คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ห๊า!!!!!!!จริงเหรอ(นี่ก็แก้ไขนะ)
"หวานเป็นอะไรไม่สบายเหรอ" OoO
"เปล่าเราง่วงนอนอะ" U_U
"แล้วจะเรียนรู่เรื่องมั๊ยเนี่ย" !_!
"เราจะกลัวทำไมหละก็เรามีต่ายอยู่ทั้งคน"~_~
"ทำไม มีเราแล้วทำไมเหรอ"
"ต่ายก็อธิบายให้เราฟังไง"+^_^+
"เอางั้นเลยเหรอ"= =
"อืม ๆๆๆๆ นะๆๆๆเพื่อนที่น่ารัก" +_+
"เออๆๆๆรู้แล้วน่า แกก็งี้ทุกทีอะ":-(
++++++++++++++++++++++++
"เห้ยๆๆๆๆครูมาแล้วโว้ย !!!!!"o_o
สัญญาณนี้ทุกคนจะได้ยินกันทุกวันและภาพที่เห็นก็คือ ทุกคนต่างกุลีกุจอ เข้าที่ของตัวเอง ไม่เว้นแม้กระทั้งนัท นัทจะรีบวิ่งเข้าที่อย่างรวดเร็ว พอนัทนั่งที่เรียบร้อยนัทก็มักจะหันมาหัวเราะกับฉันทุกครั้ง ชั้นอยากให้เวลาของชั้นกับนัทหยุดอยู่ตรงนี้ และก็อยากให้เพื่อน ๆ ในห้องหายไปให้หมดเหลือเพื่อแต่ชั้นกับนัทพอ ชั้นจะได้ไม่ต้องแคร์สายตาใคร อยากทำอะไรก็ได้ทำ แต่มันก็คงเป็นไปได้เพื่อนแค่ฝัน ความฝันของฉันคนเดียว
"หวาน" *_*
"ห๊าาาาาาาาาา!!!!!!!! อะไรของแกวะ เรียกซะตกอกตกใจหมด" OoO
"แกจะเรียนมั๊ยเนี่ย เอาแต่จ้องนัทอยู่นั่นแหละ" ^ ~ ^
"ห๊าาาา ชั้นเนี่ยนะจ้องนัท" OoO
ชั้นตะโกนดังพอที่ทำให้คนทั้งห้องหันมามองชั้นเป็นตาเดียวกัน
"ก็เอออะดิ โกหกชั้นได้โล่มั๊ยเนี่ย" -_-
"นี่ ชนิตา เธอเป็นอะไรหรือเปล่า" ~ ^ ~
อาจารย์น่าดุ +เสียงดุ หันมาตะหวาดชั้นจนชั้นสะดุ้งสุดตัว
"เออ……..ปะ ปะ เปล่าค่ะอาจารย์" :-(
ชั้นยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว พูดติดๆขัดๆเป็นเหตุมาจากเสียงที่ดุดันของอาจารย์นั่นแหละ พอชั้นพูดจบชั้นรีบนั้งลงอย่างรวดเร็ว หน้าของชั้นชาเป็นแถบๆๆเลย
"เป็นอะไรมากปะเนี่ย เหม่อแต่เช้าเลย" ^_^ นัทพูดปนมากับเสียงหัวเราะ
"เปล่าซะหน่อย" -_-
"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว"
"หวาน"
หลังจากที่นัทพูดจบต่ายก็พูดต่อขึ้นมาทันที
"อะไร!!!! ยัยเพื่อนตัวแสบ" – O -
"อะไรเราไปแสบตั้งแต่เมื่อไหร่มิทราบ"- ^ -
"ก็เมื่อกี้ไง"
"ชนิตา !!!!! เธอยังจะคุยอีกเหรอ" ; - O- ;
"ขะ ขะ ขอโทษค่ะ";-(
"น้อยครั้งนะที่จะได้เห็นอาจารย์ดุเธออะ" ^ ^
"เห็นแล้วเป็นไงบ้างหล่ะ" o ~ o
"ก็ดีนะ" ^o^
ยั่วโมโหจริงเชียว ชั้นก็อยากจะโกรธเค้าอยู่หรอกนะ แต่บ่อยครั้งที่ชั้นโกรธเค้าไม่ลง แค่รอยยิ้มของเค้ามันก็ทำให้ชั้นอ่อนลงได้ไม่ว่าในสถานะการณ์ใดก็ตาม
"เย้!!!!!!ในที่สุด….ก็หมดเวลาซะที ต่าย เมื่อก้อาจารย์สอนรายบ้างอะ"
"อะ…ฟังนะ..วันนี้อาจารย์สอนเรื่องตรีโกนมิตินะ Sin Cos Tan……………."
"อืมๆๆๆๆๆ"
"เข้าใจมั๊ย"
"อืม เรามันเป็ฯคนเข้าใจอะไรง่ายอยู่แล้ว" ^_^
"นี่หวาน ถ้าเธอบอกว่าเธอเข้าใจอะไรง่ายแล้วทำไมไม่เข้าใจซะทีหล่ะว่า นัทเค้าชอบเธอ"
'ห๊า!!!!!!!!!! OoO นัทชอบเราเหรอ ห๊า!!!!!!! OoO ช่วยพูดอีกทีซิ 'นัทชอบชั้นเหรอ'
ชั้นรีบหันไปมองทางต้นเสียงซึ่ง นิก เพื่อนสนิทของนัทเป็นคนพูด และทำหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ แต่นิกก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป ชั้นเปลี่ยนเป้าหมายหันไปมองทางนัทอย่างรวดเร็ว นัทก็มองมาที่ชั้นพร้อมกับการขมวดคิ้ว และหน้าตาอึ้งๆไม่แพ้ชั้นเลย
14 พฤศจิกายน 2546
ชั้นไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยว่านัทชอบชั้น ชั้นก็อยากบอกนะว่า 'ชั้นก็ชอบเธอ ชั้นชอบเธอ' แต่ชั้นพูดไม่ออกทำไงดีใครก็ได้ช่วยชั้นด้วย 'ชั้นก็ชอบเธอนะ' เฮ้ย!!!!!ช่วยชั้นด้วยซิ ทำไมมันต้องพูดไม่ออกด้วยนะTOT แต่อย่างน้อยชั้นก็ได้รู้ว่านัทก็ชอบชั้นเหมือนกัน^_^ คอยดูนะชั้นต้องหาโอกาสบอกเค้าให้ได้ว่าชั้นก็ชอบเค้าเหมือนกัน ในที่สุดความรู้สึกของชั้นกับเค้าก็ตรงกันซะที ^o^ ชั้นไม่ได้ชอบเค้าข้างเดียวอีกต่อไปแล้ว
+++++++++++++++++++++++++
9 ธันวาคม 2546
คืนนี้ชั้นนอนไม่หลับเลยก็หลังจากที่นัทบอกชอบชั้นเค้าก็เริ่มห่างๆจากชั้นไปเรื่อยๆ เค้าพูดกับชั้นน้อยลง น้อยลง ไม่เดินไปเรียนพิเศษกับชั้นเหมือนอย่างทุกครั้งแม้แต่การบ้านเค้าก็ไม่ลอกชั้นอีกเลย อึดอัดเป็นบ้าเลย ชั้นก็พยายามคุยกับเค้า แต่ดูเค้าไม่ค่อยอยากคุยกับชั้นเท่าไหร่ ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีเสียงหัวเราะ ไม่มีแววตาคู่ที่เราจองมองอยู่เป็นประจำ ไม่มีเสียงนุ่มๆของเค้า และที่สำคัญ ความรู้สึกดีๆที่เราเคยมีต่อกัน ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว ทำไมกันนะ ทำไม !!!!!ทำไมมันต้องเกิดเรื่องบ้าๆๆพวกนี้ด้วยนะ ชั้นอุตส่าห์เก็บความรู้สึกเอาไว้เงียบๆ เพราะชั้นกลัว…กลัวว่าวันนึงที่ชั้นบอกเค้าไปแล้วทุกอย่างจะเป็นแบบนี้ ชั้นอุตส่าห์ไม่ทำ อุตส่าห์ไม่บอก แต่ทุกอย่างที่ชั้นกลัวตอนนี้มันกำลังเกิดขึ้นแล้ว ชั้นก็คงไม่ต่างจากเพื่อนๆในห้องที่ไปสารภาพรักและต้องผิดหวังกลับมา แต่ไม่ซิชั้นต่างหากที่ผิดถ้าชั้นพูดออกไปว่า 'ชั้นก็ชอบเค้าเหมือนกัน' ทุกอย่างมันคงจะดีกว่านี้ ชั้นจะทำยังไงต่อไปดีนะ
ความคิดเห็น