คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ม่ายจรีง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“นั่นแน่!!!!! แอบมาเขียนอะไรอีกแล้วจริง ๆ ด้วย ขออ่านหน่อยนะ.............”
“อย่านะหลุยส์”
แต่หลุยส์ไม่ฟังเสียงเรียกของชั้นเลยยังคงวิ่งหนีต่อไปเรื่อย ๆ
“หลุยส์”
“อยากได้ก็ตามมาซิ เร็วๆๆ”
“หลุยส์”
เสียงชั้นเริ่มขาด ๆ หาย ๆ เนื่องจากอาการหอบของชั้นเริ่มกำเริบแล้ว
“ หละ...หละ..หลุยส์หยุดเถอะ”
เอี๊ยด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“นี่แนะเป็นไงจับได้แล้ว”
“อะ ๆๆ เราคืนให้เราไม่เอาแล้วก็ได้”
ทำไมหลุยส์มันคืนง่ายจังว่ะตอนแรกเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมคืนซะที ดีแล้วเอาไปให้นัทดีกว่า :-D
ยังไม่ทันไรเลยเพิ่งจะเดินข้ามถนนมาหน่อยเดียวก็เจอนัทพอดีเลย
“นัท”
“เอ้า!!!หวาน”
“เรามีอะไรจะให้นัทด้วยแหละ :-D”
“อะไรเหรอ”
“นี่ไง”
“ไดอะรี่ ?”
“อืมมม ก็ที่หวานสัญญาไว้กับนัทอะ”
“อืมมมหวานยังจำได้เหรอ”
“แน่นอนหวานยังคงจำเรื่องราวของนัทได้ทุกอย่างเลยนะ”
“ขอบคุณนะ”
“ไม่เป็นไร”
ทำไมนัทยอมพูดดีกับเราได้นะแล้วยังยอมรับไดอะรี่ของเราง่าย ๆ อีก แต่ชั่งมันเถอะดีแล้วแหละ ^_^
“หวานเดี๋ยวนัทพาไปเที่ยวมั๊ย”
“อืมมไปสิ”
“งั้นไปไหนดีหละ....อืม...........”
“นัทพาเราไปกินไอติมหน่อยดิ”
“ได้เลย…ไป”
ในที่สุดเราก็ถึงร้านไอติมมันเป็นร้านเดิมร้านที่เราชอบมากินด้วยกัน
“นัทเอารสช๊อคโกแลตใช่มั๊ย”
“อืมๆๆๆ”
จากนั้นเราก็เดินเรียบฝั่งแม่น้ำไปเรื่อย ๆ จนไอติมหมด ตอนนี้ก็ราว ๆ 6 โมงเย็นได้พระอาทิตย์ก็ตกพอดีแหละ
“นัทดูสิสวยเนอะ”
“หวานชอบเหรอ”
“อืม...ชอบที่สุดเลยหละ”
“แล้วนัทหละ”
“เราก็ชอบเหมือนกัน”
“เหรอ”
“อืม”
“...”
“หวาน”
“ห๊า”
“หวาน....หวานจะว่าอไรมั๊ยอะถ้านัทจะบอกว่า....นัทชอบหวาน”
“......”
“.....”
“5555....หวานจะว่าอะไรนัทหละในเมื่อหวานก็ชอบนัทเหมือนกัน”
“จริงเหรอ”
“อืม”
ดูนัทดีใจมากเลยกับคำตอบของชั้น ชั้นก็ดีใจไม่แพ้นัทหรอก
“นัท!!!หวานต้องกลับแล้วอะ”
“เหรอ งั้นเดี๋ยวนัทไปส่งนะ”
“อืม”
และแล้วนัมก็เดินไปส่งชั้นที่โรงเรียนกว่าจะรู้ตัวอีกทีนัทจับมือชั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“หวานหนาวเหรอ”
“เปล่านี่ ทำไมเหรอ”
“ก็มือหวานเย็นจัง”
“คงไม่เป็นไรมั้ง”
“อืม”
และแล้วบทสนทนาก็สิ้นสุดลงเพราะไม่มีใครเปิดบทสนทนาขึ้น พวกเราเงียบกันมาเรื่อย ๆ จนถึงโรงเรียนแต่นัทก็ไม่ยอมปล่อยมือชั้นซะที
“เออ................นัท.......ถึงแล้วอะ”
“อะ ๆๆๆ อืม ถึงแล้วจริงๆ ด้วย”
“หวานไปก่อนนะ”
“เดี๋ยว”
เค้าพูดพร้อมกับกระชากแขนชั้นเข้าหาตัวเค้า
“อุ๊บ”
เค้าดึงตัวชั้นเข้าไปแล้วก็....จูบแรกของช้านนนนนนนน
“อัด...เอ้า...อุง...อู...อะ...ไอ...อัน...อะ” (ชั้นพูดในขณะที่นัทกำลังจูบชั้นอยู่”
“ห๊า”
“เค้ามุงดูอะไรกันอะ”
“อืมจริงด้วย ไปดูกัน”
“อืม”
เราเดินไปดูสิ่งที่ผู้คนสนใจกันนักกันหนา และสิ่งที่ทำให้ชั้นและนัท ช๊อคพร้อมกันก็คือ เด็กผู้หญิงโดนรถชน และเด็กผู้หญิงคนนั้นก็คือชั้นเอง เป็นไปได้ยังไง
“ไม่........ไม่จริง.......ชั้นยังไม่ตาย .....ก็เมื่อกี้เรายังได้ไปเที่ยวกับนัทอยู่เรย”
ชั้นไปหานัทเพื่อต้องการคำยืนยันแต่นัทก็..............
ความคิดเห็น