ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : NotEN - ครั้งแรกในรอบ 5 ปี
NotEN - รั้แรในรอบ 5 ปี
“แบผลสอบออแล้วนะ” แทฮยอบอแบฮยอน้วยสีหน้าที่ึเรีย
“ทำไมแททำหน้าอย่าั้นหล่ะ” สีหน้าอแทฮยอทำให้แบฮยอนไม่สบายใเลย
“ถ้าแทบอแบไปแบอย่าเสียในะ แทไม่เห็นื่อแบเลย”
“ฮึ..ฮือออออ แบอโทษนะแท แบทำไม่ไ้อ่ะ ถ้าแบ้อไปเรียนที่อื่นแทะ้อลำบาแน่ๆ แทอย่าโรธแบนะ ฮือออออ”
แบฮยอนอโทษแทฮยอ้ำแล้ว้ำเล่า เารู้ว่าแทฮยอพยายามเพื่อเามามา แทฮยอทำั้แ่ิวให้เาอนเย็นทุวัน ูแลบ้าน ูแลแบฮยอน แทฮยอเป็นห่วแบฮยอนมา เาอยาให้แบฮยอนไปเรียนที่เียวับเา เาะไู้แลไ้ ไ้ยินมาว่าแทฮยอแอบเอาินสออแบฮยอนไปเป่าาถามา้วย แทฮยอบอว่าไม่ไ้้วยเล่ห์ ็้อไ้้วยล ทำนานี้แล้ว แบฮยอน็ยัสอบไม่ไ้ เานี่มันโ่ริๆ
“แทไม่โรธแบหรอ แบทำเ็มที่แล้ว แทเ้าใน่าาา” พี่ายอปลอน้อแล้วลูบหัวเบาๆ
“ฮือออออ แท.. แบอโทษริๆ แบทำให้ไม่ไ้ แบมันโ่เอ แบอโทษ”
“แบ… แทล้อเล่น”
“ห้ะ”
“แทบอว่า แทล้อเล่น แบสอบิ”
แบฮยอนโนหลอ หลอแรมา ทำไมแทฮยอทำแบบนี้ อีนินึแบฮยอนะหอบผ้าหอบผ่อนออนอบ้านไปแล้วนะ
“ไอู้ออนนนนน” แบฮยอนระโเ้าไปล็ออพี่าย เป็นารทำโทษที่แทฮยอหลอเาไ้ลอ
“โอ้ยยยย อโทษๆ แหย่เล่นเยๆ”
“อืมมมมมมม แหย่แรมาเลยรับ นี่แบเือบหนีออาบ้านแล้วนะ”
“โอ๋เอ๋โอ๋เอ๋ แทอโทษ น้อายแทเ่ที่สุแล้วว” แทฮยอโยหัวน้อายเบาๆ
“แล้วนอื่นิมั้ย”
“ยอู็ิ แทเห็นื่ออยู่”
“แล้วอินหล่ะ”
“ใรืออิน”
“เอ้า ็เพื่อนแบไ นที่สูๆอ่ะ สอบวิศวะแบบแทอ่ะ”
“ิม อิน… อ่อออ ิๆ นี่ไื่อ”
“ั้นเพื่อนแบ็ิทุนเลยิ ี้แหละ หน้าาี็สอบิ แล้วแทบอม๊ายั”
“แทว่ารายนั้นน่าะอหลับอนอนรอูผลสอบเลยแหละ”
“โห่ ไม่นานั้นมั้”
“อืมมม ั้นเี๋ยวแทพาไปลอ วนเพื่อนแบไป้วยนะ”
“เฮับบ”
“เย่~” เสียแ้วระทบันเพื่อร่วมแสวามยินีให้ันและัน
“ีใ้วยนะทุน วันนี้อยาินอะไรสั่เลย เี๋ยวพี่เลี้ยเอ” แทฮยอพูึ้น
“แหมแท พูอย่าี้อ่ะ เี๋ยวยอูไม่เรใ ระวัแทะหมัวนะ” แบฮยอนแะเพื่อนที่นั่้าๆ ้วยวามรั (?)
“นพู็ไม่่อยะินเยอะเลยนะ” ยอูอบลับ
“แทว่าพอันทัู้่แหละ” แทฮยอพูิล เพื่อไม่ใหน้อหมูทั้สอัวัันะ่อน
“เอ้อแท นี่อินนะ ที่สอบไ้วิศวะแบบแทอ่ะ” แบฮยอนแนะนำเพื่อนผิวเ้มให้พี่ายฟั
“อ่ออ ยินี้วยๆ ไว้เอันในะแล้วัน เอ้อยัไ็ฝาแบฮยอน้วย นะ ือพี่ะึ้นปี4 อาะไม่่อยมีเวลา”
“ไ้รับๆ ไว้ใไ้เลย”
“ส่วนแบฮยอน อย่าื้อับอิน้วย”
“อะไรเล่าแท ฝาอย่าับะไม่ไ้อยู่้วยอย่าั้นแหละ” แบฮยอนเอาหัวไปถูๆที่แนอพี่าย
“เอ้า ็อย่าที่แทบอไ ว่าแทะบแล้ว ยัไแท็อยู่ับแบนั้นแหละ”
“อ่อออออ แ่แทไว้ใอินไ้เลย อินนี่เลี้ยูแบฮยอนอย่าับลูในไส้เลยแหละ ยอู้วยย”
“เื่อร้าบบบ รีบินเถอะรับเี๋ยวพรุ่นี้้อไปรายานัวอี”
หลัารายานัวที่มหาลัยเสร็ แทฮยอ็ฝาให้อินมารับที่หน้าะ เพราะเา้อรีบไปทำาน อนนี้็เย็นมาแล้ว แ่ยัไม่มีใรมารับแบฮยอนเลย
Rrrrrrrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrr~
“อินน ถึไหนแล้วว”
[ใล้ถึแล้วๆ แบอยู่ฝั่ไหนอ่ะ ฝั่หน้าะหรอ?]
“่ายย”
[แบ้ามมารออีฝั่นะเี๋ยว็ถึแล้ว]
“โอเไ้ๆ” แบฮยอนวาสาย็ะวิ่้ามถนน
เอี๊ย!
“โอ้ยย”
“เห้ยน้อ เป็นไรเปล่า” ผู้ายัวสูวิ่ลรถมาูแบฮยอนที่ล้ม้าหน้ารถ
“เอ่อ.. ไม่เป็นไรรับๆ” แบฮยอนพยายาามลุึ้นโยมีรุ่นพี่อยพยุ เาไม่เป็นอะไรมา แ่หัวเ่าถลอและเลือออนิหน่อย
“นี่น้อเลือออ้วยหนิ ไปๆเี๋ยวพี่พาไปทำแผล”
“ไม่เป็นไรรับ เี๋ยวเพื่อนะมาถึแล้ว”
“ไ้ไ พี่ทำน้อเ็บ็้อรับผิอบิ ึ้นรถ” รุ่นพี่พาแบฮยอนึ้นรถ ริๆแล้วแผลมัน็ไม่ไ้ให่มา แ่ถ้าแทฮยอเห็นะเล่นานพี่นนี้แน่ๆ
“พี่ื่อานยอลนะ เรียนหมอ ปี 5”
“อ่อรับ”
“พี่ว่าพี่เยเห็นหน้าน้อนะ น้อื่ออะไร”
“แบฮยอนรับ สอบิอัษร วันนี้มารายานัวรับ”
“เห้ยใ่บยอน แบฮยอน น้อไอ้แทฮยอรึเปล่า?”
“ทำไมพี่านยอลรู้ัแทหล่ะรับ”
“นี่เราำพี่ไม่ไ้ริๆหรอ”
“ผมว่าผมไม่เยเอพี่เลยนะรับ” ำอบอแบฮยอนมันทำให้านยอลหน้าเสียไม่น้อยเลย ทำไมแบฮยอนถึำเาไม่ไ้
[ูููู้้้้…ไม่มีสัาอบรับาเลหมายที่ท่านเรีย]
10 ่านาทีที่อินพยายามโทรหาแบฮยอนแ่็ไม่ิ เาะเป็นบ้าายอยู่แล้ว ไปหาในะ็ไม่เอ โทร็ไม่ิ ถ้าแทฮยอรู้ว่าแบฮยอนหายไป เา้อโน่าแน่ๆ อินวระทำยัไี โทรไปหาแทฮยอหรือว่าออไปามหาให้ทั่วมหาลัย อนนี้อินทำอะไรไม่ถู เาลัวว่าแบฮยอนะเป็นอะไร แบฮยอนะสู้ใรไ้ถ้าโนรัแ เาะหาแบฮยอนเอไ้ยัไ
Rrrrrrrrrrrrr~ Rrrrrrrrrrr~
เบอร์แปล?
“รับ”
[อินนนนนน นี่แบเอ]
“แบ! อยู่ไหน เราบอให้แบรอ้าหน้าะ แล้วหายไปไหน”
[อินใเย็นๆสิ แบอยู่ระแพทย์เนี่ย มารับแบหน่อย]
“ไ้ รออยู่นั่นนะ อย่าทำให้เราเป็นห่ว เราะบ้าายเนี่ย”
[โอ๋~อินนน เแบรออยู่นี่แหละน่า รีบมาๆ]
“อืมๆ”
อินวาสายแล้วรีบับรถไปรับแบฮยอนที่หน้าะแพทย์ ที่นัับแบฮยอนไว้
70%
#ยัไม่แ้ำผินะแ๊ะ
Talk
แม่ะพวเาเอันแล้ว่ะ -////-
#NotENบ
frameborder="0" allowfullscreen>
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น