คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วิชาอันแสนน่าเบื่อ......ภ๑
ต๊อก ต๊อก ต๊อก -*--*-*-*-*----*-*-*-*-*-*-*-**
อีก 1 นาทีจะหมดคาบเรียนวิชาคณิตศาสตร์
ดอมและภูมิต่างสายตาจับจ้องมายังนาฬิกาหน้าห้องอย่างใจจดใจจ่อ เพื่อคอยเวลาอันเป็นอิสระ จากวิชาบ้าๆนี้เสียที
“ฮึ บ้าชัดๆไม่รุเรียนไปทำไมวะ”
ภูมิพูดขณะนั่งจับจ้องกระดาษโจทย์ปัญหาที่ครูพึ่งแจกให้กับนักเรียน
“เฮ้ยภูมิ มึxว่ามะ ไอ้พวกที่มันเรียนกันรู้เรื่อง ชีวิตมันคงจืดชืดแน่นเลยว่ะ”
ดอมสะแยะยิ้มมาทางพวกเด็กเรียนหน้าห้อง ที่กำลังแย่งตอบกัน ยอ แย
“โถ่/*” ภูมิถอนหายใจพลางขย่ำกระดาษที่ครูแจกมา
ตุ๊ง ตุง ตุง ตุ๊ง +-+-+-+-+-+-+-+-+-
เสียงหมดเวลาคาบวิชาคณิตศาสตร์ดังขึ้น **เยส**
เด็กทั้งสองขว้างกระดาษที่ขย่ำมาทางกระดาน ขณะที่ครูเดินออกไปแล้ว
*****โถ่เว้ย********
“เฮ้ย พวกมึxกินข้าวกัน”
เก่งกระตือรือร้น ที่จะชวนพวกเขาไปกินข้าว
“มึxจะไปไหนก็ไป วันนี้พวกกูไม่มีอารมณ์จะกินว่ะ”
เก่งสีหน้าตกทันทีที่ได้รับคำตอบจากดอม
“เออสิ ก็ข้าบังคับพวกแกไม่ได้อยู่แล้วนิ”
เฮ้ พูดงี้หมายความว่าไงวะ”
ภูมิลุกขึ้นด้วยความโมโหแล้วผลักเก่งชนหลังห้อง
“มึxจะไปไหนก็รีบไป
**สัx**”
เก่งลุกขึ้นแล้ววิ่งเผ่นแน่บไปทันที
****************
“นี่พวกนาย จะทำยังงี้กับเพื่อนมันไม่ถูกเลยนะกะอิแค่ไม่ชอบเรียนคณิตศาสตร์แค่เนี้ย ไม่เห็นจะต้องมาลงที่เพื่อนเลย”
บีพูดขึ้นขณะรวบรวมสมุดแบบฝึกหัดไปส่งครู
“เออสิก็เธอชอบวิชานี้นักไม่ใช่เหรอ”
“มันไม่ใช่ว่าชั้นชอบหรอกนะเพียงแต่ครูเค้าต้องการให้เรา.--.--.”
“พอๆ พอเหอะดอมว่าบีอย่าสาธยายต่อเลยพวกเราเบื่อที่จะฟังประโยคเดิมๆของเธออีกแล้ว”
“เฮ้ยดอม ไปหาที่เงียบๆอยู่ดีกว่าว่ะอยู่เนี้ย
***************แม่xน่ารำคาญ” ****************************
ทั้งสองเดินออกจากห้องไปทำให้บรรยากาศภายในสงบลงทันที “ชิ ก็ได้แต่ใช้อารมณ์แหล่ะพวกนี้น่ะ” บีพูดแล้วเดินไปจัดโต๊ะที่ทั้งสองทำจนเละเทะไม่เป็นระเบียบ
ตลอดเที่ยงของวันนี้ เด็กทั้งสองเข้าไปที่ห้องสมุด
ต่างคนต่างคว้าวิชาที่โปรดปราน มาอ่านเล่นๆ อาทิเช่น
สังคมศึกษา
ภาษาอังกฤษ
ฟิสิกส์
และ ชีววิทยา
แต่ทั้งสอกลับไม่ชอบคณิต กับเคมี เป็นที่สุด
“เฮ้ยดอม คาบแรกตอนเที่ยงเรียนไรวะ”
“ช ะชะชะ” ดอมพลิกคูตารางเรียนในสมุด “เฮ้ยมึx ฟิสิกส์ว่ะ
**************“เยส”** ************
“สุดยอด ตั้งตามานานเล้ว อิ”
ขณะนั้นเองเก่งกำลังวิ่งมาส่งงานอยู่พอดี ภูมิทำสีหน้าโมโหแล้ววิ่งเข้าไป
ตบเข้าที่ไหล่เบาๆ
*******************“เฮ้ย”*******************
เก่งมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย ภูมิกระซิบใส่หูเก่งเบาๆ
-----------------“เรื่องเมื่อเที่ยงนี้ข้าขอโทษว่ะ” -------------------------
สีหน้าเก่งถอดสีทันที
/////// “เออ พวกมึงบ้าป่าววะ”***********
เก่งพูด
ภูมิกะดอมสะแยะยิ้มแล้วเดินขึ้นห้องไปอย่างหน้าตาเฉย
ความคิดเห็น