คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : PRINCESS*15
เป็นผมไม่ได้หรอ?
คิรัวตื่นตระหนก พี่สาวเขานอนยิ้มทั้งที่เลือดอาบเต็มที่นอน
มือของเขาที่เลือดแห้งกรัง
เขาทำบ้าอะไรลงไปอีกแล้ว?
"อา ตื่นแล้วหรอ – นอนด้วยกันอีกหน่อยไหม…คิลอยากนอนกับเคนนี่นา" เธอขยี้ตางัวเงีย ความรู้สึกเจ็บแสบแล่นไปทั่วทั้งแผ่นหลัง
น้องชายของเธอนี่เก่งจริงๆ
"ขอโทษ – คือผม…"
"ไม่เป็นไร" คาเรนถอดเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวจะทำแผล
นี่น่ะเป็นความต้องการของเธอ
"เคนไม่เจ็บเลยซักนิด – "
มือบางลูบหัวน้องชาย
"กลับกัน…เคน ชอบ มากด้วย"
แต่จะให้เห็นสภาพแบบนี้คงไม่ดี
"คิลออกไปก่อนนะ เคนจะให้หมอคนเก่งมาทำแผลให้น่ะ"
เธอไม่อยากพึ่งเขาเลยจริงๆ
"แต่ผมเป็นห่วงพี่…"
"อือ แต่ไม่เป็นไรหรอก – นะ?"
คิรัวก้มหน้า เขาทำให้เธอเป็นแบบนี้ ทำให้เธอเจ็บปวด
เขาเอง
เป็นเขาเอง
"ครับ" คาเรนโบกมือลาน้องชาย จวบจนได้ยินเสียงประตูและฝีเท้าที่ไกลออกไป
"แผลหนักเลยนะ"
"คุณนี่ มาเหมือนรู้ใจเลยนะคะ"
"เพราะฉันหึงที่เธอจูบเด็กคนนั้นน่ะสิ" นักมายากลหนุ่มตัดพ้อ ขณะที่กำลังปลดเสื้อผ้าเธอ – คาเรนสะดุ้งเมื่อมือเย็นแตะแผ่นหลังเธอ
"ล้างแผลไปแล้วใช่ไหม"
"แค่น้ำเปล่าค่ะ"
"งั้นหรอ แปลว่าฉันคิดถูกที่พกของจำเป็นมาด้วยสินะ" คาเรนเลิกคิ้ว นองคว่ำหน้าตามแรงที่ดันหลังเบาๆ
"คุณฮิโซกะ"
"อืม?"
"ของจำเป็นที่ว่าเนี่ย – รวมถึงถุงยางด้วยหรอคะ"
"ก็เผื่อไว้ก่อนไม่เสียหายนี่นา"
เขาหน้าด้านจริงๆ
"เอาล่ะ ดูสิ? หลังไม่มีรอยแผลเลยเห็นไหม"
ความสามารถน่าทึ่งจริงๆแหะ
"เท่าไหร่หรอคะ"
"หืม? – คาเรนจังหมายความว่าไงหรอ"
"ที่ทำแผลให้น่ะค่ะ ค่าตอบแทนคือเท่าไหร่คะ" ฮิโซกะยิ้มหยี
"หนึ่งจูบเป็นไง?"
หล่อนขมวดคิ้ว…ทำไมมีแต่คนอยากจูบเธออยู่เรื่อย?
"ไม่ได้หรอกค่ะ"
แต่ตอนนี้มันต่างออกไป
"เอ๋ ทำไมล่ะ? ปกติก็ชอบออกนี่นา"
คาเรนเอียงคอ – นั่นสิ
ทำไมกันนะ?
'คุณหนู จูบผมทีสิ'
"ฉันอยากจูบเขาแค่คนเดียวค่ะ"
ใช่แล้ว
เขาเท่านั้น
"เสียดายจัง มีคนที่ชอบแล้วหรอ?"
คนที่ชอบ? ชอบหรอ? – เธอน่ะหรอชอบเขา?
"ไม่ใช่หรอกค่ะ แค่คิดว่าเขาน่าสงสัยต่างหาก"
ฮิโซกะหัวเราะแล้วลูบหัวเธอ
"คาเรนจังน่ะ ยังเด็กนะ"
"แล้วจะมาจูบเด็กทำไมคะ?"
"กินเด็กเป็นอมตะน่ะสิ"
คาเรนไม่เข้าใจเขาจริงๆ
"อ้ะ – ต้องไปร้านหนังสือกับคุณยิ้มหวาน" เธอตรงดิ่งเพื่อไปเปลี่ยนชุด
คุณยิ้มหวานยิ่งชอบมาก่อนเวลาซะด้วย
"รู้สึกผิดแย่เลย"
เธอก็มียางอายนะ? – ก็แบบว่านิดหน่อยแหละ??
/
คิรัวเสียสติไปแล้ว
เขาได้ยินทั้งหมด
เรื่องที่พี่สาวมีความสัมพันธ์เกินคนรู้จักกับฮิโซกะ
"เคน…"
แล้วยังมีคนที่ชอบด้วยหรอ?
ไม่
ไม่ได้
ไม่ได้เด็ดขาด – ?
"คิรัวคุง เป็นอะไรไปหรอ – วันนี้เธอดูไม่มีสมาธิเลยนะ?"
"ผม…พัก วันนี้ ขอพัก"
ในหัวตีกันสับสนวุ่นวายไปหมด
ความทรงจำวัยเยาว์ตีตื้นขึ้นมาจุกลำคอ
เสียงครางหวานดังภายในห้องสี่เหลี่ยม – ปนไปกับเสียงเนื้อกระทบกันและเสียงหอบหายใจ
พี่ชายคนโตและพี่สาวของเขากำลัง มีเซ็กส์ กัน
ตัวเขาไม่ได้รังเกียจหรือโกรธเธอ
แต่มันกลับกัน
"พี่…พี่ครับ"
เพราะเขาก็ รู้สึกแบบนั้นกับเธอ เหมือนกันต่างหาก
"คาเรน…อา – คาเรน"
เขานึกถึงเธอยากช่วยตัวเอง
"คิรัว เธอไม่ใช่ของนาย"
คำเตือนจากพี่ชายคนโตทำให้เขาปฎิเสธความรู้สึกนี่ – ตัวเขามันน่ารังเกียจ
"หนูจ๊ะ ไฟแดงนะ!" หญิงชราดึกเขาจนเซ
"ขอบคุณ – ครับ"
เขาเหม่อจนเกือบตายซะ…แล้ว?
"คะ – เคน?"
ฝั่งตรงข้ามของถนน พี่สาวของเขากำลังจูบกับผู้ชายผมสีดำ
คนนั้นคือคุณยิ้มหวานหรอ?…มองไม่เห็นหน้าเลยแหะ?
ขาแข็งจนขยับไม่ได้
รู้สึกหายใจติดขัด
อา….
'เธอไม่ใช่ของนาย'
เธอไม่ใช่ของเขา
'เลิกบ้าได้แล้วคิล'
ใช่ – เขาต้องหยุดความคิดที่กำลัง อิจฉา อยู่เดี๋ยวนี้
แต่ใครล่ะ?
ไอ้หมอนั่นมันเป็นใคร – ทำไมถึงได้ครอบครอบเธอถึงเพียงนั้น
"พี่ครับ"
เขาจะฆ่ามัน
"ของผม"
ใครก็ตาม
ไม่ว่าจะใครก็แย่งเธอไปจากเขาไม่ได้ทั้งนั้น
/
คุโรโร่โอบเอวบางให้เปลี่ยนทิศทางเดิน
น้องชาย?
สบตากันเพียงชั่วครู่ทำเอาเขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา
นั่นน่ะ – เป็นสายตาเดียวกับที่เขาใช้มองคุณหนู
"แย่เลยแหะ"
ไม่สบายใจขึ้นมานิดหน่อยซะแล้วสิ
"คุโรโร่?"
"โทษที ผมคิดเรื่องอื่นน่ะ"
คาเรนไหวไหล่ ถึงจะสงสัยว่าเขาคิดอะไรอยู่ก็เถอะ…
"คุณหนู งอนหรอ"
มันไม่ใช่เรื่องของเธอนี่นา
"ไม่ใช่ซักหน่อยค่ะ"
แต่ก็สงสัยนั่นแหละ
"ผมกำลังคิดว่าจะพาคุณหนูไปเที่ยวไหนต่อดีน่ะสิ….จะพาไปช็อปปิ้งแต่อย่างคุณหนูครอบครัวน่าจะจับแต่งตัวใช่ไหมล่ะ" คาเรนขมวดคิ้ว
ก็จริง
"ใช่ คุณเดาถูกอีกแล้ว" เธอตอบเขาแผ่วเบา จริงๆเธอไม่ได้สนใจเรื่องเกี่ยวกับตัวเองเท่าไหร่นัก
ก็ที่บ้านจัดการทุกเรื่องให้เธออยู่แล้วนี่นา?
"คุณหนูไม่มีที่ๆอยากไปจริงๆหรอ ผมไม่ใช่พวกชอบเที่ยวด้วยสิ"
"งั้นไปคีพตุ๊กตา?" คาเรนออกความเห็น เธอก็อยากได้ตุ๊กตาไปให้น้องชายเหมือนกันนี่? – มาเที่ยวก็ต้องมีของขวัญสิ?
"เอาสิ ผมตามใจคุณหนูเลย"
คุโรโร่คิดว่าท่าทางแบบนั้นน่ะน่ารัก
"ทำไมคีพไม่ขึ้นเลยล่ะ – "
งอแงก็น่ารัก
"ทุบไปเลยดีไหมเนี่ย"
หงุดหงิดก็ยังน่ารัก
"คุณหนู คุณจะพังของสาธารณะไม่ได้นะ"
น่ารักจริงๆ
/
คาเรนแยกทางกับคุโรโร่หลังได้ตุ๊กตาช็อกโก้โรโบ้มาให้น้องชาย
แน่นอนว่าเขาคีพให้น่ะนะ?
"คิล? ทำอะไรน่ะ"
น้องชายนั่งอยู่ในห้องนอนของเธอ
"พี่ กลับมาแล้วหรอ" แล้วก็วิ่งมากอดเธอเสียอย่างนั้น
แปลก?
"นี่เคน – เป็นผมได้ไหม?"
"คิลพูดเรื่องอะไรเนี่ย"
คิรัวผละออก กดจมูกลงซอกคอเธอ
"ไม่ใช่ทั้งพี่อิลูมิ ฮิโซกะ – หรือคุณยิ้มหวานอะไรนั่น"
"พี่ครับ…เป็นผมไม่ได้หรอ?"
____________________________________________________________________________________
**โปรดเตรียมรับแรงกระแทกและปมปริศนาครอบครัวโซลดิ๊กในตอนต่อไป – ^^)
ความคิดเห็น