คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ฝันอันประหลาด
หลัาที่เาเินลับมาถึบ้าน เา็เ็บผ้าที่าไว้ั้แ่เ้าแล้วนำมาพับ แล้วลมือทำอาหารเย็นเป็นแนวิินลับนมอุ่นๆ พอเาินเสร็เา็รีบล้านานแล้วเาห้อไป เพราะเารู้าแ่นั้นไปินเหล้าพอลับมา็ะมาอาละวาแน่นอน
“สเนป!!แอยู่ไหนไอ้เ็เวร!!”นั้นไพูไม่ทันาำ มาถึ็อาละวาเลยนะาแ่ เาไม่สนใเสียเรียแล้วเินไปนั่รเียพลามอออไป้านนอ ระหว่าำลัมพระันทร์พร้อมับเพลประอบเป็นเสียาแ่นั้นอาละวาทำร้าย้าวอในบ้าน
หลัาผ่านไป10นาทีเสีย็่อยๆเียบล เาว่าสลบาพื้นไปแล้วสินะ เา่อยๆมุัวลบนเียเ่าๆ เห้อ…ไม่มีลิ่นสมุนไพรที่เาอบิอยู่ับผ้าห่มนี่เลย สสัยเา้อรีบไปื้ออที่รอไแออนแล้ว เา่อยๆหลับาลแล้วล่อลอยไปในวามฝัน
ภายในวามฝันอเเวอรัส สเนป
“ศาสราารย์รับ”เสียอแฮร์รี่ พอเอร์เรียเา เี๋ยวนะพอเอร์หรอ!! เามอหน้าพอเอร์
“ที่นี่มันที่ไหน”เาพูเสียเบาๆพลามอไปรอบๆห้อ
“ฤหาสน์ระูลพอเอร์รับ”
“แล้วันมาอยู่ที่นี่ไ้ยัไ พอเอร์”เาถาม
“ศาสราารย์ลืมไปแล้วหรอรับว่าศาสราารย์มาพัที่บ้านผมั้แ่ปิเทอมเมื่อ2วันที่แล้ว”พอเอร์อบ
“แล้วมีธุระอะไรับันหรอพอเอร์”
“ือพ่ออผมอยาพบับศาสราารย์ที่ห้อนั่เล่นรับ”พอเอร์บอับเา เี๋ยวๆพ่อ? พ่อหรอ!? ม..ไม่ใ่เ้านั้นายแล้วหรอ
“พ่อ…เมส์ พอเอร์หรอ ไม่ใ่พ่ออเธอายแล้วหรอพอเอร์”เาถามพร้อม้อวาสีเียวสว่านั้น
“ฮ่าๆศาสราารย์พูอะไรรับ พ่อผมยัไม่ายสัหน่อย อย่าแ่พ่อผมสิรับศาสราารย์สเนป นิสัยไม่ีเลยนะรับ”สายาอเ้าเ็นั้น้อเาเหมือนับเาเป็นเหยื่อัวน้อยๆพร้อมรับประทานอาหาร ไม่ีแน่ เา่อยๆถอยหลัไปทีละนินิับำแพห้อ
“หึ ผมแ่ล้อเล่นรับศาสราารย์ ไม่นึว่าุะลัวนถอยหลัไปิำแพนานั้นนะรับ”พอเอร์มอเา้วยสายาเ้าเล่ห์นั้น!! โอ้เมอร์ลินมันเิอะไรึ้นับพอเอร์
“เหมือนุเิวนให้ผมไปับัวุเลย”พอเอร์่อยๆเินเ้ามาหาเาทีละนิ ใร็ไ้่วยเาออไปที!!
“อ..เอ่อวูี้้อออภัยที่ััหวะนะอรับุหนู พอีนายท่านให้มาามุเสนปไปพบอรับ”เสียอเอลฟ์ประำบ้านอพอเอร์ัึ้น เามอหน้าอพอเอร์ที่อนนี้ไม่สบอารม์เป็นอย่ามา
“ศาสราารย์ไปพบพ่อผมเถอะรับ”พอเอร์บอับเา เาพยัหน้าแล้วเินามเอลฟ์ที่ื่อว่าวูี้ไปที่ห้อนั่เล่น
พอเามาถึห้อนั่เล่น็พบับเมส์ พอเอร์ที่ำลันั่เล่นหมารุับีเรียส แบล็อยู่
“ุสเนปมาแล้วรับนายท่าน”
“อืมอบใมาวูี้ นายไปทำานอื่น่อเถอะ”
“รับ”พูเสร็วูี้็หายัวไป
“เฟ๋าา ไหนที่สุนาย็ยอมออมาาห้อหลัาที่ันับีเรียสไปโมยัวนายมาาห้อปรุยาอนาย”พอเอร์นพ่อพูับเา พลาลุออาเ้าอี้มาอเาพร้อมับหอมแ้มเาหนึ่ที รี๊เมอร์ลินนี่มันอะไรัน เ้าพอเอร์นพ่อมันไปินอะไรมา!!
“เมส์อย่าไปแล้เฟแบบนั้นสิ”แบล็พูับเ้าพอเอร์นพ่อ พลาลุึ้นมาหอมแ้มเาอี!! เาะเป็นลม
“เฟ!เป็นอะไรทำไมนายทำท่าเหมือนะเป็นลมแบบนี้”
“พ..พวนายเป็นใร พอเอร์ับแบล็ไม่มีทาทำแบบนี้ับันแน่ๆ บอมานะว่าพวุือใร!!”เาโวยวายใส่นทั้สอน
“ทำไมเฟทำท่าเหมือนไม่รู้ัพวเราแบบนี้ พวเราสอนเสียในะรับ พวเราแ่เป็นนลั่รัเฟเท่านั้นเอ”แบล็บอับเาพร้อมทำท่าอออ้อน
นลุ!นั้นเป็นวามรู้สึแรที่เารู้สึเลยหลัาเห็นพอเอร์นพ่อับแบล็ทำท่าอออ้อนเา!! เาพยายามิ้นออาอ้อมออพอเอร์นพ่อ
“แหม่ๆเฟอย่าิ้นสิะ”เสียอเ้าพอเอร์ระิบที่หูอเา
“เมส์หยุแล้เฟไ้แล้ว”
“เออๆ็ไ้”พอเอร์นพ่อ่อยๆปล่อยเาออาอ้อมอ เารีบวิ่ออาห้อนั่เล่นไปทันที
หลัาที่เฟวิ่ออไปทั้สอน็ไ้พูุยัน
“หึๆแม่วาน้อยหนีไปแล้ว”
“นาย็เป็นวาไม่ใ่รึไ เมส์”
“ฮ่าๆีเรียสแม่วาน้อยอนทำท่าพยายามหนีมันูน่ารัสุๆไปลยแหละ ัว็นุ่ม แถมหอมลิ่นสมุนไพรอี”เมส์บอับีเรียสพลาทำท่าเลิ้มๆ
“ันเห็น้วย แ่แอบอยาเห็นอนเฟทำท่าแบบนี้บนเียั มันะเป็นยัไน้าา”
“เบาไ้เบานะีเรียส แ่็น่าสนใี”
“ใ่ไหม”
ัไปทาเฟที่วิ่หนีออมาาห้อนั่เล่น เาันสะุาัวเอแล้วลไปที่หลุมที่อยู่้าๆบันไ ทำไมถึมันมีหลุมอยู่รนี้!!
ุบ
เาหล่นลมายัห้อนอนอใรบานที่แ่ไป้วยอสีำ สีเียวและสีเิน ูหรูหรา
“อ่า..เามาโผล่ไหนอีเนี่ย”เาพูพลาอารม์เสียมาๆ
“เอ้า..ทำไมไปนั่อยู่รนั้นเ็น้อย”เสียอใรบานัึ้น้าๆหูเา เารีบหันลับไป็พบับลูเียส มัลฟอย!!
“หื้มม ้อหน้าพี่ทำไมหรอะเ็น้อยหรือว่าอยา…”ลูเียสพูับเาพลาสำรวไปทั่วหน้าอเา
“อ..เอ่อือ…”เาไ้แ่นั่อ้ำๆอึ้ๆับารระทำอลูเียส
“ว่าไะเ็น้อย”ลูเียส่อยๆเอามือลูบหูอเาเบาๆพลาับหูอเา เมอร์ลิน!!่วยเา้วย!!
“นั่นิ่เลยนะะเ็น้อย”ไม่นะๆลูเียสเอามือมาลูบเอวเา!! สาบาน่อาเในอัลลาาร์เลยว่าไม่เยมีใรทำแบบนี้ับเา!! มันเิอะไรึ้น!!
“อ..เอ่อรุ่นพี่ อย่าทำแบบนี้เลยนะรับ”เาบอับลูเียส
“แบบไหนหื้อ”ไ้โปรเถอะ หยุลูบเอวเาสัที!!
เารีบผลัลูเียสออแล้วรีบวิ่ออาห้อไป ่อนออมาเาไ้ยินเสียหัวเราะอลูเียส แ่เาไม่สนใแล้ว เารีบวิ่ลาบันไไปที่ประู พอเาเ้าใล้ประูแล้วเปิออ รหน้าอเาันลายเป็นหลุมเหมือนที่เาสะุาอัวเอแล้วลหลุมนั้นมาที่ห้อนอนอลูเียส เาหยุาัวเอไม่ทันเลยลไปในหลุมนั้นอีรอบ ราวนี้เาะไปโผล่ที่ไหนเนี่ย!!
ู้ม!!
เาลมารสระว่ายน้ำพอี เารีบว่าไปรอบสระ
“แ่ๆ”เาสำลัน้ำเบาๆ
“ไม่ิว่าเธออยาระโน้ำนานั้นเลยนะเฟ”เสียที่ไม่่อยมีอารม์พูเท่าไหร่ัอยู่บนหัวเา พอเาเยหน้าึ้นไปเา็พบับทอม มาร์โวโล่ ริเิ้ลหรือเ้าแห่วามมื ลอร์โวลเอมอร์
“น..นายท่าน”เาเอ่ยเสียอย่าลัว
“หืมทำไมเธอถึเรียันแบบนี้ล่ะที่รั”นายท่านพูพร้อมับึเาึ้นมาาสระน้ำ พลาเอาผ้านหนูมาลุมัวเาแล้ว่อยๆอุ้มเา เี๋ยวๆมันเิอะไรึ้นอีเนี้ย!! แล้วที่รัมันืออะไร!!
“อ..เอ่อนายท่าน่วยปล่อยผมลไป้วยรับ”เาพูพร้อมับิ้น
“หืมเธอไม่ยอมเรียันเหมือนที่เธอเรียเป็นประำเลยนะที่รั”นายท่านพูึ้นมาพลา้อหน้าเา เาไ้แ่เียบ
“Or do you want to be punished, baby?”(หรือเธอ้อารถูันลโทษหรอ ที่รั)นายท่านพูพร้อมโน้มหน้าลมาใล้ๆหน้าเา
ุบ!!
เ็บ..เา่อยๆลืมาึ้นมา พบว่าเานอนเียและทั้หมนั้น็เป็นแ่วามฝัน!!
“ฝันบ้าอะไรอเรา”เายี้ผมัวเอแรๆ พร้อมทันไปูนาฬิา็พบว่าเป็นเวลาีสอว่าๆ เห้อหยุิเรื่อฝันบ้าๆนั้น เาวรนอน่อ เา่อยๆลุาพื้นแล้วลับไปนอนที่เีย ระหว่าที่เาำลัะหลับเาภาวนาว่าออย่าให้เาฝันอะไรแบบนี้อีเลย แล้วหลับไป
ึ่เาิผิเพราะฝันรั้นี้มันหนัว่าเิม ทำไมน่ะหรอพวุลอิูนะว่าเ้าพวพอเอร์ับแบล็ใสุ่ระโปรฟูฟ่อ ลูเียสใสุ่แหวหลัรอเท้าส้นสู และนายท่านใสุ่บัลเล์ำลัวิ่ไล่หลัเาอยู่
“สเนปปี้ยอมมาเป็นอพวเราเถอะน้าาา”เสียอเมส์ัึ้น พร้อมวิ่ถระโปรมาอย่าเาแบบเร็วๆ
“เธอาายอมพวเราเถอะ”ลูเียสะโนมาหาเา
“ที่รัอย่าหนีพวเรานะ”นายท่านะโนมา เาหันไปมอ็เห็นนายท่านเ้นบัลเล์รมาที่เา
รี๊ เมอร์ลินหรือใร็ไ้ ไ้โปร่วยเาที!!
[Talk with write]
แหะๆอโทษที่อัพ้านะะทุน!! พอีไรท์มีปัหาับน้อที่รู้ันิหน่อยแหะ ยัไ็อให้อ่านันอย่าสนุนะะ พอีเราิอนนี้ไ้เพราะรูป้านบนเลย่ะฮ่าๆ ยัไ็ฝันีันนะะทุน!
ความคิดเห็น