คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Open Semester
วันนี้เป็นวันที่เปิเรียนวันแร และผม็ื่นั้แ่เ้าเพื่อเรียมัวไปึ้นรถไฟให้ทัน หวัว่าผมะไม่ไปสายเหมือนทุทีนะ แ่ีเรียสยัไม่ื่นอีามเย ผมรีบแ่ัวและัระเป๋าให้เสร็่อนะไปปลุีเรียส
"ีเรียสฮะ วันนี้ผม้อไปึ้นรถไฟรีบื่นสิ"
ผมเย่าัวีเรียสเบาๆ "ออีแปบเียวนะแฮรี่" นี่เายัะมีเวลานอน่ออีั้นหรอ "ถ้าุไม่รีบไปส่ ผมะโรธุริๆแล้วนะ" ผมพูึ้นอย่าโมโหนิหน่อย ผม้อหน้าเาอยู่นาน "อ่าาา็ไ้ๆ" เาลุาเียเพื่อะไปอาบน้ำ ผมเลยออาห้อีเรียสและไปเรียมอาหารเ้าสำหรับสอที่ ในห้อรัว พอทำเสร็ผม็เินไปนั่โฟาที่ห้อนั่เล่น
"เธอินอะไรรึยัแฮรี่"
หลัาผ่านไปไม่นานีเรียส็เินลมาพร้อมับเสื้อัวนอที่ถือเอาไว้ในมือ "ผมินเเนวิแล้ว ผมทำเอาไว้เผื่อุ้วย อยาินหน่อยมั้ย" ผมถามพร้อมเินไปหยิบแนวิที่วาอยู่ในห้อรัว "สัหน่อย็ีเหมือนัน" เาอบพร้อมหยิบแนวิในมือผม "ไปันเถอะ" เาพูทั้ๆที่ยัมีแนวิอยู่ในปา น่าำเป็นบ้า
"อ่าวแฮรี่รีบึ้นมาสิ" (รอน)
"ผม้อไปแล้วนะฮะีเรียส"
พอมาถึที่รถไฟผมบอลาีเรียสและรีบึ้นไปที่รถไฟทันที เพราะว่าะมาถึ็สายมาแล้ว "โีนะแฮรี่" ีเรียสะโนและโบมือลา
"ยัมีหนึ่เรื่อที่ันยัไม่สบายใ" (รอน)
"เาไม่ยาเรื่อสเนปใ่มั้ย" (ผม)
"็ใ่น่ะสิ" (รอน)
"ันว่ามัน็ีแล้วไม่ใ่หรอ" (ผม)
"ียัไแฮรี่??" (เฮอร์ไมโอนี่)
"็ถ้าสเนปเปลี่ยนไปแบบนี้มัน็มีสิทธิ์ที่สเนปะไม่หาเรื่อมาหัะแนนพวเราไ" (ผม)
"แถมเราอาะไม่้อมานั่ระแว" (ผม)
"ัน็ิแบบนั้น" (รอน)
"แล้วถ้าสเนปลับไปเป็นเหมือนเิมหล่ะ" (เฮอร์ไมโอนี่)
"ะแนนบ้านเราไม่เหลือแน่" (ผม)
'สเนปอย่าลับไปเป็นเหมือนเิมเลยนะ'
หลัาที่รถไฟมาถึฮอวอส์ไม่นาน ศาสราารย์็ให้นัเรียนทุนไปรวมันอยู่ห้อโถ "นายว่าัมเบิ้ลอร์ะประาศอะไร" รอนระิเบาๆ "ไม่รู้สิ" ผมอบเบาๆ หลัานั้น็มีารัเลือเ้าามบ้านาหมวัสรร์อปี1 พอเสร็สิ้นพิธี ทุน็ทานอาหารเย็นพร้อมัน และมีเสียารสนทนาปะปนันัไปทั่วห้อโถ
'แร๊ แร๊'
มีเสียที่ทำให้ทุนเ้าสู่วามเียบสบอีรั้
" เอาหล่ะทุนวันนี้ันมีอะไระมาประาศสัสอสามประโย อนนี้เราะให้ศาสราารย์ลูปิน
ลับมาสอนวิาป้อันัวาศาสร์มือีรั้และรอบนี้ันสามารถรับรอวามปลอภัยให้พวเธอไ้แน่นอน เอาหล่ะแยามบ้านไ้ "
"นี่พว ันว่าสเนปมอันไม่เหมือนเิมแล้ว" (ผม)
"นั่นสิสายาเปลี่ยนไปอย่าับนละน" (รอน)
'หรือสเนปะลับไปเป็นเหมือนเิม'
เมื่อทุนลับห้อแ่เราสามนเินลับไป้าว่าเพราะมัวแุ่ยันนไม่สัเ ผมึเินไปนับใรนหนึ่เ้า เาสิว่าใร..
'โอ๊ย'
"ไม่มีารึไพอเอร์"
"หรือเธอิว่าทุนะหลบให้เธอ"
"หัริฟฟินอร์ 10 ะแนน โทษานที่เินนอาารย์แล้วยัไม่อโทษ"
"เอ่อ..ผมอโทษนะฮะ"
"ไม่ทันแล้ว ะไปไหน็ไปพวเธอ้วย หรืออยาให้ันหัะแนนอี็ามใ"
พอสเนปพูบเราสามน็รีบวิ่ลับมาที่ห้อทันทีแ่พวเรายัมาุยัน่อที่ห้อนั่เล่นรวมอบ้านริฟฟินอร์่อน "เอาหล่ะ พวนายิว่าไ" เฮอร์ไมโอนี่เปิประเ็น
"อนนี้ันสสัยว่าสรุปสเนปอะไร" (ผม)
"อารม์แปรปรวนเินไปแล้ว เี๋ยวีเี๋ยวร้าย เมื่อี้ันแทบเป็นลม" (รอน)
"ันอยารู้ว่าสรุปสเนปเป็นอะไร" (ผม)
"นายะอยารู้ไปทำไม" (รอน)
"ันิว่ามันไม่ใ่เรื่อบัเอิหรอ" (ผม)
"ไปนอนัน่อนเถอะ เราะหาำอบันในวันพรุ่นี้" (เฮอร์ไมโอนี่)
หลัาเฮอร์ไมโอนี่พูบพวเรา็แยย้ายไปนอนเพื่อหาำอบพรุ่นี้ว่าสเนปเป็นอะไรันแน่
' อารม์แปรปรวนเป็นนท้อไปไ้ ' ผมิว่าอาะเป็นโรหรือนที่เอวันนั้นอาะไม่ใ่สเนป!?
'อาะไม่ใ่สเนปั้นหรอ!?'
ู่ๆหัวผมมัน็ิอะไรแปลๆออมา ถ้าไม่ใ่สเนปแล้วใรหล่ะ หรือมีนปลอมัวั้นหรอ ผมิว่าผมอาะแ่ิมาไป
'แล้วทำไม้อ้อิมา้วยเนี่ย!? '
'ทำัวเหมือนเป็นห่วสเนปไปไ้'
'เป็นห่ว..ห่วนที่หาเรื่อหัะแนนทุวันเนี่ยนะบ้าไปแล้วแฮรี่'
หลัาิอะไรเรื่อยเปื่อยไปสัพัผม็ไ้ยินเสียมาานอหออยเสียเหมือนับฮิปโปริฟฟ์ที่ำลัระพือปีที่ไม่ไลาหออยริฟฟินอร์มานั ผมเปิหน้า่าออแล้ว บับี ็บินมาหาทันที "อ่าา ว่าไสาวน้อยอยาให้ันี่หลัเธอั้นหรอ" ผมลูบแผอและพูุย บับียันยอให้ผมี่หลัเพื่อะไปบินเล่น้วย
"อ่าา ็ไ้ๆ"
มันเป็นืนที่สนุสุๆไปเลยๆ บับีพาผมบินเล่นอยู่นาน นผม้ออลับไปนอนไม่มีใรอยาไปเรียนสายในวันแรหรอใ่มั้ย บับี ส่ผมลที่ล่าหออยเพราะมีบานปิหน้า่าไปะั้น ผมลูบแผอบับีอีรั้และบอลา ผมเินไปามโถทาเินสัพัแ่ไ้ยินเสียเหมือนมีนเินอยู่้าหลั พอผมหันลับไป
'โอ๊ย!?'
"มาทำอะไรรนี้พอเอร์ "
อ่าาาไรท์เอร์เป็นมือใหม่นะ เรื่อนี้เป็นเรื่อแรที่แ่ ฝาอมเม้นท์เป็นำลัใให้ัน้วยนะ ถ้าแ่ผิรไหนะพยายามลับมาเเ้ในะะ ฝาเรื่อนี้ไว้ในอ้อมออ้อมใทุน้วยน้าา หวัว่าทุนะอบ^-^
ความคิดเห็น