คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : PRINCESS*8
อยากตายนักรึไง
"รู้สึกดีขึ้นไหมครับ?" น้องชายคนเล็กถามขณะที่กำลังขัดตัวให้เธอ คาเรนนอนแช่น้ำสบายใจเฉิบ
"อือ ดีสุดๆเลย – รักคาลจัง" คาลูโตะยิ้มพอใจ ถ้าพี่สาวเขาอารมณ์ดีก็ย่อมเป็นเรื่องที่ดีอยู่แล้ว
มือบางหยิบผลไม้ข้างอ่างอาบน้ำเข้าปาก
คาลูโตะยกน้ำขึ้นราดตัวล้างสมุนไพรที่เกาะผิวพี่สาวออก ก่อนจะซับน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวแผ่วเบา
คาเรนที่ถูกห่อตัวด้วยผ้าขนหนูถูกจูงมือออกมาที่ห้องนอน
"วันนี้อยากถักเปียไหมครับ"
ร่างเปลือยเปล่ายังคงเงียบ คาเรนสนใจเสื้อผ้าที่อัดแน่นอยู่ในตู้มากกว่า
"แม่ซื้อชุดใหม่มาหรอ"
มือหยิบชุดเดรสแขนพองลายลูกไม้ออกมาอย่างถูกใจ
"คาล วันนี้อยากเปียคาดล่ะ" มือแขวนเดรสสีดำที่คอหุ่นลองเสื้อ
"เอาดอกกุหลาบไหมครับ?"
"อือ" เธอขานรับพร้อมรอยยิ้ม ปล่อยให้น้องชายทำผมให้อย่างไม่ใส่ใจนักขณะที่กำลังครุ่นคิดว่าใส่สร้อยไหนดี
"เอาสร้อย? อืม – คาล?"
"เส้นนี้ดีไหมครับ ผมจะติดเข็มกลัดแล้วก็ผูกดอกกุหลาบด้วย?" คาเรนยิ้ม ขานรับในลำคออย่างพอใจ
น้องชายเธอเซนส์ดีจะตายไป
สีเครื่องประดับยังเป็นสีแดงอมม่างที่เข้ากันได้กับชุดและยังเป็นสีโปรดของแม่อีก
"พี่คาเรน น่ารัก" คาลูโตะหอมแก้มพี่สาว ใบหน้าสวยยกยิ้มพอใจก่อนจะลุกขึ้นให้น้องชายแต่งตัวให้ก่อนจะกดจุมพิตลงสันจมูกน้องชายแล้วจูงมือกันเดินออกไป
ทางเดินแสนคุ้นชิน ประดับประดาไปด้วยดอกกล้วยไม้และดอกลิลลี่สีขาว
ภาพแขวนครอบครัวและโคมระย้าที่กำลังส่องแสงสว่าง รวมถึงภาพเธอที่ถ่ายกับศพอย่างงดงาม อาจจะหมายถึงในสายตาเธอคนเดียวน่ะนะ? – พรมขนนกสีแดงปูยาวไกลออกไป
"หม่าม๊าาา" คาเรนยิ้มหวานแล้วสวมกอดมารดา คุณหญิงคิเคียวหัวเราะชอบใจ
"น่ารักจริงๆเด็กคนนี้ น่าเอ็นดูจะตายอยู่แล้ว" หล่อนหยิกแก้มแล้วกดจูบฟอด ทิ้งรอยลิปสติกสีสวยไว้ข้างแก้มลูกสาว
"งั้นแวะไปหาพ่อซักหน่อยนะ รู้ใช่ไหมว่าตัวเองทำผิดน่ะ…หืม?"
คาเรนย่นคิ้ว
"หนูเปล่านะหมะม๊า!"
เธอไม่ได้ทำผิดซักหน่อย!!
ก็แต่สะกิดปลุกน้องชายจนฟันกรามหลุก แก้มช้ำ ปากแตกนิดหน่อยเท่านั้นเองนะ!?
แล้วก็ร้องเพลงกล่อมน้องชาย อุ้มมาอย่างทะนุถนอมหลับฝันดีจนถึงบ้านเลยด้วย!!
"ไปหาพ่อได้แล้วจ๊ะ"
"หมะม๊าอ่ะ!" แม่ไม่เข้าข้างเธอล่ะ!?
"หนูจะฟ้องเจ้าคนแก่ซิลเวอร์!"
"ตายจริง งั้นหรอจ๊ะ..หุหุ"
คาเรนเบะปาก เธอขมวดคิ้วแล้วฮึดฮัดขึ้นจมูก
เธอจะงอนหม่าม๊า1วัน! – 1! วัน!!
"มาโอ๋เคนเดี๋ยวนี้เลยนะเจ้าคนแก่ซิลเวอร์! แล้วก็ห้ามจุ๊บหมะม๊าด้วย!!" เสียงใสจะโกนบ่นพ่อเหมือนเด็กน้อย เธอน่ะโกรธจริงๆนะ!
"หืม? อยากให้โอ๋หรอ?"
"หนวกหูเจ้าคนแก่ซิลเวอร์!?"
"สมาคมฮันเตอร์ส่งโดนัทมานะ?"
"หือ?"
คาเรนทำหน้า 'อ๋อ' ก่อนจะเลิกคิ้วแปลกใจราวกับนึกอะไรได้
"นี่เจ้าคนแก่ซิลเวอร์กล้ามีตัวประกันงั้นหรอ – ร้ายกาจ…."
ซิลเวอร์หัวเราะลั่น มือตบตักเรียกลูกสาวแล้วเทนมลงแก้ว
คาเรนส่งสายตาจับผิด แต่พอเห็นโดนัทในมือพ่อก็ต้องกุมขมับอยู่นานสองนาน
นี่เป็นบทลงโทษที่เธอเกลียดที่สุดเลย
"มากอดพ่อเร็วเคน แล้วจะให้โดนัท"
เจ้าคนแก่ซิลเวอร์! ลงนรกไปซะ!!
กระโดดเอาหัวโหม่งอย่างมั่นใจ
"เจ็บมากไหมยัยคนสวย"
ก็เลยกำลังนั่งหัวโนเกาะแขนพ่อน้ำตาคลอขณะที่กำลังเคี้ยวโดนัทอยู่ล่ะ…
"ไม่ต้องมาจับเลยเจ้าคนแก่ซิลเวอร์! จะฟ้องปู่!!"
หาพักพวกอีกครั้งล่ะ – เจ้าคนแก่ซิลเวอร์จะหลบทำไม! หัวเธอปูดหมดแล้ว!?
/
[อ๋า ก็เลยอารมณ์เสียหรอ?]
"ก็คนแก่ซิลเวอร์หลบหนู"
[ไม่ได้หมายถึงเรื่องพ่อสิ ก่อนหน้านี้ต่างหาก]
"หนวกหู พี่ก็หงุดหงิดเหมือนกันใช่ไหมล่ะ? ก็พอคุณฮิโซกะสนใจขึ้นมามันก็แตะต้องเด็กนั่นไม่ได้แล้ว" คาเรนคุยโทรศัพท์กับพี่ชายคนโตบนเตียงนุ่ม
ถ้าเป็นปกติพี่ชายต้องฆ่าไม่สนใครอยู่แล้ว
เพราะตัวตลกคนนั้นนั่นแหละ
หวงของเป็นบ้าเลย! คิดแล้วอารมณ์เสีย!?
[งอแงจัง มีเรื่องอะไรที่บ้านรึเปล่า]
"กำลังงอนหม่าม๊า" เธออุบอิบตอบปลายสาย ฟุบหน้าลงหมอนแล้วเงียบไป
[จะงอนได้ซักเท่าไหร่กันเชียว] อิลูมิหัวเราะเอ็นดู คาเรนกำหมัด
"หนูน่ะจะงอน1วันเลย!"
[อ๋อหรอ]
"พี่อย่ามาแซวนะ! ว่าแต่ – ต่อจากนั้นเป็นไงหรอ?"
[ไม่มีอะไร คุยกันนิดหน่อย…อา? แต่แขนหักล่ะ แล้วก็โดนถีบหน้าทิ่มไปทีนึง]
คาเรนเลิกคิ้ว พี่สายเธอโดนหักแขนเนี่ยนะ? เป็นไปไม่ได้ – ไม่สิๆ? มันก็อาจจะเป็นไปได้แหละ แต่โดนถีบนี่มันยังไง?
ก๊อกๆๆ
"ใครน่ะ"
"พี่ แม่บอกว่าจะทำของว่างนะ" คาเรนเงียบไปซักพักเมื่อได้ยินเสียงน้องชายคนเล็ก
[มันยังไม่หมดเวลางอนแม่นะเคน…ยังไม่ถึง8ชั่วโมงด้วยซ้ำ]
"อือ เดี๋ยวเคนรีบไปเลย – อา? ช่างสิ วางสายด้วยนะ" เธอเอ่ยบอกปลายสาย โยนโทรศัพท์ทิ้งบนที่นอนแล้วก้าวยาวออกไป
งอนหมะม๊าได้สองชั่วโมงก็ถือว่างอนแล้วไง!
[….เด็กน้อยชะมัด]
ก่อนสายจะถูกตัดไป
ก็บอกแล้วไงล่ะ
"คาล ไปกัน"
สำหรับเธอ – คิเคียวน่ะมาเป็นอันดับหนึ่งเสมอ
คืนนี้เธอจะนอนกับแม่…แน่นอน แน่นอน!
เจ้าคนแก่ซิลเวอร์ที่ชอบเอาแม่ไปนอนกอดคนเดียวน่ะไม่ชอบเลย!
เธอไม่ยอมแน่!?
"แต่หม่าม๊าจะนอนกับพ่อนี่นา?"
…….
"เคนแพ้เจ้าคนแก่ซิลเวอร์ซะแล้วล่ะ – " คาเรนหน้าทิ่มลงโต๊ะอาหาร พี่ชายคนรองที่นั่งกินพุดดิ้งอยู่ข้างๆตบไหล่ปุๆ
"อย่าพึ่งตาย"
"พี่น่ะกลับไปเล่นเกมเลยไป๊!" เธอร้องประท้วง ก่อนจะสวบ(?)พุดดิ้งอีกฝ่ายประชด
มิรุคินั่งเหม่อ ช้อนในมือตีเหม่งน้องสาวไปหนึ่งที
"คายออกมายัยคนน่ารัก! – นั่นมันส่วนของฉันโว๊ย!"
คาลูโตะที่กำลังกินคุกกี้หอบขนมลงใต้โต๊ะกันโดนแย่งสวบ(?)
แต่เหมือนเขาจะคิดผิด
"มิลกี้อย่าเขย่าหนู – แหวะ…"
เพราะพี่สาวตัวดีเล่นคายของว่างออกมาหมดไส้หมดพุงเปื้อนเลอะเต็มพื้นไปหมด
"ผมจะเอาไปทิ้ง – ทิ้งเลย ทิ้ง" เด็กหนุ่มพึมพำกับตัวเองขณะที่พี่ชายคนรองกำลังจับพี่สาวบ้วนปากล้างหน้าอย่างทรหด….
______________________________________________________________________________________
**แล้วคุกกี้คุณหญิงคิเคียวก็ลงถังขยะ เนื่องจากจะกินแล้วนึกถึงอวก –
ปล.เราอิงจาก HxH 1999 ซะส่วนใหญ่...ขอบคุณค่ะ
**เปียคาด(เปียคาดผม) + ดอกกุหลาบ
ความคิดเห็น