รั ก ค รั้ ง แ ร ก...

เนื้อเรื่อง

รักครั้งแรก...

รักครั้งแรกใช่จะผิดหวังเสมอไป มีคนเคยบอกว่า...ความรักมีอยู่ 3 แบบ

1. รักเพราะหลง

2. รักเพราะอ่อนไหว

3. รักเพราะเข้าใจ และยังมีคนบอกอีกว่า รักครั้งแรกส่วนมากจะเป็นรักเพราะหลงและมักจะไม่สมหวัง แต่สำหรับผมแล้วรักครั้งแรกเป็นรักที่เป็นความทรงจำที่ดีที่สุดในชีวิตของผม...

ผมชื่อ แทน เรียนปี 3 อยู่มหาลัยแห่งหนึ่ง ผมต้องทำงานไปเรียนไป เพราะพ่อแม่ผมเสียชีวิตโดยอุบัติเหตุเมื่อปีก่อน ตอนนี้ผมจึงเหมือนอยู่ตัวคนเดียว ตั้งแต่พ่อแม่ผมเสีย ผมก็เงียบมาตลอดไม่ค่อยคุยกับเพื่อนคนไหนเลย ส่วนเธอ...

เธอชื่อ ซี ......... ซีเป็นลูกคนรวย เรียนปี 3 เหมือนผม และคณะเดียวกับผม โดยความคิดของผมแล้วนั้นลูกคนรวยส่วนมากจะ ชอบทำตัวเว่อร์ ๆ แต่สำหรับซี แล้วเธอไม่ใช่ ซีเป็นคนเรียบร้อย ร่าเริง เรียนเก่ง แล้วยังเป็นที่รักของเพื่อน ๆ ด้วยซึ่งต่างกับผมราวฟ้า กับดิน ผมแอบมองซีมาตลอดตั้งแต่เข้ามาเรียนปี 1 แต่ตอนนี้ผมคงไม่มีเวลาคิดเรื่องนั้นแล้ว...

...ตั้งแต่พ่อแม่ผมเสีย ผมก้อไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับเพื่อน ๆ เลย ดังนั้นเลิกฝันถึงซีไปได้เลยครับ...

เช้าวันนึง... เข้าเรียนคาบแรก อาจารย์สั่งให้ทุกคนนำงานที่สั่งมาส่ง ผมไม่รู้เรื่องเลยว่าอาจารย์สั่งงานตอนไหน สงสัยสั่งตอนที่ผมแอบหลับในห้องเรียนมั้ง ผมทำอะไรไม่ถูก

“แทน” เสียงผู้หญิงเรียกชื่อผม ผมหันไปมอง ซีเป็นคนเรียก

ซีพูดต่อว่า...“ซีทำรายงานมาให้ ซีรู้ว่าแทนไม่ได้ทำมา เพราะเมื่อวานแทนหลับในห้องเรียนตอนอาจารย์สั่งงานพอดี” พอพูดเสร็จซีก้อวางรายงานไว้บนโต๊ะ แล้วก้อเดินกลับไป หลังเลิกเรียน ผมเดินเข้าไปบอก ขอบคุณซี แต่ซีพูดกลับมาว่า...

“ เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นข้าวมื้อเที่ยงได้มั้ยค่ะ “

ผมดีใจไม่คิดเลยว่าผมจะมีโอกาสได้นั่งกินข้าวกับซี ผมเลยตอบกลับไปว่า “ได้ครับ” หลังจากนั้นเราก้อเดินไปกินข้าวที่โรงอาหาร ของมหาลัย เธอดูเรียบร้อยมากเวลาทานข้าว พอทานเสร็จ ซีก้อพูดขึ้นมาว่า...

“ซีรู้นะ ว่าแทนไม่ค่อยรู้เรื่อง ไม่ค่อยมีเวลาทบทวนเรื่องที่เรียนไป เอาเป็นว่าเวลาแทนว่าง ซีจะติวให้แทนดีมั้ย”

ความหวังดีจากหญิงคนนึงที่ผมเคยแอบมองมาตลอดนั้นมันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก หลังจากวันนั้นผมกับซี ก็จะมานั่งติวหนังสือ กันทุกวัน จนเรียนจบมหาลัย ผมก็มีบริษัทมารับเข้าทำงาน 2 บริษัท บริษัทแรกทำงานในกรุงเทพ ส่วนอีกบริษัททำงานที่ระยอง ผมปรึก ษากับซีว่าจะเลือกบริษัทไหนดี ซีบอกว่า “ตามใจแทนเถอะ ชีวิตเป็นของแทนนะ”

ผมได้ยินดังนั้นผมก้อไม่ลังเลที่จะเลือกทำบริษัทที่ 2 ถึงผมจะต้องไปทำที่ระยอง แต่มันเป็นอนาคตที่ดีสำหรับผม ผมไปทำงานอยู่ที่ระยอง 1 อาทิตย์ผมจะโทรหาซี 2 – 3 ครั้ง 1 เดือนผมจะเข้ากรุงเทพ 1 – 2 ครั้ง

เวลาผ่านไป 4 ปี ผมได้ย้ายเข้ามาทำงานในกรุงเทพ เพื่อมารับงานในตำแหน่งผู้จัดการบัญชี พอผมมาถึงกรุงเทพ ทางบริษัท ให้ผมลาพักร้อนได้ 1 อาทิตย์ ผมจึงตัดสินใจชวนซีไปเที่ยวเป็นครั้งแรก ผมโทรเข้ามือถือซี...ผมชวนเธอไปที่สวนสามพราน เพราะซีชอบดอกไม้

ซีตอบกลับมาว่า...“จริงหรือแทน ซีไม่เคยไปไหนกับใครนอกจากพ่อและแม่เลย แทนจะพาซีไปวันไหนค่ะ”

ผมบอกกลับไปว่า...“พรุ่งนี้โอเคมั้ย พาไปเที่ยวเสร็จแล้วซีไปดูคอนโดเป็นเพื่อนแทนหน่อยนะ แทนจะซื้อคอนโดใกล้บ้านซี”

ซีตอบมาว่า...”ได้ค่ะ แล้วเจอกันนะค่ะ”

เช้าวันรุ่งขึ้นผมไปรับเธอที่บ้าน หลังจากนั้นผมก้อนั่งรถแท็กซี่ไปสวนสามพราน ระหว่างที่ดูดอกไม้นั้นซีดูมีความสุขมากครั้งนี้เป็น ครั้งแรกที่ผมได้สัมผัสมือซี หลังจากที่คุยกันมานานถึง 6 ปี พอบ่ายผมก้อไปดูคอนโดที่อยู่ใกล้บ้านซีที่สุด แล้วก้อเซ็นสัญญาซื้อผ่อนทันที ตกเย็นซีชวนผมไปบ้านของเธอ ซีบอกว่า...“คุณพ่อของซีอยากเจอแทนค่ะ เลยให้ซีชวนแทนมาทานข้าวที่บ้าน”

ผมไม่ปฎิเสธครับ พอไปถึงบ้านนั่งลงที่โต๊ะ คุณพ่อของซีดูเป็นผู้ใหญ่มาก ท่านพูดขึ้นมาว่า...

“เธอเองหรือชื่อแทน ซีเล่าให้พ่อฟังอยู่บ่อย ๆ ซีบอกกับพ่อว่า เธอเป็นคนขยัน ว่าไงสนใจมาทำงานกับพ่อมั้ย มาทำที่บริษัทพ่อ” ผมอึ้งไม่คิดเลยว่าท่านจะพูดกับผมแบบนี้ ผมรู้สึกดีใจตอนนี้ผมรู้สึกเป็นส่วนนึงในชีวิตของซียังไงไม่รู้ครับ ผมตอบตกลงทันที

หลังจากวันที่ผมไปบ้านซี 2 วัน ผมก้อเริ่มงานในบริษัทของพ่อซี ตำแหน่งที่ผมได้เข้ารับคือตำแหน่ง ผู้จัดการฝ่ายบัญชี งานส่วนใหญ่จะใช้สมองซะมากกว่า หลังจากนั้นก้อว่าง วันนึงพ่อของซีก้อเดินมาที่โต๊ะทำงานผมแล้วก้อบอกว่า...

“แทนถ้าว่าง ก้อพาซีไปเที่ยวก้อได้นะ พ่อฝากดูแลซีด้วย”ผมตอบตกลงไป

ผมและซีในเวลานี้มีความสุขที่สุด ผมมีเวลาให้ซีมากขึ้น แต่พอผมว่างมากขึ้น ผมก้อพูดกับซีว่า...

“ ซี.... แทนเบื่อแล้ว แทนอยากทำงาน แต่ไม่ได้หมายความว่าแทนเบื่อซีนะ แทนจะรับงานตรวจสอบบัญชีจากบริษัทอื่นมาทำด้วย นะ ซีเห็นด้วยมั้ย”

ซีตอบกลับมาว่า...“ถ้ามันเป็นความต้องการของแทน ซีก้อเห็นด้วย”

ผมก้อรับงานจากบริษัทอื่นเข้ามาทำ เวลาว่างที่ผมเคยมีให้ซีก้อค่อย ๆ หมดลงไป ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมจะต้องพยายามทำงานให้มาก เพื่อที่จะเทียบเท่าหรือใกล้เคียงซีมากขึ้น ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลาที่ผมจะบอกว่ารักเธอ แต่ในใจแล้วผมรู้สึกได้อย่างไม่ต้องสงสัยแล้วว่าซี คือคนที่ผมอยากอยู่ด้วย

วันนี้เป็นวันเกิดของซี ผมทำงานจนลืมไปเลยว่าวันนี้วันเกิดของเธอ วันรุ่งขึ้นซีโทรมาหาผมแล้วพูดว่า...

“แทนไม่เคยลืมเลยนะ แต่ปีนี้แทนลืม เมื่อวานเป็นวันเกิดของซีนะ”...แล้วเธอก้อร้องไห้...

ในเวลานั้นผมเครียดเรื่องงานมาก ผมเลยพูดออกไปอย่างไม่คิดว่า...“ไร้สาระน่ะซี แทนต้องทำงานนะ แทนไม่ว่างเหมือนซีนะ"

เธอเงียบไปสักพักแล้วซีก้อพูด...

“ขอโทษนะแทน ซีไม่อยากทะเลาะกับแทนซีอยากจะใช้เวลาที่เหลืออยู่อย่างมีความสุขโดยมีแทนอยู่เคียงข้างนะ”

ผมโกรธที่เธอพูดแบบนี้มาก แต่เงียบไม่ต่อว่าอะไรเธอไป ซีพูดต่ออีกว่า...

“อีก2วันซีจะไปอเมริกากับแม่ ซีอยากให้แทนไปด้วย ซีขออนุญาตคุณพ่อแล้วนะ คุณพ่อบอกว่าให้แทนไปด้วยได้ แทนจะไปกับซีมั้ย”

ผมตอบกลับไปว่า“ช่วงนี้งานยุ่ง ซีไปกับแม่ให้สนุกเถอะ” แล้วซีก้อวางหู

ซีเดินทางไปอเมริกากับแม่ 1 เดือน ในเวลาระหว่าง 1 เดือนนี้ ผมไม่ได้ติดต่อกับซีเลย พอซีกลับมากรุงเทพ ผมก้อไม่ได้ไปรับ หลังจากกลับมาจากอเมริกา ผมกับซีก้อห่างเหินกันไม่ค่อยได้เจอกันเลย 1 เดือนจะได้เจอหน้ากันสัก 2 – 3 ครั้ง ไม่ได้โทรคุยกันเลย เพราะผมงานยุ่งมาก

ผมทำงานที่บริษัทพ่อซีมา 3 ปีแล้ว ตอนนี้ผมคิดว่าผมพร้อมทุกอย่างแล้ว มีเงินพอที่จะซื้อบ้าน ซื้อรถ และทุกสิ่งทุกอย่างที่ซื้อได้ด้วยเงิน

วันที่ 14 กุมภาพันธ์ ผมจึงตัดสินใจที่จะขอซีแต่งงาน แล้วคืนก่อนวันที่ 14 ซีก้อโทรมาหาผมที่บ้าน “แทนซีถามอะไรแทน หน่อยได้มั้ย”

ผมตอบว่า...“ได้สิ”...ซีถามต่อ... “แทนทำไมถึงขยันทำงานขนาดนี้ แทนขยันเพื่อใคร เพื่ออะไร”

ผมไม่ตอบกับคำถามของซี แต่พูดกลับไปว่า...

“พรุ่งนี้แทนจะบอก แทนจะตอบทุกคำถามขอซี พรุ่งนี้ซีไปสวนสามพรานกับแทนนะ”

ซีตอบมาว่า “ได้”

เช้าวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ผมรีบไปที่เต้นท์โชว์รูม ฮอนด้า ทำสัญญาออกรถป้ายแดง ออกมาแล้วก้อขับไปรับซีที่บ้าน

ผมนึกว่าซีจะตกใจที่ผมขับรถไปรับเธอ แต่ไม่เลยเธอดูอ่อนเพลียเหมือนคนไม่สบาย หน้าซีด

ผมจึงบอกซีว่า...“ไว้วันหลังก้อได้นะซี”

ซีตอบกลับมาว่า...“วันนี้แหละ ซีอยากไปวันนี้”

ก่อนขับรถออกจากบ้านซีผมเห็นแม่ซีดูเหมือนจะร้องไห้แต่ก้อไม่ได้คิดอะไร

พอมาถึงสวนสามพราน ผมเดินจูงมือซีดูดอกไม้ เดินได้สักพักผมก้อพาซีมานั่งที่ม้านั่งริมสระน้ำ ซีซบไหล่ผมแล้วพูดกลับผมว่า...

“แทน ซีรู้นะว่าแทนรักซี แต่ซีอยากให้แทนบอกซีเองจะได้มั้ย แทนบอกซีด้วยว่า แทนทำไมถึงขยันทำงานขนาดนี้ แทนขยัน เพื่อใคร เพื่ออะไร”

แล้วคราวนี้ผมก้อบอกเธอทุกอย่างว่า...

“ซี.........แทนรักซีนะ ทุกอย่างที่แทนขยัน แทนทำเพื่อซี แทนไม่อยากให้ซีโดนใครดูถูกว่ามาคบกับแทน แล้ววันนี้แทน มีพร้อมทุกอย่างแล้ว วันนี้แทนคิดว่าแทนใกล้เคียงพอที่จะขอซีแต่งงานแล้ว ซีแต่งงานกับแทนนะ"

แล้วผมก้อหยิบแหวนแต่งงานที่แอบซื้อไว้หมายจะสวมเข้าที่นิ้วของซี ผมจับมือของซีขึ้น เธอไม่ตอบสนองต่อสิ่งที่ผมทำ ผมจับตัว เธอเขย่า เธอไม่รู้สึกอะไรเลย ผมจึงอุ้มร่างซีขับรถไปที่โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด แล้วแล้วระหว่างนั้นผมก้อโทรบอกทุกคนที่เกี่ยวข้องกับซี

มาถึงโรงพยาบาล หมอรีบพาซีเข้าห้อง ไอซียู ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยถามหมอว่าซีเป็นอะไรหมอก้อไม่ยอมบอก ไม่นานพ่อกับแม่ซีก้อมาถึงโรงพยาบาล ผมถามแม่ซีว่าซีเป็นอะไร แม่ซีบอกกับผมว่า “ซีเป็นโรคหัวใจ เป็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว”

ผมอึ้งทำไมผมมันโง่อย่างนี้ผมไม่เคยรู้อะไรเลย ไม่เคยรู้ว่าซีเป็นโรคหัวใจ ผมนั่งภาวนาอยู่หน้าห้องไอซียูว่าขออย่าให้ซีเป็นอะไรเลย ถ้าซีหายผมจะแต่งงานกับเธอ จะไม่ทิ้งให้เธอเดียวดายอีกต่อไป

ซีอยู่ในห้องไอซียูนานถึง 5 ชั่วโมง หมอก้อเดินออกมาจากห้อง ผมรีบวิ่งเข้าไปเขย่าตัวหมอแล้วถามว่า “ซีไม่เป็นไรใช่ไหมหมอ” หมอเงียบสักพักแล้วตอบว่า... “ผมเสียใจด้วยนะครับ”

ผมได้ยินคำนี้ถึงกับทรุดตัวลง แล้วก้อนั่งร้องไห้ออกมา

หลังจากนั้นงานศพของซีของถูกจัดขึ้นท่ามกลางแขกหลายคน รวมทั้งเพื่อนของซีด้วย วันนี้เป็นวันสุดท้าย เป็นวันเผาศพ แม่ซีเข้า มาหาผมแล้วก้อยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้ผม แล้วพูดว่า...“ของที่อยู่ข้างในเป็นของที่ซีเขียนจดหมายไว้ให้แม่ บอกให้แม่มอบให้แทน”

ผมค่อย ๆ แกะซองนั้นออกข้างในมีสมุดเล่มเล็ก ๆ กับม้วนวีดีโออยู่ หลังจากพีธีเผาศพเสร็จผมนั่งอยุ่ด้านหน้าจนแขกในงานกลับไป กันหมด พ่อซีเดินเข้ามาหาผมแล้วพูดกลับผมว่า “ซีรักแทนมากนะ” แล้วพ่อก้อเดินกลับไป...

ผมขับรถกลับมาคอนโด ด้วยรอยคล้ำใต้ตา ผมเดินไปหยิบม้วนวีดีโอเทปแล้วนำมันไปเปิด ผมเห็นซีในชุดสีขาวเหมือนชุดใน โรงพยาบาลไม่มีผิด

ซีพูดว่า “แทน ....... ถ้าแทนได้ดูม้วนวีดีโอนี้แล้วแสดงว่าซีไม่ได้อยู่แล้วนะ ตอนนี้ซีอยู่ที่โรงพยาบาลในอเมริกา แม่ซีพาซีมาหา หมอเพื่อที่จะผ่าตัดครั้งสุดท้าย ถ้าผ่าตัดครั้งนี้ไม่สำเร็จ หมอบอกว่าซีจะอยู่ได้อีกไม่ถึง 2 ปี แต่ซียอมเสี่ยงเพื่อที่จะได้อยู่กับแทนตลอดชีวิต

ซีไม่โกรธแทนนะที่แทนไม่มาอเมริกากับซี แต่แทนอย่าโกรธซีนะที่ซีไม่ได้บอกว่าซีเป็นโรคหัวใจ ซีแค่ไม่อยากให้แทนกลุ้มใจ ซีเห็นแทนพยายามในสิ่งที่แทนต้องการ แค่นี้ซีก้อมีความสุขแล้ว ซีรู้นะว่าแทนพยายามทำเพื่อใคร แทนทำเพื่อซีใช่มั้ยถ้าคิดไปเองก้อ ขอโทษนะ ซีอยากให้แทนรู้นะว่าซีรักแทนมาก มากที่สุดด้วย”

สัญญาณภาพก้อหายไป น้ำตาขอผมออกมาชำระความโง่เขลาของตัวเอง ทำไมผมไม่เอะใจกับคำพูดของเธอที่ว่า... “ขอโทษนะแทน ซีไม่อยากทะเลาะกับแทนซีอยากจะใช้เวลาที่เหลืออยู่อย่างมีความสุขโดยมีแทนอยู่เคียงข้างนะ”

...ผมน่าจะรู้ว่าเธอไม่สบาย...

...ผมน่าจะไปอเมริกากับเธอ

ผมนั่งคิดสักพักแล้วก้อหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน ในนั้นเขียนว่า...

“ถึงแทนที่ซีรัก อย่าโทษตัวเองนะที่ไม่มีเวลาให้ซี อย่าโทษตัวเองนะว่าผิด เรื่องนี้ไม่มีใครผิด และก้อไม่มีใครถูก ซีรักแทน แทนก้อรักซี ถึงเรา 2 คนจะไม่พูดแต่ซีก้อรู้สึกนะ ถึงซีจะไม่อยู่แล้ว แต่ซีก้อยังคงอยู่ในใจแทนนะ ซีรักแทนมาก มาก เกินกว่าที่จะเขียนลงไปได้ ซีอยากจะบอกกับแทนว่ารักจากปากของซีเอง แต่มันคงไม่มีเวลาแล้ว หลังจากที่ซีไปผ่าตัดแล้วผลออกมาล้มเหลว ซีก้อป่วยมาตลอด ซีไม่ได้โกรธแทนนะ แต่ซีไปหาแทนไม่ไหว ซีไม่อยากจะบอกให้แทนรู้ เพราะแทนกำลังตั้งใจกับงานที่ทำอยู่ สุดท้ายนี้ ซีอยากจะบอกกับแทนว่า...

“ซีขอโทษซีอยู่กับแทนได้แค่นี้ ระยะเวลา 9 ปีที่ซีอยู่กับแทนถึงมันจะน้อยแต่ซีรู้สึกมีความสุขมากนะ ลาก่อนแทนที่ซีรัก”

ผมอ่านจดหมายเสร็จ ผมก้อนั่งร้องไห้และคิดอยู่ตลอดเวลาว่า...

“ตอนนี้ผมมีทุกอย่าง มีทุกสิ่งที่จะซื้อได้ด้วยเงิน แต่ผมกลับซื้อเวลาที่จะอยู่กับซีไม่ได้ แต่ถ้าผมซื้อเวลาคืนมาได้ ....

1 นาที ผมจะบอกว่าให้ซีรู้ว่า ผมรักเธอมากแค่ไหน

1 ชั่วโมง ผมจะรีบขับรถไปหาเธอแล้วบอกเธอว่าขอโทษที่จำวันเกิดไม่ได้นะที่รัก

1 วัน ผมจะอยู่กับเธอในวันเกิดที่ผมลืม...

1 เดือน ผมจะไปดูแลเธอที่อเมริกา

และ 1 ปี ผมจะขอเธอแต่งงานและอยู่กับเธอ ถึงแม้จะเป็นเวลาแค่ 1 ปีก้อตาม

ในชีวิตของคน ๆ นึง จะมีสักครั้งมั้ยที่จะได้พบรักแท้ในรักครั้งแรก ชีวิตเราเกิดมาเพื่อใคร และเกิดมาทำไม อย่าง น้อยชีวิตของผมที่เกิดมา ก้อได้รู้ว่าเกิดมาเพื่อใครและพยายามเพื่อใคร สำหรับรักครั้งแรกของผมนั้นผมคิดว่าจะเป็นรักครั้งเดียวในชีวิต ของผมที่ดีที่สุด ถึงแม้ผมจะไม่ได้บอกกับซีว่า ผมรักซี แต่ตอนนี้ผมจะบอกผ่านโพสต์นี้ไปถึงซีว่า...

“ผมรักซีมาก รักตั้งแต่วันแรกที่เจอ ซีคือทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมมีได้ในวันนี้ เพราะฉะนั้นผมจะไม่รักใครอีกนอกจากเธอ” ซีจากผมไป 1 ปี กับ อีก 4 วัน แต่เมื่อวานซีก้อยังทำให้ผมร้องไห้อีกจนได้ครับ...

เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อวานตอนเย็น ผมกลับมาที่คอนโด เพื่อเปลี่ยนชุดไปงานเลี้ยงของบริษัทที่ผมทำงานอยู่ ( หรือบริษัทของพ่อ ซี ) ผมเลือกเสื้อสูทที่จะใส่ไปงาน ในขณะที่ผมเลือกอยู่ผมก้อเหลือบไปเห็นเสื้อสูทสีม่วงผ้ากำมะหยี่ ผมเลยนึกขึ้นได้ว่าเสื้อตัวนี้ ซีเป็นคน ซื้อให้ผมก่อนที่เธอจะไปรักษาตัวที่อเมริกา แต่ผมไม่เคยใส่มันเลย เพราะเคยลองใส่ดูแล้วมันดูเหมือนนักสนุ๊กเกอร์อย่างไรไม่รู้ ผมเลย ไม่ชอบ แต่วันนี้ผมคิดถึงซีมาก ผมเลยหยิบสูทตัวนี้ขึ้นมาใส่

พอใส่เสร็จผมมีความรู้สึกว่ามีของอยู่ในกระเป๋า ผมจึงล้วงลงไปหยิบและเอามันขึ้นมาจึงรู้ว่ามันเป็นเทปคาสเซ็ทม้วนหนึ่ง ด้วยความอยากรู้ว่ามันเป็นเพลงอะไรผมจึงตรงไปที่เครื่องเสียงแล้วเปิดมัน

เสียงแรกที่ผมได้ยินเป็นเสียงของ ซี เธออัดเสียงของเธอลงในเทป

ต่อไปนี้จะเป็นคำพูดที่เธอพูดในเทปนะครับ...

" สวัสดีค่ะ แทน นั่นแน่ แทนได้ฟังเทปแล้วแสดงว่าแทนแพ้พนันซีแล้วนะ เพราะแทนบอกว่าจะไม่มีวันใส่สูทตัวนี้ ( เธอหัวเราะ เบา ๆ ) ในที่สุดแทนก้อใส่สูทตัวนี้จนได้ เฮ้อ ( เธอถอนหายใจ ) ตอนนี้เราจากกันนานหรือยังนะ ขอโทษที่ซีพูดอย่างนี้นะ เพราะซีคิดว่า แทนคงได้ฟังเทปนี้ตอนที่ซีไม่ได้อยู่กับแทนแล้ว แทนคิดถึงซีมั้ย คงคิดถึงล่ะสิ แทนอยากรู้มั้ยว่าตอนนี้ซีอยู่ที่ไหน ถ้าอยากรู้ทำตามที่ซี บอกนะแทนเปลี่ยนเทปไปฟังที่ต้นหน้า B นะค่ะ "

แล้วเสียงซีก้อเงียบลง ผมจึงรีบกรอไปที่ต้นหน้า B แล้วเปิดฟัง

" แทนค่ะ แทนทำตามที่ซีบอกนะค่ะ แทนหลับตาลงนะ "

แล้วผมก้อได้ยินเสียงคลื่น แล้วก้อมีเสียงเธอพูดขึ้นว่า " แทน ซีว่าเปลือกหอยอันนี้สวยจังเลยนะค่ะ " แล้วเธอก้อพูดขึ้นมาว่า " รู้มั้ยว่าตอนนี้เราอยู่กันที่ไหน "

ผมตอบกับตัวเองว่าทำไมจะจำไม่ได้ เพราะเสียงที่ผมได้ยินนั้นมันมาจากม้วนวีดีโอ ที่เราไปถ่ายตอนไปเที่ยวที่พัทยาแล้ว เทปที่มีเสียงของซีก้อยังคงเล่นต่อไป ซีเปิดวีดีโอ มีเสียงที่อยู่ตามสถานที่ต่าง ๆ ที่ ผมกับเธอไปเที่ยวกัน เสียงของเธอในเทปก้อพูดขึ้น มาว่า...

" ตอนนี้แทนรู้ยังค่ะว่า ซีอยู่ที่ไหน ซีอยู่ในใจแทนนะ เวลาที่แทนคิดถึงซี แทนก้อเปิดวีดีโอ หรือ รูปถ่ายของเราดูก้อได้นะ และวันนี้ซีก้อจะรักษาสัญญากับแทนอีกเรื่องหนึ่งนะค่ะ แทนจำได้มั้ย แทนเคยร้องเพลงให้ซีฟัง ซียังจำได้นะ แต่จำชื่อไม่ได้ว่าเพลง อะไร แต่จำเนื้อร้องได้ท่อนนึงนะ ท่อนที่ว่า " เส้นทางชีวิตของฉัน ถึงแม้ว่ามันไม่โรยด้วยกลีบดอกไม้ แต่มันเป็นทางที่ฉันเลือกเดิน ด้วยหัวใจ เส้นทางชีวิตสายนี้จะขอพิสูจน์ด้วยแรงและกำลังใจ " และอะไรต่อจำไม่ได้แล้วค่ะ ร้องได้แค่นี้ค่ะ พอแทนร้องเสร็จ แทนก้อบอกให้ซีร้องให้ฟังบ้างแต่ซีไม่ได้ร้อง แทนเลยโกรธ แต่วันนี้ซีจะร้องให้ฟังนะ แทนฟังให้ดีนะ ซีอาจจะร้องไม่เพราะเท่าไรนะค่ะ ซีจะฝากบทเพลงนี้ไว้แทนใจนะ เมื่อไรที่แทนเหงาแทนจงฟัง เพราะมันจะเป็นบทเพลงสุดท้ายไว้แทนใจ เพราะตอนนี้เราคง ต้องห่างไกลกันนะ ซีร้องแล้วนะ ( แล้วเธอก้อร้องเพลง )......

" วันคืนที่เนิ่นนาน

อาจผ่านชีวิตคน

อาจเปลี่ยนใจคนให้เวียนหมุนไป

ทำเราจากกันนาน

ไม่เคยโทษใคร

มันเป็นเงื่อนไขของกาลเวลา

วันวานของเรา

แม้มันไม่คืนกลับมา

แต่อยากจะบอกให้เธอรู้ว่า

ฉันยังห่วงใย

ใจก้อยังคิดถึงเธอ

เหมือนแต่ก่อนเป็นมาเสมอ

แม้ว่าเธอจากฉันไป

ฉันยังเฝ้าดู

และอยากจะรู้ความเป็นไป

เพราะว่าฉันรักเธอดั่งเดิม เดิม

ถึงจะนาน นานเท่าไร

ฉันขอพอใจขอเป็นอย่างเดิม

ไม่ต้องการจะทนเห็นเธอต้องเหนื่อย

ไม่ต้องการจะทนเห็นเธอลำบาก

ได้แต่คอยเอาใจช่วยเธอทุกอย่าง

อยากให้เธอมีโลกที่สวยงาม

'รักเธอเสมอ'

ยังไงซีก้อรักแทนนะค่ะ " สุดท้ายยย ( เสียงของเธอผมรู้สึกได้เลยครับว่าเธอกำลังร้องไห้ เพราะเสียงของเธอสะอื้น )

ซีอยากจะบอกแทนว่า แทนอย่าปิดกั้นตัวเองเพราะซีนะค่ะ ซีอยากให้แทนเจอคนดีดี อย่าจบชีวิตตัวเองโดยไม่ใคร แทนเป็นคนดี แทนต้องได้เจอคนดีดี ซีเชื่อว่าต้องเป็นเช่นนั้น ซีจะไม่โกรธถ้าแทนจะมีใครสักคน แต่ซีจะโกรธถ้าแทน ปิดกั้นชีวิตเพราะซี แทนค่ะ แทนอย่าทำให้ซีต้องเป็นห่วงนะค่ะ แทนสัญญากับซีนะค่ะ ว่าจะไม่ปิดกั้นตัวเอง ถึงซีจะไม่ได้ยิน ซีจะเงียบให้แทนพูดนะค่ะ ...

ไม่มีเสียงจากเทปครับ ผมก้อเลยพูดออกไปตามอารมณ์นั้น แทนสัญญา ผมก้อนึกว่าเทปคงหมดหน้าแล้วจึงเอื้อมไปปิด ผมถึงกลับสะดุ้งและขนลุกทันที ที่ได้ยินเสียงของซีออกมาจากเทปแล้วพูดว่า

" ขอบคุณนะค่ะ ถึงซีจะไม่ได้ยินแต่ซีเชื่อว่าแทนคงจะรักษาสัญญากับซีนะค่ะ ว้าเทปหมดแล้วนะค่ะ ซีรักแทนนะค่ะ...

ช่วงเวลาที่ผมได้ยินคำขอบคุณจากเธอ ผมยังรู้สึกว่าเธอยังอยู่ข้าง ๆ ผมเลย ผมคิดถึงเธอมาก ผมนั่งคิดว่าทำไมซีถึงเข้มแข็ง ได้ขนาดนี้ ผมนั่งร้องไห้ไปตั้งแต่ได้ยินเสียงคลื่นจากทะเลของวีดีโอแล้ว แต่เสียงเพิ่งมาร้องไห้ตอนร้องเพลงให้ผมฟัง ทำไมเธอถึงพูดได้ ขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าตัวเองจะต้องตาย ทำไมเธอไม่เคยบ่นว่าทรมานให้ผมฟัง แล้วทำไมเธอยังเป็นห่วงชีวิตผมอีก แล้วอย่างนี้ผมจะลืม เธอได้มั้ย ผมจะเจอคนที่เป็นห่วงและรักผมได้อย่างนี้อีกมั้ย แต่อย่างน้อยผมก้อยังรู้สึกได้ว่าเธอไม่ได้จากผมไปไหนไกลแต่... เธอยังอยู่กับผมใกล้ ๆ ในใจผมเสมอ

และแล้วผมก้อไปไม่ทันกล่าวพิธีเปิดงานเลี้ยงจนได้ พ่อของซีโกรธใหญ่เลย อิอิ ท่านถามผมว่าไปทำอะไรมา ผมแอบอมยิ้ม แล้วตอบกับท่านว่า " ผมนั่งฟังคนที่ผมรักพูดอยู่ครับ " พ่อซีได้ยินเท่านั้นแหละทำหน้างงเป็นไก่ตาแตกไปเลยครับ อิอิอิอิ

สายลมพัดไปแล้วไม่หวนมา

เหมือนกับชีวิตคนตายไปแล้วก้อไม่ฟื้นขึ้นมา

ขึ้นอยู่กับว่าโลกสำหรับคนที่ตายนั้นมันเป็นอีกโลกนึง

แต่โลกสำหรับคนที่อยู่นั้นมันเป็นโลกแห่งความจริง

อย่ายึดติดกับสิ่งที่ไม่มีตัวตน

และอย่าปิดกั้นในสิ่งที่เรียกว่ารักแท้

แต่จงยึดมั่นและเก็บความรู้สึกที่ดีไว้ให้กับรักแท้จะดีกว่า

มีพบก้อมีจากมันเป็นธรรมดา

C love Tan never die and forever but Tan forget me not .

Because C will alive in your heart.

นั่นคือจดหมายฉบับสุดท้ายที่ซีเขียนให้ผมและแนบไว้ในกล่องใส่เทปคลาสเซ็ท 


T         T T Scrollbar By, MyCuteSpace.com  
-Num fo
ne123-
-Num fone123-