ความรัก.. จริงหรือ

เนื้อเรื่อง

เคยมีวันนึงที่หัวใจมันบอกว่าคนคนนี้ใช่สำหรับเรา
แต่วันนึงเราก็พบว่ามันไม่จริง เพราะมีอะไรหลายอย่างที่ไม่ได้ดั่งใจ

ความไม่ได้ดั่งใจนั้นก็คือความไม่เข้าใจของเราเอง
ทำไมเขาไม่เป็นอย่างโน้น ทำไมเขาไม่เป็นอย่างนี้

เมื่อเวลาผ่านไป ใจมันกลับคิดแต่หมกมุ่นกับคำถามเดิม
จนมาถึงคำถามที่ไม่ควรจะคิดมากที่สุดนั่นคือ ..เขาเคยรักเราบ้างไหม
หรือที่อยู่กันมาเพราะความไม่มีใคร..

เมื่อเจอคำถามนี้เข้า ใจเคยมั่นคง ใจที่เคยเชื่อ ใจที่เคยรัก
ใจที่เคยไว้ใจ มันเริ่มไขว้เขว เริ่มระแวง.. จะทำยังไงดี

หากจะต้องถามเขาด้วยคำถามนั้น ความกลัวมันก็เกิดขึ้น
กลัวอะไรน่ะเหรอ ก็กลัวคำตอบไงล่ะ คำตอบที่ว่าไม่เคยรักกัน
คำตอบที่ว่าคบไปงั้น ๆ

หลังจากนั้น เราก็เริ่มลังเลที่จะถามเขา แต่เมื่อความไว้ใจกัน
มันหายไป เรื่องเล็กน้อยที่ไม่พอใจมันก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ได้
คำถามทุกคำที่เราอยากถามพรั่งพรูออกมาจากปากด้วยความ
อัดอันที่ถูกเก็บไว้มานาน

แล้วคำตอบที่เรากลัวมันก็เป็นจริง ที่เขาไม่บอกเราเพราะว่า
เขาไม่อยากเป็นคนที่เริ่มทิ้งเราไปก่อน มันดูไม่ดี มันไม่เป็น
สุภาพบุรุษ แล้วเขาก็ขอเลิกกับเรา..

เวลานั้นทุกอย่างมันเคว้งคว้างไปหมด คำถามต่างๆ เริ่มตามมา
อีกครั้ง เราไม่ดีเหรอ เราไม่มีค่าเลยเหรอ เราทำอะไรผิด

เวลาผ่านไป.. หลังจากจมอยู่กับความคิดบ้าๆ มานาน
เราก็เริ่มคิดได้
...
ความรักไม่ใช่การผูกมัดกัน เมื่อเกิดความต้องการผูกมัดเกิดขึ้น
เมื่อนั้นมันก็ไม่ใช่ความรักเกรดดีอีกต่อไป
แต่มันจะกลับกลายเป็นความรักเกรดต่ำ
รักบนความเห็นแก่ตัวของเราเอง
รักที่ต้องการเอาชนะ อีกหน่อยมันก็ใช่ความรักอีกต่อไป
แล้วเมื่อนั้นความรักในอุดมคติที่เคยฝันไว้..
ก็กลับกลายมาเป็นได้แค่.. ความฝัน