+ ๑ + ยัยแสบซ่า [[ บ้ารัก ]] นายจอมกวน + ๑ +

ลำดับตอนที่ #18 : >> LOVE 18 >> ลืม

          " โอ๊ย!!! "

          " ยัยเอ๋อ  เธอเป็นอะไรมากรึปล่าว? "

  พลัก!!!

          " นะ...นายเป็นใคร? " เขาเป็นใคร  กล้ามาแตะตัวฉันได้ไง

          " นายหลีกไปซิ  ยัยเฟย์จำฉันได้ไหมจินไง " จิน....

          " จินไหนฉันไม่รู้จัก  โอ๊ย!! ปวดหัว โอ๊ย!!! " ฉันเอามือกุมขมับแล้วดิ้นไปดิ้นมา เพราะว่ามันทรมารมาก นี้ฉันเป็นอะไรเนี่ย

           " เอ่อ.... ขอโทษน่ะค่ะญาติคนไข้เชิญข้างนอกก่อนน่ะค่ะ " แล้วสักพักก็รู้สึกเหมือนมาอะไรจิ้มมาที่แขนฉัน........


                     โอ๊ย~  มึนหัวจัง ฉันลืมตาขึ้นมาแล้วก็เจอผู้ชายคนเดิมแต่มากับผู้หญิงอีกคน

          " เฟย์ " ใครเรียกฉัน

          " จำฉันได้ไหมหลินไง " หลิน... คุ้นๆน่ะ

          " เป็นเพื่อนฉันใช่ไหม? " ฉันคิดว่าน่าจะใช่น่ะ เพราะว่าความรู้สึกฉันมันบอกว่าคนนี้น่าจะสนิทกับฉัน

          " ใช่ๆ แล้วนี้เซไง คนที่แกชอบอ่ะ " คนที่ฉันชอบหรอ ใช่เขาแน่เหรอ ทำไมฉันไม่รู้สึกผูกพันอะไรกับเขาเลยอ่ะ แต่กับกลายเป็นว่าฉันไม่อย่าเจอหน้าคนคนนี้แม้แต่นิดเดียวเลย........

          " ไม่ใช่!! ฉันไม่รู้จักเขา " อะ.... ทำไมมันปวดหัวอีกแล้วเนี่ย

          " เฮ้ย!! เฟย์ ถ้าแกยังนึกอะไรไม่ออกก็อย่าพยายามเลย  แกนอนพักซะเถอะ   เดี๋ยวตอนค่ำๆพ่อแม่แล้วก็พี่ฟิล์มจะมาเยี่ยมแก " หลินพอฉัน

          " งั้นฉันขอพักผ่อนน่ะ " ฉันเอ่ยขึ้น

          " อืมๆ แล้วยังไม่ต้องนึกอะไรน่ะ เดี๋ยวจะปวดหัวเปล่าๆ ^^ "

          " อื้ม " ฉันตอบแล้วก็คลุมโปรงผ้าห่ม

          " เซนายกลับเถอะ  อยู่ไปก็เท่านั้น " เสียงหลินพูดขึ้น

          " แต่...... "

          " แค่นี้มันยังไม่สะใจนายอีกรึไง ไป!! กลับไปแล้ว " แล้วก็มีเสียงเท้าคนเดินออกไป แล้วก็เสียงปิดประตู....  ฉันเลยเปิดผ้าห่มออก

          " ฉันเป็นอะไรเนี่ย  ทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้  นี้มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย? " คำถามต่างๆผุดขึ้นมาในสมองฉัน  แต่สิ่งที่หลินพูดก็กลับเข้าสมองฉันมา ' อืมๆ แล้วยังไม่ต้องนึกอะไรน่ะ เดี๋ยวจะปวดหัวเปล่าๆ ^^ ' ประโยคนี้มันทำให้ฉันคิดได้ว่า ฉันไม่ควรพยายามนึกหรือตั้งข้อสงสัยอะไรตอนนี้  ควรปล่อยให้เป็นไปตามเวรกรรม.......


          " โอ๋~ ลูกแม่ ลูกเป็นอะไรมากรึปล่าว? " แม่เปิดประตูแล้วก็ตรงเข้ามาที่ฉันทันที

          " จำพ่อกับแม่ได้ไหม? " พ่อถามขึ้น

          " จำได้ค่ะ ว่านี่พ่อ แม่ แล้วนั้นก็พี่ฟิล์ม ^^ " ฉันยิ้มให้กับทุกคน

          " เฮ้อ  โล่งอก " แม่หายถอนใจสักดังเลย

          " แล้วนี่พ่อกับแม่จะอยู่ถึงกี่โมงเหรอ " ฉันถามพ่อกับแม่

          " ก็กะว่าอีกสักพักใหญ่น่ะ พอดีพ่อกับแม่ยังเคลียร์งานไม่เสร็จ  เดี๋ยวยังแม่จะให้ฟิล์มมันเฝ้าลูกก็แล้วกัน " 

           " อะไรอ่ะแม่  ทำไมฟิล์มต้องเฝ้ายัยเฟย์ด้วยเนี่ย " พี่ฟิล์มโวยวาย

           " แกเป็นพี่จะเจ้าฟิล์ม  แกไม่เป็นห่วงน้องแกเลยนึไรห๊ะ!! " พ่อหันไปว่าพี่ฟิล์ม

           " โถ่~ พ่อ ยัยเฟย์มันก็โตขนาดนี้แล้ว ไม่มีใครทำอะไรมันหรอก " -*- นิพี่ไม่คิดจะห่วงน้องสาวคนนี้เลยใช่ไหมเนี่ย

           " แต่ตอนนี้น้องแกความจำยังไม่เข้าที่น่ะไอ้ฟิล์ม " แม่หันไปรวมสมทบแล้วก็เปลี่ยนสรรพนานการเรียกซะแล้ว

           " รึอยากโดยตัดค่าขนม " แม่พูดขึ้น  แค่นั้นก็ทำใหเพี่ฟิล์มคอตกเลย

           " โอเค  ก็ได้ครับ ผมจะเฝ้ายัยตัวแสบนี้เอง " สุดท้ายก็ต้องยอมจำนน 

           " ก็แค่เนี่ย! " พ่อกับแม่พูดพร้อมกัน

           " งั้นพ่อกับแม่ไปเลยดีกว่า จะได้รีบไปเคลียร์งานต่อ " อ้าว! ไหงเป็นงั้นล่ะ

           " ง่าส์~ ทำไมรีบไปจังอ่ะ พึ่งมาแปปเดียวเอง " ฉันพูดขึ้นแล้วก็ทำหน้าบูดเบี้ยว

           " อย่าดื้อสิ  ยังไงเจ้าฟิล์มมันก็รับปากจะเฝ้าแล้ว " พ่อพูดขึ้น

           " ก็ได้ " แล้วพ่อกับแม่ก็เดินออกไป

           " ยัยเฟย์ " เสียงพี่ฟิล์มเรียกฉัน

           " หืม  อะไรเหรอ " ฉันถามขึ้น

           " ทำไมแกจำไอ้เซไม่ได้ " ==* เซไหนอ่ะ 

           " เซไหน เฟย์ไม่รู้จัก " ฉันส่ายหน้า

           " ก็คนที่เคยไปที่บ้านเราไง  แล้วก็มารอแกที่หน้าบ้าน ตอนเย็นก็เดินมาส่ง " เซ... เซ...

           " โอ๊ย!! เฟย์นึกออก โอ๊ย!! " อะไรทำไม่รู้สึกปวดหัวขึ้นมาอีกแล้วเนี่ย

           " เฮ้ย!! O_O พี่ขอโทษ  เอาเป็นว่าแก่อย่าพึ่งนึกอะไรตอนนี้เลย พักผ่อนนก่อนดีกว่า " พี่ฟิล์มพูดขึ้น

           " อะ...อือ " อาการปวดหัวเบาลง  แต่ก็ยังปวดนิดอยู่ดี อะไรเนี่ย  แล้วเมื่อไรที่ฉันจะจำทุกอย่างได้ล่ะเนี่ย..........