คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : PRINCESS*5
อย่ามาล้ำเส้นนักจะได้ไหม…นายไม่ได้มีค่าขนาดนั้นหรอก
จุดแวะพัก
ซากเรือ แดดร้อน น้ำทะเล – มือบางพลิกเหรียญทองไปมา
พี่ชายไปขุดหีบสมบัติจากไหนมาให้เธอกันเนี่ย?
"ไร้ประโยชน์เป็นบ้า…" คาเรนพึมพำกับตัวเอง ทุกคนหาสมบัติอย่างเอาเป็นเอาตายเชียวล่ะ
"เคน ทำไรอ่ะ" คิรัวหันไปหาพี่สาวที่ยกหีบสมบัติมา คาเรนเบนสายตามองหีบสมบัติน้องชายที่มีทั้งเครื่องเพชรและเครื่องทองเต็มมไปหมด
"หาสมบัติเก่งจังนะ"
"นิดหน่อยแหละ กอร์นดำน้ำเก่ง" เจ้าน้องชายตัวดีหัวเราะ
กอร์น? – คาเรนเอียงคอ ขมวดคิ้วครุ่นคิด
"คิรัว ตรงนี้มีสมบัติเยอะเลยล่ะ! ลงมาด้วยกันสิ!"
อ๋อ…เด็กหัวตั้งนี่ชื่อกอร์นนี่เอง
เธออยากได้ห้องที่ไม่โดนแสงแดด อยากนอนคนเดียว…
"…….."
งู?
"สวัสดีค่ะ"
"ถ้าเธอจะอาบน้ำฉันจะไปรอนอกห้อง แต่งูของฉันให้อยู่ในห้องได้ใช่ไหม"
หนีดีกว่า…
"อ๋า หวัดดี"
……
"รบกวนหน่อยนะคะ คุณฮิโซกะ"
แม้จะต้องมาเจอกับคนคนนี้แทนก็เถอะ
หนีเสือปะจระเข้จริงๆ
"ยินดีเลย ว่าแต่ – จะไม่ไปนอนกับน้องชายหรอ?"
"คิดว่าไม่ค่ะ…." น้องชายของเธอนอนดิ้นจะตายชัก
แต่เธอก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมานอนห้องเดียวกันกับเขาเลยนะ
"พี่อิลูมิล่ะคะ?"
"ไม่รู้สิ มาเล่นไพ่กับฉันเถอะ…เหงาจะแย่แล้ว คนอื่นหนีไปหมดเลย"
คาเรนเบนสายตามองนอกหน้าต่าง
จะว่าไงดีล่ะ?
"อา – ได้ค่ะ รบกวนช่วยสอนด้วยนะคะ"
เขาก็ไม่ใช่คนที่น่าเข้าใกล้จริงๆนั่นล่ะ
"เล่นไพ่ไม่เก่งจริงๆสินะ"
ร่างเล็กคิ้วขมวด หางคิ้วกระตุกยิก
"หยุดทำหน้าแบบนั้นทีค่ะ น่าหมั่นไส้จริงๆเลย" เธอแพ้ทุกตาเลยเชียว มันต้องมีกลโกงอะไรแน่ๆ – ใช่แน่ๆ
?
เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นเหนือฟ้ายามค่ำคืน
"โดนทิ้งซะแล้วแหะ – อา? แพ้อีกแล้ว….เธอแพ้ตาที่166แล้วนะ" ฮิโซกะพูดลอยๆเชิงเย้าแหย่ คาเรนขมวดคิ้ว
"คุณคิดว่าไงคะ"
"ไม่รู้สิ อาจจะเป็นการสอบรอบ4? ไม่ก็การสอบรอบ3ยังไม่จบดีมั้งนะ? – เห้ เธอแพ้อีกแล้ว"
"ฉันชักอยากเลิกเล่นเกมนี้แล้วสิ"
"ต่อปราสาทไพ่ไหม"
"ก็ไม่เลวค่ะ"
คาเรนคิดว่ามันคงง่ายกว่าการเสี่ยงดวงกับไพ่
เฮงซวย
"เธอนี่ไม่มีความสามารถเรื่องไพ่เลยนะ"
ปราสาทไพ่เธอถล่มครั้งที่20
"อาบน้ำนอนเถอะ เธออาบเสร็จเดี๋ยวฉันเข้าไปสระผมให้" ฮิโซกะว่าขณะเก็บไพ่
"อิลูมิพูดบ่อยว่าเธอน่ะทำอะไรเองไม่เป็น ฉันไม่ใช่คนน่าสงสัยหรอกนะ"
คาเรนไม่ได้พูดอะไร
นอกจากคนที่บ้านก็มีแค่เขานี่แหละที่อ่านความคิดเธอออก
พี่ชายไปพูดอะไรบ้างเนี่ย…
/
ฮิโซกะกึ่งนั่งกึ่งนอนสับไพ่โดยมีหมอนใบใหญ่หนุนหลังพิงตัวเตียง มองดูเด็กสาวที่นอนหนุนตักเขาราวกับตายไปแล้วยังไงยังงั้น
ลมหายใจเบาแทบไม่ได้ยิน ไม่นอนดิ้น ไม่ละเมอทั้งที่ด้านนอกวุ่นวายปานนี้…
"นี่ คาเรน"
เสียงทุ้มกระซิบข้างหู
"อีกเดี๋ยวต้องตื่นแล้วนะ" มือบางขยับเปลี่ยนท่านอน ฮิโซกะประคองเธอขึ้นมานั่งตัก
"คุณ…ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า?" คนที่กำลังงัวเงียถามหน้านิ่ง
"ทีเธอยังใส่แค่ชุดชั้นในเลย"
ตัวตลกผมสีหวานมองชั้นในตัวจิ๋วที่ปิดร่างกายไว้
"ตื่นเร็ว จะไม่อาบน้ำแปรงฟันหรอ?"
คาเรนทำหน้าหมางง เธอซบหน้าลงอกแกร่งอีกพักก่อนจะลุกขึ้นเดินโซเซเข้าห้องน้ำไป
ตึง!
ฮิโซกะที่กำลังใส่กางเกงเลิกคิ้ว
"เธอยังไม่ตายใช่ไหม?"
ขืนเป็นอะไรไปอิลูมิเอาตายแน่…
"เหมือนหัวจะแตกค่ะ"
ห้ะ – ?
"พี่" เธอเอ่ยเรียกมนุษย์เข็มที่นั่งมองผู้คน ก่อนจะมุดแขนแล้วนั่งกอดเข่าบนตักพี่ชาย – เอนหัวแผละหน้าหงายบนไหล่
"นอนดึก?"
"จำไม่ได้แล้ว…"
เธอบ่นงุบงิบแล้วเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างง่ายดาย
"ทำไมเธอมีแผล?"
ฮิโซกะขนลุกซู่…เขาผิดไปแล้วจริงๆที่ไม่ดูแลเธอทุกก้าว
"อย่ามองกันขนาดนั้นสิ…มันน่ากลัวนะ"
/
"ทำไมฉันแพ้อีกแล้วล่ะ? พี่ตื่นมาช่วยฉันเลยนะ" มือบางโยนไพ่ลงพื้นเบาๆให้อีกฝ่ายเก็บไปสับไพ้ต่อก่อนจะหันมองพี่ชายที่นั่งหลับไม่สนโลก
"ถ้าตานี้ฉันไม่ชนะอีกจะนอนแล้ว…"
"นี่เธองอนหรอ?"
…..
"น่ารักจั – เฮ้! อย่ารุนแรงนักสิ" ฮิโซกะหลบเข็มที่ถูกปาใส่หลังกำลังจะดตาะน้องสาวเพื่อน(?)
โอเค
เขาควรเลิกเล่นอะไรเสี่ยงตายจริงๆนั่นแหละ
"นอนไม่หลับหรอ?"
คาเรนไม่ได้ตอบ เธอขยับตัวสวมกอดพี่ชาย – ลมทะเลพัดเอื่อยๆชวนสงบนิ่ง กลิ่นเกลือทะเลและแสงแดดชวนง่วงงุน
นกนางนวลย้ายถิ่นพร้อมกับร้องส่งสัญญาณ อวงอาทิตย์ทอแสงสีส้มประกาย
พายุกำลังมา
ฮิโซกะยิ้มหยี คาเรนมองนิ่ง…เธอเลิกคิ้วเมื่อพี่ชายตบหลังเธอเบาๆ อิลูมิกดจุมพิตที่ขมับแผ่วเบาแล้วกล่อมให้เธอเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง
อิลูมิหยุดกล่อมเมื่อแน่ใจว่าเธอหลับไปแล้ว ตามจริงน้องสาวของเขาไม่ควรมาอยู่ที่นี่ด้วยซ้ำ…เพราะติดแม่มากไปนั่นแหละ พอแม่อ้อนนิดอ้อนหน่อยก็ยอมแม่ไปซะหมด
คราวนี้พอแม่ขอให้พาน้องชายกลับบ้านหน่อนก็แต่งตัวออกมาทันทีเลยเชียว
เขาไม่ได้คิดมากหรือกังวลว่าน้องสาวจะดื้อกับเขารึเปล่า เพราะเธอไม่ได้เชื่อฟังเขาขนาดนั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
ความยืดหยุ่นของเธอขึ้นอยู่กับแม่
"เด็กดี…"
แต่จะไม่มีใครแย่งเธอไปจากเขาได้ทั้งนั้น
"พี่…ลมแรงจัง"
"อืม นอนเถอะ…จะอุ้มเอง"
"นาย ไปนอนที่อื่น"
"จ้าๆ" ฮิโซกะขานรับ มองดูเพื่อนผมยาวที่อุ้มน้องสาวกลับเข้าไปในเรือ
เห่อน้องเป็นบ้า…
ฮิโซกะกำลังสังเกตุการณ์ เบนสายตามองเหนือหัวที่มีตะไคร่น้ำเกาะ
"ชักจะน่าสนุกแล้วสิ"
_______________________________________________________________________________________
ความคิดเห็น