โรงเรียนแห่งดนตรีมายา

ลำดับตอนที่ #2 : สัตว์ในตำนาน(100%)

พระอาทิตย์เริ่มส่องแสงเด็กหญิงยังนอนอยู่บนเตียง
เรือนผมสีทองสยายอย่างไม่เป็นระเบียบ ในขณะที่ดวงตาสีน้ำตาลยังคงปิดสนิท
เด็กหญิงไม่ได้รับรู้ถึงแสงตะวันที่สาดส่องเข้ามาในห้องนอน
ไม่รับรู้ถึงสายลมอ่อนๆในยามเช้าที่พัดผ่านมา เด็กหญิงพลิกตัวอีกครั้ง

"เป็นผู้หญิง นอนตื่นสายไม่ดีนะ" เสียงเล็กเสียงหนึ่งดังขึ้น
เด็กหญิงรับรู้ได้ถึงน้ำหนักของใครบางคน ที่กำลังทับอยู่บนตัวเธอ

"เอ่อ...ขอโทษที" เสียงเล็กๆดังขึ้นอีกครั้ง เด็กหญิงกำลังจ้องมองมัน

"มะ- - หมามีปีก" เด็กหญิงคราง

"สีฟ้าด้วย" อาคันตุกะตอบ
เด็กหญิงกำลังพินิจพิจารณาสุนัขสีฟ้ามีปีก
มันมองเธอด้วยนัยน์ตาสีม่วงใส และกระดิกหาง

"นี่ๆ อึ้งอยู่ได้" เจ้าหมาผู้มาเยือนเอ่ย

"พูดได้ด้วยแฮะ ฉันเลี้ยงเธอไว้ดีกว่า เนอะๆ" 

"เชอะ ฉันมันสัตว์ในตำนานเลี้ยงดูตัวเองได้" เจ้าหมาพูดเคืองๆ

"แล้วมาทำไม มาปลุกฉันแต่เช้าเชียว กลับไปไป๊" เด็กหญิงพูดพร้อมโบกมือไล่

"ไม่ได้ เธอเลี้ยงฉันไว้ละกัน" เจ้าหมาพูด ทำตาปริบๆ

"ทำไม"

"ก็...สัตว์ในตำนานก็จริง แต่ก็อยากได้ความรักความอบอุ่นนี่" เสียงเล็กๆพูดขึ้นทำเอาเด็กหญิงอดหมั่นไส้ไม่ได้

"ก็ได้...ไหนล่ะค่าเลี้ยงดู" เด็กหญิงยิ้ม พลางแบมือขอค่าเลี้ยงดูจากเจ้าหมา  

"เธอควรจะดีใจที่มีสัตว์ในตำนานน่ารักๆอย่างฉันมาให้เธอเลี้ยง"

เจ้าหมาที่อวดว่าตัวเองวิเศษพูดแล้วยิ้มกริ่ม

"อ้อ....แล้วฉันก็มีเรื่องที่จะมาบอกเธอด้วย...เรื่องมีอยู่ว่า.....- - -"

"จะหยุดพูดสักสองนาทีได้ไหม ฉันไปอาบน้ำละ"
เด็กหญิงตัดบท แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ทิ้งให้เจ้าหมาน้อยนอนอยู่บนเตียง ปีกสีฟ้าขยับไปมา

มันบินไปรอบๆห้องของเด็กหญิง
ดวงตาสีม่วงใสตวัดไปมา มันมองห้องนอนของเด็กหญิงอย่างพิจารณา

"หมาสีฟ้า บินไปมาอยู่นั่น ชนกระจกซะ"

เซเลนยืนกอดอกมองเจ้าหมาบินไปมา จนมันชนเข้ากับกระจกอย่างจัง

เธอส่ายหน้า พร้อมกับอุ้มเจ้าหมาสีฟ้าขึ้นมา
มันมองหน้าเธอด้วยดวงตาสีม่วงใส

ก่อนที่จะเริ่มขยับปีกสีฟ้าแล้วบินไปรอบๆห้องอีกครั้ง

"พลั่ก!!" เจ้าหมาสีฟ้าลงมานอนกับพื้น...อีกครั้ง

"เจ้าหมาสีฟ้า" เด็กหญิงส่ายหน้า

"ฉันชื่อคิเรีย โอ๊ยๆๆ เจ็บ สงสัยปีกหัก"
 
เจ้าหมาทำตาละห้อย เด็กหญิงอุ้มมันขึ้นมา แล้วจัดการเอาผ้าพันปีกมันไว้

"แล้วตกลงมาทำไมฮะ เจ้าหมาสีฟ้า" เด็กหญิงพูด ดวงตาสีน้ำตาลจับจ้องอยู่ที่สัตว์ในตำนาน ที่ตอนนี้ไม่เหลือสภาพ

"มาอยู่ด้วยไง"เจ้าหมาตอบพลางเอาคาง
เกยที่ตักเซเลน

"ง่ายๆเลย"

"มีเรื่องจะบอกด้วย" เจ้าหมาเอ่ย

"แต่แม่ฉันคงไม่ชอบหมา"

"แต่หมาสีฟ้าน่ารักแม่เธอคงชอบ" เจ้าหมาพูดแล้วกระดิกหางไปมา

เด็กหญิงมองเจ้าหมาสีฟ้าพลางเอามือลูบหัวมัน
เนี่ยนะสัตว์ในตำนาน
ติดดินจริงเชียว มันจะรู้ไหมนะ
ว่าเธอเป็นคนประหลาดไม่เหมือนคนอื่น
แต่ยังไง ก็ขอให้แม่อนุญาตให้เลี้ยงมันได้แล้วกัน

"ลามปามใหญ่แล้ว เล่นหัวท่านสัตว์ในตำนานได้ไง"

"ยังไงสัตว์ก็คือสัตว์ เล่นหัวได้" เซเลนเถียง

"ตามใจ เลี้ยงฉันดีๆแล้วกัน!!!"