ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่5 :: พบกันครั้งแรก ,, รักฉันจริงรึเปล่า
ทางด้านฮีชอล
หลังจากที่ถูกฮันคยองเพื่อนของตัวเองไล่ให้ไปเดินเล่นก่อน ฮีชอลก็ต้องรับคำอย่างเบื่อหน่าย แต่จะทำไงได้ ก็เค้าอยากได้น้ำหอมนี่ ฮีชอลเดินมาบริเวณริมถนนทำท่ากำลังจะข้ามไป แต่กลับมีรถสปอตสีขาวคันหรูวิ่งมาทางเค้าด้วยความเร็วสูง จนฮีชอลตกใจหงายหลังไป ถึงรถจะไม่ได้ชนฮีชอลแต่มันก็เค้าตกใจไม่ใช่น้อย แถมเจ็บตัวจากการล้มอีกต่างหาก
เจ้าของรถคันนั้นรีบวิ่งลงมาดูฮีชอลทันทีแต่ฮีชอลไม่ได้สนใจ กลับร้องโวยวายอย่างเดียว
"ไอบ้าเอ้ย ขับรถประสาอะไรว๊ะ"ฮีชอลตะโกนโหวกเหวกโวยวายใส่เจ้าของรถคันนั้น แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของรถ ก็ตกใจ นั่นมันซีวอนนี่นา
"ขอโทษครับ เป็นอะไรมากรึเปล่า พอดีผมรีบไปหน่อยเลยไม่ทันมอง"ซีวอนก้มลงมาดูฮีชอล ที่นั่งกุมข้อเท้าตัวเองอยู่
"ไม่เป็นไรมาหรอก"ฮีชอลบอกปัดซีวอน แต่เมื่อจะลุกขึ้นฮีชอลก็ทำท่าจะทรุดลงไปกับพื้นอีกรอบ เพราะอาการเจ็บข้อเท้า ซีวอนจึงรีบเอามือเข้าไปรับตัวฮีชอลไว้
"ไหนบอกว่าเป็นไรไง เดี๋ยวผมพาคุณไปโรงบาลนะ"ซีวอนกำลังพยุงฮีชอลไปที่รถ แต่ฮีชอลกลับปฎิเสธว่าไม่เป็นไูร ที่เค้าไม่อยากจะไปโรงบาลก็เพราะว่ากลัวคุณหมอ แล้วก็ไม่ชอบโรงบาลเลยสักนิด
"คุณเจ็บขานี่ครับ ให้ผมพาไปโรงบาลเถอะ ผมทำคุณเจ็บก็ต้องรับผิดชอบสิ"
"ฉันไม่ไป ฉันไม่ชอบโรงบาล"ในที่สุดฮีชอลก็เผลอพูดออกมา ซีีวอนก็มองฮีชอลอย่างยิ้ม ๆ
"ไม่ไปก็ไม่ไปครับ งั้นผมไปส่งคุณที่บ้านนะ"
"ไม่เ็ป็นไร ฉันรอเพื่อนอยู่"
"แล้วสภาพยังนี้จะเดินไปรอเพื่อนคุณไหวหรอ ผมไปส่งดีกว่านะครับ"
จริงสิแล้วเราจะเดินรอไอบ้าฮันได้ยังไง ให้ซีวอนไปส่งก็ได้อยู่ที่นี่ก็น่าเบื่อจะตาย
"อืม ก็ได้"ฮีชอลพูดเหมือนไม่เต็มใจให้ไปส่ง แต่คิดหรอว่าซีวอนจะไม่รู้ทัน
"ไปครับ ค่อยๆเดินนะ ดูสิขาบวมหมดแล้ว"
"ก็เพราะใครล่ะ"ฮีชอลอดไม่ได้ที่จะตวาด ก็เพราะเค้านี่แหละที่ทำให้เราต้องเจ็บ
"ครับ ผมขอโทษแล้วกันนะ"
"อืม"
จะว่าไปก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย น่ารักพอๆกับฮยอกแจเลย ไม่ใช่สิต้องบอกว่าสวยมากๆ� ผู้ชายอะไรจะสวยปานนี้ว๊ะ นางฟ้ากลับชาติมาเกิดรึเปล่า
"เอ่อ คุณชื่ออะไรหรอครับ"ซีวอนตัดสินใจถาม
"จะรู้ไปทำไม"
"ก็ผมถามเฉยน่ะครับ ผมไม่รู้จะเรียกคุณว่าอะไร"
"ฉันชื่อ ฮีชอล คิมฮีชอล ชัดไหม"พูดสะบัดๆใส่ซีวอน ซีวอนก็อมยิ้มกับความ่ารักแบบเด็กๆของเค้า ทำไมถึงทำตัวเหมือนฮยอกแจจังเลยนะ ชักจะอยากรู้จักคนๆนี้มากขึ้นไปกว่านี้ซะแล้วสิ
"เชิญครับ"ซีวอนเปิดประตูรถแล้วค่อยพยุงฮีชอลไปนั่งในรถ
"ขอบคุณ"พูดแล้วปิดประตูใส่หน้าซีวอนทันที โดยไม่ต้องรอให้ซีวอนปิดให้ซะก่อน
เฮ้อ! คนสวยมักจะเอาแต่ใจทุกคนเลยไหมนะ แต่ยังไงฮยอกแจก็น่ารักกว่าอยู่ดี ไม่มีทางไปรักคนอื่นเด็ดขาด
ด้านฮยอกแจกับฮันคยอง
ฮยอกแจตื่นขึ้นมาบนเตียงที่รู้สึกคุ้นเคยมาก ๆ แต่เมื่อมองไปรอบๆก็ต้องตกใจ เพราะนี่มันคือห้องนอนของฮันคยอง ทำไมเราถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ
เฮ้ย ! ชุดของฮันคยองทำไมเราถึงใส่ชุดเจ้านี่ล่ะ อย่าบอกนะว่า
ขณะที่ฮยอกแจกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ฮันคยองก็เปิดประตูห้องนอนของตนเองเข้ามาแล้วเดินมาหาฮยอกแจ ฮยอกแจก็ได้แต่จ้องมองฮันคยองอย่างกินเลือดกินเนื้อ
"ตื่นแล้วหรอ เป็นยังไงบ้าง"ฮันคยองที่เดินมาหาฮยอกแจถามด้วยท่างทางเป็นห่วง
ใช่ต้องใช่แน่มันต้องทำอะไรเราแล้วแน่ๆเลย ไม่งั้นมันจะถามเราหรอว่าเป็นยังไงบ้าง ไอฮันคยองบ้าเอ้ย ฉันจะฆ่าแก
"ฮันคยองนี่นายทำอะไรฉันห๊ะ!! "ฮยอกแจถามอย่างต้องการคำตอบ
"แล้วนายคิดว่าฉันทำอะไรล่ะ"ฮันคยองไม่ตอบแต่เฉไฉให้ฮยอกแจหาคำตอบเอาเอง แล้วคำตอบที่ฮยอกแจคิดมันก็ตรงกับที่ฮันคยองคาดการไว้ล่วงหน้าเช่นกัน
"ไอฮันบ้าแกตาย!!!"ฮยอกแจยิ่งเค้าไปทุบตีฮันคยองทันที
ฮันคยองก็ได้แต่วิ่งหนีฮยอกแจ ถ้าคนอื่นมองก็คงจะคิดว่าเป็นแฟนวิ่งหยอกล้อกันแน่ แต่นี่ฮันคยองวิ่งหนีทั้งทีบ ทั้งตบของฮยอกแจจนทั่วห้อง ดูเหมือนฝ่ายฮยอกแจจะเริ่มเหนื่อยจึงเป็นฝ่ายนั่งพักลงไปกับพื้นก่อน
"ฮันคยองทำไมนายถึงเข้ามายุ่งวุ่นวานชีวิตฉันนักนะ แลัวยังจะมาทำอะไรฉันอีก ชาตินี้อย่าหวังจะมาเอาคำยกโทษจากฉันเลย"ฮยอกแจพูดอย่างเด็ดเดี่ยว จนฮันคยองซึมไปเลยทันที
"ฉันยังไม่ได้ทำอะไรนายเลยนะฮยอกแจ นายเปี่ยกฝนฉันก็แค่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้นายเท่านั้นฉันกลัวนายจะไม่สบาย ทำไมนายต้องโมโหมฉันด้วยล่ะ" ฮันคยองพูดด้วยสีหน้าน้อยใจ อยากจะให้ฮยอกแจรับรู้ถึงความเป็นห่วงของเค้าบ้าง ก็ฮยอกแจเล่นเป็นว่าเค้าฉอดๆ อยู่ฝ่ายเดียว ทั้งๆเค้าช่วยฮยอกแจมาตลอด
"อ่า ก็ฉันนึกว่านาย..."
"ทำไมนายนึกว่าฉันทำปล้ำนายงั้นหรอ"ฮันคยองรีบพูดสวนขึ้นมา
"บ้า� เปล่าสักหน่อย"
"แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ"ฮันคยองก็ยังคงยืนยิ้มจ้องฮยอกแจไม่เลิก
"เปล่าสักหน่อย ฉันเปียกฝนไม่สบายตังหากล่ะหน้าเลยแดง" ฮยอกแจตอบปัดฮันคยองทันที
"งั้นหรอ แล้วนายเป็นยังไงบ้างล่ะ" ฮันคยองจะเดินไปวัดไข้จากฮยอกแจแต่ถูกเจ้าตัวปฎิเสธความหวังดี
"ฉันไม่เป็นอะไรหรอกน่า เสื้อผ้าฉันอยู่ไหนฉันจะกลับแล้ว" ฮยอกแจรีบมองหาเสื้อผ้าของตัวเอง
"ไม่เอา ฉันไม่ให้นายกลับหรอกฮยอกแจ นายยิ่งไม่สบายอยู่" ฮันคยองพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วง
"แล้วนายมีสิทมาบังคับฉันหรือไงฮันคยอง ฉันจะกลับบ้าน" ฮยอกแจก็คงดื้อด้านเหมือนเดิม เดินหาเสื้อผ้าของตัวเองว่าตอนนี้มันอยู่ที่ไหน
"ทำไมล่ะ ฉันรักนายนะ แล้วฉันก็จะเป็นคนดูแลนายเอง"
ฮยอกแจเมื่อได้ยินคำว่ารักของฮันคยองใจก็กระตุกวูบทันที เราต้องไม่เชื่อคำพูดพวกนั้นอีกต่อไป เค้าก็แค่หรอกเรา อย่าไปหวังอะไรกับคนพันนี้เลยฮยอกแจ
"อย่ามาพูดเลยฮันคยอง คำพูดมันก็แค่คำพูด" ฮยอกแจเอาคำของฮันคยองขึ้นมาอ้างทันที เพราะไม่อยากจะยุ่งกับคนๆนี้อีก กลัวจะเสียใจไปมากกว่าเดิม
"แต่ฉัน-รัก-นาย!!"ฮันคยองพูดออกมาจากใจจริง จนฮยอกแจก็อดไม่ได้ที่ไปหลงคำนั้นๆ
"อยู่กับฉันนะฮยอกแจ ฉันจะเป็นคนดูแลนายเอง"ฮันคยองพยายามพูดบอกฮยอกแจ แต่ฮยอกแจกลับปฎิเสธคำนั้น
"ไม่ ฉันไม่มีวันเชื่อคำพูดนายอีกแล้ว ฉันจะกลับบ้าน" ฮยอกแจกำลังจะเดินไปที่ประตูแต่ก็ถูกฮันคยองคว้ามากอดไว้
"ฉันไม่ให้นายไป ยังไงนายก็ต้องอยู่กับฉันฮยอกแจ" ฮันคยองลากฮยอกแจให้เค้าไปในห้องนอนแล้วสั่งให้ไปนอนบนเตียงโดยบังคับว่าถ้าไม่นอนเค้านี่แหละจะจูบฮยอกแจ ส่วนฮันคยองก็ไปหยิบยาลดไข้มาให้ฮยอกแจ
"กินซะ เดี๋ยวจะไม่สบาย"ฮันคยองยื่นเม็ดยาสีขาวให้ฮยอกแจ แต่ฮยอกแจก็กลับเบือนหน้าหนี เค้ารู้ว่าฮยอกแจไม่ชอบกินยา แต่จะทำไงได้ก็เค้ากลัวฮยอกแจจะไม่สบายเหมือนเมื่อก่อนเพราะตากฝน
"กินยานะฮยอกแจ เดี๋ยวถ้าไม่สบายมากไปกว่านี้ นายต้องกินยาเยอะกว่านี้อีกนะ" ฮันคยองพยายามพูดให้ฮยอกแจหลงเชื่อ แต่ก็ไม่เป็นผล
"ฉันไม่กิน"
"ทำไมล่ะ"
"ไม่รู้ ยังไงฉันก็ไม่กิน"
"นี่นายอยากให้ฉันทำแบบเมื่อก่อนมากหรือไงหืม..."ฮันคยองพูดแล้วยื่นหน้าไปใกล้ฮยอกแจ
"ไมใช่่ซะหน่อย ยังไงฉันก็ไม่กิน"ฮยอกแจยังคงดื้อด้าน
"ถ้านายไม่กินฉันก็จะป้อน"ฮันคยองไม่สนใจคำพูดฮยอกแจหยิบยาเข้าปากแล้วประกบปากฮยอกแจทันที ก่อนที่จะใช้ลิ้นของตัวเองส่งยาเข้าไปในปากของฮยอกแจ สักพักฮันคยองก็ผละปากออกมาดื่มน้ำ แล้วประกบปากอย่างเดิมก่อนที่จะส่งน้ำให้ฮยอกแจกิน
"แฮ่ก ๆ ๆ ฮันคยองใครใช้ให้นายทำแบบนี้กันห๊ะ"ฮยอกแจหันมาต่อว่าฮันคยอง
"ก็นายไม่ยอมกินยาเองนี่ ฉันก็เลยป้อน" ฮันคยองยังคงนั่งอยู่ข้างๆฮยอกแจ
"นายนี่มัน ฉันจะกลับบ้านแล้วถอยไป" ฮยอกแจทำท่าจะผลักฮันคยองให้ออกไปแต่ถูกฮันคยองรวบมือไว้
"ฉันไม่ให้นายกลับ นายต้องอยู่กับฉันนะฮยอกแจ"
"ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนายสักหน่อย ฉันจะอยู่ไปทำไม"
"งั้นก็เป็นซะสิ นายจะได้อยู่กับฉัน"
"นายนี่มัน"ฮยอกแจง้างมือเตรียมตัวจะต่อยฮันคยองแต่ก็กลับถูกรวบมือไปเหมือนเดิม
"ว่ายังไงล่ะ"
"ไม่มีทางซะหลอก"
"งั้นฉันก็ไม่ปล่่อยนายไป"
"เอ๊ะ! นายนี่ยังไงกันแน่ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนายแล้วฉันจะอยู่ทำไม"
"ถึงนายจะเป็นหรือไม่เป็นนายก็ต้องอยู่กับฉัน เพราะต่อไปนายเป็นแฟนฉันแน่"
"ก็บอกว่าไม่มีทางไงไอฮันคยองบ้า"
"ก็คอยดูแล้วกัน แล้วถ้าคิดจะหนี ระวังจะเจอมากกว่าจูบแล้วกันฮยอกแจ"
"ไม่มีทาง ๆ� ยังไงก็ไม่มีทาง"
"จุ๊บ!"ฮันคยองหอมแก้มตอนฮยอกแจเผลอตอนที่ต่อปากคำจะว่าเค้า
"นี่คือมัดจำนะฮยอกแจว่าต่อไปนายจะเป็นของฉันแค่คนเดียว"
"ไอคนชอบฉวยโอกาส"
"จะว่าทำไมล่ะ ฉันอนาคตแฟนนายนะ แล้วต่อไปก็จะเปนสามีแบบเต็มตัวด้วย"
"นี่นายจะมากไปแล้วนะ"แต่คำพูดพวกนั้นมันก็สามารถทำให้ฮยอกแจหน้าแดงได้
"ไม่มากไปหรอกที่รัก"
"ไอฮันบ้า แกตาย!!!"
แล้วก็เหมือนเดิมที่ฮยอกแจจะวิ่งไล่ฮันคยอง ฮันคยองก็ต้องวิ่งหลบฮยอกแจอีกตามเคย วิ่งไปวิ่งมาสักพัก ฮยอกแจก็สะดุดกับหมอนที่เพิ่งจะใช้เขวี้ยงฮันคยองเมื่อสักคร ู่ฮันคยองหันหลังมามองฮยอกแจพอดี จึงรับตัวฮยอกแจเข้ามาทัน ฮันคยองนอนอยู่กับพื้นส่วนฮยอกแจก็อยู่ด้านบนของฮันคยอง ปากฮันคยองก็เลยได้สัมผัสกับปากฮยอกแจอีกครั้งในรอบวัน ฮยอกแจทั้งเขินทั้งอายที่ตัวเองล้มลงไปทับฮันคยองแถมปากก็ประกบกัน วันนี้มันวันซวยอะไรว๊ะเนี่ย โดนมันจูบเกือบทั้งวันเลย
"อยากจูบฉันบอกกันตรงๆก็ได้นะที่รัก จุ๊บ !!"พูดเสร็จก็จุ๊บปากฮยอกแจไปอีกที ฮยอกแจมีหรอจะอยู่เฉย ก็วิ่งไล่ฮันคยองอีกตามเคย แต่ต้องระวังมากกว่าเดิมเพราะเดี๋ยวเผลอล้อมไปจูบอีตาบ้าฮันอีก
ความรักอาจจะมีเศ้รามีเสียใจบ้าง แต่ก็ควรจะให้โอกาสใครบางคนอีกสักครั้ง
ไม่รู้ว่าความรู้สึกของฮยอกแจตอนนี้จะเป็นอย่างไร จะรักหรือไม่รักขึ้นอยู่กับเสียงหัวใจฮยอกแจซะแล้วล่ะ
_______________________________________
จบไปอีกตอนแล่วค่ะ
กว่าจะแต่งได้ไรเตอร์แทบบ้าเหมือนกัน 555
ตอนนี้ยาวเป็นพิเศษเลยเนาะ พิมพ์เพลินไปหน่อย ^^
ยังติดตามกันอยู่ใช่ไหมเนี่ย
กลัวแต่งแล้วไม่มีคนอ่าน
ไรเตอร์ชอบจิตตกอยู่เรื่อย
ให้กำลังใจไรเตอร์บ้างนะ
จะได้มีกำลังใจในการแต่งค่ะ
ไม่เม้นไม่ว่าขอแค่ให้อ่าน
เหมือนจะเป็นโสลแกนไรเตอร์ไปแล้ว 555
หลังจากที่ถูกฮันคยองเพื่อนของตัวเองไล่ให้ไปเดินเล่นก่อน ฮีชอลก็ต้องรับคำอย่างเบื่อหน่าย แต่จะทำไงได้ ก็เค้าอยากได้น้ำหอมนี่ ฮีชอลเดินมาบริเวณริมถนนทำท่ากำลังจะข้ามไป แต่กลับมีรถสปอตสีขาวคันหรูวิ่งมาทางเค้าด้วยความเร็วสูง จนฮีชอลตกใจหงายหลังไป ถึงรถจะไม่ได้ชนฮีชอลแต่มันก็เค้าตกใจไม่ใช่น้อย แถมเจ็บตัวจากการล้มอีกต่างหาก
เจ้าของรถคันนั้นรีบวิ่งลงมาดูฮีชอลทันทีแต่ฮีชอลไม่ได้สนใจ กลับร้องโวยวายอย่างเดียว
"ไอบ้าเอ้ย ขับรถประสาอะไรว๊ะ"ฮีชอลตะโกนโหวกเหวกโวยวายใส่เจ้าของรถคันนั้น แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของรถ ก็ตกใจ นั่นมันซีวอนนี่นา
"ขอโทษครับ เป็นอะไรมากรึเปล่า พอดีผมรีบไปหน่อยเลยไม่ทันมอง"ซีวอนก้มลงมาดูฮีชอล ที่นั่งกุมข้อเท้าตัวเองอยู่
"ไม่เป็นไรมาหรอก"ฮีชอลบอกปัดซีวอน แต่เมื่อจะลุกขึ้นฮีชอลก็ทำท่าจะทรุดลงไปกับพื้นอีกรอบ เพราะอาการเจ็บข้อเท้า ซีวอนจึงรีบเอามือเข้าไปรับตัวฮีชอลไว้
"ไหนบอกว่าเป็นไรไง เดี๋ยวผมพาคุณไปโรงบาลนะ"ซีวอนกำลังพยุงฮีชอลไปที่รถ แต่ฮีชอลกลับปฎิเสธว่าไม่เป็นไูร ที่เค้าไม่อยากจะไปโรงบาลก็เพราะว่ากลัวคุณหมอ แล้วก็ไม่ชอบโรงบาลเลยสักนิด
"คุณเจ็บขานี่ครับ ให้ผมพาไปโรงบาลเถอะ ผมทำคุณเจ็บก็ต้องรับผิดชอบสิ"
"ฉันไม่ไป ฉันไม่ชอบโรงบาล"ในที่สุดฮีชอลก็เผลอพูดออกมา ซีีวอนก็มองฮีชอลอย่างยิ้ม ๆ
"ไม่ไปก็ไม่ไปครับ งั้นผมไปส่งคุณที่บ้านนะ"
"ไม่เ็ป็นไร ฉันรอเพื่อนอยู่"
"แล้วสภาพยังนี้จะเดินไปรอเพื่อนคุณไหวหรอ ผมไปส่งดีกว่านะครับ"
จริงสิแล้วเราจะเดินรอไอบ้าฮันได้ยังไง ให้ซีวอนไปส่งก็ได้อยู่ที่นี่ก็น่าเบื่อจะตาย
"อืม ก็ได้"ฮีชอลพูดเหมือนไม่เต็มใจให้ไปส่ง แต่คิดหรอว่าซีวอนจะไม่รู้ทัน
"ไปครับ ค่อยๆเดินนะ ดูสิขาบวมหมดแล้ว"
"ก็เพราะใครล่ะ"ฮีชอลอดไม่ได้ที่จะตวาด ก็เพราะเค้านี่แหละที่ทำให้เราต้องเจ็บ
"ครับ ผมขอโทษแล้วกันนะ"
"อืม"
จะว่าไปก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย น่ารักพอๆกับฮยอกแจเลย ไม่ใช่สิต้องบอกว่าสวยมากๆ� ผู้ชายอะไรจะสวยปานนี้ว๊ะ นางฟ้ากลับชาติมาเกิดรึเปล่า
"เอ่อ คุณชื่ออะไรหรอครับ"ซีวอนตัดสินใจถาม
"จะรู้ไปทำไม"
"ก็ผมถามเฉยน่ะครับ ผมไม่รู้จะเรียกคุณว่าอะไร"
"ฉันชื่อ ฮีชอล คิมฮีชอล ชัดไหม"พูดสะบัดๆใส่ซีวอน ซีวอนก็อมยิ้มกับความ่ารักแบบเด็กๆของเค้า ทำไมถึงทำตัวเหมือนฮยอกแจจังเลยนะ ชักจะอยากรู้จักคนๆนี้มากขึ้นไปกว่านี้ซะแล้วสิ
"เชิญครับ"ซีวอนเปิดประตูรถแล้วค่อยพยุงฮีชอลไปนั่งในรถ
"ขอบคุณ"พูดแล้วปิดประตูใส่หน้าซีวอนทันที โดยไม่ต้องรอให้ซีวอนปิดให้ซะก่อน
เฮ้อ! คนสวยมักจะเอาแต่ใจทุกคนเลยไหมนะ แต่ยังไงฮยอกแจก็น่ารักกว่าอยู่ดี ไม่มีทางไปรักคนอื่นเด็ดขาด
ด้านฮยอกแจกับฮันคยอง
ฮยอกแจตื่นขึ้นมาบนเตียงที่รู้สึกคุ้นเคยมาก ๆ แต่เมื่อมองไปรอบๆก็ต้องตกใจ เพราะนี่มันคือห้องนอนของฮันคยอง ทำไมเราถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ
เฮ้ย ! ชุดของฮันคยองทำไมเราถึงใส่ชุดเจ้านี่ล่ะ อย่าบอกนะว่า
ขณะที่ฮยอกแจกำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ฮันคยองก็เปิดประตูห้องนอนของตนเองเข้ามาแล้วเดินมาหาฮยอกแจ ฮยอกแจก็ได้แต่จ้องมองฮันคยองอย่างกินเลือดกินเนื้อ
"ตื่นแล้วหรอ เป็นยังไงบ้าง"ฮันคยองที่เดินมาหาฮยอกแจถามด้วยท่างทางเป็นห่วง
ใช่ต้องใช่แน่มันต้องทำอะไรเราแล้วแน่ๆเลย ไม่งั้นมันจะถามเราหรอว่าเป็นยังไงบ้าง ไอฮันคยองบ้าเอ้ย ฉันจะฆ่าแก
"ฮันคยองนี่นายทำอะไรฉันห๊ะ!! "ฮยอกแจถามอย่างต้องการคำตอบ
"แล้วนายคิดว่าฉันทำอะไรล่ะ"ฮันคยองไม่ตอบแต่เฉไฉให้ฮยอกแจหาคำตอบเอาเอง แล้วคำตอบที่ฮยอกแจคิดมันก็ตรงกับที่ฮันคยองคาดการไว้ล่วงหน้าเช่นกัน
"ไอฮันบ้าแกตาย!!!"ฮยอกแจยิ่งเค้าไปทุบตีฮันคยองทันที
ฮันคยองก็ได้แต่วิ่งหนีฮยอกแจ ถ้าคนอื่นมองก็คงจะคิดว่าเป็นแฟนวิ่งหยอกล้อกันแน่ แต่นี่ฮันคยองวิ่งหนีทั้งทีบ ทั้งตบของฮยอกแจจนทั่วห้อง ดูเหมือนฝ่ายฮยอกแจจะเริ่มเหนื่อยจึงเป็นฝ่ายนั่งพักลงไปกับพื้นก่อน
"ฮันคยองทำไมนายถึงเข้ามายุ่งวุ่นวานชีวิตฉันนักนะ แลัวยังจะมาทำอะไรฉันอีก ชาตินี้อย่าหวังจะมาเอาคำยกโทษจากฉันเลย"ฮยอกแจพูดอย่างเด็ดเดี่ยว จนฮันคยองซึมไปเลยทันที
"ฉันยังไม่ได้ทำอะไรนายเลยนะฮยอกแจ นายเปี่ยกฝนฉันก็แค่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้นายเท่านั้นฉันกลัวนายจะไม่สบาย ทำไมนายต้องโมโหมฉันด้วยล่ะ" ฮันคยองพูดด้วยสีหน้าน้อยใจ อยากจะให้ฮยอกแจรับรู้ถึงความเป็นห่วงของเค้าบ้าง ก็ฮยอกแจเล่นเป็นว่าเค้าฉอดๆ อยู่ฝ่ายเดียว ทั้งๆเค้าช่วยฮยอกแจมาตลอด
"อ่า ก็ฉันนึกว่านาย..."
"ทำไมนายนึกว่าฉันทำปล้ำนายงั้นหรอ"ฮันคยองรีบพูดสวนขึ้นมา
"บ้า� เปล่าสักหน่อย"
"แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ"ฮันคยองก็ยังคงยืนยิ้มจ้องฮยอกแจไม่เลิก
"เปล่าสักหน่อย ฉันเปียกฝนไม่สบายตังหากล่ะหน้าเลยแดง" ฮยอกแจตอบปัดฮันคยองทันที
"งั้นหรอ แล้วนายเป็นยังไงบ้างล่ะ" ฮันคยองจะเดินไปวัดไข้จากฮยอกแจแต่ถูกเจ้าตัวปฎิเสธความหวังดี
"ฉันไม่เป็นอะไรหรอกน่า เสื้อผ้าฉันอยู่ไหนฉันจะกลับแล้ว" ฮยอกแจรีบมองหาเสื้อผ้าของตัวเอง
"ไม่เอา ฉันไม่ให้นายกลับหรอกฮยอกแจ นายยิ่งไม่สบายอยู่" ฮันคยองพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วง
"แล้วนายมีสิทมาบังคับฉันหรือไงฮันคยอง ฉันจะกลับบ้าน" ฮยอกแจก็คงดื้อด้านเหมือนเดิม เดินหาเสื้อผ้าของตัวเองว่าตอนนี้มันอยู่ที่ไหน
"ทำไมล่ะ ฉันรักนายนะ แล้วฉันก็จะเป็นคนดูแลนายเอง"
ฮยอกแจเมื่อได้ยินคำว่ารักของฮันคยองใจก็กระตุกวูบทันที เราต้องไม่เชื่อคำพูดพวกนั้นอีกต่อไป เค้าก็แค่หรอกเรา อย่าไปหวังอะไรกับคนพันนี้เลยฮยอกแจ
"อย่ามาพูดเลยฮันคยอง คำพูดมันก็แค่คำพูด" ฮยอกแจเอาคำของฮันคยองขึ้นมาอ้างทันที เพราะไม่อยากจะยุ่งกับคนๆนี้อีก กลัวจะเสียใจไปมากกว่าเดิม
"แต่ฉัน-รัก-นาย!!"ฮันคยองพูดออกมาจากใจจริง จนฮยอกแจก็อดไม่ได้ที่ไปหลงคำนั้นๆ
"อยู่กับฉันนะฮยอกแจ ฉันจะเป็นคนดูแลนายเอง"ฮันคยองพยายามพูดบอกฮยอกแจ แต่ฮยอกแจกลับปฎิเสธคำนั้น
"ไม่ ฉันไม่มีวันเชื่อคำพูดนายอีกแล้ว ฉันจะกลับบ้าน" ฮยอกแจกำลังจะเดินไปที่ประตูแต่ก็ถูกฮันคยองคว้ามากอดไว้
"ฉันไม่ให้นายไป ยังไงนายก็ต้องอยู่กับฉันฮยอกแจ" ฮันคยองลากฮยอกแจให้เค้าไปในห้องนอนแล้วสั่งให้ไปนอนบนเตียงโดยบังคับว่าถ้าไม่นอนเค้านี่แหละจะจูบฮยอกแจ ส่วนฮันคยองก็ไปหยิบยาลดไข้มาให้ฮยอกแจ
"กินซะ เดี๋ยวจะไม่สบาย"ฮันคยองยื่นเม็ดยาสีขาวให้ฮยอกแจ แต่ฮยอกแจก็กลับเบือนหน้าหนี เค้ารู้ว่าฮยอกแจไม่ชอบกินยา แต่จะทำไงได้ก็เค้ากลัวฮยอกแจจะไม่สบายเหมือนเมื่อก่อนเพราะตากฝน
"กินยานะฮยอกแจ เดี๋ยวถ้าไม่สบายมากไปกว่านี้ นายต้องกินยาเยอะกว่านี้อีกนะ" ฮันคยองพยายามพูดให้ฮยอกแจหลงเชื่อ แต่ก็ไม่เป็นผล
"ฉันไม่กิน"
"ทำไมล่ะ"
"ไม่รู้ ยังไงฉันก็ไม่กิน"
"นี่นายอยากให้ฉันทำแบบเมื่อก่อนมากหรือไงหืม..."ฮันคยองพูดแล้วยื่นหน้าไปใกล้ฮยอกแจ
"ไมใช่่ซะหน่อย ยังไงฉันก็ไม่กิน"ฮยอกแจยังคงดื้อด้าน
"ถ้านายไม่กินฉันก็จะป้อน"ฮันคยองไม่สนใจคำพูดฮยอกแจหยิบยาเข้าปากแล้วประกบปากฮยอกแจทันที ก่อนที่จะใช้ลิ้นของตัวเองส่งยาเข้าไปในปากของฮยอกแจ สักพักฮันคยองก็ผละปากออกมาดื่มน้ำ แล้วประกบปากอย่างเดิมก่อนที่จะส่งน้ำให้ฮยอกแจกิน
"แฮ่ก ๆ ๆ ฮันคยองใครใช้ให้นายทำแบบนี้กันห๊ะ"ฮยอกแจหันมาต่อว่าฮันคยอง
"ก็นายไม่ยอมกินยาเองนี่ ฉันก็เลยป้อน" ฮันคยองยังคงนั่งอยู่ข้างๆฮยอกแจ
"นายนี่มัน ฉันจะกลับบ้านแล้วถอยไป" ฮยอกแจทำท่าจะผลักฮันคยองให้ออกไปแต่ถูกฮันคยองรวบมือไว้
"ฉันไม่ให้นายกลับ นายต้องอยู่กับฉันนะฮยอกแจ"
"ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนายสักหน่อย ฉันจะอยู่ไปทำไม"
"งั้นก็เป็นซะสิ นายจะได้อยู่กับฉัน"
"นายนี่มัน"ฮยอกแจง้างมือเตรียมตัวจะต่อยฮันคยองแต่ก็กลับถูกรวบมือไปเหมือนเดิม
"ว่ายังไงล่ะ"
"ไม่มีทางซะหลอก"
"งั้นฉันก็ไม่ปล่่อยนายไป"
"เอ๊ะ! นายนี่ยังไงกันแน่ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนายแล้วฉันจะอยู่ทำไม"
"ถึงนายจะเป็นหรือไม่เป็นนายก็ต้องอยู่กับฉัน เพราะต่อไปนายเป็นแฟนฉันแน่"
"ก็บอกว่าไม่มีทางไงไอฮันคยองบ้า"
"ก็คอยดูแล้วกัน แล้วถ้าคิดจะหนี ระวังจะเจอมากกว่าจูบแล้วกันฮยอกแจ"
"ไม่มีทาง ๆ� ยังไงก็ไม่มีทาง"
"จุ๊บ!"ฮันคยองหอมแก้มตอนฮยอกแจเผลอตอนที่ต่อปากคำจะว่าเค้า
"นี่คือมัดจำนะฮยอกแจว่าต่อไปนายจะเป็นของฉันแค่คนเดียว"
"ไอคนชอบฉวยโอกาส"
"จะว่าทำไมล่ะ ฉันอนาคตแฟนนายนะ แล้วต่อไปก็จะเปนสามีแบบเต็มตัวด้วย"
"นี่นายจะมากไปแล้วนะ"แต่คำพูดพวกนั้นมันก็สามารถทำให้ฮยอกแจหน้าแดงได้
"ไม่มากไปหรอกที่รัก"
"ไอฮันบ้า แกตาย!!!"
แล้วก็เหมือนเดิมที่ฮยอกแจจะวิ่งไล่ฮันคยอง ฮันคยองก็ต้องวิ่งหลบฮยอกแจอีกตามเคย วิ่งไปวิ่งมาสักพัก ฮยอกแจก็สะดุดกับหมอนที่เพิ่งจะใช้เขวี้ยงฮันคยองเมื่อสักคร ู่ฮันคยองหันหลังมามองฮยอกแจพอดี จึงรับตัวฮยอกแจเข้ามาทัน ฮันคยองนอนอยู่กับพื้นส่วนฮยอกแจก็อยู่ด้านบนของฮันคยอง ปากฮันคยองก็เลยได้สัมผัสกับปากฮยอกแจอีกครั้งในรอบวัน ฮยอกแจทั้งเขินทั้งอายที่ตัวเองล้มลงไปทับฮันคยองแถมปากก็ประกบกัน วันนี้มันวันซวยอะไรว๊ะเนี่ย โดนมันจูบเกือบทั้งวันเลย
"อยากจูบฉันบอกกันตรงๆก็ได้นะที่รัก จุ๊บ !!"พูดเสร็จก็จุ๊บปากฮยอกแจไปอีกที ฮยอกแจมีหรอจะอยู่เฉย ก็วิ่งไล่ฮันคยองอีกตามเคย แต่ต้องระวังมากกว่าเดิมเพราะเดี๋ยวเผลอล้อมไปจูบอีตาบ้าฮันอีก
ความรักอาจจะมีเศ้รามีเสียใจบ้าง แต่ก็ควรจะให้โอกาสใครบางคนอีกสักครั้ง
ไม่รู้ว่าความรู้สึกของฮยอกแจตอนนี้จะเป็นอย่างไร จะรักหรือไม่รักขึ้นอยู่กับเสียงหัวใจฮยอกแจซะแล้วล่ะ
_______________________________________
จบไปอีกตอนแล่วค่ะ
กว่าจะแต่งได้ไรเตอร์แทบบ้าเหมือนกัน 555
ตอนนี้ยาวเป็นพิเศษเลยเนาะ พิมพ์เพลินไปหน่อย ^^
ยังติดตามกันอยู่ใช่ไหมเนี่ย
กลัวแต่งแล้วไม่มีคนอ่าน
ไรเตอร์ชอบจิตตกอยู่เรื่อย
ให้กำลังใจไรเตอร์บ้างนะ
จะได้มีกำลังใจในการแต่งค่ะ
ไม่เม้นไม่ว่าขอแค่ให้อ่าน
เหมือนจะเป็นโสลแกนไรเตอร์ไปแล้ว 555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น