คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ก๊อตซิล่าหน้าผัก(First kiss)
ก๊อตซิล่าหน้าผัก(First Kiss)
เช้านี้ฉันไม่ต้องให้พี่ปลุกเพราะเมื่อคืน ฉันนอนตั้งแต่หกโมงเย็น ก็เพราะไอ้พวกนั้นแหละทำให้ฉันไม่อยากลงมากินข้าวตอนนี้ก็คงกลับกันไปหมดแล้วแหละ โฮะๆๆๆๆ ได้เวลาทำตัวเป็นน้องสาวที่ดีแล้ววววว....
“เฮือก!!!”อ๊ากกกก....ไอ้พวกนี้ยังไม่กับอีกเหรอเนี่ยนอนกันซะเกลื่อนโซฟาเชียวบังเอิญโซฟาบ้านฉันมันยาวด้วยสิ พอดีให้ไอ้พวกนี้นอนพอดีเลย แหม....นอนกันได้เกลื่อนมาก ตอนนี้กี่โมงเนี่ย ตีสามเหรองั้นพวกนายนอนๆกันไปก่อนแล้วกัน
“ฟางแกไปเอาไข่ให้ฉันหน่อยสิ”ฉันหันไปบอกฟางที่อยู่หน้าตู้เย็น ฟางพยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ ยัยนั่นกำลังหยิบกล่องนมออกมา 4 กล่องพอดีเลยคนกำลังหิวนม....
“บีแกดูหม้อข้าวให้หน่อยดิว่ามีข้าวเหลือป่ะ”ฉันหันไปบอกบีตอนนี้แกทำอะไรอ่ะกำลังกำผักชีเหรอ ทำไรอ่ะ
“ชู่วววว....พวกแกมานี่มา”ไอ้บีเรียกพวกเราไปแทน ทำไมต้องทำเป็นกระซิบด้วยยะ
“นี่พวกแกไปเลือกซอสที่ตัวเองไม่ชอบกินมาคนละอย่างดิ”อ๋อ....ฉันพอจะเดาออกแล้ว ยัยนี่จะแกล้งพวกไอ้แคมป์ใช่มั้ย ฉันให้ความร่วมมือเต็มที่เลยเพื่อน ฉันเกลียดซอสอะไรน่ะเหรอ มายองเนสไง มันแหยะๆดีอ่ะ หุๆๆๆ
“โอเค มารับผักชีไปคนละต้น แครอทคนละหัว หัวไชเท้าด้วยคนละหนึ่ง โอเคเดี๋ยวมาแข่งกันว่าใครจะแต่งหน้าสวยที่สุด”แกคิดแผนได้ดีมากบี
“ได้เลย แต่ก่อนอื่นเอาตัวไอ้พวกนี้ย้ายไปที่ลับๆก่อนเดี๋ยวคนอื่นเห็น”ฉันเสนอ
“ได้ๆๆๆเอาดิ ห้ามแอบดูกันนะเว้ย”เกมส์นี้สนุกแน่ ฮ่าๆๆๆๆ
ฉันรีบลากนายแคมป์ลงไปที่ชั้นใต้ดิน พอดีว่ามันมีโซฟาตัวยาวๆพอที่จะให้นายนี่นอนได้พอดีอ่ะ โอเคเตรียมอุปกรณ์มีผงน้ำตาลกับเยลลี่เพิ่มมาแค่สองอย่างไม่เป็นไรหรอกเค้าไม่ถือว่าโกง ฮ่าๆๆๆๆ
ทุกคนครับผมกำลังถูกยัยแก้มลากไปไหนก็ไม่รู้ซักแห่ง ผมแอบหรี่ตามองเพื่อนผมก็โดนลากไปคนละมุมเหมือนกันหรือว่ายัยพวกนี้จะลากพวกเราไปข่มขืน!!! คงไม่มั้ง....เดี๋ยวดูต่อไปแล้วกันว่ายัยนี่จะพาพวกผมไปทำอะไร.....
“อืม....นายหน้าคล้ายๆขนมเค้กร้านป้าหยอยนะ เดี๋ยวฉันจะแต่งหน้านายให้เหมือยขนมเค้กร้านป้าหยอยก็แล้วกัน”ร้านป้าหยอยไหนอ่ะ หน้าเค้กเค้าคงวาดรูปการ์ตูนหล่ออ่ะดิ ถึงได้จะวาดฉันให้เป็นอย่างนั้นน่ะ
“หน้าเค้กร้านป้าหยอยเป็นรูปเลียงผานะ”เลียงผา!!!หน้าหล่อๆอย่างฉันเธอเอาไปเปรียบเทียบกับเลียงผาได้ยังไงกันนะ
“แต่เลียงผาร้านป้าเค้าน่ารักน้า~”เธอยิ้มคนเดียวได้ด้วยแหละ โฮกกก!!ยิ้มแบบนั้นมันจะทำให้ผมใจละลายอยู่แล้ว เธอเริ่มเอาซอสอะไรซักอย่างฉีดใส่หน้าผม แต่เธอก็ระวังไม่ให้โดนตากับรูจมูกของผม
“.....”เธอเลิกพูดคนเดียวแล้ว แต่เธอยังยิ้มอยู่กำลังพยายามวาดรูปอะไรซักอย่างบนหน้าของผม แล้วเธอก็เอามือนุ่มๆมาจับหน้าผมให้ขยับซ้ายที ขยับขวาที ตามที่ที่เธอจะวาด
“โอเค ขั้นแรกเรียบร้อย”เธอเอามือเชยคางผมขึ้น แล้วก็ทำเป็นเพ่งรูปบนใบหน้าผมอยู่ซักพัก ทำไมเวลาถอดแว่นถึงได้น่ารักอย่างนี้นะ ทำอย่างนี้ผมได้ใจละลายแน่ ผิวขาวอมชมพู ตาโตๆ(แต่ไม่ถึงขนาดเอเลี่ยนยึดโครงโลก)จมูกโด่งได้รูป ปากสีชมพูเล็กเรียวน่าจูบ ใบหน้ารูปไข่แบบนี้....ผมยอมแพ้ ^ ^(ด้วยความยินดี)
“เอ่อ....ขั้นต่อไปก็ตกแต่งหน้าเค้ก”เธอหันไปหยิบอะไรซักอย่างข้างหลัง เธอไม่ได้ผอมเป็นโครงกระดูกเดินได้อย่างที่ผมคิดแฮะ หุ่นดีใช้ได้เชียวแหละตอนนี้ยิ่งใส่เสื้อแขนกุดแล้วยิ่งเห็นแขนขาวๆเนียนๆน่าสัมผัส-.,-(พระเอกเราหื่นค่า~)โอ๊ย....เลือดจะกระฉูดค้าบบบบYOY
“ขอโทษนะ ถ้าฉันน้ำหนักเยอะไป”พูดจบเธอก็เอาแขนสองข้างมาวางบนแผงอกของผมแล้วก็เอาหน้ายื่นมาใกล้ๆหน้าผม จนผมรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ จากนั้นก็ทำท่าร่างอะไรซักอย่างบนหน้าผม หน้าคนนะครับไม่ใช่หน้ากระดาษ A4 โอ๊ย....ยั่วจริงเว้ยยย
“อื้อ....”ผมแกล้งละเมอไปงั้นแหละเตือนให้รู้เฉยๆว่าอย่ามาใกล้ขนาดนี้ เดี๋ยวใจฉันละลายยยยย เธอมีท่าทางสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ออกไปจากตัวผมเลย อดใจไว้ลูก...พุทธ....โธ....พุทธ......โธ....
“ขอโทษที ทนหน่อยนะฉันยังร่างแบบไม่เสร็จ”อืมๆฉันน่ะทนได้ แต่เธอน่ะต้องกลับไปกินข้าวด้วยนะ
“ร่างแบบเรียบร้อย”ฮู่ววววว....ร่างเสร็จซะที ตบะแทบแตก
“ต่อไปก็ลงมือทำ”O_oนี่ยังไม่ได้ลงมือทำอีกเหรอเนี่ย เธอตายแน่....ยัยแก้ม
“รูปนี้ต้องใช้นิ้วโอเค รูปนี้ต้องละเลงโอเค ส่วนไอ้นี่ต้องค่อยๆวาง”ไอ้นี่ของเธอคือผักทั้งนั้นเลยนะนั่นน่ะ คิดจะกินฉันรึไงหะ
“เริ่มจากนี่.......นี่.........แล้วก็จัดได้แล้ว”ยังไม่หมดอีกเหรอเนี่ย ฮากกกกกก....
“ขอโทษอีกรอบ เออ....แล้วอย่าคิดว่าฉันแต๊งอั๋งนายล่ะ”คราวนี้รอบสุดท้ายยิ่งกว่าเดิมอีกแฮะ เธอเบี่ยงตัวตั้งแต่เอวถึงหัวขึ้นมาไว้บนลำตัวผม แล้วยังยิ้มอีก อ๊ากกกกกกก....
“ซาร่าครับ”ผมแกล้งละเมอเรียกชื่อที่ตัวเองแต่งขึ้นพร้อมทั้งรวบมือของแก้มไว้
“หะ...เฮ้ย!”แก้มร้องพร้อมทั้งดิ้นและพยายามสะบัดให้เบาที่สุด คงคิดว่าฉันหลับอยู่ล่ะสิ ยั่วดีนัก(เค้าไม่ได้ยั่วนายไม่ใช่เหรอ)เดี๋ยวโดนแน่.......
จุ๊บ~
อย่าคิดว่าตอนนี้ผมปล่อยแก้มไปแล้วนะครับผมยังจูบแก้มอยู่เลย ก็ดันยิ้มแบบนั้นทำไมล่ะ ตอนนี้แก้มกำลังหลับตาอยู่ น่ารักก็แบบนี้แหละน้า~ ผมไม่อยากเลิกเลยอ่ะแต่รู้สึกว่าแก้มจะเริ่มหมดแรงแล้วล่ะเพราะจากตอนแรกยังเกร็งมือเกร็งคออยู่ ตอนนี้มือเริ่มเลื่อนแล้วเลื่อนมาอยู่ตรงรอบคอผมเนี่ย แล้วก็ถึงเวลาถอนจูบได้แล้ว.....
“อ๊ากกกกก....ฉันจะฆ่านายยยย”เธอไม่ได้หมดแรงอย่างที่คิดคร้าบบบบT^Tเธอกำลังจะบีบคอผมต่างหากกกกก
“ค่อกๆๆๆ”ผมไออย่างคนขาดน้ำมานานก็พี่แกเล่นบีบซะคอผมแดงหมดแล้ว
“ฉันไม่ใช่ซาร่ายาแก้ปวดหัวอะไรของนายนะ”แต่อย่างผมมีเรอะที่จะยอมรับง่ายๆต้องเนียนๆก็ทำตัวน่ารักเองทำไมล่ะ
“ฮึกๆๆฮือๆๆๆTT_TT”เฮ้ย...ผมไม่ได้ตั้งใจให้เธอร้องไห้นะครับ ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นครั้งแรกของเธอนี่นา
“ถึงนายจะหลับนายก็ทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ ฮือๆๆ”ยังร้องไม่หยุดเลยอะ ผมจะทำไงดีล่ะ.....
“นายต้องโดนนนน!!!”เออ....อะไรก็ได้ผมยอม
ฟู่ดดดดด!!!!ไม่น้า~YOYเธอเอาซอสอะไรซักอย่างมาละเลงหน้าหล่อๆของผมซะเละเลยอ่ะ ถ้าผมสิวขึ้นจะรับผิดชอบมั้ยหะ แต่ก็ได้แต่เถียงในใจและยอมรับชะตากรรม(_*_)
“โอเค หน้าเลียงผาเต็มตัวแล้วเดี๋ยวขอถ่ายรูปเก็บไว้ซักหน่อยเถอะ”เธอวิ่งไปหยิบกล้องมาถ่ายรูปผมแล้วก็วิ่งกลับไป ให้ผมนอนตรงที่ที่อยู่ระดับขาอ่อนพอดีสายตาเลยนะ แหม....ถ้าขาเธอไม่ขาวแล้วก็เนียนอย่างนี้ฉันจะลุกขึ้นมาประท้วงเรียกร้องสิทธิในการมองแต่สิ่งที่ถนอมสายตา(อันลามก)เท่านั้น!!!
และแล้วแก้มก็พยุงผมมาถึงห้องโถงจนได้ ตัวแค่นี้แรงเยอะนะเราเนี่ย พอกลับไปถึงโซฟาที่มีเพื่อนๆผมนอนแผ่หลาอยู่แล้วก็แทบจะระเบิดหัวเราะออกมา ไอ้ซิงค์โดนยัยบีแต่งหน้าให้เป็นหมีพูห์ตัวเหลืองๆ ไอ้แฟ้มโดนแต่งให้เป็นกวางป่าตัวสีน้ำตาลแล้วก็ท้องสีดำๆ ส่วนไอ้ฮาร์พก็โดนแต่งเป็นผีตาโขน วะฮะฮะฮะฮ่า หน้าฉันก็เหมือนไอ้พวกนี้เหรอเนี่ย….YOY…..
“แกตัดสินดิบี”โยนกันอยู่นั่นแหละ ฉันอยากจะล้างหน้าจะตายอยู่แล้วหน้าเริ่มเหนียวแล้วนะ
“โอเคฉันตัดสินให้เสมอกันว่ะ ความคิดไม่มีผิด”ยัยบีตัดสินได้ยุติธรรมมากกกก
“เฮ้ย...ไม่ทงไม่ทำมันแล้ว ไปอาบน้ำกันเหอะ”ทุกวันนี้พวกเธออาบน้ำด้วยกันเหรอเนี่ย ฉันอยากอาบด้วยจัง....
“เออ ไปเหอะปล่อยอาหารเช้าไว้ให้ไอ้พี่ช้างน้ำทำ”รุ่นพี่หุ่นดีกว่าพวกฉันอีกนะ เธอยังเรียกช้างน้ำเลยเรอะแล้วพวกฉันล่ะ
ตึง! ตึง! ตึง!บ้านนี้เดินขึ้นลงบันไดกันเสียงดังจริงเว้ย เหตุที่ฉันตื่นก็เพราะเสียงพวกเธอเดินลงบันไดนั่นแหละ เมื่อสำรวจแล้วว่ายัยพวกนั้นไปเข้าห้องน้ำกันหมดแล้วพวกเราก็สปริงตัวไปล้างหน้าในครัวทันที แล้วก็กลับมานั่งจับเข่าสนทนากัน เรื่องยัยพวกนั้นแหละ....
“เมื่อกี้แกรู้มั้ย ยัยฟางถอดแว่นแล้วน่ารักชิบ”ไอ้แฟ้มทำหน้าเพ้อฝัน
“เออๆเหมือนยัยแก้มเลย เข้ามาใกล้ๆแล้วน่ากอดชะมัด”ไม่เป็นไรหรอกผู้ชายด้วยกันเพื่อนกันด้วย
“ยัยพวกนี้กินข้าวมั่งเปล่าวะ ตัวเบามากเลย”อืมๆๆๆยัยพวกนั้นก็คงเหมือนกันทุกคนอ่ะแหละ
“ส่วนยัยไหมนะ โคตรซ่อนรูปอ่ะตอนแรกนึกว่าจะเป็นตะเกียบเสียบลูกช้าง ปรากฏว่าหุ่นเดียวกับพอลล่าเลย”ซ่อนรูปเหรอ อยากรู้จักเลยว่ายัยนั่นใส่ชั้นในเบอร์อะไร (นายจะเอาไปเก็บไว้ดมรึไง-ผู้แต่ง)
“สรุปว่า....แว่นคืออุปสรรคในการเห็นใบหน้าที่แท้จริงของยัยพวกนั้น!!!!”เราทั้งสี่คนพูดพร้อมกัน
“ยัยพวกนี้ถอดแว่นแล้วโคตรสวยเลย”ไอ้แฟ้มบอก
“โคตรน่ารักด้วยเว้ยยยย”ไอ้ฮาร์พบอก สรุปแกเล่นกันสองคนใช่มั้ยเนี่ย เพราะฉะนั้นแกก็หื่นกันสองคนแล้วกัน
“พวกเราสู้ๆเว้ย”สู้ๆหมายถึงจะรบกับยัยพวกนี้เนี่ยนะ จะชนะได้ไงวะ
“จะรบกับยัยพวกนี้ ต้องวางแผนให้ดีแกล้งทุกวิถีทาง”ไอ้ซิงค์บอก
“กวนทุกโสตประสาท ท้าทายทุกกิจกรรม”ฉันเองแหละที่พูด ก็คนมันถนัดเรื่องกวนนี่นา จะให้ทำไงล่ะ
“O.K.!!!!!”ไอ้เราก็สงสัยอยู่ตั้งนานว่าทำไมยัยพวกนี้เห็นพวกเราแล้วไม่ละลาย เพราะที่บ้านมีคนหน้าตาดีกว่าพวกเราอยู่นี่เอง อย่างนี้ก็จัดการยากดิเนี่ย
Kaem TALK...
“พี่ทำอะไรเนี่ยหอมเชียว”กลิ่นลอยมาตั้งแต่ฉันยืนอยู่ที่บันได
“ว้าวววว....แกมาดูนี่ดิไอ้แก้ม”บีตะโกนเรียกให้ฉันไปดูอะไรซักอย่างที่อยู่บนโต๊ะ....
“โห...พี่ทำผัดผัก กะเพรา ไก่อบ หมูทอด”วู้ววววว....ไม่ได้กินซะนาน
“เอะอะโวยวายอะไรแต่เช้าหะ ไอ้ป่วน”พี่ชายทั้งสองคนของฉันดินลงมาจากชั้นสองด้วยหัวที่กระเซอะกระเซิงสุดๆ ชุดก็ชุดนอน เฮ้ย!...แล้วที่อยู่บนโต๊ะนี่ใครทำล่ะวะ
“สวัสดีตอนเช้าครับรุ่นพี่”นะ....นั่นมันพวกไอ้นักร้องสมองน้อยนี่หว่า แล้วทำไมใส่ผ้ากันเปื้อนเหมือนแม่บ้านเลยอ่ะ ?-?
“โห...พวกนายทำเหรอเนี่ย เก่งกว่าไอ้ป่วนพวกนี้อีกนะเนี่ย”พี่จะชมไอ้พวกนี้อีกนานมั้ย เหมือนเมื่อวานเลย...พวกเรากลายเป็นหมาหัวเน่า….YOY….
“ว่าไงไอ้ป่วนทั้งหลาย จะรีบไปโรงเรียนกันแล้วเหรอ”พี่ไม่พูดเปล่าเอามือมาขยี้หัวฉันกับยัยบีด้วย
“แง้~ฉันจะฟ้องป้าแน่!!~”ยัยบีร้อง หัวยุ่งกันหมดแล้วววววว
“เชิญทานกันตามสบายเลยครับ ^ ^”เกลียดนายจริงๆเลยนายแคมป์ เมื่อกี้ละเมอจนเห็นฉันเป็นยัยซาร่าบ้าอะไรนั่นไปแล้วยังจะ...จะ....ฮึ่ย! น่ากลัวชะมัด
“ไอ้พวกก๊อตซิล่า ฮ่าๆๆๆๆๆ”นายพวกนั้นทำหน้างง คงไม่รู้ตัวสินะ พวกเรานี่ก็บ้าเนอะนึกเกมนี้ขึ้นมาได้ไง นึกแล้วก็ขำ ฮ่าๆๆๆๆ(YOY)
“ถ้าสิวพวกเราขึ้นนะ จะไม่ไว้หน้าเลยคอยดู....”แล้วนายแคมป์ก็หันไปกระซิบอะไรบางอย่างกับเพื่อนของเขาไอ้พวกนี้ท่าจะบ้านะเนี่ย
“ยัยป่วน ให้รุ่นน้องพี่ไปส่งสิ”พี่กริลล์ที่กำลังจะตักเนื้อเข้าปากเงยหน้าขึ้นมาพูด พูดอะไรน่ะฉันยอมลำบากดีกว่า..
“ถ้าพวกแกไม่ไป ฉันจะบอกแม่ของพวกแกว่าพวกแกหนีเที่ยว”ใครบอกว่าพี่ฉันนิสัยดีเนี่ย ขอปืนซักกระปากเถอะ ฉันจะยิงให้กระจายเลย ......
“ใครว่าผู้ชาย....”ยัยสามคนนั้นพูดขึ้น ใครว่าผู้ชาย...
“ตอแหลไม่เป็น!!!!”ฉันตะโกนเสียงดังจนคนข้างบ้านที่กำลังใส่กางแกงในอยู่ปล่อยกางเกงใน หมาหน้าบ้านกำลังฉี่ก็หยุดฉี่ ต้นไม้ที่กำลังรับแสงแดดใบก็เริ่มเหี่ยวลงทันทีอย่างเห็นได้ชัด(เกินไปป่ะเนี่ย)...
“O_o”นี่คือใบหน้าของไอ้ผู้ชาย 6 คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน อึ้งอะไรกันไม่ทราบยะ.....
“ไปเถอะพวกเรา อ่อ....แล้วจำไว้ด้วยแผนตอแหลของพี่น่ะ ฉันจะจำมันไปใช้”ประโยคแรกฉันพูดกับเพื่อนและประโยคที่สองฉันหันไปหาไอ้ผู้ชาย 6 คนที่ยังคงทำหน้าเอ๋ออยู่ไม่หาย
ในที่สุดก็ตัดใจ....ออกมากับไอ้พวกนั้นอีกแล้วT_T เรื่องชุดนักเรียนของนายพวกนี้ไม่เป็นปัญหาเพราะพวกเขาเป็นนักร้องจึงมีชุดหลายๆชุดอยู่ท้ายรถ จะเสียก็แต่ว่ามันยับไปหน่อยแค่นั้นเอง มันจะดีกว่านี้ถ้าพวกนายไม่ขับรถเร็วปานจรวดขนาดนี้
“ถะ...ถึงแล้ว กรี๊ดดดด”เบรกไม่ดูคนนั่งข้างๆเลยนะยะ หน้าฉันแทบจะลอยไปแปะกระจกอยู่แล้ว
“เธอหันไปดูหน้าโรงเรียนเราก่อนดีกว่านะ- -*”ทำไมนักเรียนมันถึงมุงอะไรซักอย่างอยู่ที่หน้าโรงเรียนล่ะ เหมือนว่าดูสิ่งแปลกประหลาดอะไรซักอย่างนะ
“เฮ้ย!!!ปล่อยฉันลงตรงนี้แหละ เดี๋ยวฉันไปเคลียร์ตรงนั้นก่อน
แล้วฉันก็วิ่งลงมาจากรถของนายแคมป์พร้อมทั้งเพื่อนอีกสามคนของฉันก็วิ่งตามลงมาด้วย นี่มันอะไรกันเนี่ย.....
เราขอบอกท่านอีกครั้งว่าเราแต่งให้ใครค้างไม่เป็นเช่นเคย
ได้โปรดเถอะนะ
ช่วยกันเม้นหน่อย
ขอแค่31 เม้นเราก็จะมาอัพต่อแล้ว
พลีสสสสสส
ติดตามต่อไปค่ะ
ความคิดเห็น