สาวแสบใส กับ นายซุปเปอร์สตาร์

ลำดับตอนที่ #4 : แฟนคลับผู้น่ากลัว

แฟนคลับผู้น่ากลัว

   “เฮ้ย!”ใครกระชากแขนฉันเนี่ย

   “แกเป็นใครยะ ทำไมถึงเข้าไปอยู่ในเขตเส้นแดงได้”เขตเส้นแดงคือเขตที่ผู้เกี่ยวข้องเท่านั้นที่สามารถอยู่ได้

   “ฉันเป็นใครไม่สำคัญ แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือ..เธอต้องปล่อยข้อมือฉัน”ฉันสะบัดอย่างเต็มที่แต่ก็ยังสู้แรงไอ้กะเทยควายนี่ไม่ได้

   “นี่แกกล้าต่อรองกับฉันเหรอ”ดูสิ โกรธใหญ่แล้วแถวนี้ใครใส่เสื้อสีแดงเนี่ย

   “เธอดูสิทธิของเธอสิ อยู่แค่นอกเส้นแดง ทำมาเป็นอวด”ปากหนอปาก ช่างพาไป คนเขียนบอกแล้ว คนเขียนเตือนแล้วแต่ก็มิได้นำพา

    “นี่มันจะหยามกันมากเกินไปแล้วนะยะ”ที่จริงมันเป็นผู้หญิงนั่นแหละแต่ตัวใหญ่เท่าตุ่ม

   “ฉันไม่ได้หยาม ฉันแค่ถือไพ่เหนือกว่าเธอก็เท่านั้น”แต่ตอนนี้รู้สึกว่าไพ่มันจะเริ่มเสมอกันแล้วแหละ

   “พวกเรา ยัยนี่มันมีสิทธิอะไรไปอยู่ในเส้นแดง!!”อย่าทำเสียงเหมือนขี้ไม่ออกมาเป็นอาทิตย์อย่างนั้นสิมันน่ากลัวนะ

   “เฮ้ย! ห้ามเข้ามานะเว้ย นี่มันเป็นที่ของสตาร์ฟ”กรี๊ดดดดดดด!!!ยัยพวกนั้นเริ่มเขย่าที่กั้นกันใหญ่แล้วอ่ะ ทีนี้กรงที่สวนสัตว์จะขังชะนีได้อีกนานแค่ไหนเนี่ย

   “ไอ้แก้มหนีเร็ว เดี๋ยวกรงแตก”บีตะโกนออกมาจากหลังเวที ฉันก็อยากจะหนีอยู่หรอกแต่นังกระเทยควายนี่มันจับแขนฉันไว้อ่ะ ฉันจะไปยังไง….YoY….

   “ฉันไปไม่ได้...ToT…”ฮือๆๆๆๆๆมันจับแน่นกว่าเดิมอีกอ่ะฉันจะปายยางงายยยยยย

   “แกจะไปไหน!!!พวกเรารีบพังเข้าเร็ว เดี๋ยวมีพี่สตาร์ฟเข้ามาขวาง”พวกแกรู้ไว้ซะ ฉันนี่แหละสตาร์ฟ

   “แกรีบออกมาเร็วววว....มันจะพังแล้ว”แงๆๆๆไปไม่ได้

   “นังกระเทยควายมันจับฉันอยู่เนี่ย พวกแกมาช่วยฉันหน่อยเซ่”กรี๊ดดดด เสียงที่กั้นเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆแล้วอ่ะ ที่กั้นมันเป็นไม้ไผ่สานหนาๆเองนะยะ ทำไมกั้นกันเป็นแค่นี้รึไง...

   “เฮ้ย....แล้วฉันจะช่วยแกยังไงอ่ะไอ้แก้ม”ไอ้ฟางตะโกนมาอย่างลุกลี้ลุกลน ไม่ต้องลนแล้วมาช่วยฉันก่อนนนน

   “มาแกะมือมันออกไปที ฉันไม่มีแรงแล้วโว้ยยยย”สะบัดจนไม่มีแรงแล้วมันก็ยังไม่ปล่อยฉันซักที ฉันคงตายอยู่ตรงนี้แหละพวกแกเอ๋ย

   “เฮ้ย!..สตาร์ฟ สตาร์ฟอยู่ไหนช่วยที”เสียงไอ้นักร้องนำดังมาแต่ไกล โอ้ย....จะเป็นลม

                ครึก! ครึก! ครึก! เคร้ง!!!!!

   “พวกเราจัดการ!!”เฮ้ยยยยยยย......ซวยแล้ววววววว

   “ไอ้ฟางรับด่วน!!”ฉันบอกให้ไอ้ฟางรีบรับของที่แตกหักได้รวมทั้งนาฬิกา และแล้ววินาทีที่น่ากลัวก็มาถึง....

   “โอ้ยยย!!”เจ็บอ่ะนี่มันเท้าใครวะเนี่ย เอาล่ะเท้าใครก็ไม่รู้เว้ย....ผมฉันต้องไม่เสียทรง ฉันต้องไม่เสียงาน เพราะฉันเป็นประธานนักเรียน!!!!

   “กรี๊ดดดดด!!!!!”เสียงฉัน.......ซะที่ไหนล่ะ

                .....ณ หลังเวที....

   “แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก”เฮ้ออออออ.....โล่งไป

   “เฮ้ย....ไอ้แก้ม แกมาได้ไงเนี่ย หรือว่าแกโดนกระทืบจนตายแล้ววิญญาณก็ลอยมาตรงนี้OoO”ไอ้ช่างคิด

   “ผีก็อยู่ส่วนผีนะ อย่ามายุ่งกับพวกฉันเลย”บ้ากันไปใหญ่แล้ว พนมมือสั่นซะเป็นเจ้าเข้าเลย ฮ่าๆๆๆๆขำว่ะ

   “พวกแกจะบ้ารึไง ฉันยังเป็นคนอยู่”เออ....ดีมาก ผมฉันยังไม่เสียทรงซักนิด เป็นการหนีที่แนบเนียน...

   “ไหนๆจับซิ”ยังจะมาจ่งมาจับอีก ยัยพวกนี้บ้าไปแล้วจริงๆด้วย

   “เออ....ยังเป็นคนอยู่จริงๆด้วย”หลังจากที่เพื่อนของฉันจับฉันจนใกล้จะเฉาเต็มที่แล้ว(คล้ายๆแฮมเตอร์เลย)

   “แล้วแกออกมาได้ไงวะเนี่ย เมื่อกี้นี่กรี๊ดซะโคตรโหยหวนเลย”โฮะๆๆๆๆ

   “เสียงฉันที่ไหนกันล่ะ”ถ้านั่นเป็นเสียงฉัน ฉันคงจะรอดมาถึงปัจจุบันนี้หรอก

   “อ้าว!!!”งงอ่ะดิ เดี๋ยวจะอธิบายให้ฟัง....

                ‘เฮ้ย! น้องตรงโน้นโดนแฟนคลับกลุ่มเดียวกันกระทืบว่ะไปดูหน่อย เร็ว!!!’

   “ฉันคงไม่ต้องอธิบายแล้วใช่มั้ย”คือแบบว่าที่สตาร์ฟตะโกนไปมันน่าจะพอแล้วแหละ

   “แกดึงขาแฟนคลับลงมานอนแทนแก แล้วแกก็มุดหนีออกมาเนี่ยนะ”บีผู้เข้าใจเร็วที่สุดพูดออกมาอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

   “เออดิ ไม่งั้นฉันไม่รอดมาหรอก”โชคดีไปว่าตอนที่หนีออกมาไม่มีคนเห็น

   “เก่งนี่นา ออกมาจากกลุ่มแฟนคลับหฤโหดนั่นได้น่ะ”พวกนั้นเป็นแฟนคลับนาย ยังว่าเค้าโหดอีก

   “แฮ่ก....ยัยพิธีกรนั่นเป็นไงมั่งวะ”ยัยพิธีกร หมายถึงฉันใช่มั้ย???

    “ฉันเรียกรถพยาบาลมาแล้วนะเว้ย เตรียมขนศพเว้ย”ศพใครไม่ทราบยะ พูดหมาๆแบบนี้ต่อยกันเลยดีกว่ามา

   “แหกตาดูซะบ้างสิ มีใครเป็นอะไรซักคนมั้ยเดี๋ยวปั๊ดต่อยเลย”พูดว่าฉันเป็นศพเรอะเดี๋ยวตายแน่ ไอ้หน้าหูหิ้ว

   “อ้าว....แล้วเสียงกรี๊ดเมื่อกี้....”เหอะๆๆๆตกใจกันใหญ่เลยล่ะสิ

   “เสียงแฟนคลับพวกนายนั่นแหละย่ะ อย่าคิดนะว่าตัวเท่าควายแล้วฉันจะไม่มีแรงดึง”โฮะๆๆๆๆฉันน่ะ แชมป์คาราเต้เลยนะยะ ไหนจะเทควันดดสายดำ โฮะๆๆๆๆสายมันการันตีอยู่แล้ว

   “O[]O”ไม่น้ำลายยืดลงมาซะเลยล่ะ แค่ฉันดึงยัยกิ้งกือนั่นลงมาดิ้นข้างล่างได้ ถึงกับเตรียมตัวเข้าหลังคาแดงกันเลยเหรอเนี่ย ดูสิ อี๋....น้ำลายจะยืดแล้ว

   “ฮะแฮ่ม”ต้องขัดซะก่อน ก่อนที่ไอ้พวกนี้จะน้ำลายหยดลงมาที่พื้น

   “ซวบบ!!...เออ ก็เก่งดีนี่นา”หือ เสียงน่าเกลียดมาก

   “เฮ้ย! แล้วแฟนคลับพวกเราเป็นไงมั่งเนี่ย ไปดูกันเหอะ”หลังจากที่ไอ้หูหิ้วใบที่ 3 ตั้งสติได้ก็รีบวิ่งไปดูอาการของแฟนคลับทันที โดยมีหม้อใบที่ 1 2 และ 4วิ่งตามไปด้วย

                คิดภาพตามนะคะ....คือแบบว่าสภาพของยัยกิ้งกือตอนนี้ ดูคล้ายซากศพมาก ที่ปากมีรอยเลือดไหลซิบๆออกมา ใบหน้ามีรอยประทับมากมาย เป็นรอบประทับที่ดูคล้ายคลึงกับมือของมนุษย์ แน่นอนว่าที่แขนก็เป็นจ้ำแดงๆเช่นกัน คงเนื่องมาจาก โดนกระชากหรือดึงอย่างแรง ดีนะที่ยัยนี่มีชั้นไขมันค่อนข้างหนาก็เลยได้รับการกระทบกระเทือนภายใน(ค่อนข้าง)น้อย แล้วถ้าเป็นฉันล่ะ ฉันตัวเล็กกว่ายัยนั่นประมาณ 8 เท่าครึ่ง ไม่มีชั้นไขมันไว้ปกป้องอวัยวะภายใน มีเพียงไขมันไว้เพื่อสร้างความอบอุ่นและรักษาอุณหภูมิของร่ายกายให้คงที่เท่านั้น ถ้าคนที่กองอยู่ตรงนั้นเป็นฉัน ฉันคงจะกระอักเลือดอย่างแน่นอน......

   “ถ้าตรงนั้นเป็นแกนะแก้ม.....”บีพูดด้วยเสียงค่อนข้างสั่น เสียขวัญล่ะสิเนี่ย ยัยนี่ยิ่งขวัญอ่อนอยู่

   “แกคงจะกระอักเลือดกองอยู่ตรงนั้นแน่เลยว่ะ”ไอ้ฟางพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน ก็ใช่สิ แกเห็นนักมวยต่อยกันจนกระอักเลือดตั้งหลายครั้งแล้วนี่นา(ซึ่งบีก็ยังรับไม่ได้อยู่ดี)

   “เออ...ก็จริง”ยัยนี่มีหน้าที่สนับสนุนเพียงอย่างเดียว จะเลวร้ายขนาดไหน มันก็ยังสนับสนุนอย่างเดียว(ก็บทหมดแล้วแกจะให้ฉันพูดอะไรล่ะยะ - ไหม)

   “แต่ก็ไม่ใช่ฉันนี่ ที่อยู่ตรงนั้นน่ะชื่อกิ้งกือ”อี๋!...รับไม่ได้หรอก มากิงกื้อ กิงกี้อ่ะไรแถวนี้ ฉันรู้จักแต่กิ้งกือย่ะ ภาษาไทยต้องอนุรักษ์ไว้

   “น้องๆครับเตรียมตัวขึ้นเวทีได้แล้วครับ คอนเสิร์ตจะเริ่มแล้ว”โอ้....ไม่นะ ยมบาลกำลังจะส่งฉันลงนรกเหรอเนี่ย ฉันไม่ได้ทำผิดนะคะ ก็ยัยนั่นจับข้อมือฉันไว้เองอ่ะ ช่วยไม่ได้

   “YoY ลาแล้วลาลับจากมนุษย์โลก~”เพลงบ้าอะไรของเธอเนี่ยยัยแก้ม

   “แล้วเจอกันบนเวทีนะครับ ^ ^”ฉันเกลียดนายจริงๆเลยนายแคมป์ (: P)

                ตามคำประพันธ์ฉบับยัยแก้มแล้ว เวทีคือสมรภูมิรบ ที่เราจะต้องท้าศึกกับนักร้อง พอนักร้องเริ่มเปิดตัวเราก็ชิ่งเข้าหลังเวทีไป เป็นอันจบข่าว....

                ฟู่!!!!(กลิ่นน้ำแข็งแห้งนี่เหม็น+เย็นสุดๆไปเลย)

                กรี๊ดดดดด!!!(ตามมาด้วยฝูงสัตว์ป่าสงวน 1 ชนิด และสัตว์ประเภทเดียวกับลิงอีก 1 ชนิด)

   “สวัสดีค่ะ~”ดูเหมือนแฟนคลับพวกนี้จะผิดหวังอย่างแรงที่ผู้เดินออกมาทางหลังม่านควันน้ำแข้งแห้งไม่ใช่นักร้องที่พวกเธอเฝ้ารอ แต่กลับกลายเป็นพิธีกรสาวที่ทำให้แกนนำแฟนคลับเข้าโรงพยาบาลไป...

   “ท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน วันนี้ทุกคนจะได้พบกับวงที่ดังที่สุดในประเทศไทย นั่นคือวง.....”วงไซโค โฮะๆๆๆๆ ไม่ใช่ๆคนละเรื่องแล้ว

   “กรี๊ดดดดดด!!!SMART BOY”กรี๊ด....ใครหนอช่างตั้งชื่อวงสมองน้อยยยยยย ฮ่าๆๆๆ

   “SMART BOYYYY!!!!!”หมดช่วงแล้ว เดี๋ยวบีมันขึ้นมาต่อ......

   “กรี๊ดดดดดด!!!!”เฮือก! แก้วหูแทบฉีก...

                หลังจากที่ฉันวิ่งเข้าหลังเวทีแล้ว.....เสียงเพลงก็ดังขึ้นเรื่อย ฉันก็นั่งอยู่หลังเวทีนั่นแหละไม่ไปไหนเพราะเดี๋ยวต้องขึ้นเวทีอีกรอบ

คุณกำลังต้องการความรักใช่รึเปล่า
โทรมาสิครับในตอนนี้
คิดว่าเหมาะกับคุณ เข้ากันได้ดี
เพียงแลกใจคุณที่มีเท่านั้น

เราภูมิใจเสนอเป็นนวัตกรรมใหม่
นั้นก็คือผู้ชายที่รักคุณ
ไว้ให้คุณคลายเหงา ไว้คอยเดินเคียงข้างคุณ
เพื่อให้คุณนั้นไม่เหงาไม่เดียวดาย

* แต่เดี๋ยวก่อน ถ้าคุณโทรมาตอนนี้
และบอกรักสักทีก็จะมีของแถมให้
นั้นคือความรัก พร้อมความจริงใจ
เพื่อเป็นการคืนกำไรให้คุณ...

** เพราะรักฉันการันตี ช่วยเอาใจดวงนี้ไปหน่อย
อย่าปล่อยให้คอย คอย คอย คงไม่ดี
เพราะรักฉันรับประกัน ว่าหมดใจที่ฉันนั้นมี
เพื่อเธอคนนี้...จะขอการันตีว่ารักเธอ

เพียงลองนำไปใช้ ไม่ชอบใจเรารับประกัน
ใจที่ให้ไปนั้นนะรับคืน
โปรโมชั่นวันนี้ผมคงไม่ให้คนอื่น
คุณ คุณ คุณ ไม่ต้องลังเลใจ

(Love การันตี: Nice 2 Meet You)

                อันที่จริงเสียงนายพวกนี้ก็ไม่ได้น่าเกลียดนักหรอกนะ ออกแนวว่าจะเพราะซะด้วยซ้ำ ที่จริงถ้าฉันไม่มีอคติก็เพราะดีนะ แต่ถ้าคิดอย่างมีอคติก็งั้นๆแหละ...

   “น้องคะ มาเติมหน้าหน่อยค่ะ”พี่ช่างข้างหลังเดินมาเรียกฉัน หน้าฉันยังไม่เป็นผีช่ายม้ายยยยยย

   “ค่ะ”ฉันเดินตามพี่ช่างไปอย่างว่าง่าย ว่าไม่ง่ายฉันก็กลายเป็นผีน่ะสิ

   “ว่าไงวะไอ้แก้ม ตื่นเต้นมั้ย”ไม่ตื่นเต้นหรอก

   “ตื่นตระหนกซะมากกว่า พวกแฟนคลับจ้องฉันซะอย่างกับว่าจะกินเลือดกินเนื้อ”สายตาอาฆาตถูกส่งมาให้ฉันมากมาย แต่พอฉันหันหลังกลับเท่านั้นสายตาเหล่านั้นก็กลายเป็นสายตาที่หวานเยิ้มมมม ส่งให้ไอ้พวกสมองน้อยนั่น

   “ก็สมควร”แกพูดอย่างนี้ได้ยังไงหะไอ้บี

   “อ้าว....ไหงเป็นงั้นอ่ะ”แกเป็นเพื่อนฉันนะ

   “เหอะๆไม่รู้เว้ย เดี๋ยวเตรียมตัวไปขึ้นเวทีแล้ว”จากที่คุยอยู่กับบีได้ซักพักพี่ช่างแต่งหน้าก็เดินมาลากฉันไปนั่งที่เก้าอี้ทำผม แหม่ คุยแปบเดียวเอง ทำเป็นดุไปได้

                จากที่นั่งอยู่บนเก้าอี้แต่งหน้าซะตูดชาก็ถึงเวลาที่บีต้องขึ้นไปเสนอหน้าบนเวทีเยี่ยงเดียวกับฉัน อยากดูแฮะ ไปหน้าเวทีดีกว่า มีเก้าอี้สตาร์ฟเหลือตั้ง 4 ตัว ก่อนไป ฉันไม่ลืมที่จะชวนไอ้ไหมกับไอ้ฟางไปด้วย ฉันเดินมาจนถึงหน้าเวทีไอ้พวกสมองน้อยก็ยังคงคุยกับแฟนคลับอยู่เนื่องจากว่าเพลงมันเพิ่งจบไปนั่นเอง....

   “เอาล่ะครับ เรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า”ไอ้นักร้องนำ(แคมป์)พูดขึ้นคงเป็นเกมพิลึกกึกกือล่ะสิท่า ถึงทำหน้าเจ้าเล่ห์ๆแบบนั้นน่ะ

   “กรี๊ดดดดดด!!!!”กรี๊ดอีกแล้ว ยัยพวกนี้มีบทแค่นี้รึไงนะ(เออสิ - ผู้แต่ง)

   “เกมส์นวัตกรรมนะครับ”นวัตกรรม เหอะชื่อเหมือนเนื้อร้องในเพลงเลยแฮะ

   “กติกาคือ.....”ทำให้ค้างแล้วก็หยุดบ้าป่าววะ ไอ้ซิงค์นี่บ้าๆบอๆนะ

                แท่น....แท่น....แท่น...แท๊นนนนนน.....

   “เราจะให้ทุกคนขึ้นมาแลกหัวใจกับพวกเราครับ”แลกหัวใจ เหอะเอาออกไปก็ตายดิวะ

   “คือ....ใครจะถามอะไร อยากให้เราทำอะไรให้คุณ เราจะทำ ยกเว้น....”อี๋....อกุศล หางตาขวาของฉันมันขยิบถี่ไปหน่อยนะ สงสัยจะต้องไปหาหมอซะแล้ว

   “เรื่องที่ทำตรงนี้ไม่ได้น่ะครับ ^ ^”แกพูดอะไรออกมาไม่ทราบยะ

   “กรี๊ดดดดดด!!!”จ้างมากรี๊ดรึป่าววะเนี่ย ทั้งเรื่องกรี๊ดอย่างเดียว

   “เริ่มจาก 4 สาวที่อยู่ทางมุมขวาสุดนั่นก่อนเลยครับ”สาวน้อยที่นั่งอยู่มุมขวาสุด......

 “เฮ้ย!!!”เราทั้ง 3 คนอุทานพร้อมกัน พวกเรานี่หว่า...อย่างนี้ยัยบีก็ไม่โดนอ่ะดิ

เราบอกท่านแล้วว่าเราแต่งให้ใครค้างไม่เป็น

แต่ก็ช่วยติดตามกันหน่อยเถอะนะ

ช่วยเม้นด้วยนะคะ

พลีสส

กะว่าถ้าถึง 19 เม้น

จะแต่งต่ออ่ะนะ

ขอบคุณมากคร่า

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

   “พวกแกอย่าคิดว่าฉันไม่โดนนะ ฉันก็โดนอาจารย์แน่งน้อยถีบตกเวทีมาตรงนี้เหมือนกัน”งั้นเราก็โดนหมดดิวะ ทำไมที่ว่างต้องเหลือ 4 ทำไมต้องเป็นที่นั่งขวาสุด ทำไมต้องเป็นพวกเรา!!! เหมือนว่ามันจะถูกกำหนดไว้ก่อนแล้ว เราทั้ง 4 คนเดินขึ้นเวทีไปอย่างหมดอาลัยตายอยาก เสียงหวอรถพยาบาลดังก้องในหูฉันมันดังว่า‘ต๊ายแหน่ ต๊ายแหน่ ต๊ายแหน่’

   “สวัสดีครับให้ผมช่วยถือไมค์เอามั้ย”ไอ้แคมป์มองมาทางฉันอย่างเจ้าเล่ห์

   “เดี๋ยวนายได้เจอAROUND KICKแน่!!!”พวกนายโดนฉันซ้อมแน่ๆ

   “อะไรนะครับ....ไม่ต้องถือไมค์ถือหัวใจให้ก็พอเหรอ”แหวะ....เน่ากระจาย ช่างคิดจังนะไอ้เรื่องแบบนี้เนี่ย

   “นายอยากโดนถีบรึไง”ฉันถามอย่างคาดโทษ

   “จะให้ผมทำอะไรดีครับ จะให้ผมจีบเหรอ>_^”ยังจะมาขยิบตาอีก น่าถีบไอ้เกย์นี่ลงบ้านเก่า(นรก)จริงๆ

   “ฉันจะ......”

   ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------