NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    FICHxH : treat like princess [Chrollo x Oc]

    ลำดับตอนที่ #16 : PRINCESS*16

    • อัปเดตล่าสุด 23 ก.ค. 66


     

    เพราะแบบนั้นจึงงดงาม?

     

    "อย่าพูดอะไรไร้สาระสิคิล พวกเราเป็นพี่น้องกันนะ?"

     

    "ทีกับพี่อิลูมิยัง ทำแบบนั้น ได้เลยไม่ใช่รึไง!? – แล้วทำไมเป็นผมไม่ได้ล่ะ!" 

     

    คาเรนนิ่งเงียบ

     

    "นายพูดอะไรออกมา"

     

    "ห๋า?"

     

    "กล้าพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไง!!" ตุ๊กตาในมือถูกปาทิ้ง คิรัวขนลุกซู่

     

    เด็กหนุ่มคุกเข่าลงกับพื้น เอื้อมมือสั่นเทารั้งชายกระโปรงพี่สาว

     

    "อย่ามาแตะ" เธอไม่เคยโกรธขนาดนี้มาก่อน มือจับกระโปรงสะบัดจากมือน้องชาย

     

    "ฉันจะทำกับใครมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วย"

     

    ฉันกับนาย 

     

    คำเรียกห่างเหินราวกับฟ้าผ่า

     

    "เคน ขอล่ะ…พี่สัญญาทีเถอะว่า จะทำ แค่กับผม" 

     

    ความรู้สึกทุกอย่างตีกันไปหมด

     

    "อยู่ๆนายก็เป็นบ้าไปแล้วหรอคิรัว"

     

    "ตั้งสติซะ ฉันน่ะแค่เล่นตามน้ำโดยที่ไม่ได้คิดอะไรต่างหาก" สายตาเย็นจะมองนิ่งราวกับจะกดเขาจมดิน คาเรนนั่งยองๆเพื่อลดระดับตัวลง

     

    "นายคิดว่าพี่น้องกัน มีอะไรกัน มันเป็น เรื่องปกติ รึไง?" 

     

    หล่อนพ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย

     

    เธอเองก็ไม่ได้อยากทำอะไรแบบนั้นหรอก

     

    แน่นอนว่าพี่ชายคนโตก็ด้วย

     

    "ทุกอย่างเป็นความต้องการของหม่าม๊าต่างหาก"

     

    ทั้งเธอและเขา พวกเรา ต่าง ไม่ต้องการ

     

    "ไม่เอาแล้ว" คิรัวเอ่ยขัด

     

    "เคน – ผมเจ็บมากเลย"

     

    "ผมไม่อยากเป็นน้องชายพี่แล้ว...?" 

     

    อีกแล้ว

     

    เขาอีกแล้ว

     

    "พี่ ผมผิดไปแล้ว"

     

    เขาทำเธอร้องไห้อีกแล้ว 

     

    "ผมโมโหก็เลยพลั้งปากไปน่ะ" คิรัวใจดีสู้เสือ พยายามขอโทษสิ่งที่พลาดไป

     

    เป็นเขาทำให้เธอเจ็บปวดอีกแล้ว 

     

    "ผมผิดไปแล้วครับ – นะครับ…พี่ ยกโทษให้ผมนะ"

     

    เธอไม่มีเสียงสะอื้นซักนิด 

     

    "ผมจะไม่ทำอีกแล้ว – "

     

    "คิรัว" 

     

    เด็กหนุ่มสะดุ้งโหยงพร้อมน้ำตาที่คลอเบ้า ช้อนตาขึ้นมองพี่สาวอย่างน่าสงสาร

     

    "ถ้าฉันไม่ติดต่อไป อย่าได้โผล่หน้า มาให้ฉันเห็นอีก" 

     

    ทุกอย่างจบลงเพียงแค่นั้น

     

    คิรัวนิ่งค้างราวโลกทั้งใบกำลังจะแตก

     

    มองดูพี่สาวที่เดินกลับไปยังทิศทางเดิม

     

    เสียงประตูปิดลงก้องอยู่ในหัว 

     

    "พี่ครับ – พี่…เคน"

     

    หยาดน้ำตาร่วงพล็อยลงหลังมือ

     

    โดนเกลียดแล้ว? 

     

    เขาน่าจะฟังที่พี่ชายเอ่ยเตือน

     

    'เธอไม่ใช่ของนาย' 

     

    อา….

     

    "พี่ครับ ผมขอโทษ"

     

    เธอบินหนีเขาไปเสียแล้ว 

     

     

     

     

     

    /

     

    เคเรนยืนนิ่งอยู่ในตู้โทรศัพท์

     

    "พี่ อยู่ไหนน่ะ?"

     

    รออีกฝ่ายตอบกลับท่ามกลางความเงียบ

     

    [มีอะไรไม่สบายใจหรอถึงได้โทรหาฉัน]

     

    "อิลูมิ – คิรัวขอหนูแต่งงาน" เธอไว้ยินเสียงเขาเตะของโต๊ะ

     

    [หรอ..มันก็ดีแล้วนี่? แล้วเธอตอบว่าอะไร]

     

    "ไม่ แค่ห่างกันซักพัก"

     

    [มันไม่ได้มีแค่นั้นใช่ไหม?]

     

    คาเรนกัดปาก

     

    "คิรัวไม่อยากเป็นน้องชาย หรือหนูทำอะไรพลาดไปหรอ"

     

    [ร้องไห้หรอ เคน]

     

    "ฮึก พี่คะ – หนูไม่รู้เลยว่ามันผิดพลาดตรงไหน ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ล่ะ?"

     

    เธอไม่เข้าใจซักนิด

     

    [ทุกอย่างจะไม่เป็นไรเคน มันจะไม่เป็นไร…]

     

    "แต่หนูทำมันลงไปแล้ว – ฮึก ฮืออออ"

     

    เธอทำร้ายน้องชายลงไปแล้ว

     

    [เธอไม่เชื่อใจฉันหรอ]

     

    "เปล่านะ หนูต้องเชื่อใจพี่อยู่แล้วสิ"

     

    มือบางยกขึ้นเช็ดน้ำตา ได้ยินเสียงพ่นลมหายใจจากปลายสาย

     

    [เคน ฉันมีเรื่องอยากขอร้อง]

     

    "อะไรหรอ?"

     

    [ถ้าหนีได้ก็หนีไปซะ – ] 

     

    คาเรนไม่ได้สนใจคำพูดนั้น หนีหรอ? – ไร้สาระ

     

    จะให้เธอหนีจากอะไรกันล่ะ

     

    "หรือว่า…พี่ก็ไม่ต้องการหนูแล้วหรอ -- ?"

     

    [เคนอิสระ – มันไม่น่ากลัวหรอก]

     

    จบประโยคนั้นสายก็ถูกตัดไป

     

    และตัวเธอยังคงนิ่งค้างอยู่อย่างเดิม 

     

    "มันไม่เหมือนกันซักหน่อย พี่น่ะเอาแต่พูดออกมาได้ง่ายๆ"

     

    อิสระมัน ไม่มีพวกเรา นี่นา?

     

    เธอนึกย้อนไปตอนที่ตัวเองอายุ11ปี

     

    และพี่ชายที่อายุ19ปี

     

    แม่บอกว่าถ้าทำแบบนั้นจะทำให้แม่มีความสุข

     

    เธอทำเพื่อมารดา

     

    'ฉันไม่อยากทำ โดยเฉพาะมันจะกลายเป็นการทำร้ายเธอ..เคน'

     

    และพี่ชายที่ทำแบบนั้นตาม คำขอร้อง ของเธอ

     

    'ถ้าเป็นพี่หนูไม่เป็นไรหรอก – หนูอยากให้หม่าม๊ามีความสุข'

     

    คำขอร้องของเธอ

     

    'เคน ขอโทษ…ขอโทษนะ'

     

    เธอต่างหากที่ ทำร้าย พี่ชายผู้แสนดีคนนั้น 

     

    'พี่คะ พี่ – อา อ๊ะ! อย่าร้องไห้เลยนะ ฮึก – อย่าร้องไห้เลย'

     

    เธอเองก็อยากจะขอโทษเขาจนความรู้สึกผิดเหล่านั้นจะหายไปเหมือนกัน

     

    'เคน รักนะ – ขอโทษนะ' 

     

    ตัวเธอกระตุก

     

    รู้สึกอุ่นวาบและในหัวขาวโพลน

     

    ก่อนสติจะดับวูบ…

     

    เธอเช็ดน้ำตาให้พี่ชาย และเห็นมารดายืนยิ้มอย่างพอใจที่ประตู

     

    คิรัว?

     

    โดยมีลูกชายคนกลางยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น – พร้อมกับพัดขนนกปิดตาเด็กชายเอาไว้ 

     

    เธอรู้สึกแย่ชะมัด

     

    แม้ว่า5เดือนต่อมามารดาจะพูดว่า รู้สึกผิดหวัง ก็ตาม

     

    ลมเย็นพักหวิวจนเธอรู้สึกหนาว

     

    "คุณหนู มาทำอะไรหรอ?"

     

    และเสียงที่คุ้ยเคยดึงเธอให้ออกจากภวังค์  

     

    "คุโรโร่?"

     

    "หืม?"

     

    "วันนี้ฉันนอนกับคุณได้ไหม"

     

    อีกฝ่ายนิ่งค้าง

     

    "ครับ ได้สิ"

     

    ทำไมเขาถึงได้ใจดีขนาดนี้กันนะ

     

    "งั้น คุณหนูจับมือผมไหม?"

     

    แต่ถึงจะไม่เข้าใจ

     

    "คุณอุ้มหน่อยสิ"

     

    แต่เวลาอยู่กับเขามันอบอุ่นมากจริงๆนะ?

     

    "งอแงจังคุณหนู"

     

    เขาน่าสงสัยจริงๆ

     

    "คุโรโร่ ไม่ชอบกันแล้วหรอ?"

     

    แต่เวลาได้แกล้งเขาน่ะสนุก

     

    ร่างสูงหอมแก้มฟอด

     

    "จะไม่ชอบได้ยังไงกันล่ะครับ หืม?"

     

    อา – เป็นแบบนี้อีกแล้ว

     

    หัวใจเธอเต้นแรงอีกแล้วตอนเห็นรอยยิ้มของเขา

     

    เพราะคาเฟอีนหรอ?

     

     

    _____________________________________________________________________________________

    **คาเรนอายุ11 อิลูมิ19 / ปัจจุบันคาเรน14 อิลูมิ22

    คิรัว9 คาเรน11 / ปัจจุบันคิรัว12 คาเรน14

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×