[Fic :: SJ] จะยังไงก็รักแค่นาย [HanHyuk]

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 :: เมื่อมีรัก ต้องมีเลิก

เหตุการเมื่อ2ปีที่แล้ว



"ไม่... ไม่จริงนะฮัน ฮึก! นายจะเลิกรัก ฮึก! ฉันแล้วหรอ"ร่างเล็กที่พูดไปร้องไห้ไปด้วยอาอารคลั่งอย่างหนักเพราะแฟนหนุ่มฮันคยองได้บอกเลิกเค้าไปสักพัก

"นายจะมายุ่งกับฉันอะไรนักหนาห๊ะ!! ฮยอกแจ"ร่างสูงพูดตะคอกกลับ ไม่เหลือเค้าความที่เคยรักกันเลยสักนิด

"ไหนนายบอกว่ารักฉัน แล้วจะรักกันไปตลอดไง"

"คำพูดมันก็คือคำพูดแหละฮยอกแจ มันไม่สำคัญเลยสักนิด"ฮันคยองพูดตัดเยื่อใยโดยสิ้นเชิง

"นายอย่าทิ้งฉันไปนะฮัน อย่าไป"สายตาของฮยอกแจที่ส่งไปอ้อนเหมือนแต่ก่อน กลับไม่ได้ผลแต่อย่างใด

"ฉันบอกให้ออกจากไปจากชีวิตฉันเข้าใจไหม ฉันมีคนใหม่แล้ว โปรดรู้ไว้ด้วย"ว่าแล้วก็จับมือบางออกไปยังนอกห้องของเค้า

"ไปซะ"เอ่ยปากไล่อย่างไม่ใสใจคนที่เคยรักมาแม้แต่น้อย

"ฮันคยองอย่าไล่ฉันเลยนะ ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น"ฮยอกแจวิ่งเค้าโผกอดฮันคยองโดยไม่สนว่าฮันคยองจะว่าเค้ายังไงก็ตาม

ฮันคยองไม่โต้ตอบกลับแต่อย่างใด กับกระชากมือร่างบางแล้วผลักให้ออกไปจากห้องของตน

"ไปซะ นายนี่มันงี่เง่าสิ้นดี อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกเข้าใจไหม หายไปจากโลกได้เลยยิ่งดี"ฮันคยองพูดอย่างยิ้มเยาะ แล้วเดินหันหลังกลับเข้าห้องไป

แต่เสียงสุดท้ายที่ร่างเล็กตะโกนกลับมาให้ฮันคยองได้ยิน "ฉันจะไปจากนาย ฉันจะหายไปจากโลกนี้จำไว้ฮันคยอง" ฮันคยองเมื่อไ้ด้ยินดังนั้นกลับไม่สะทกสะท้านคำพูดของฮยอกแจเพราะคิดว่ามันคงเป็นเรื่องเ่ล่นๆ



__________________________________________________________________________

ฮยอกแจเดินออกมาจากคอนโดของฮันคยอง เดินไปอย่างไม่มีจุดหมาย เวลาที่เค้าหว้าเหว่ เหงา เศร้า ซีวอนคนเดียวเท่านั้นที่อยู่ข้างเค้ามาตลอด ไม่รอช้าร่างบางก็กดโทรศัพไปหาซีวอนทันที

"บอโบเซ... เฮ้ย! ฮยอกแจนายร้องไห้ทำไม นายเป็นอะไร นายอยู่ไหนบอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ" ยังไม่ทันที่ฮยอกแจจะพูดอะไร ซีวอนกลับถามมาทั้งหมด นี่แหละซีวอนคือคนเดียวที่เข้าใจเค้า ทุกๆอย่างซีวอนต้องเป็นคนมาช่วยเหลือฮยอกแจตลอด

"ฮึก.. ฉันอยู่ตรง ฮึก..สวนสาธารณะ ข้าง ๆ ฮึก..คอนโดฮันคยอง ฮือ ๆๆ...."ประโยคสุดท้ายที่ไม่อยากจะพูด ชื่อของคนๆนั้น ที่ทำให้เค้าเสียใจได้ขนาดนี้

"นายอย่าไปไหนนะฮยอกแจ รอฉันอยู่ตรงนั้น เดี๋ยวฉันจะรีบไปเข้าใจไหม"

"อืม..."พูดแค่นั้นฮยอกแจก็กดวางสายไป


10 นาทีต่อมา
ซีวอนขับรถมาด้วยความเร็ว ทั้งๆที่จริงการขับรถมาคอนโดของฮันคยองใช้เวลาประมาน 20-30นาที แต่นี่ซีวอนกลับมาได้ไวปานเหาะ เพราะฮยอกแจของเค้าไ้นั่งร้องไห้จึงทำให้เค้ากลัว  กลัวว่าคนตัวเล็กคนนี้จะเป็นอะไรไป

"ฮยอกแจ"ซีวอนตะโกนเรียกเพื่อน(รัก)

"ซีวอน ฮึก.."ฮยอกแจวิ่งเข้ามากอดซีวอนไว้อย่างแน่น

"นายเป็นอะไรไป หืม...ฮยอกแจ"ถามไปพลางลูบหัวปลอบไปทั้งๆที่ฮยอกแจยังอยู่ในอ้อมกอดของตน

"ฮือ ๆๆๆๆๆ ๆ ซีวอน"ยิ่งถามก็เหมือนทำให้คนตัวเล็กร้องไห้ ซีวอนจึงหยุดที่จะถาม

"โอ๋ๆ อย่าร้องนะ ฮยอกแจคนเก่งของฉันหายไปไหนหมดล่ะ"

"ฉันไม่ใช่เด็กนะ ฮือ ๆ........."

"ไม่อยากบอกฉันก็ไม่เป็นไรนะ กลับบ้านกันเถอะ"

"ซีวอน ฮึก.."

"หืม เป็นไรไปล่ะ กลับบ้านกัน"

"ซีวอน ฮัน ฮึก... ฮันเค้าบอกเลิกฉันแล้ว ฮือ ๆๆๆๆ....."

ซีวอนนิ่งเงียบ ไม่ใช่ว่าเค้าดีใจสักหน่อยที่ฮันคยองเลิกกลับฮยอกแจ แล้วจะได้ใช้ไฟเขียวจีบคนที่ตนรัก แต่ที่เงียบเพราะว่าสงสารฮยอกแจที่ต้องมารับรู้ถึงรสชาติความเสียใจ เพราะว่าร่างเล็กคนนี้ไม่มีทางที่จะรับเรื่องอย่างนี้ไหวหรอก สงใสเค้าคงต้องดูแลร่างเล็กอย่างใกล้ชิดซะแล้วล่ะ



________________________________________________
อัฟแค่นี้ก่อนนะ
เดี๋ยวมาอัฟต่อ
ตอนนี้ไรเตอร์ง่วง 55