ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แฟลช ผู้ลึกลับ
เปียโนสีขาวสะอาดยังอยู่ในห้องเหมือนเดิม
บอกถึงร่องรอยที่ไม่เคยมีคนแตะต้อง
กระดาษโน้ตที่เป็นสีซีดจนเหลือง ถูกย้ายมาวางบนเก้าอี้ข้างๆเปียโนสีขาว
บ่งบอกว่าเจ้าของคงไม่อยากเห็นมัน
"เจ้าหมาสีฟ้า เอาถุงเท้าฉันมานะ" เสียงใสๆดังขึ้น
"ฉันชื่อคิเรีย เรียกให้ถูก" เสียงแหลมเล็กเถียง
เจ้าหมาสีฟ้าถูกจับโยนออกไปนอกหน้าต่าง
มันหายใจเอาอากาศยามเช้าเข้าไปเต็มปอด
ก่อนที่จะบินกลับมาที่ห้องอีกครั้ง
"ขอยืมใส่หน่อยก็ไม่ได้" เสียงแหลมเล็กบ่นกระปอดกระแปด
"จะใส่ยังไง เป็นหมาไม่ใช่เรอะ" เด็กหญิงผมทองบอกอย่างไม่ใส่ใจ
"หิวแล้ว" เจ้าหมาเอ่ยก่อนที่มันจะบินลงไปด้านล่าง
ทิ้งให้เด็กหญิงเอือมระอากับเจ้าหมาเอาแต่ใจ
"เซเลน" เสียงที่คุ้นหูของเด็กหญิงดังขึ้น
"อะไรคะแม่"
"ตัวอะไรน่ะลูก อยู่ๆก็มาบอกแม่ว่าหิวข้าว ลูกไปเอามาจากไหน"
เด็กหญิงยิ้มแหยๆให้แม่ ก่อนจะหันไปประจันหน้ากับเจ้าหมาตัวก่อปัญหา
ที่ตอนนี้กำลังบินอย่างเริงร่าไม่ใส่ใจ
"เจ้าหมาสีฟ้า ลงมานี่" เด็กหญิงเรียก
คิเรียทำหน้าจ๋อยก่อนที่จะบินลงมา
เด็กหญิงอธิบายเรื่องที่พบกับคิเรียให้แม่ฟัง
โดยที่มีเจ้าตัวปัญหาคอยเสริมในบางครั้ง มันเอาแต่พูดว่า
"เซเลนจับผมโยนออกไปนอกหน้าต่างด้วย"
เพื่อเรียกร้องความสงสารจากนางเอเลอร์ไวท์
ทั้งสองคนกับอีกหนึ่งตัว รับประทานอาหารกันอย่างเงียบๆ
บอกถึงร่องรอยที่ไม่เคยมีคนแตะต้อง
กระดาษโน้ตที่เป็นสีซีดจนเหลือง ถูกย้ายมาวางบนเก้าอี้ข้างๆเปียโนสีขาว
บ่งบอกว่าเจ้าของคงไม่อยากเห็นมัน
"เจ้าหมาสีฟ้า เอาถุงเท้าฉันมานะ" เสียงใสๆดังขึ้น
"ฉันชื่อคิเรีย เรียกให้ถูก" เสียงแหลมเล็กเถียง
เจ้าหมาสีฟ้าถูกจับโยนออกไปนอกหน้าต่าง
มันหายใจเอาอากาศยามเช้าเข้าไปเต็มปอด
ก่อนที่จะบินกลับมาที่ห้องอีกครั้ง
"ขอยืมใส่หน่อยก็ไม่ได้" เสียงแหลมเล็กบ่นกระปอดกระแปด
"จะใส่ยังไง เป็นหมาไม่ใช่เรอะ" เด็กหญิงผมทองบอกอย่างไม่ใส่ใจ
"หิวแล้ว" เจ้าหมาเอ่ยก่อนที่มันจะบินลงไปด้านล่าง
ทิ้งให้เด็กหญิงเอือมระอากับเจ้าหมาเอาแต่ใจ
"เซเลน" เสียงที่คุ้นหูของเด็กหญิงดังขึ้น
"อะไรคะแม่"
"ตัวอะไรน่ะลูก อยู่ๆก็มาบอกแม่ว่าหิวข้าว ลูกไปเอามาจากไหน"
เด็กหญิงยิ้มแหยๆให้แม่ ก่อนจะหันไปประจันหน้ากับเจ้าหมาตัวก่อปัญหา
ที่ตอนนี้กำลังบินอย่างเริงร่าไม่ใส่ใจ
"เจ้าหมาสีฟ้า ลงมานี่" เด็กหญิงเรียก
คิเรียทำหน้าจ๋อยก่อนที่จะบินลงมา
เด็กหญิงอธิบายเรื่องที่พบกับคิเรียให้แม่ฟัง
โดยที่มีเจ้าตัวปัญหาคอยเสริมในบางครั้ง มันเอาแต่พูดว่า
"เซเลนจับผมโยนออกไปนอกหน้าต่างด้วย"
เพื่อเรียกร้องความสงสารจากนางเอเลอร์ไวท์
ทั้งสองคนกับอีกหนึ่งตัว รับประทานอาหารกันอย่างเงียบๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น