ตอนที่ 1 : Intro
"คุณ ผมขอโทษ...เราเลิกกันเถอะ"
เสียงของคนตรงหน้าพูดแบบนี้ใส่ผมเมื่อเขาจับได้ว่าผมมีคนอื่น...ผมนี่มันแย่เนอะ ที่ทำให้ 'โอโซน'
ครับ..ผมมีคนอื่น ทั้งๆที่ผมยังรักเขา แต่ผมก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่ามีคนอื่น แต่คนอื่นที่ว่านี้คือคู่หมั่นที่ทางครอบครัวของผมเป็นคนแต่งตั้งให้ ถามว่ารักเขามั้ย ผมบอกได้เลยว่าผมไม่ได้รักเขา ฝั่งนู้นก็ใช่ว่าจะรักผม ทางนู้นก็มีคนที่ชอบเหมือนผม แต่เพราะธุรกิจเลยทำให้เป็นแบบนี้
Ozone part
ว่าคนๆนั้นคือคู่หมั้น ผมรู้หมดแหละว่าทำไมเขาถึงมีคู่หมั้น เอาจริงๆวันนี้ผมไม่ได้ตั้งใจจะบอกเลิกด้วยซ้ำ แต่ทางครอบครัวของเขามาบอกให้ผมเลิกยุ่งน่ะ แย่เนอะมาบอกเลิกกับเขาเพราะครอบครัวเขาขอ จริงๆผมไม่ต้องทำก็ได้ แต่ครอบครัวเขาน่ะ ขู่ผมน่ะสิ ถ้าผมไม่ยอมเลิกกับเขา ครอบครัวของเขาจะมาหาผมและเอาเรื่องให้ถึงที่สุด เห้ออ...วันนี้ผมได้บอกเลิกกับคนที่ผมรักมากที่สุดรองจากครอบครัวไป เพราะผมรู้มาว่าเขามีคนอื่น..แต่ผมก็รู้นะ
Ozone part end"ผมขอโทษนะไม้ ฮึก.."
แต่ผมก็คงทำได้แค่คิดอา..ร้องไห้จนได้ น้ำที่ไหลออกมาจากตาของโอโซน มันทำให้ผมเจ็บปวดมากๆ ผมล่ะอยากเข้าไปกอดจริงๆ
"ไม่เอาดิโซน ไม่ร้องนะ"
ผมเข้าไปกอดและปลอบคนที่ผมรักมากที่สุดเป็นครั้งสุดท้าย เพราะผมรู้ว่าผมคงไม่ได้ปลอบและกอดเขาอีกนาน
"ไม้...สัญญากับโซนได้มั้ย ถ้าไม้คุยกับทางครอบครัวว่าจะไม่เอาคู่หมั้น แล้วทางครอบครัวให้ไม้ต้องมาหาโซนนะ"
"ครับ..ไม้สัญญา""โซนไปก่อนนะ ฮึก.."ร่างบางออกจากอ้อมกอดของผม และกลับบ้านไปในที่สุด
--------------------
TALK:
สวัสดีค่ะ พึ่งแต่งนิยายเรื่องยาวเป็นครั้งแรก ผิดพลาดยังต้องขอโทษด้วยนะคะ
เรื่องนี้ก็จะออกแนวเศร้าๆแต่ไม่ได้ดราม่า(?) ฟีลจะสดใสก็สดใสไม่สุด จะเศร้าก็เศร้าไม่สุด
ถ้าแต่งไม่สนุกก็ต้องขออภัย ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ฝาก #มินวอนวันที่ฝนตก ไว้ในอ้อมกอดทุกคนด้วยนะคะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
