ศศินามนตรา

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเปลี่ยน

       ตึกตัก ๆๆ แฮ่กๆๆ  เสียงหัวใจดังขึ้นพร้อมกับเสียงเหนื่อยหอบจนแทบแยกไม่ออกว่าเสียงไหนเป็นเสียงไหน ชายผิวคล้ำหน้าเหลี่ยมรูปร่างที่พอมองก็รู้ว่า เมื่อก่อนกำยำเเค่ไหน ถึงวัยจะล่วงเลย แต่ก็ยังมีเค้าชายชาติทหารอยู่ แต่ว่าท่าทางตอนนี้นั้นกลับตรงกันข้ามกับรูปลักษณ์ ท่าทางขี้ขลาด หลุกหลิก สายตากวาดมองรอบตัวอย่างหวาดกลัว เหงื่อโชกทั้งตัวจนเปียก หูคอยฟังเสียงพญามัจจุราชที่ใกล้เข้ามา ตึก ตึก ตึกๆ เสียงรองเท้าส้นเข็มที่กระทบพื้นดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ชวนหวาดเสียวให้หัวใจวาย

 "กูขอโทษไว้ชีวิตกูเถอะ ใครจ้างมึงมา กูจ่ายให้สิบเท่า ฮึ..กก  กะ...กู ไหว้ล่ะ "  ตึง ชายแก่ผู้หวาดกลัวความตายคุกเข่าก้มหัวกราบกรานร้องขอชีวิต ไม่เหลือมาดผู้นำประเทศ ที่เคยจองหองเห็นชีวิตประชาชนเป็นมดปลวก เป็นสะพานสูบทรัพย์เข้ากระเป๋า 

"ฮึ  ขอร้องได้ดีหนิ ดูน่าสงสารปนสมเพชใช้ได้ๆๆ ถ้าแกทำตัวดีกว่านี้สักนิด รู้จักหน้าที่ตัวเองเป็นผู้นำทีดี มีงานเเบบนี้ส่งมา ฉันไม่รับทำให้เสียเวลาหรอกนะ แต่นี่แกมันดันเป็นกากเดน เป็นสวะ ขยะ ที่ต้องกำจัดเห็นชีวิตผู้คนเป็นฝุ่นละอองไม่มีค่า เป็นผู้นำมาหลายปี ประเทศจะชิบหายอยู่แล้ว ฉันก็เลยรับงานนี้เผื่อเป็นบุญกุศลในชีวิต ไปเจอพวกของแกในนรกแล้วกันนะ โชคดี"  ปังงง.....

         "ข่าวด่วน ท่านผู้นำประเทศ T และครอบครัวรวมทั้งสมาชิกทุกคนในพรรคสูญหายปริศนา" ข่าวทุกช่องทางประโคมข่าวเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

……………………………………………………………………………………………….      

       "ฮึก ฮึ..ก คุณครูคะคุณครู เด็กชายชายดีล หยิกหูหนูค่ะ ฟรื๊ดดด ฮึ...ก"เด็กผมเปียฟ้องครูสาวพร้อมน้ำตา

"น้องดีล คะ เราเป็นเด็กผู้ชายไม่แกล้งผู้หญิงนะคะ เด็กดี"  ครูสาวปรามด้วยท่าทางเหนื่อยใจ

"แต่ยัยเตี้ยนี่เอาหมากฝรั่งมาใส่รองเท้าผมก่อนนะครับคระ..ครู ฮ..ฮึก ฮึก ฮือออๆๆๆๆ" เอาละ ปล่อยเด็กมันร้องไป คิดซะว่าฟังประสานเสียง

      สวัสดี ฉันดามิสา ฉันเป็นคณครูสอนเจ้าพวกเด็กนี่ เด็กๆมักเรี่ยกฉันว่าครูสา ฉันเป็นเด็กกำพร้า ที่ปากกัดตีนถีบ จนได้ขึ้นกลายเป็นหัวหน้าองค์กรนักฆ่าใต้ดินที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ T ในอายุเพียง 20 ปี ฉันเก่งใช่มั้ยล่ะ ทั้งสวยทั้งเก่งขอบอก ในชีวิตตอนนี้ที่อยู่ในจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารไม่ต้องการอะไรมากต้องการเพียงคู่ชีวิตที่รักเรา เอาใจใส่ ซื่อสัตย์ เป็นหวานใจ ฮ้ายย โรแมนติก..

 โรแมนติกกับผี! น่ะสิ ตามหารักแท้จนอายุ 34 ยังไม่เจอดีๆสักคน ต้องตามหาไปถึงเมื่อไหร่ คิดว่าผู้ชายจะชอบผู้หญิงอ่่อนหวาน รักเด็ก นี่ไง! ก็มาเป็นครูอนุบาลนี่ไง ไหนล่ะผู้ชาย ไหนล่ะคู่ชีวิต อิสาอยากมีผัว เงินก็เยอะ อำนาจก็แยะ ฟ้าทำไมไม่ส่งมาให้สักทีว้าาา อย่างนี้เมื่อไหร่จะได้แซ่บกับเค้าซะที

ระหว่างคิดอะไรเพลินๆ ก็จับเด็กขี้แยสองคนตบตูดกล่อมให้นอน ให้หลับๆไป ดีกว่าตัวเองทนไม่ไหวเผลอไปหยิบยานอนหลับมาหยอดปากเด็กให้ดูเป็นคนชั่วไปเปล่าๆ (ไรท์*_* : ไม่ทันแล้วมั้ง)

“โอยย.. อื.อ ออ” สองมือเหยียดขึ้นฟ้าบิดขี้เกียจไปมา ให้ไปฆ่าคนเป็นสิบยังไม่เหนื่อยเท่ากล่อมเด็กสองคนนอนเลย บ่นกับตัวเองในใจเสร็จก็ลุกเดินออกมาข้างนอกไปหาอะไรกิน วันนี้กว่าจะเลิกงานระยะทางยังอีกยาวไกล นึกแล้วก็ถอดใจ หรือจะเลิกปลอมตัวหารักแท้ปัญญาอ่อนนี่แล้วหันไปดักฉุดง่ายกว่า 

“ไม่ ๆๆ เราเป็นผู้มีอารยธรรม” ได้แต่บอกตัวเองไป ตลอดทั้งวัน

…………………………………………………………………………………………………………

“จงกลับมา จงกลับมา  จงกลับมา โอม เทพสถิตย์ เหล่าเทพทั้งหลายโปรดคืน ธิดาเอกแห่งผลิตา เพื่อกลับมาเชื่อมสัมพันธ์เป็นรากฐานแห่งความแข็งแกร่งให้แก่บ้านเมืองด้วยเถิด โอมมมม…” เปรี้ยงงงงงงง 

ว๊าบบบบบ