คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : PRINCESS*14
คิลของเคน
น่าตกใจ
สำหรับเธอมันไม่ใช่เรื่องแปลก ก็น้องชายของเธอเป็นอัจฉริยะที่ร้อยปีจะมีซักครั้งนี่นา?
"เขาทำได้ดีเลยนะคะ"
แต่เธอก็ไม่คิดเลย เรื่องที่กอร์นจะเรียนรู้ได้เร็วระดับเดียวกับอัจฉริยะด้วย
"เคน พี่จะไปไหนอีกแล้ว!" คิรัวแหวใส่มองนาฬิกาบนผนัง คนโดนดักทางชะงัก
กอร์นน่าสนใจนิดหน่อยแหละ?
"ไปหาคุณยิ้มหวาน"
ไอ้ คุณยิ้มหวาน มันเป็นใคร!?
"ผมจะไปด้วย!"
"เธอต้องฝึกนะคิรัวคุง" วิงส์ตัดบท คาเรนเดินออกไปโดยมีน้องชายโอดครวญดังแว่วเป็นฉากหลัง
ตัวเธอได้ค้นพบบางอย่าง
"คุโรโร่"
"เธอมาช้านะ คุณหนู"
"คาเรนต่างหาก"
การได้ใช้เวลาเที่ยวเล่นกับคุณยิ้มหวานน่ะมันดีสุดๆไปเลย
"แล้วไง ก็เลยจูบกันหรอ" อีกฝ่ายถามเธอขณะที่กำลังคนกาแฟ
"อือ ก็มันไม่มีเหตุผลที่ต้องปฎิเสธนี่?" คาเรนตอบเสียงเบา
"นี่ คุณยิ้มหวาน – คิดว่าเขาจูบฉันทำไมหรอ?"
ค่อก --
คุโรโร่สำลักกาแฟ อยากจะบ้าจริงๆ
"เพราะเขาชอบคุณหนูน่ะสิ"
"แต่ฉันไม่ได้ชอบเขานะ"
"งั้นคุณหนูก็ต้องปฎิเสธไง"
"ก็บอกว่าไม่มีเหตุผลที่ป้องปฎิเสธไง"
คาเรนตอบหน้านิ่ง เธอไม่ได้รู้สึกแย่หรือรังเกียจเขา – ก็แค่จูบเฉยๆ?
"งั้นคุณหนูจูบฉันสิ"
"แล้วทำไมฉันต้องจูบคุณยิ้มหวานด้วย"
"ไหนบอกว่าไม่มีเหตุผลที่จะปฎิเสธไง หรือว่าคุณหนูไม่ชอบฉันหรอ?" คาเรนคิ้วกระตุกยิก
คุณยิ้มหวานไม่ได้รับมือง่ายๆจริงๆ
เสน่ห์ล้นเหลือมาก!
คนเจ้าชู้!?
"คุณหนู"
"?"
"คุณหนู จูบฉันหน่อยสิ"
เด็กสาวเม้มปาก
"ขี้โกงจริงๆ"
ใบหน้านั่นมันมีผลต่อหัวใจ!
"แล้วเธอจะไม่จูบฉันหรอ?"
อยากจะบ้าตาย – รสขมปร่าของกาแฟชวนเวียนหัว
หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนจะทะลุออกมาเลย
"คุณหนู จูบได้ดีเลยนี่นา"
เพราะคาเฟอีนหรอ?
"คุณหนู อยากจูบอีกไหม?"
ถ้าคิดจะล่อลวงเธอด้วยใบหน้านั่นล่ะก็
"อือ จูบสิ"
ยินดีด้วยคุณยิ้มหวาน – คุณทำมันสำเร็จแล้ว
"คุณ"
"หืม?"
"หวานจัง"
คุโรโร่หัวเราะ เขารู้สึกเหมือนโดนจู่โจมอย่างจัง…คุณหนูตายด้านตรงหน้าชนะเขาน็อคไปแล้ว
ชนะขาดลอยโดยที่เขาสู้เธอไม่ได้เลย
"แล้วเป็นไง ดีรึเปล่า"
"ไม่รู้สิ ฉันไม่แน่ใจเลย" คาเรนพึมพำ
"ถ้าจูบอีกฉันอาจจะรู้ก็ได้นะ?"
คุโรโร่หัวเราะอีกครั้ง ประครองใบหน้าสวยขึ้นมาถึงระดับเดียวกัน
"ครับ มาจูบกันอีกเถอะ"
คาเรนเป็นบ้าไปแล้ว
"คุณหนู"
เสียงหอบหายใจดังก้องในห้องสี่เหลี่ยม
"คุณหนู ทำหน้าแบบนี้ได้ด้วยหรอ"
มือหนาบีบต้นขายามที่ขาเรียวเล็กวางแหมะอยู่บนบ่าของเขา
"นี่ คุณยิ้มหวาน"
กระโปรงถกขึ้นจนเห็นกางเกงซับในตัวสั้น
มันชวนให้เขาอยากทำอะไรมากกว่า จูบ ขึ้นมาน่ะสิ?
"คุโรโร่ มันรู้สึกดีจริงๆนั่นแหละ"
อา คุณหนูคนนั้นเรียกชื่อเขาด้วยสิ
"งั้นจูบกับฉันดีกว่าคนนั้นของคุณหนูไหม?"
ทำยังไงดี?
"อือ รู้สึกดีกว่าจูบเขาเยอะเลย"
เขาอยากจับหล่อนกินชะมัด…
ปากกระจับสีเชอร์รี่บวมเจ่อ ลิปสติกสีม่วงเลอะมุมปาก
"คุณหนู ถ้าไม่ติดว่าคุณยังเป็นผู้เยาว์นะ – "
มันจะไม่จบแค่นี้แน่
"แย่จังนะแบบนั้น"
คาเรนหัวเราะในลำคอ
เธอไม่เคยโกรธเรื่องที่ตัวเองเกิดช้ามาก่อน – จนกระทั่งตอนนี้น่ะนะ
"คุณหนูอยากไปไหนต่อไหม จะหมดเวลาห้องคาเฟ่แล้วนะ"
"ไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลยแหะ คุณยิ้มหวานไม่มีที่ไหนอยากไปบ้างหรอ?"
คุโรโร่เลิกคิ้ว
อยากไปสวรรค์กับเธอ
อะไรทำนองนั้น – ?
"ไม่มีนะ คุณหนูล่ะ…งานอดิเรกทำอะไรหรอ"
"ทรามานคน"
"สถานที่ที่ชอบ?"
"ห้องนอนหม๊ะม๊า" คาเรนมองหน้า คุโรโร่ยิ้มแห้ง
เด็กติดแม่?
"งั้นคุณหนู ไปสวนสนุกกันเถอะ" เป็นอีกครั้งที่อีกฝ่ายไม่เว้นช่องว่างให้เธอได้ออกความเห็น – ก่อนจะอุ้มเธอหน้าระเรื่อนตามใจตัวเอง
"จริงๆฉันเดินเองได้"
"ก็ฉันอยากอุ้มคุณหนูนี่"
"ปากหวานซะจริง"
"รู้อยู่แล้วล่ะ"
"คุณหนูก็พึ่งชมไปเมื่อกี้นี่นา?"
คาเรนเบนสายตา เขาน่าหงุดหงิดชะมัด
แต่เธอทำอะไรไม่ได้เพราะเขาหล่อน่ะสิ
"คนเจ้าชู้"
"เวลาเขินทีไรคุณหนูก็บอกว่าฉันเจ้าชู้ทุกทีเลยแหะ ฉันก็อยู่กับคุณหนูตลอดแบบนี้จะเจ้าชู้ได้ยังไง"
"เสียใจนะเนี่ย" คาเรนยังคงแสดงสีหน้าเรียบเฉยทั้งที่คิ้วกระตุกยิกมองค้อนใส่อีกฝ่ายที่แสร้งตีหน้าเศร้า
เธอแพ้เขาจริงๆนั่นแหละ
/
"กอร์นแขนหัก?" เธอทวนสิ่งที่น้องชายเล่าให้ฟังเมื่อครู่
"ก็นะ มันก็ต้องลองเชิงต่อไปเรื่อยๆไม่ใช่อ๋อ" คิรัวเงยหน้าหลังนวดเท้าพี่สาวเสร็จ มือเทน้ำอุ่นลงกะละมังตามด้วยน้ำมันหอมระเหย
วันนี้เขาจะนอนกับพี่สาว
ไม่งั้นไอ้ตัวตลกนั่นต้องแอบมานอนกับพี่สาวเขาแน่ๆ!
"แต่ว่านะ กอร์นต้องพัก4เดือน…แต่ผมช่วยหมอนั่นโกหกลุงแว่นไปว่า2เดือนล่ะ" น้องชายท้าวเอวหัวเราะ คาเรนไม่ได้สนใจอะไรมากนัก
ยังไงซะพวกผิดมนุษย์อย่างเด็กหัวตั้งก็ไม่ถึงตายหรอก
"เพราะเขารึเปล่านะ?" ตัวตลกคนนั้นคงไม่สนใจของเล่นที่พังง่ายหรอก…ใช่ไหมล่ะ?
"แล้ววันนี้พี่ไปไหนมาบ้าง มีคนมาจีบไหม – "
"วันนี้หรอ? ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษนะ…ไปค่าเฟ่ห้องเช่าอ่านมังงะ สวนสนุกแล้วก็เดินเล่น" เธอตอบนิ่ง คิรัวถอนหายใจขณะที่กำลังมุดไปใต้ผ่าห่มผืนเดียวกัน
"วันนี้จะนอนด้วยกันหรอ?"
"อือ ผมอยากนอนกับพี่ – หรือว่ามีงานหรอ?" คาเรนกะพริบตาเมื่อน้องชายเขยิบเข้ามาใกล้จนจมูกชนกัน
เธอและเด็กหนุ่มหัวเราะคิกคัก
กลิ่นกล้วยไม้และกลิ่นสายฝนเย็นๆผสมปนเปกัน – คิรัวกดจุมพิตลงหน้าผากพี่สาว
"เคน"
ไอ้เวรนั่นมันเป็นใคร
"คิล ไม่นอนหรอ"
นิ้วโป้งกดลงรอยจ้ำสีกุหลาบที่คอ – คาเรนฉงน
"ทำไมพี่ถึงได้มีรอยนี่มาด้วย"
คิรัวไม่ได้ใสซื่อจนไม่รู้อะไร
"คะ - คิล?"
มือบางออกแรงจิกข้อมือน้องชายที่กำลังบีบคอเธอแน่น – ไม่เป็นไร?
"คิล มากอดกัน" เธอบีบกระดูกข้อมือให้อีกฝ่ายผ่อนแรงลงแล้วดึงน้องชายเข้าอ้อมกอด
"ไม่เป็นไรนะ เคนไม่เจ็บเลย"
กลิ่นคาวเลือดคลุ้งไปทั่วชั้นบรรยากาศ
เล็บคมที่ใช้สังหารเหยื่อกำลังจิกลงหลังเธอจนมันเว้าแหว่ง
คาเรนยิ้มหวาน – ดวงตาสีอเมทิสต์เปล่งประกายท่ามกลางความมืด
ฟันขบกัด ฝังรอยเขี้ยวลงลำคอขาวทับรอยจ้ำสีอ่อน
"อา นอนได้แล้วคิล" มือยังคงลูบหลังน้องชายไปพลางกับคำพูดหวานปลอบโยน
"พี่ครับ – พี่" น้องชายช้อนตาขึ้นมองเธอ
ริมฝีปากคลุ้งกลิ่นคาวเลือดสัมผัสกันแผ่วเบา – อา…ทำยังไงดี
"คิล…คิลของเคน"
ตอนนี้เธอรู้สึกดีสุดๆไปเลย
_______________________________________________________________
ความคิดเห็น