Crumbling world : The temperance วันพลิกชะตาโลก

บทนำ

ไม่ใช่เรื่องปกติเลยที่ตาลบุรีจะเกิดน้ำท่วมครั้งใหญ่ขนาดนี้ แม้ตาลบุรีจะเป็นเมืองปากอ่าวอยู่เก่าก่อนที่ต้องคอยรับน้ำจากสถิตบุรีและอาทิกะบุรีที่อยู่เหนือกว่าทุกปี แต่ในปีนี้ด้วยเหตุที่พายุหยานาที่พัดลงมาจากทางตอนเหนือของประเทศทำให้เกิดฝนตกเป็นห่าใหญ่มาตลอดทั้งกลางวันกลางคืนยาวนานเจ็ดวันเต็ม

โรงเรียนวัดกว่าสี่สิบสองแห่งทั่วทั้งตาลบุรีต่างถูกสั่งปิดภาคเรียนชั่วคราวจนกว่าน้ำท่วมที่เกิดจากพายุจะระบายออกไปได้จนหมด ท้องฟ้าอึมครึมไปด้วยหมู่มวลเมฆที่กระจัดแสงทุกอย่างเหลือเพียงสีเทาที่อัดแน่นไปด้วยมวลน้ำหนักๆ ที่อุ้มไว้

บานกระจกหน้าต่างค่อยๆ มีหยดน้ำหยดแปะๆ ลงมาทีละหยดจนกระทั่งมันเพิ่มมากขึ้น ดวงตาเฉี่ยวเหมือนลูกเหยี่ยวตัวน้อยกำลังจ้องเหยื่อ เด็กหญิงตัวน้อยนั่งเท้าคางอยู่ที่ริมหน้าต่างอย่างใกล้ชิด ผมตรงดำถักเป็นเปียสองข้างแล้วมวยขึ้นจนไม่เห็นปลายผม

เด็กหญิงทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่างท่ามกลางหยาดเม็ดฝนที่โปรยปราย ต้นบอนสีที่กระดิกไปมาตามแรงฝนแรงลมกับความหนักของหยดน้ำที่เม็ดหนาขึ้นอย่างฉับพลัน หนอนผีเสื้อตัวสีเขียวลายจุดกับขนที่แหลมคล้ายหนามขึ้นยุบยับทั้งตัว ลำตัวที่มีข้อปล้องของมันค่อยๆ กระดิบขึ้นจากก้านของใบต้นบอนสีตรงไปยันกลางใบที่ตัดกันเป็นสองสีพอดี

เด็กหญิงกะพริบตาปริบเมื่อเจ้าหนอนตัวไม่น่ารักขยับขึ้นมารับน้ำฝนอย่างดูผิดวิสัย เจ้าหนอนหยุดที่กลางใบของต้นบอนสีพอดีราวกับเลือกพื้นที่สำหรับบางอย่างได้แล้ว หนอนตัวไม่น่ารักเท่าไหร่นั้น ค่อยๆ ยันตัวเองให้ชูส่วนหัวขึ้นสูงราวกับมันกำลังคิดว่าตัวเองคืองูที่แผ่แม่เบี้ยได้ตามใจนึก

หนอนที่ผิดวิสัยหนอนปล่อยให้ร่างกายของมันเปียกชุ่ม เม็ดฝนที่หยดลงมาค่อยๆ กลิ้งไล่ลงไปตามขนหนามแหลม ทุกอย่างดูราวกับการสื่อสารด้วยภาษากาย ปากเล็กจ้อยของเจ้าหนอนที่ไม่น่ารักเท่าไหร่เผยจะงอยแหลมทั้งสี่อ้าออกกว้างจนเกิดรอยแตกขึ้นตามผิวและข้อปล้องของมัน

เด็กหญิงเอียงคอมองสำรวจเมื่อสิ่งที่เห็นตรงหน้านั้นชัดเจนเกินกว่าจะเป็นจินตนาการของเธอเพียงคนเดียว ของเหลวสีฟ้าอมเขียวค่อยๆ ไหลออกมาตามรอยปริของผิวปล้อง หัวใจของเด็กหญิงที่เต็มไปด้วยความสงสัย มือน้อยๆ ค่อยเลื่อนกระจกหน้าต่างเปิดขึ้น ไอน้ำเย็นๆ กับเม็ดฝนที่ตกแปะลงที่ขอบหน้าต่างกระเซ็นมาถูกผิวเนื้ออ่อนของเด็กหญิงกับกลิ่นดินเปียกๆ ที่ตีขึ้นจมูก

มือน้อยๆ กับสายตาที่เว้าวอนไม่อาจทนความสงสัยนั้นได้ เธอค่อยๆ เอื้อมมือออกไปนอกหน้าต่างกับปลายนิ้วป้อมๆ ค่อยๆ แตะลงสัมผัสที่ลำตัวปล้องๆ ที่มีหนามอ่อนๆ ของเจ้าหนอนอย่างอยากรู้อยากเห็น

ทันทีที่นิ้วเล็กๆ ของเธอใกล้จะสัมผัสถึงปลายขนเหมือนดึงดูดของเหลวสีฟ้าอมเขียวให้ไหลย้อนกลับจากโคนขึ้นมาที่ปลายขนแหลม ของเหลวนั้นสัมผัสกับเข้ากับปลายนิ้วของเด็กหญิงราวกับเป็นการทักทาย แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็ทำให้ความเจ็บปวดไหลซึมเข้าร่างกายโดยที่ตั้งตัวไม่ทัน

ปากจะงอยแหลมของเจ้าหนอนที่ไม่ควรจะเป็นพิษเป็นภัยด้วยขนาดตัวที่เล็กจ้อยกลับหันมาฝังจะงอยเขี้ยวคม กัดปลายนิ้วของเด็กหญิงอย่างฝังลึก

“อ้า!!!”เสียงกรีดร้องของเด็กหญิงที่มากพอจะดันเม็ดน้ำตาไหลออกมาแข่งกับห่าฝนที่โครมลงมาอย่างไม่มีท่าทีจะหยุดยั้ง

เจ้าหนอนตัวจ้อยไม่ใช่แค่กัดแต่มันยังมีจะงอยคมๆ ที่งอกขึ้นมา กลางหลังเจาะที่นิ้วชี้ของเธอราวกับมันคิดจะกินเธอที่ตัวใหญ่กว่าเข้าไป

“อ้า!!! พ่อช่วยหนูด้วย!!!”เสียงกรีดร้องที่ตะโกนขอความช่วยเหลือของเด็กหญิงที่ใกล้ทนความปวดอย่างกับถูกฉีดน้ำกรดเข้าผิวหนังไม่ไหว เธอพยายามดิ้นที่จะดึงนิ้วมือของเธอกลับมา เป็นช่วงเวลาพอดีหรือเจ้าหนอนนั่นจงใจ

ร่างน้อยๆ ของเด็กหญิงล้มหงายหลังกลับเข้ามาในห้อง น้ำตาที่ไหลนองกับความเจ็บปวดที่มากมายเกินกว่าที่เธอจะเคยจินตนาการ เด็กหญิงยกนิ้วชี้ที่ถูกทำร้ายขึ้นมาดู หัวใจน้อยๆ ที่ขนาดคงเท่ากำปั้นนั่นแทบจะกระเด็นออกมาอยู่นอกทรวงอก นิ้วที่เคยมีเล็บใสๆ จนมองทะลุเข้าไปเห็นเนื้อสีชมพูเหมือนเกราะที่หุ้มไว้มันหายราวกับถูกดึงออกไป

เสียงกรี๊ดดังลั่นกว่าเดิมเป็นสิบเท่า จนในที่สุดเสียงฝีเท้าหนักก็พุ่งตัวออกมาจากอีกฝั่งของประตูห้อง “อาสาลูก”ชายวัยกลางคนที่ผลักประตูเข้ามา รีบเข้าไปคว้าตัวเด็กหญิงขึ้นมาจากพื้นแล้วกอดเธอที่กำลังตื่นกลัวไว้แน่น อย่างพยายามปลอบเธอ

เด็กหญิงอีกคนที่ไว้ผมหน้าม้าวิ่งตามเข้ามา รีบตรงไปที่บานหน้าต่างแล้วดึงมันลงเมื่อละอองฝนสาดเข้ามาจนพื้นข้างในเปียกชุ่ม

“ไม่เป็นไรแล้วนะ เกิดอะไรขึ้น”ชายวัยกลางคนที่ปลอบขวัญของเธอให้สงบลงแล้ว ค่อยๆ หันมองใบหน้าที่เปื้อนคราบน้ำตาของเธออย่างห่วงใย ทันทีที่เด็กหญิงหันปลายนิ้วที่ปลายเล็บหายไปให้ดู หัวใจคนเป็นพ่อแทบหล่นหาย “หนูไปโดนอะไรมา”

“หนอนค่ะพ่อ หนอนมันทำหนู หนอนมันกัดหนู”น้ำเสียงสั่นที่พูดไปร้องไห้ไปของเด็กหญิงทิ้งตัวกอดผู้เป็นพ่ออีกครั้ง

สถานการณ์ทุกอย่างตกอยู่ภายใต้ความมึนงงเมื่อสิ่งที่เด็กหญิงพูดออกมาดูกลายเป็นสิ่งที่เกินความคาดหมายไปเยอะ กับเจ้าหนอนที่ทำให้เล็บของเธอหลุดไป คนเป็นพ่ออุ้มลูกสาวเดินออกจากห้องไปอย่างพยายามปลอบประโลมเธอให้สงบลง

เด็กสาวอีกคนที่อยู่ในห้องได้แต่ขมวดคิ้วสงสัย เธอกลับไปที่หน้าต่างอีกครั้งภายนอกมีเพียงฝนที่ตกหนัก กับต้นบอนสีที่ดูซีด ไร้วี่แววของอะไรก็ตามที่เด็กหญิงคนเมื่อกี้บอก พาให้ความรู้สึกย้อนแย้งที่ว่าเมื่อกี้เธอคงแค่ฝันไปเองก็ผุดขึ้นมาในหัวคนเป็นพี่สาวอย่างเธอแทน

---

ร่วมติดตามและสนับสนุนพวกเราได้ที่??‘?

เพจเรื่องเล่าจากผู้วิเศษ “m.m.bill Books ” แหล่งรวมผลงานของเรา

คลิกเลย #Crumbling world 

---

ติดตามผลงานภาพวาดของพี่ Kn-n 

คลิกเลย ig m_m_b07