คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เสแร้ง
“ุเป็นใระ?”
วาสอสีมอสบัน
นหนึ่มออย่าหวาระแว อีนมออย่าแปลใ
“อโทษรับ
ผมื่อลุ เลอ วาเนส เรียสั้นๆว่าลุ็ไ้รับ”
“เออ่ะ ันาเนีย
อลอโ”
ริเรียปเสียเบา
นัยน์าหวานมอสำรวนรหน้าอย่าหวาระแว นรหน้ารูปร่าสูสมส่วน
เรือนผมและวามีสีำเหมือนเธอ ใบหน้าหล่อเหลาวนฝัน
รอยยิ้มอ่อนโยนระบายอยู่เ็มหน้า ลุสวมใสุ่ลุมยาวสีาวเหมือน 2 นแรที่เธอเห็นอนหนีออมา
เธอสรุปในใว่าเาเป็นนัวิัยอโรนอส
“ยินีที่ไ้รู้ัรับาเนีย
ุะรัเียไหมรับถ้าผมอใหุ้ใส่เสื้อนออผมลุมัวไว้ เออ ุเรสสายเี่ยวบาๆนั้นูะไม่่อยสุภาพเท่าไหร่นะรับ”
ริเรีย้มมอูสภาพัวเอทันที
ิ้วเรียวยัมวแน่นเป็นปม เพิ่มเิมือวามหุหิายัในแววา
ไม่อยา้อเี่ยวับนรหน้า
นี่ือวามรู้สึอเธออนนี้
สัาิาร้อเือนว่าพฤิรรมอนรหน้า่าแปลประหลา
เธอไม่มีอะไรเหมือนใรเลยในที่แห่นี้ พู่ายๆือเธอเป็นสิ่แปลปลอม เมื่อนเราเอสิ่แปลปลอมอย่าน้อยๆวระเริ่ม้นารสนทนา้วยำถาม
แ่นรหน้าลับแสวามห่วใยโยไม่สสัยอะไรเลย
ริเรียมอนรหน้าไม่วาา
ไม่มีทีท่าว่าะเอื้อมมือไปรับเสื้อแ่อย่าใ
ในะที่ายหนุ่ม็ยัแสเำนอน่อไปราวับไม่เห็นท่าทาไม่เป็นมิรอเธอ
สุท้ายเพื่อัปัหามือบาึเอื้อมไปรับเสื้อไว้อย่าเสียไม่ไ้
“อบุ่ะ
ไว้ะืนให้นะะ”
เสียใสเอ่ยแผ่วเบา
สายาเริ่มลอแลเพื่อมอหาทาหนีทีไล่
วามึเรียทำให้เธอลืมอาารเหนื่อยล้าอนเอไปหมสิ้น
ลุลอบพิาราสาวน้อยรหน้าอย่าถี่ถ้วน
ในสายาอเาอายุเธอไม่น่าะเิน 15 ปี
ารแ่ัว็แปลไม่เหมือนพวเาที่ทำานอยู่ที่นี่ ลุุเ่าลให้ระับสายาอเาพอีับนรหน้า
้วยส่วนสูอเธอที่สูเพียแ่อเาทำให้ารพูุยลำบาไปัหน่อย
อีทั้สาวน้อยรหน้า็ระแวเาเสียเ็มประา ารุเ่าลเป็นารแสว่าออว่าเธออยู่เหนือเา
หวัว่ามันะไ้ผลนะ
“าเนียำลัะไปไหนเหรอ
ผมะเินไปส่”
“ไม่เป็นไร่ะ
เี๋ยวันไปเอ ส่วนเสื้ออยืม่อนนะะ”
โอเ
มันไม่ไ้ผล ลุิอย่าอ่อนใ
ระหว่าที่ายหนุ่มำลัหาทา่อบทสนทนา
ริเรีย็อาศัยัหวะนี้ลุึ้นแล้วเินเออไป เมื่อเริ่มเลื่อนไหว
อาารหน้ามืู่โมเ้าแสหน้าหิสาวอย่าั
ร่าบาเวูบนลุ้อรีบว้าเอาไว้
“าเนีย!”
ริเรียหลับาสูหายใลึหลายรั้เพื่อเรียสิ
เธอล้มรนี้ไม่ไ้ เธอ้อลับบ้าน
“ไม่เป็นไร่ะ
แ่หน้ามืนิหน่อย”
“สสัยะลุเร็วไปนะรับ
ไปห้อพยาบาลันีว่า”
ไม่รอให้นในอ้อมแนอบรับ
ลุ้อนัวหิสาว ไม่ิ เ็สาว ในสายาอเาึ้น ่อนออเิน
“ปล่อยันลนะ!”
ริเรียเอ่ยเสียเรีย
“ไม่้อลัวนะรับ
เี๋ยวพอส่าเนียที่ห้อพยาบาลแล้ว ผมะามหาผู้ปรอให้เอ
ว่าแ่ผู้ปรออาเนียื่ออะไรรับ”
ผู้ปรอ!? นๆนี้เ้าใผิิว่าเราเป็นเ็หล? ั้น็เ้าทาิ!
หิสาวสวมบทบาทเ็สาวหลทาทันที
เธอบเม้มริมฝีปาอย่าอัอั้น่อนะบีบน้ำาให้ลออยู่ที่วา
“...ไม่อยาไปห้อพยาบาล”
“อืม
แ่าเนียไม่สบายนะรับ” ลุเอ่ยยิ้มๆ
“็ไม่อบหมอ
พี่ลุพาาเนียออไปเที่ยว้านอไ้ไหมะ”
ริเรียพยายามทำให้นเอน่าสสารที่สุเท่าที่ะทำไ้
อย่าน้อยบทบาทอ สาวน้อยหลทา เอานะใใรไ้่ายว่า สาวน้อยเอาแ่ใ
เธอ้อนสายามอนัวโ
ลุมีสีหน้ายุ่ยาใอย่าเห็นไ้ั ิ้วเ้มมวเ้าหาันอย่านใ้วามิ
มันือเสี้ยววินาทีที่เร่เรียในวามรู้สึอนิหนี
“...ั้นผมะพาไปห้อพยาบาล่อนแล้วเรา่อยออไป้านอันีว่านะรับ”
“ไม่เอา! ปล่อยันนะ!”
ริเรียเริ่มิ้น
แ่ลุ็ไม่ิปล่อย หิสาวทั้ิ้นทั้ทุบ
เธอไม่ล้าส่เสียมาเพราะเรว่าะเรียวามสนใไปมาว่านี้
ายหนุ่ม้าวเินไม่้าไม่เร็ว
ใบหน้าหล่อเหลาายแววหนัใเมื่อ้อรบับเ็ื้อไปลอทา
เมื่อวามเร่เรียบีบั้นหิสาวอย่าที่สุ เธอัสินใฟามือใส่สันออายหนุ่มแรที่สุเท่าที่ร่าายเธอเอื้ออำนวย
ริเรียระเ็นออาอ้อมแนทันทีที่ลุทรุัวล
ร่าบาลานหนี่อนะออวิ่อย่าทุลัทะเล
อาารแสบหน้าออย่านหายใไม่ทันเริ่มเสียแทึ้นมา
ทันในั้นร่าบา็ถูระาอย่าแรนหายหลั
“เอัวัที
ไ่หมายเลหนึ่”
ความคิดเห็น