[Fic :: SJ] จะยังไงก็รักแค่นาย [HanHyuk]

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2 :: เมื่อมีรัก ต้องมีเลิก2

ทางด้านฮยอกแจกับซีวอน

ฮยอกแจได้บอกซีวอนให้จอดรถที่ร้านขายยาเพื่อที่ตนเองจะได้ไปซื้อยานอนหลับ แต่กลับบอกว่าจะลงไปซื้อยาแก้ปวดหัว ซีวอนพยายามที่จะลงไปซื้อให้ แต่กลับถูกฮยอกแจปฎิเสธแล้วบอกว่าไม่เป็นไร ฮยอกแจไม่รอช้ารีบลงรถไปร้านขายยาทันที





คอนโดของซีวอน

"ฮยอกแจตื่นได้แล้ว"ซีวอนสะกิดเรียกฮยอกแจ

"หืม... "ฮยอกแจมองไปยังรอบๆ ที่นี่มันคุ้มๆแหะ แต่ไม่ใช่คอนโดเรานี่ คอนโดซีวอน ใช่เลยคอนโดซีวอนเค้าจำได้

"นี่ซีวอนพาฉันมาที่ี่ทำไมเนี่ย"ฮยอกแจถามอย่างต้องการคำตอบ

"ก็พานายมานอนที่นี่ไง"

"ห๊ะ !! อะไรนะ นายจะพาชั้นมานอนที่นี่ทำไมเนี่ย พาฉันกลับคอนโดเหอะนะซีวอน"

"ไม่เอาหรอก นายยิ่งเหมือนจะไม่สบายอยู่ด้วย นอนที่นี่กับฉันแหละ ฉันจะได้ดูแลนาย"

"ไม่เอาอ่าซีวอน พาฉันกลับบ้านนะ นะ ๆๆๆ"ฮยอกแจพูดจาอ้อนซีวอน จนซีวอนแทบจะละลายอยู่ตรงนั้น

"ไม่" ซีวอนพูดอย่างใจแข็ง เพระาฮยอกแจกำลังอ้อนเค้าอยู่น่ะสิ

"ซีวอน..."ฮยอกแจแกล้งทำเป็นงอนเหมือนเด็ก ๆ

แต่ท่าทางที่ซีวอนเห็นมันดูเป็นท่าทางที่น่ารักมากกว่า จึงทำให้คิดว่าทำไมฮันคยองถึงบอกเลิกฮยอกแจได้ลงนะ

"ไม่ต้องเลยฮยอกแจ เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นมาใครเค้าให้อยู่คนเดียวกันเล่า ฉันกลัวนายคิดจะทำร้ายตัวเอง ฉันเป็นห่วงนายเข้าใจไหม"ซีวอนเผลอพูดในสิ่งที่ไม่ควารพูดออกมา กลัว! กลัวฮยอกแจจะรู้ ว่าเพื่อนคนนี้คิดกับฮยอกแจมากกว่าเพื่อน


ฮยอกแจก็ใจเต้น ทำไมซีวอนถึงพูดแบบนี้ล่ะ นายเป็นคนเดียวนะซีวอนเป็นคนเดียวที่เค้าใจฉัน ดูแลฉัน คอยช่วยเหลือฉันทุกเรื่องมาตลอด ฉันเริ่มจะรักนายเข้าแล้วสิซีวอน แต่นายคือเพื่อนรักของฉัน ดังนั้นฉันไม่มีทางไปรักนายได้หรอก คบเป็นเพื่อนกันมากี่ปีจะให้มาคบเป็นแฟนกัน ให้ตายเหอะ แต่ยังไงฉันก็รักนายนะีซีวอน นายคือเพื่อนรักที่สุดของฉัน


ซีวอนจับมือฮยอกแจเดินมาถึงห้องของตัวเอง ไม่กล้าหันไปสบตาฮยอกแจเลยสักนิด แม้แต่มองหน้ายังไม่กล้า้เลย เพราะอาย เค้าอายเกินกว่าที่จะมองหน้าฮยอกแจได้ ทั้งๆที่เมื่อกี้พูดประโยคอะไรไปก็ไม่รู้

มือบางกระตุกแขนซีวอนเพื่อให้ซีวอนหันมาคุยด้วย

"ซีวอน นายเป็นอะไรรึเปล่า"ฮยอกแจถามถึงความผิดปกติของซีวอน

"เปล่านี่ นายไปอาบน้ำก่อนนะฮยอกแจ เอาชุดนอนฉันมาใส่ก่อนเลย"

"อื้ม ..."



15นาทีต่อมา

"ซีวอน นายไปอาบน้ำได้แล้ว"ฮยอกแจเดินมาปลุกซีวอนที่นอนหลับอยู่ตรงโซฟา

"อะ.. อื้ม..." ซีวอนพูดตะกุกตะกักเพราะว่าชุดนอนที่ฮยอกแจเอามาใส่มันใหญ่เกินไปสำหรับฮยอกแจน่ะสิ เสื้อก็ตัวใหญ่แถมคอเสื้อยังตกมาอยู่ตรงหน้าอกอีก อย่านี้มันยั่วกันชัดๆนะฮยอกแจ
ไม่ไหวแล้ว จะยั่วกันไปไหน ซีวอนก็ได้แต่คิดในใจ

ซีวอนเดินเข้าห้องเพื่อนที่จะไปอาบน้ำแต่ฮยอกแจก็ตะโกนบอกซีวอนว่า

"รีบอาบน้ำนะซีวอน แล้วไปซื้อของให้ฉันด้วย"

"ครับ ๆๆๆๆ เจ้านาย"ซีวอนตะโกนกลับมา






"นี่ ฮยอกแจนายกะจะให้ฉันไปเหมาซุปเปอร์มาเก็ตรึไง"ซีวอนชี้นิ้วลงไปยัง กระดาษที่ฮยอกแจเขียนอะไรก็ไม่รู้ลงไปเยอะแยะมากมาย

"ซื้อ ๆมาเหอะน่า แค่นี้ไม่มีตังจ่ายรึไง เอาการ์ดฉันไปรูดเลยไป ชิส์"

"เงินจ่ายอ่ะมีอยู่แล้ว แต่ทำไมต้องซื้อขนาดนี้ด้วย"ซีวอนทำท่าครุ่นคิด

"เอ๊ะ หรือว่า นายจะอยู่กับชั้นไปตลอดเลยห๊ะ ฮยอกแจ"ซีวอนแกล้งแซวฮยอกแจเล่น แต่กลับทำให้ฮยอกแจหน้าแดงซะงั้น ไม่รู้เพราะอะไร ทั้งๆที่บอกตนเองไว้ว่าคิดกับซีวอนแค่เพื่อน

"ไปเลย ไปซื้อของเลยนะ"ฮยอกแจผลักซีวอนให้ออกจากห้อง กลัวว่าซีวอนจะเห็นหน้าแดงๆ ของเค้า

เมื่อซีวอนออกจากห้องไปฮยอกแจก็จัดการล็อคประตูห้องทันที แล้วเดินไปที่ห้องนอนของซีวอน จัดการค้นกางเกงในตะกร้าผ้าที่ตนเองใส่ลงไป เพื่อที่จะหยิบยานอนหลับออกมา ฮยอกแจเทยานอนหลับอกกมาจนเกือบหมดกระปุก แล้วกินยาเข้าไปโดยไม่สนว่าตัวเองจะเป็นอย่างไร แค่อยากจะจากโลกใบนี้ไปอย่างที่ฮันคยองต้องการ เมื่อฮยอกแจกินยาไปสักพักก็เกิดอาการช็อคแล้วสลบไป






ด้านซีวอน
ซีวอนลงมาถึงยังชั้นล็อบบี้ ก็ควานหากุญแจรถในกระเป๋าแต่กลับไม่เจอ

"เฮ้อ! อะไรนักหนาว๊ะ ลืมไปได้ไงกุญแจรถ ยิ่งเป็นห่วงฮยอกแจอยู่ด้วย จะปล่อยให้อยู่คนเดียวนานๆได้ไง"ซีวอนกดลิฟขึ้นไปยังห้องของเค้าทันที

เมื่อซีวอนเดินมาถึงห้องก็ไขกุญแจเข้าไปแต่ก็พบแต่ความเงียบซีวอนจึงตะโกนเรียกฮยอกแจ

"ฮยอกแจนายอยู่ไหนเนี่ย"ไม่มีเสียงตอบกลับซีวอนเลย

ซีวอนจึงเดินไปที่ห้องนอนเพื่อที่จะดูว่าฮยอกแจนอนหลับอยู่รึเปล่า แต่สิ่งที่ซีวอนพบคือร่างเล็กที่นอนสลบอยู่บนพื้น พร้อมเม็ดยาที่เกลื่อนกลาดพื้นไปหมด

"ยานอนหลับ� บ้าเอ้ย!!!"ซีวอนสบถออกมา พร้อมกับรีบวิ่งเข้าไปอุ้มร่างของฮยอกแจที่นอนสลบอยู่ ไปส่งโรงพยายาลให้เร็วที่สุด

"เฮ้ย! หลบทางดิวะ คนยิ่งรีบๆอยู่"ซีวอนว่าคนที่ยืนเกะกะขวางทางออกลิฟ แล้วรีบวิ่งพาฮยอกแจไปขึ้นรถให้เร็วที่สุด



ณ.โรงพยาบาล

"คุณหมอครับช่วยเพื่อนผมด้วย เพื่อนผมกินยานอนหลับไปจนเกือบหมดกระปุกเลยครับ" ซีวอนตะโกนบอกคุณหมอ คุณหมอจึงรีบวิ่งเค้ามาดูอาการของคนไข้อย่างเร็ว

"เปิดห้องฉุกเฉินด่วน"คุณหมอตะโกนสั่งนางพยาบาล นางพยาบาลก็ดูตกใจไม่ใช่น้อยเพราะคุณหมอไม่เคยตะโกนสั่งแบบนี้เลย

"คุณคะ กรุณารอด้านนอกด้วยนะคะ"พยาบาลสั่งซีวอนไว้

"ครับ ๆ"ซีวอนพูดแล้วทรุดนั่งลงอยู่ตรงเก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉิน



3ชั่วโมงต่อมา
คุณหมอไม่มีทีท่าว่าจะออกมาจากห้องฉุกเฉินเลยสักนิด ซีวอนก็ได้แต่นั่งโทษตัวเองว่า ดูแลฮยอกแจแค่นี้ทำไมดูแลไม่ได้ ทั้งๆที่เค้าคือคนที่เรารัก ทำไมเราถึงดูแลเค้าไม่ได้ ซีวอนก็ได้แต่คิดโทษตัวเอง จนได้ยินเสียงคุนหมอเปิดประตูออกมา ซีวอนรีบวิ่งเข้าไปถามอาการของฮยอกแจจากคุนหมอทันที

"คุณหมอครับเพื่อนผมเป็นยังไงบ้างครับ"ซีวอนถามด้วยสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก

"เอ่อ เพื่อนของคุณปลอดภัยแล้วครับ แต่ถ้ามาช้ากว่านี้อาจจะไม่รอดก็เป็นได้ครับ"คุณหมดพูดบอกซีวอน

"เค้าไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหมครับคุณหมอ"ซีวอนถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง

"ครับ ไม่เป็นอะไรแล้ว เดี๋ยวผมจะให้คนไข้ย้ายไปห้องพิเศษนะครับ คุณก็ไปเยี่ยมเพื่อนของคุณได้เลย"

"ครับ ขอบคุณมากครับคุณหมอ"


ซีวอนเดินมายังห้องพักที่ฮยอกแจ จึงรีบเข้าไปดูอาการแต่ก็เหนฮยกแจนอนหลับอยู่สีหน้าของฮยอกแจดูซีดมาก เค้า่ไม่เคยเห็นสีหน้าของฮยอกแจอย่างนี้มาก่อน ทำไมฮยอกแจถึงต้องมาคิดสั้นเพราะฮันคยองด้วยนะ ทั้งๆที่ฮันคยองเป็นฝ่ายบอกเลิก แล้วทำไมฮยอกแจถึงต้องมาทำอย่างนี้กับตัวเองด้วยล่ะไม่เข้าใจเลยจริงๆ ฮันคยองเป็นหนุ่มหล่อก็จริงแต่เค้าไม่เคยรักใครจริงๆเลยสักคน แต่ก็มาคบกับฮยอกแจนานที่สุด ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน ผมรู้ว่าฮันคยองหลอกคบกับฮยอกแจมาตลอด แต่ผมก็ไม่คิดที่จะบอกเรื่องนี้ให้ฮยอกแจรู้ กลัว กลัวว่าฮยอกแจจะเสียใจ ปล่อยให้เค้าได้รักกับฮันคยองได้นานๆ ดีกว่าที่มารู้เรื่องนี้จากปากผม


ผมเดินไปที่เตียง แล้วลากเก้าอี้มานั่งลงข้างๆฮยอกแจ ผมเอามือปัดผมที่ปิดใบหน้าฮยอกแจออก แล้วก้มลงจูบหน้าผากของฮยอกแจ ผมไม่ใช่คนฉวยโอกาส แต่่นี่เป็นเครื่องหมายว่าผมจะดูแลฮยอกแจ คนนี้ตลอดไป

"พักผ่อนซะนะฮยอกแจ ต่อจากนี้ไปฉันจะเป็นคนดูแลนายเอง" คำพูดของซีวอนที่บอกฮยอกแจไป ถึงฮยอกแจไม่อาจจะได้ยินในช่วงเวลานี้ แต่เค้าก็อยากจะบอก


~ผมรักคุนนะฮยอกแจ~


______________________________________

รู้สึกว่าตอนที่1-2 จะมีแต่วอนฮยอกเนาะ
แต่อย่าเข้าใจผิดนะคะ เรื่องนี้ฮันฮยอกค่ะ :]]
เดี๋ยวดึกๆถ้าว่างจะมาลงอีกนะคะ



อยากได้กำลังใจจัง
แต่เข้าใจค่ะ บางคนเน็ตที่บ้านอาจช้า
ไม่เป็นไรเนาะ ดีกว่าไม่คลิกเข้ามาอ่านเลย^^