"บนบ่าของคุณมีแมลงปออยู่ไหม" # < T . T >

ข้อมูลเบื้องต้น

บางบุพเพ(ชะตา) ถูกกำหนดมาเพื่อที่ต้องสูญเสียไป

บางบุพเพ ตอนจบไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด

รักคน ๆ หนึ่ง ไม่จำเป็นต้องได้รับรักตอบ แต่

เมื่อได้รับรักจากใครคนหนึ่งเราต้องดูแลรักษามันไว้อย่างดี



บนบ่าของคุณมีแมลงปอไหม..

เนื้อเรื่อง

          บนบ่าของคุณมีแมลงปออยู่ไหม........... 

          ........มีเมืองเล็กๆ ที่สวยและสงบสุขเมืองหนึ่ง มีคู่รักคู่หนึ่งที่รักกันมาก
          ทุกวันพวกเขาจะพากันไป ดู ชม พระอาทิตย์ขึ้นที่ชายหาด
          และไปส่งพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าที่ชายหาดตอนโพล้เพล้
          ทุกคนที่เคยพวกเขาพบเจอจะมองด้วยสายตาอิจฉาในความรักของคนคู่นี้เสมอ..

          แต่แล้ววันหนึ่งเกิดอุบัติเหตุรถชนขึ้น
          หญิงสาวผู้โชคร้ายได้รับบาดเจ็บสาหัส
          เธอนอนเงียบๆ อยู่บนเตียงของโรงพยาบาล
          วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า เธอก็ยังคงไม่ฟื้นคืนมา

          ตอนกลางวัน
          ชายหนุ่มจะมาเฝ้าอยู่ที่หน้าเตียง
          ร้องเรียกคนรักของเขาเสมอ ทั้งๆ ที่เธอไม่ตอบสนองใดๆ เลย

          ตกกลางคืน
          ชายหนุ่มจะไปสวดภาวนาอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าที่โบสถ์นอกเมือง
          เขาร้องไห้จนน้ำตาเหือดแห้ง ไม่มีจะไหลออกมาอีกแล้ว

          ผ่านไป 1 เดือน
          หญิงสาวยังคงหลับใหลไม่ฟื้นเหมือนเดิม
          ส่วนชายหนุ่มก็ดูจะซูบเซียวขึ้นทุกวัน
          แต่ก็ยังคงสวดอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าอยู่เสมอไม่หยุด

          แต่แล้ววันหนึ่ง
          พระผู้เจ้าก็เกิดเห็นใจในรักของชายหนุ่ม
          และตกลงที่จะ(ประทาน)พรให้แก่เข า
          พระผู้เป็นเจ้าได้ถามชายหนุ่มว่า

           “เจ้ายอมที่จะแลกพรนี้ด้วยชีวิตของเจ้าไหม”

          ชายหนุ่มตอบโดยไม่ลังเลว่า “ ผมยอมครับ”
          พระผู้เป็นเจ้าพูดว่า “งั้นดีฉันจะให้คนรักของเจ้าฟื้นขึ้นมา
          แต่เจ้าต้องแลกกับการกลายเป็นแมลงปอเป็นเวลา 3 ปี เจ้าจะตกลงยอมไหม”
          ชายหนุ่มได้ฟังดังนั้น แต่ก็ยังคงยืนยันคำตอบเดิม “ผมยอมครับ”

                                                           โดย...lawender

          ฟ้าสางแล้ว
          ชายหนุ่มได้กลายเป็นแมลงปอสวยงามตัวหนึ่ง
          เขาบอกลาพระผู้เป็นเจ้าแล้วรีบบินกลับไปที่โรงพยาบาล
          หญิงสาวฟื้นขึ้นมาแล้วจริงๆ
          มีนายแพทย์หนุ่มยืนอยู่ข้างๆ เธอ คุยเรื่องอะไรกันสักอย่างหนึ่ง
          แต่ช่างเสียดายที่เขาไม่สามารถที่จะได้ยิน..

          หลายวันผ่านไป
          หญิงสาวแข็งแรงพอที่จะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว
          แต่เธอดูไม่มีความสุขเลย เธอออกตระเวนหาข่าวคราวของชายหนุ่ม
          แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าชายหนุ่มหายไปอยู่ที่ไหน
          หญิงสาวยังไม่ละความพยายามที่จะตามหาชายคนรักของเธอ
          ชายหนุ่มซึ่งอยู่ในร่างของเจ้าแมลงปอได้(แต่)บินวนเวียนอยู่รอบตัวหญิงสาวไม่ห่าง
           (ทว่า)เขาไม่สามารถที่ส่งเสียง ไม่สามารถโอบกอด(เธอ)
          เขาทำได้แค่เพียงเฝ้ามองดูหญิงสาวไม่ให้คาดสายตาเท่านั้น

          ฤดูร้อนผ่านไปแล้ว
          ลมฤดูใบไม้ร่วงพัดใบไม้ปลิวร่วงหล่นจากต้นไม้ใหญ่
          เจ้าแมลงปอจำต้องจากที่นี่ไปแล้ว
          นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้บินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาว
          เขาอยากใช้ปีกของเขาลูบใบหน้าของหญิงสาว
          อยากใช้ปากเล็กๆ จูบที่หน้าผาก
          แต่อย่างไรก็ดีร่างเล็กบอบบางในคราบของแมลงปอ
          ก็ไม่สามารถเรียกร้องความสนใจจากหญิงสาวได้

          แค่พริบตา ฤดูใบไม้ผลิก็มาเยือน
          เจ้าแมลงปอรีบบินกลับมาหาคนรักของเขา
          เพื่อจะพบว่าร่างอันคุ้นตานั้น บัดนี้ได้ยืนเคียงคู่อยู่กับชายรูปร่างสันทัดคนหนึ่ง
          ภาพๆ นั้นทำให้เจ้าแมลงปอเกือบจะบินตกลงมาจากอากาศเลยทีเดียว
          ชาวบ้านต่างกล่าวขานถึงเรื่องอุบัติเหตุที่ทำให้หญิงสาวได้รับบาดเจ็บสาหัส
          ทำให้ได้พบกับแพทย์หนุ่มที่น่ารัก และ ใจดี คนนั้น
          และยังกล่าวถึงความรักของคนทั้งคู่ที่เหมือนถูกกำหนดมาอย่างไรอย่างนั้น
          แน่นอนพวกเขายังคงพูดถึงหญิงสาวที่สดใสร่าเริงขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากมายนัก
          เจ้าแมลงปอรู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก

          หลังจากนั้นไม่กี่วัน
          แมลงปอเห็นแพทย์หนุ่มผู้นั้นพาคนรักของตนไปชายทะเลเพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้น
          พลบค่ำก็อยู่(ที่)ชายหาดเพื่อดูพระอาทิตย์ตก

          แต่สำหรับเขาแล้ว
          นอกจากบินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาวแล้ว เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย
          หน้าร้อนของปีนี้ช่างยาวนานนัก
          เจ้าแมลงปอบินต่ำลงๆ ทุกวันด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวด
          เขาไม่มีเรี่ยวแรงเพียงพอที่จะบินเข้าใกล้ หญิงอันเป็นที่รัก
          ท่าทางการพูดคุยกันอย่างสนิทสนมของคนทั้งคู่
          เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของทั้งคู่ ทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวยิ่งนัก

          ย่างเข้าฤดูร้อนของปีที่ 3
          เจ้าแมลงปอไม่ค่อยไปเฝ้าดูคนรักของเขาแล้ว
          บ่าของเธอบัดนี้ถูกโอบกอดด้วยมือของแพทย์หนุ่ม
          ใบหน้าถูกประทับจูบอย่างเบาๆ จากเขาผู้นั้น
          ดูท่าทางแล้วไม่มีทางเลยที่หญิงสาวจะมีเวลาที่จะไปคิดถึงแมลงปอที่เจ็บปวดตัวหนึ่ง
          ยิ่งไม่มีทางที่จะไปคิดถึงอดีตสิ่งที่ผ่านไป
          วันครบรอบปีที่ 3 ที่พระผู้เป็นกำหนดไว้ใกล้มาถึงแล้ว
          คนรักของเจ้าแมลงปอกับนายแพทย์หนุ่มได้จัดพิธีแต่งงานขึ้นในวันสุดท้ายนั้นเอง
          เจ้าแมลงปอค่อยๆ บินเข้าไปในโบสถ์ และไปเกาะที่บ่าของพระผู้เป็นเจ้า
          เขาได้ยินเสียงของคนรักที่ดังมาจากข้างล่างตอบรับคำสาบานของพระผู้เป็นเจ้าว่า

           “ฉันยอมรับ”

          เขาเห็นแพทย์หนุ่มคนนั้นสวมแหวนให้คนรักของเขา
          ตามด้วยจุมพิตที่แสนหวานของคนทั้งคู่
          เจ้าแมลงปอปล่อยให้น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลออกมา
          พระผู้เป็นเจ้าถามแมลงปอว่า “เจ้ารู้สึกเสียใจไหม”

          เจ้าแมลงปอเช็ดน้ำตาแล้วตอบว่า “เปล่า”

          พระผู้เป็นเจ้าถอนหายใจแล้วพูดต่อว่า

           “งั้นพรุ่งนี้เจ้าก็ได้กลับเป็นเจ้าคนเดิมแล้ว”

          เจ้าแมลงปอส่ายหน้าอย่างช้าๆ ก่อนตอบว่า 

           “ขอผมเป็นแมลงปออย่างนี้ไปตลอดชีวิตเถอะครับ”


          บางบุพเพ(ชะตา) ถูกกำหนดมาเพื่อที่ต้องสูญเสียไป
          บางบุพเพ ตอนจบไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด
          รักคน ๆ หนึ่ง ไม่จำเป็นต้องได้รับรักตอบ แต่
          เมื่อได้รับรักจากใครคนหนึ่งเราต้องดูแลรักษามันไว้อย่างดี

          บนบ่าของคุณมีแมลงปอไหม……..