คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ทำความรู้จัก
ทำความรู้จัก
ในที่สุดค่าอาหารก็ต้องเป็นเงินของฉัน ฮือๆๆๆ YoY แค่เลี้ยงตัวเองก็เป็นร้อยแล้ว ไม่น่าท้าเลยจริงๆ แต่จะโทษว่าฉันขี่ช้าก็ไม่ได้หรอก เพราะไอ้เกย์หน้าหล่อ(เกย์หน้าหล่อ-_-^ : ผู้ถูกอ้างถึง)นั่นแน่ๆเลย ที่ทำให้ฉันช้า ถามอยู่ได้น่ารำคาญชะมัด มันเลยทำให้ฉันมาช้าเลยเห็นมั้ยล่ะเนี่ย ชิส์ ยัยพวกนั้นกินน้อยกันซะที่ไหนกันล่ะ กินอย่างกับยัดช้างเข้าไปทั้งตัว(แล้วแกล่ะ) แล้วยังจะหุ่นดีอีก(เหมือนตัวเองแหละ)......
“เพื่อนจ๋า กลางวันนี้กินหูฉลามนะ”โรงเรียนมันมีขายด้วยเหรอวะเนี่ย ไอ้หูฉลามเนี่ย
“ฉันไม่เอาหูฉลาม กินพระกระโดดกำแพงดีก่าเนอะ”ไอ้พระกระโดกำแพงมันคือไรอ่ะ แกกินเนื้อพระเหรอเนี่ย ยัยฟางแกมันเป็นปอบชัดๆเลย
“ฉันเอาง่ายๆดีกว่า เอาปลาแซลมอนชุบแป้งทอด ^ ^”ง่ายมากเลยนะแก แกจะให้คนขายไปว่ายทวนน้ำแล้วจับแซลมอนมาให้แกกินรึไงกัน
“ก็ได้....แต่มันมีเหรอวะที่พวกแกพูดมาอ่ะ”มันคงจะมีหรอก แต่ละอย่าง หาง่ายๆทั้งน๊านนนน
“ไม่มี!!!”อ้าว...แล้วพูดมาเพื่อ
“งั้นเอาอะไรล่ะ”-_-^ อย่าให้ถึงตาฉันมั่งนะ ฉันจะสั่งไข่ปลาคาเวียอบน้ำผึ้ง ตุ๋นน้ำปลา ยัดไข่เจียวใส่ถั่วงอกราดด้วยน้ำซุปหูฉลาม ตามด้วยเนื้อปลากะพงทอด อบ ตุ๋น ย่าง นึ่ง แล้วล้างปากด้วยขนมหวานซัก 30 ชาม สั่งให้บ๋อยกินทั้งร้านเลย คราวนี้ล่ะค่าขนมประจำวันพวกแกหมดแน่ โฮะๆๆๆๆ(ป้าฝันมากไปป่ะเนี่ย : ผู้แต่ง)
“ผัดกะเพราจ้ะ”โอเช งั้นแค่นี้ฉันจัดให้
“โอเค จัดให้เลยเพื่อน”
ที่จริงไอ้พวกนี้ก็ไม่ได้กินยากหรอก กินไม่ยาก แต่ดันกินมากน่ะ มากซะจนฉันแทบจะหมดตัว อย่างที่บอกยัยพวกนี้กินทีอย่างกับยัดอ้อยเข้าท้องช้าง แต่ไม่เป็นไร ฉันก็กินพอๆกับพวกมันแหละ.....
“ตายแล้ว ท่านประธานนักเรียนมีปัญญากินแค่ข้าวราดกะเพรา”เสียงสัตว์มีนอที่ไหนดังมาแต่ไกลเนี่ย-_-^
“จินนี่จ๋า บอกซิว่าไฮโซอย่างพวกเราทานอะไรเป็นอาหารกลางวัน”จินนี่ เหอะๆไม่เรียกอาบังออกมาด้วยล่ะยะ
“สเต็กไก่ น้ำส้มคั้นสดจากลูก เป็ดชุบน้ำแดงใส่เกาลัด พร้อมกับพาสต้า 1 ชิ้น”อี๋...ทำเป็นมาคุย บริษัทแม่เธอก็เครือย่อยของแม่ฉันเท่านั้นแหละย่ะ
“นี่ไอ้สเต็กไก่ของพวกเธอคงจะเป็นเนื้อดิบสินะ”โฮะๆแน่นอนบี เพราะยัยพวกนี้มันเป็นปอบ ต้องกินไก่สดเท่านั้น ไม่งั้นอยู่ไม่ได้
“น้ำส้มก็คงจะเป็นส้มที่เน่าแล้วล่ะสินะ เพราะพวกเธอน่ะ ไม่กินของสดก็ของเน่า”แต่ยัยพวกนี้มาทำไมเนี่ย มาทึ้งนักร้องล่ะสิท่า
“ส่วนเป็ดก็เป็นเป็ดสดราดเลือดไก่สดๆใส่เกาลัดดิบเพื่อกันกลิ่นคาวล่ะสิ”พูดได้ถูกใจมากหนอนไหม
“จากข้อสังเกตทั้งหมดบ่งชี้ว่า......”ฉันรวบสรุปทั้งหมดโดยใช้หลักการทางวิทยาศาสตร์ผสมลงไปด้วยนิดหน่อย
“พวกเธอเป็นปอบ!!!”
“กรี๊ดดดดดดด!!!!”อย่าสิๆอย่ากรี๊ดเบา กรี๊ดให้ดังๆเลยนะ คนอื่นเค้าจะได้หันมามองกันเยอะๆ
“ฉันจะบอกอาจารย์ ว่าพวกเธอด่าพวกเราเป็นปอบ”
ตึก!ตึก!ตึก!ใครเดินมาอีกล่ะเนี่ย เดินซะดังเหมือนพะยูนตะกายทรายที่ชายหาดสุมาตรา....
“อย่ามีเรื่องกันสิครับ”ยุ่งเจงๆน่าตบให้คว่ำ
“อุ๊ย! แคมป์ขา ยัยพวกนี้มันแกล้งพวกเราค่ะ”หึ โคตรใส่ร้ายเลย
“หึ ขาซ้ายหรือขาขวาดีล่ะ ที่จะแก้นิสัยใส่ร้ายป้ายสีของพวกเธอได้น่ะ”เหอะ เหลืออดเว้ย
“ว้าย....ซิงค์ขา ยัยนี่มันจะเตะซันนี่ค่ะ”ทำไมจะต้องชี้แบบขยะแขยงแบบนั้นด้วยเดี๋ยวปั๊ดเตะให้คอหลุดจากบ่าเลย
“อย่างเธอเนี่ยนะซันนี่ ชะนีมากกว่ามั้ง”บีใส่เข้าไปหนึ่งหมัด โดนยัยชะนีนั่นเต็มๆเลยครับพี่น้อง
“ผมบอกให้หยุดทะเลาะกันไง ถ้าไม่หยุดผมจะจูบพวกคุณ”ไอ้นี่ เปิดมาคำแรกก็หื่นเลย ว่าแต่พวกนายเป็นใครเนี่ย นักร้องรึไง....
“กรี๊ด! จูบเลยค่ะแฟ้มจูบเลย จินนี่ชอบบบบ -3-”เอ่อ....หื่นไปมั้ง อาละดินมาลากนังจินนี่กลับไปที
“-_-^^^”ส่วนกลุ่มฉันน่ะเหรอ แค่ได้ยินคำว่าจูบก็เงียบสนิททันทีแล้ว
“เอาล่ะ....ไหนๆพวกเธอก็หยุดทะเลาะกันแล้วไปเรียนเถอะนะ ฉันขอร้อง”จะร้องซักกี่เพลงดีล่ะคะ จะได้หาจังหวะมาให้ร้องให้เต็มที่เลย
“พวกเราไปหลังเวทีเหอะ พี่เค้าคงรออยู่แล้วล่ะ”บีรีบบอกเพราะพี่เค้านัด 8 โมง(มันบอกมา)ฉะนั้นถอนทัพในบัด NOW
“เออๆ”ฉันรีบตอบแล้ววิ่งเข้าหลังเวทีทันที
เหอะ ที่จริงอยากด่าอีกซักประโยคนะ ยังไม่สะใจเลยอ่ะ พอพวกเราเข้ามาถึงหลังเวทีพวกช่างแต่งหน้าก็หันมาหาพวกเรากันใหญ่เลย ทำไมคะ หน้าพวกเรามีความสวยติดอยู่รึไงคะ แต่จะให้ล้างออกยังไงก็คงไม่ออกหรอกค่ะ เพราะมันมีมาตั้งนานแล้ว โฮะๆๆๆๆ หลังจากหลงชมตัวเองอยู่นานก็มีพี่ๆช่างแต่งหน้ามาลากพวกเราเข้าไปหลังม่าน โอ้โห....แค่เป็นพิธีกรนี่จะต้องเอาแอบหลังม่านเลยเหรอเนี่ย แล้วนักร้องไม่เอาไว้ในห้องมืดเลยเหรอเนี่ย พี่ช่างแต่งหน้าเริ่มลงมือปฏิบัติการ เอาครีมอะไรซักอย่างมาทาหน้า ตามด้วยรองพื้นบางๆ จากนั้นก็ปัดบลัชออน ทาลิปกลอส ทาตาด้วยสีเขียวอ่อนๆ เง้อ....ต้องเขียนตาด้วย แล้วออกมาฉันไม่เป็นงิ้วหรอกเหรอเนี่ย.....
-*-*ชะวิ้ง-*-*
“เสร็จแล้วค่ะน้อง สวยมั้ยคะ”พี่ช่างบอกฉัน อะไรกัน...แปบเดียวเอง และฉันก็ค่อยๆหันไปส่องกระจก....
“เฮ้ย!!!”นั่นมันงิ้วชัดๆ เอ้ย นางงามชัดๆสวยดีอ่ะ ทำไมแต่งเองมันไม่ได้อย่างนี้นะ อ้อ...ก็ฉันไม่ทาตา เขียนตา แล้วก็ทาบลัชออนนี่นะ รองพื้นฉันก็ไม่แตะ ลิปกลอสก็ไม่เคยแตะ สรุปว่า....ฉันไม่เคยแต่งเองนั่นแหละ
“น้องสวยอยู่แล้วนะคะ ถ้าไม่ติดอยู่ที่.....”แล้วพี่ก็ชี้อะไรบางอย่างที่อยู่ข้างๆกระจกข้างหน้าฉัน...
“แว่นเหรอคะ พี่อย่าบอกใครนะคะว่ามันไม่ใช่แว่นสายตา”ฉันสารภาพกับช่างแต่งหน้า เพราะยังไงซะพี่เค้าก็รู้หมดแล้วล่ะ ฉันเล่นมองเห็นทุกจุดของห้องซะขนาดนั้น
“อ๋อ....ถ้าน้องไม่ให้พี่บอกใครน้องๆต้องไปเป็นนางแบบให้งานแฟชั่นโชว์ของบริษัทพี่”เงอะ....ข้อแลกเปลี่ยนมันช่าง....ยุติธรรมม๊ากกกก
“....”เอาไงดีอ่ะ งานนี้มันรวมเพื่อนฉันเข้าไปด้วยนะเนี่ย
“เออ....ก็ได้ แกตกลงไปเถอะ”เสียงดังแว่วๆมาจากข้างหลัง เพื่อนฉันนั่นเอง....
“โห....พวกแกสวยว่ะ ดูฉันดิเหมือนงิ้วมั้ย”ฉันถามไปงั้นแหละ ยัยพวกนี้ต้องบอกว่าฉันสวยอยู่แล้ว *-*-*-*
“เหมือนงิ้วมากเลยเพื่อน”แป่วววว....
“จริงอ่ะ YOY”ฮือๆๆๆอยากร้องไห้
“แหม....พวกเราล้อเล่น แกสวยมากเลยแหละ”*-* จริงเหรอ พวกแกเป็นเพื่อนที่ดีมากเลยรู้มั้ย
“THANKS”^ ^ ฉันก็ไม่ได้ฎิเสธอะไรหรอกนะ เพราะฉันน่ะยอมรับว่าฉันสวย โฮะๆๆๆๆ
แหม ที่จริงฉันก็ไม่ถือหรอกนะถ้าทุกคนจะพูดความจริง(ว่าฉันสวย) แต่ก็อายเป็นนะ โฮะๆๆๆ จากที่ชมตัวเองอยู่นาน(-_-^) ก็ได้เวลาไปแต่งตัว ซึ่งชุดที่ฉันต้องใส่คือ ชุดแซคสีเขียวอ่อน ฉันใส่แล้วเหมือนนางไม้มากเลยอ่ะ ส่วนของคนอื่นก็.....
“ทำไมฉันต้องใส่สีขาวด้วยอ่ะ ToT”แกบริสุทธิ์(ตรงไหน)ไง เจ้าหญิงบีผู้ขาวสะอาด
“ฉันได้สีชมพูว่ะ”ฟาง แกเกลียดสีแดงใช่มั้ย แต่ช่างเหอะมันเป็นสีชมพูไม่ใช่สีแดง
“ฉันได้.....สีฟ้าอ่ะ”โอเคแล้วสิ แกน่ะโอเคสุดเลยไอ้ไหม แกชอบสีฟ้านี่นา
หลังจากอาลัยอาวรณ์กับสชุดที่ได้กันจนพอใจแล้วก็เข้าห้องแต่งตัวไป พอพวกเราเดินออกมาเท่านั้นแหละ.....
“คุณน้องสวยมากเลยนะคะเนี่ย”ขอบคุณที่ชมค่ะพี่ หนูขอบคุณนะคะที่พูดความจริง
“คุณน้องที่เหลือก็สวยๆกันทั้งนั้นเลยนะคะ”คุณน้องที่เหลือ...ใช้คำไม่ค่อยดีนะ
“^_^ ขอบคุณค่ะ”คนพูดความจริงก็ย่อมเป็นคนที่ประเสริฐ เช่นพี่ไงคะ
“หนุ่มๆมาทางนี้หน่อย”เสียงแหลมซะปรอทแตกเลยนะเนี่ย ฉันจะเยื่อแก้วหูฉีกก่อนจะเป็นหมอได้มั้ยเนี่ย
......ว่าแต่ไอ้หนุ่มๆนี่มันใครวะ......
“มาแล้วครับผม”วิ่งซะดังเชียว จะหนีอยู่แล้ว เพราะนึกว่าช้างตกมันวิ่งบนพื้นกระดาน
“น้องๆขา พี่ขอแนะนำให้น้องๆรู้จักกับคนที่น้องๆต้องเป็นพิธีกรให้เค้าค่ะ”ไหนๆๆๆ....
“สวัสดีครับ เจอกันอีกครั้งนะครับ^ ^”ฉันชอบคนพูดจริงก็ใช่ แต่ฉันไม่ชอบนายนี่นา
“-*-”ไอ้เกย์หน้าหล่อนั่นเองก็ตอนที่มีเรื่องกับปอบ นายนี่ก็เข้ามาห้ามมวยด้วย แต่ลืมทัก.....ไปนิดส์
“สวัสดีคร้าบ...ผมซิงค์ครับ”ไม่ต้องแนะนำตัวก็ได้ ไม่อยากรู้
“เฮ้ย....บทเมื่อกี้ต้องฉันพูดดิ แกแซงทำไมเนี่ย”ไอ้เกย์หน้าหล่อแทรกขึ้นมา
“เรื่องของแกดิ”เออ ดีมากกุมารทองลูกแม่ เอาให้ไอ้เกย์นี่หน้าแตกไปเลย
“-*-...ผมชื่อแคมป์ครับผม ^ ^”อ้อแคมป์ พวกนายคงเป็นนักร้องสินะ นักร้อง!!!
“ผมแฟ้มครับ”หน้าตาดีนี่ แต่สู้พี่กริลล์กับพี่กันต์ไม่ได้หรอกย่ะ
“ผมชื่อฮาร์พครับ”บี 1 บี2 บี3 แกคิดเหมือนฉันมั้ย.....
“ไอ้วงหล่อนรก!!!”ใช่ที่ฉันเรียกอย่างนี้เพราะมีเกียรติประวัติมาว่าไอ้พวกนี้เป็นประเภทที่ฟันแล้วทิ้ง ไม่ก็คบแล้วเลิก อะไรประมาณนี้แหละ ทุกคนในกลุ่มฉันเรียกวงนี้ว่าหล่อนรกหมดแหละ....
“เจอกันครั้งแรกก็เรียกอย่างนี้เลยเหรอ พวกเราน่ะเทพบุตรเลยนะ”เทพบุตรลงมาอุบัติที่ยมโลกอ่ะดิ
“ขอโทษด้วยพวกเราหลุดไปนิดส์”ฟาง ประชาสัมพันธ์ของกลุ่มเริ่มขอโทษขอโพย เพราะพวกเราก็ชอบหลุดอย่างนี้แหละ
“ทำความรู้จักกันไปก่อนนะจ้ะ เดี๋ยวเจ๊มา”ฝากบัญชีหนังหมาไว้กับวิญญาณเร่ร่อนแท้ๆเลย
“ฉันชื่อ....”
“ชื่อแก้ม แล้วแก้มจะนิ่มมั้ยครับ อยากรู้”อยากรู้ก็ไม่ต้องมาลองไม่งั้นเดี๋ยวเจอต่อย
“เรื่องของฉัน”ใบหน้าของแต่ละคนละม้ายคล้าย.....หม้อ
“ส่วนฉันชื่อ....”
“บีเหรอครับ ชื่อน่ารักนะ นิสัยจะน่ารักแบบชื่อมั้ย”หน้านี่กลายเป็นภาชนะมีหูหิ้วเลยนะยะ คงใช้บ่อยล่ะสิเนี่ย
“อยากเจอ Back Kick มั้ย เดี๋ยวจัดให้”เอาเลยเพื่อน ฉันสนับสนุนเต็มที่(ในความคิด)
“ฉันชื่อฟาง ส่วนมุกที่นายเตรียมมาไม่ต้องใช้หรอกนะไอ้หน้าหม้อ”คำพูดเฉียบขาด สมเป็นฝ่ายประชาสัมพันธ์จริงๆ
“-*-....ถึงหน้าฉันจะหม้อแต่ก็ติดทุกคนนะ”
“อย่างน้อยก็ไม่รวมฉันแหละ”ก็แกไม่ชอบหม้อนี่หว่า ชอบแต่ตะหลิวกับกระทะ จะไปชอบไอ้หน้าหม้อนี่ได้ยังไง
“ฉันชื่อไหม”จบง่ายๆอย่างนี้เลยเหรอครับพี่น้อง
“ไหมนิ่มๆน่ะเหรอ น่ากอดเนอะ”ไอ้นี่เริ่มหูหิ้วอีกคนและ ถ้าแกไม่สกัดดาวรุ่งเดี๋ยวฉันสกัดเอง....
“ไหมนิ่มๆน่ะ ถ้าเอามาปั่นจนเป็นเส้นแล้วมันก็สามารถรัดคอคนตายได้แล้วกัน!!!”...........(ไร้คำบรรยาย)
“- -*หวังว่าผมคงจะไม่โดนนะครับ แหะๆๆๆ”จากคำพูดของไหม ไอ้หน้าหม้อนั่นก็ถอยไปอย่างง่ายดาย ความสงบ สงบควาหน้าหม้อได้เป็นอย่างดี
“พะ....พวกเราไปเตรียมตัวก่อนนะ แล้วเจอกันบนเวที”ช่วงเสียงเริ่มขาดหาย อย่าบอกนะว่าพวกนายกลัวแค่คำพูดของพวกเราแค่นั้นน่ะ
กรี๊ดดดดดดดด!!!!!! (ฉันรู้แล้วว่าไอ้พวกนี้หนีอะไร)
“แฟ้มขาาาา ออกมาหาพิ้คซี่เถอะนะคะ”ขาซ้ายขาขวาก็คงจะถีบยัยนี่ไม่ไปเพราะมันน่าจะชื่อพิ้กกี้หมูจอมซนซะมากกว่านะเนี่ย
“แคมป์จ๋าาาา”หลอนมากกกกก-*-
“ซิงค์ขา คืนนี้ไปกับมิงมิงเถอะนะคะ เดี๋ยวมิงมิงเลี้ยงไม่อั้นค่ะ”-.,-พี่แกทำหน้าหื่นมากเลยอ่ะ น่ากลัวว่ะ....
“ฮาร์พ ขโมยหัวใจกิงกี้ไปแล้วช่วยมารับกิงกี้ไปเป็นเจ้าสาวด้วยสิค้า~”เน่ามากกก เก่าอีกต่างหาก ฉันไม่เล่นมั่งให้มันรู้ไปแล้วพวกเธอจะอึ้ง .......แคมป์คะถือปืนไว้ซักกระบอกสิคะ เราจะได้มีกันตลอดไป..... -*- นี่แหละ ฝืดดีมั้ยล่ะ แต่ฉันว่านะเจ๊กิงกี้แกน่าจะชื่อกิ้งกือมากกว่า ทำผมซะอย่างกับเรด้าแมลงสาบ(ไอ้ที่เอายางมัดให้ผมมันสูงๆอ่ะ)แถมยังมีตั้ง 2 เรด้าน่ากลัวจิ๊บเป๋ง
อีกครึ่งชั่วโมงก็ถึงคอนเสิร์ตแล้วเพราะฉะนั้นไปเตรียมตัวหลังเวทีดีกว่า......
กึก!
ไร้อาการค้างใดๆทั้งสิ้น
เพราะแต่งให้คนค้างไม่เป็น
แหะๆๆ
ยังไงก็ช่วยติดตามหน่อยเถอะนะ
ช่วงนี้คนเม้นน้อยมากกกกกกก
อยากให้มีซัก 12 เม้นก่อนแล้วค่อยแต่งต่อ...
ต้องการกำลังใจอย่างหนาแน่นค่า~
รักคนอ่าน & คนเม้นทุกคนเรย
ก็เลยเอาเพลงมาฝาก
ความคิดเห็น