถ้าว่างจริงๆจะมาอัฟให้
เที่ยวกันให้สนุกนะคะ
เล่นสงกรานระวังๆกันด้วย
โชคดีปีใหม่ไทยคะ่^^
"อื้ม..."ร่างเล็กตื่นนอนด้วยน้ำเสียงที่งัวเงียสุดๆ แต่เมื่อจะบิดตัวกลับมีมือใครไม่รู้กอดอยู่ที่สะโพก
"เฮ้ย!!"ร่างเล็กร้องอย่าตกใจ ก็ไอฮันคยองบ้าเนี่ยสินอนกอดเค้าอยู่
"เป็นอะไรของนายเนี่ยร้องซะดังลั่นไปหมด"ฮันคยองถามฮยอกแจทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา
"ปล่อยฉันนะเว้ย"ฮยอกแจตะคอกใส่หน้าฮันคยองพร้อมพยายามแกะมือฮันคยองออกจากตัว แต่มีหรอที่ฮันคยองจะยอมปล่อยให้ง่ายๆ
"ไม่ปล่อย นอนยังนี้แหละอบอุ่นดี"
"แต่ฉันอึดอัดนะเว้ย"
"ไม่เห็นจะอึดอัดเลย"
"อึดอัด"
"ไม่"
"อึดอัด"
"ไม่"
"อึดอัด"
"ถ้าขืนนายยังอึดอัดฉันจะจูบให้หายอึดอัดเลยนะฮยอกแจ"ร่างสูงพูดอย่างเจ้าเล่ห์
ร่างเล็กที่กำลังจะอ้าปากเถียงฮันคยองเป็นอันต้องรีบเอามือปิดปากตัวเองทันที
"ไอบ้ากามเอ้ย"ฮยอกแจที่สบถออกมาเบาๆ แต่มีหรอฮันคยองจะไม่ได้ยิน
"บ้ากามก็แฟนนายอ่ะแหละ"ฮันคยองยังคงเซ้าซี้ไม่เลิกที่บอกว่าตัวเองเป็นแฟนฮยอกแจ ฮยอกแจก็ได้แต่ปิดปากเงียบไม่กล้าพูดอะไรเลย
"อยู่นิ่งๆให้ฉันกอดนะ ฉันจะนอน ถ้าืขืนยังดิ้นอยู่อีกคงรู้นะว่าจะเกิดไรขึ้น" ฮันคยองรีบพูดหาข้ออ้างมาบังคับฮยอกแจทันที ก็เค้ากลัวฮยอกแจจะดิ้นแล้วเค้าจะไม่ได้นอนน่ะสิ
ฮยอกแจไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่นอนนิ่งๆให้ฮันคยองกอด เพราะกลัวคำขู่ของอิตาบ้านี่
11.00
ฮยอกแจตื่นขึ้นมาก็พบแต่ความว่างเปล่า ก็ไอคนข้างๆที่นอนกอดเค้ามันหายไปไหนล่ะเนี่ย ฮยอกแจกำลังจะลุกออกจากเตียง แต่กลับมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น นั่นไม่ใช่โทรศํพท์ของเค้าแต่เป็นของฮันคยอง แถมเบอร์โทรศัพท์ยังไม่ขึ้นชื่ออีก รับหน่อยคงไม่เป็นไรมั้งเผื่อจะมีธุระ
"ยอโบเซโย"
"ฮัลโหลนี่ไม่ใช่เสียงฮันคยองนี่ เทอเป็นใครน่ะ"เสียงผู้หญิงแหลมปริ้ดพูดขึ้นมาทันที
"เอ่อ"ฮยอกแจที่กำลังจะตอบกลับแต่ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นมาก่อน
"อ่อ นายก็คงเป็นแค่คู่นอนของฮันน่ะสินะ ไปเรียกฮันมาคุยกับฉันหน่อยสิ"
"นี่คุณ ผมไม่ใช่คู่นอนของเค้านะ!!" ฮยอกแจที่ทนกับคำพูดของผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ถึงกับตวาดกลับทันที
"อ้าวแล้วเป็นอะไรล่ะ อย่าบอกนะว่าเป็นแฟนเค้า ฉันไม่เชื่อคำพูดเธอหลอก เพราะฮันเค้าบอกว่ารักฉันแค่คนเดียว"
ฮยอกแจใครโทรมาหาฉันหรอ ฮยอกแจที่กำลังจะด่าผู้หญิงคนนั้นแต่กลับมีเสียงของฮันคยองทักมาก่อน
"ก็ผู้หญิงในสต็อกของนายน่ะสิ" ฮยอกแจพูดพร้อมเขวี้ยงโทรศัพท์ใส่ฮันคยองแล้วรีบวิ่งออกมาจากห้องนอนฮันคยองทันที
"ฮยอกแจเดี๋ยวสิ"ฮันคยองพยายามจะวิ่งไปจับตัวฮยอกแจไว้แต่ไม่ทัน เพราะฮยอกแจได้วิ่งเข้าไปในห้องนอนอีกห้องนึงซะก่อน
"โธ่เว้ย! ใครกันว๊ะโทรมา "ฮันคยองรีบหยิบโทรศัพท์ก่อนจะเอามาพูด
"ฮัลโหล นั่นใครน่ะ"
"แหม อย่าถามอย่างนั้นสิคะ นี่ยูริเองจำไม่ได้หรอ"
"ใครจะไปจำคนอย่างเธอกัน"
"ฮันคยองทำไมคุณพูดแบบนี้ล่ะ"
"ทำไมผมจะพูดไม่ได้ แล้วเมื่อกี้คุนพูดอะไรกับแฟนผมห๊ะ!!"
"อะไรกันคะฮันคยอง คุณไปมีคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"
"ผมถามว่าคุณพูดอะไรกับเค้า"ฮันคยองตวาดใส่ยูริ
ยูริก็ดูตกใจไม่ใช่น้อยที่ฮันคยองตวาดเค้าอย่างนั้น
"ก็ไม่ได้พูดอะไรมากหรอกค่ะ ยูริแค่บอกว่านายนั่นคงเป็นแค่คู่นอนของคุณ แ้ล้วก็คุณเป็นแฟนของฉัน อ้อ! อีกอย่างค่ะฉันบอกว่าคุณรักฉันแค่คนเดียว" ยูริพูดอย่างคนที่ชนะเหนือกว่าฮยอกแจใส่ฮันคยอง
"ต่อจากนี้ไป เธอห้ามมายุ่งกับฉันแล้วก็คนของฉันเข้าใจไหม"
"ฮันคยองทำไมคุณ.."
"ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ถ้าขืนเธอยังมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉันอีก ระวังครอบครัวของเธอจะหายสาบสูญไปจากโลกนี้นะ"ฮันคยองพูดอย่างคนที่เหนือกว่า
"ทำไมคุณได้ฉันแล้วทำไมคุณต้องทิ้งฉันล่ะ"
"เธอก็แค่ผู้หญิงนอนชั่วคราวเหมือนคนอื่น อย่ามาสำคัญตัวเองหน่อยเลย แค่นี้นะแล้วอย่าโทรมาอีก"ฮันคยองตัดสายทันทีแล้วรีบไปยังห้องนอนอีกห้อง ที่อยู่ติดกับห้องนอนของเค้า
"ปัง ๆ ๆ ฮยอกแจ นายเปิดประตูให้ฉันหน่อย" ฮันคยองทุบประตูห้องเรียกฮยอกแจทันทีแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา
"ฮยอกแจนายเปิดประตูมาคุยกับฉันหน่อยสิ"
"ฮยอกแจ"
"ฮยอกแจ"ฮันคยองก็ยังเรียกฮยอกแจต่อไป
"โธ่เว้ย! กุญแจอยู่ไหนว๊ะ"ฮันคยองพยายามหากุญห้องนี้แต่ก็หาไม่เจอซักที
"มันไปอยู่ที่ไหนว๊ะเนี่ย"ฮันคยองยังคงหากุญแจ จนไปเจอกุญแจอยู่ในลิ้นชักที่ห้องนอนของตัวเอง จากนั้นก็รีบวิ่งไปไขห้องนั้นทันที แต่เมื่อเข้าไปก็พบฮยอกแจนั่งร้องไห้เอาหน้าซบกับเข่าอยู่ ฮันคยองรีบเดินไปหาฮยอกแจทันที แต่เมื่อฮยอกแจเงยหน้าขึ้นมาก็ถึงกับถอยหนีฮันคยองทันที
"ฮยอกแจ"ฮันคยองเรียกชื่อฮยอกแจ
"อย่ามายุ่งกับฉัน"ฮยอกแจพูดเสียงเย็น
"ฮยอกแจฟังฉันอธิบายก่อนสิ"
"ไปอธิบายให้ผู้หญิงของนายฟังเถอะ"ฮยอกแจรีบพูดสวนขึ้นทันที
"ฮยอกแจมันไม่ใช่อย่างนั้นนะ"
"แล้วมันอย่างไหนกันล่ะ"
"ฮยอกแจนายก็ฟังฉันอธิบายก่อนสิ"
"ฉันไม่ฟัง แล้วฝากบอกผู้หญิงคนนั้นด้วยนะ ว่าถ้าจะมายุ่งกับนายฉันไม่ว่าเพราะฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนาย แต่อย่ามาดูถูกอย่ามาระรานฉันเข้าใจไหม"ฮยอกแจพูดพร้อมกับร้องไห้หนักกว่าเดิม
"ฮยอกแจ มันไม่ใช่อย่างที่นายฟังนะ"
"ไม่ต้องมาพูด"
"แล้วปล่อยฉันไปซะที ฉันจะกลับบ้าน"
"ไม่ ยังไงฉันก็ไม่ปล่อยนายไปฮยอกแจ"
"นายจะมายุ่งอะไรกับฉันนักหนาห๊ะ!!"
"ก็นายคือคนที่ฉันรักไง ทำไมฉันจะยุ่งไม่ได้"
"นายก็พูดยังนี้กับทุกคนแหละ ฉันไม่ใช่คนโง่นะจะได้ไม่รู้อะไรเลย"
"ฮยอกแจ นายฟังฉันบ้างสิ!!"ฮันคยองอดที่จะตะคอกฮยอกแจกลับไม่ได้ ฮยอกแจก็ตกใจที่ฮันคยองตะคอก น้ำตาที่เหมือนจะหายไปแล้วกลับไหลออกมาอีกครั้ง ฮันคยองที่เผลอตะคอกออกไปก็ตกใจไม่ใช่น้อย ที่ตะคอกคนที่เค้ารัก
"ฮยอกแจ ฉันขอโทษ"
"อย่ามายุ่งกับฉัน"ฮยอกแจผลักฮันคยองให้ถอยออกไปแล้ววิ่งหนีที่จะออกจากห้องของฮันคยอง ฮยอกแจพยายามที่จะเปิดประตูแต่เปิดเท่าไหร่ก็ไม่ออกสักที จนฮันคยองวิ่งมาถึงตัวฮยอกแจ แล้วรวบตัวฮยอกแจมากอดไว้
"ฮยอกแจฉันขอโทษ"
ฮยอกแจไม่สนใจคำขอโทษของฮันคยองกลับยิ่งทุบประตู ทำเหมือนว่ามันจะเปิดให้
"ฮยอกแจฉันขอโทษได้ยินไหม"
"อย่ามายุ่งกับฉัน"ฮยอกแจยังคงทุบประตูไม่เลิก
"ฮยอกแจ"ฮันคยองจับตัวฮยอกแจให้พลิกกลับบมาคุยกับเค้า
"บอกว่าอย่ามายุ่งกับฉันยังไงเล่า"
"ฮยอกแจฟังฉันก่อนนะ ผู้หญิงคนนั้นมันก็แค่คู่นอนเก่าของฉัน ฉันพยายามไล่เค้าไปหลายรอบแต่เค้าไม่ไปเอง ฉันเลิกยุ่งกับเ้ค้าแล้วจริงๆนะ"
"หรอ"ฮยอกแจพูดเพียงแค่นั้น
"ฮยอกแจฉันไม่ได้มีอะไรกับเ้ค้าจริงๆนะ"
"แล้วไงล่ะ มาว่าฉันแบบนี้ฉันเสียหายนะ ทั้งๆที่ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนาย"
"ฮยอกแจอย่าพูดแบบนี้นะ"
"หรือมันไม่จริง"
"ฮยอกแจ"ฮันคยองพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลง
"ปล่อยฉันไปจากชีวิตนายสักที ฉันไม่อยากจะยุ่งกับคนอย่างนายอีกแล้วฮันคยอง"
"ทำไมล่ะฮยอกแจ"
"นายทำฉันเจ็บ แล้วนายจะกลับมาทำไม แถมนายกลับมายังมาทำฉันเจ็บอีกซ้ำสองนายมันคนยังไงกันแน่ห๊ะ"
"ฮยอกแจฉันขอโทษ ฉันรู้สึกผิดจริงๆนะ"
"นี่น่ะหรอที่รู้สึกผิด ขนาดฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนาย มีผู้หญิงทก็ี่ไม่รู้มาต่อว่าฉันแบบนี้ ถ้าฉันตกลงเป็นอะไรกับนาย ฉันไม่โดนตบถึงที่เลยหรอฮันคยอง"
"ไม่มีทาง เพราะฉันจะปกป้องนายเองฮยอแจ"
"เหอะ ดูแลตัวเองให้รอดก่อนแล้วกันฮันคยอง"
"ยังไงฉันก็ดูแลได้ ดูแลทั้งชีวิตเลยด้วย"
"เลิกยุ่งกับฉันซักทีเถอะ แล้วก็ปล่อยฉันได้แล้ว"ฮยอกแจที่ลืมไปว่าตัวเองถูกกอดอยู่ กลับพึ่งจะนึกขึ้นได้
"นึกว่าจะลืมไปแล้วซะอีก ฉันจะได้กอดนายนานๆ"
"ฝันไปเหอะ แบร่"ฮยอกแจแลบลิ้นใส่ฮันคยองแล้วเดินหนีทันที
ทั้งๆที่เมื่อกี้ทะเลาะกันแท้ๆ ยังมีอารมมาแลบลิ้นใส่ผมอีก น่ารักจริงๆเลยแฟนใครเนี่ย
"นี่ฮันคยอง นายพาฉันกลับบ้านเลยนะวันนี้ฉันมีเรียนตอนบ่ายจะไปเอาชุด"
"นายก็มีแล้วไง ฉันซักให้เรียบร้อยแล้ว"
"อะไรกันนายมีชุดฉันได้ยังไงกัน"
"ก็วันที่นายเปียกฝนน่ะแหละ ฉันเอาไปซํกให้เรียบร้อยแล้ว"
"อืม ขอบคุณ"
"เปลี่ยนจากขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้ป๊ะ"
"อะไรเล่า"
ฮันคยองไม่ตอบแต่เอานิ้วชี้เข้าไปที่แก้มตัวเอง
"ไอบ้าเอ้ย ฉันไม่ทำหลอก"
"โธ่ แค่นี้ก็ไม่ได้"
"แล้วใครใช้ให้นายทำล่ะ"
"โอเคๆ ฉันไม่เถียงนายแล้ว ไปอาบน้ำซะสิจะได้รีบไปกัน"
"อืม"ฮยอกแจที่เดินเข้าห้องไปแล้วแต่ก็กลับออกมาหาฮันคยองอีกรอบ
"นี่นาย ฉันหิวอ่ะทำข้าวให้ฉันกินด้วยนะ อาบน้ำเสร็จฉันต้องได้กินนะ" ฮยอกแจที่เหมือนจะสั่งฮันคยองแล้วเดินหนีไป แต่กลับมีเสียงฮันคยองตอบกลับมาก่อน
"ครับ ที่รัก"
"ไอบ้าเอ้ย ไปตายซะ"ฮยอกแจโผล่หน้ามาด่าฮันคยองอีกรอบนึง ทำให้ฮันคยองอดยิ้มไ่ม่ได้
15นาทีต่อมา
"โห หอมจังนายทำไรอ่ะ"ฮยอกแจที่เดินออกมาจากห้องนอน เมื่อได้กลิ่นก็ถามฮันคยองทันที
"ก็ข้าวผัดปักปิ่งของโปรดของนายไง"
ใช่เมื่อก่อนมันคือของโปรดเค้า แต่เมื่อเลิกกับฮันคยองเค้าก็ไม่ได้กินมันนานมากๆ 2ปีกว่าได้แล้วมั้ง
"กินซะ จะได้ไปมหาลัยกัน"
"แล้วนายไม่กินด้วยกันรึไง"
"ก็มันมีแค่จานเดียวเนี่ย ฉันให้นายกินแหละ"
"ไม่เอา ๆ มาแบ่งกันสิ"
"นายกินไปเหอะ"
"ไม่เอา นายมานี่เลย" ฮยอกแจจับฮันคยองให้นั่งข้างๆแล้วตักข้าวไปจ่อปากฮันคยองทันที
"กินซะสิ"
"อ้ำ.."ฮันคยองไม่รอช้ารีบกินไปทันที ก็เค้ากลัวคนนี้จะไม่ป้อนน่ะสิี่ แต่ว่าไปฮยอกแจก็ทำดีกับเค้าเหมือนกันนะ ถึงจะไล่เค้าไปตายตั้งหลายรอบแต่ก็กลับมาทำดีกับเค้าจนได้
ฮยอกแจกับฮันคยองผลัดกันกินคนละคำโดยมีฮยอกแจเป็นคนป้อนตลอด ฮันคยองก็ยังคงอมยิ้มกับความน่ารักของฮยอกแจ จนฮยอกแจอดพูดมาไม่ได้
"ยิ้มอะไรอยู่นั่น รีบๆกินไปซะ"
"อ่า อย่าว่าฉันสิ"
"ก็รีบกินเร็วๆสิ"
"ครับ ๆ"
"อิ่มรึยัง"
"ยังไม่อิ่มเลยอ่า ทำไมมันหมดไวจังนะ" ฮันคยองที่แกล้งบ่นว่ายังไม่อิ่มทำให้ฮยอกแจทำท่าจะไปหาของกินมาให้ แต่ถูกฮันคยองจับมือไว้ก่อน
"ที่ฉันยังไม่อิ่มก็เพราะว่าอยากให้นายป้อนฉันนานๆตังหากล่ะ"
ฮยอกแจหน้าขึ้นสีทันทีแต่ก็เปลี่ยนเรื่องคุยขึ้นมาเฉยเลย
"นี่นาย โทรศัพท์ฉันล่ะ"
"อ่อ ลืมไปเลยโทรศัพท์นายฉันเอาไปซ่อมน่ะ เดี๋ยวค่อยแวะรับตอนไปหมาลัยนะ"
"แล้วนายเอาโทรศํพท์ฉันไปซ่อมทำไม"
"ก็โทรศัพท์นายเปียกน้ำไง"ฮันคยองหาข้อขึ้นมาทันที ที่เค้าเอาโทรศัพท์ไปซ่อมน่ะก็เพื่อใส่เครื่องดักฟังตังหาก อยากจะรู้ว่าเลาฮยอกแจคุยโทรศัพท์ซีวอน เป็นยังไง ฐานะจะเกินความเป็นเพื่อนรึเปล่า
"อืม รีบไปสิ"ฮยอกแจบอกฮันคยองให้รีบไปทันที
ณ.ศูณย์ซ่อมโทรศัพท์
"เดี๋ยวฉันไปรับให้ นายรออยู่ตรงนี้นะ"
"อืมเร็วๆล่ะ ฉันไม่ชอบอยู่คนเดียว"
"ครับ"
สักพักฮันคยองก็เดินกลับมาหาฮยอกแจที่นั่งคอยเค้าอยู่
"ไปกันเหอะ"
"ไหนโทรศัพท์ฉันล่ะ"
"อ่ะนี่"ฮันคยองยื่นโทรศัพท์ให้ฮยอกแจทันที
"ขอบคุณ"
"บอกแล้วไง ว่าพูดจากขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้ไหม"
"ไอบ้าเอ้ย"
"ฉันล้อเล่นหลอกน่า คิดมากไปได้"
"ชิส์"
"ไปกันได้แล้ว อย่ามัวแต่งอนเลยน่า"
"ก็ดูนายสิ เอ๊ะ!แล้วทำไมต้องจับมือฉันด้วย"
"ก็กลัวนายหลงอ่ะ"
"ไม่ต้องมาพูดเลย"
"เหอะน่าแค่จับมือเอง หรืออยากให้ฉันทำมากกว่าจับมือ"
"ไอฮันบ้าแกไปตายซะ"
ฮันคยองก็ยังคงต้องวิ่งหนีทั้งตบทั้งเตะฮยอกแจอีกตามเคย ความรักยังต้องการอะไรมาพิสูจอีกเยอะ ถ้าหันหน้าเข้าหากันมันก็ทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้น แล้วความรักของคุณล่ะ เคยหันหน้ามาคุยมาปรึกษากันตรงๆบ้างไหม
______________________________________
จบไปอีกตอนแล้วนะคะ
มันสนุกรึเปล่า
ไรเตอร์กลัวไม่สนุกอ่ะ
เพราะไรเตอร์ชอบจิตตกอยู่เรื่อย 55
ขอโทษแฟนคลับของยูริด้วยนะคะ
แบบว่าไรเตอร์รักยูลิงมาก ๆเลยอยากให้มีส่วนร่วมด้วย
แต่บทบาทอาจจะดูร้ายไปสักนิด
อย่าว่ากันนะคะโซวอนทั้งหลาย
ช่วงสงกรานไรเตอร์อาจจะไม่ได้อัฟนะคะ
แต่ถ้าว่างจริงๆจะมาอัฟให้
เที่ยวกันให้สนุกนะคะ
เล่นสงกรานระวังๆกันด้วย
โชคดีปีใหม่ไทยคะ่^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น