คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 เหมือนอีกแล้ว
ตอนที่ 3 เหมือนอีกแล้ว
หลังจากที่แบมแบมร้องไห้จนสลบไปหลายวัน พอตื่นขึ้นมาก็ได้ข่าวว่าพี่ใหญ่ไปประชุมกับพวกคณะทูตแต่ไม่รู้ว่าคุยเรื่องอะไรกัน และแล้ววันนี้ก็เป็นวันที่น่าเบื่อที่สุด อยู่ในร่างนี้มาจะสองอาทิตย์แล้ว ไปไหนก็ไม่ได้ เพราะพี่ใหญ่ห้ามให้ออกจากบริเวณที่กำหนด สาเหตุเพราะ ‘ พี่กลัวเจ้าซุกซนจนตกน้ำตกท่าอีก คราวนี้พี่ไม่ช่วยเจ้าแน่ปันปัน ’ นั่นแหละ โถ่ ถ้าจะให้เขาอยู่แต่ในจวนแบบนี้ก็ฆ่าไอ้แบมเถอะ!! ในชีวิตนี้เคยอยู่นิ่งๆไหมถามก่อน นี่ไม่ได้ไปมีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นตั้งสองอาทิตย์เลยนะ ถ้าม๊ารู้ต้องดีใจจนช็อคแน่ๆ เพื่อนก็ไม่มี ซูเลี่ยงน้องสาวก็ไม่รู้ไปไหนดึกขนาดนี้แล้วด้วย บ้านก็ออกจะใหญ่ทำไมอยู่กันแค่สามคนวะ อยู่แบบนี้ไม่สนุกเลย นี่เขาเป็นนางร้ายหรือนักโทษเนี่ย!!
แต่พอมานึกๆดูแล้ว นิทานเรื่องนี้ทำเขาสับสนไม่น้อยเลย หวังปันปัน มีอายุแค่15ปีเอง เด็กตัวแค่เนี่ยเองนะเป็นตัวร้าย ถ้าเอาเหตุการณ์คร่าวๆเท่าที่จำได้อ่ะนะ แหะๆ
< > หวัง เจียเอ๋อ พี่คนโต อายุ19 ปี ที่เป็นถึงหัวหน้าคณะราชทูตของเหล่าปีศาจเป็นการทำสัญญาหรือสันติการใช้ชีวิตระหว่างปีศาจกับมนุษย์
< > หวัง ปันปัน พี่คนกลาง อายุ15 ปี ( นางร้ายของเรื่อง ) ที่อยู่ๆก็ตกหลุมรักเจ้าชายอี้เอินที่แสนจะสง่างามและสุขุม หนำซ้ำยังทำทุกอย่างให้เจ้าชายสนใจตน ……ตรงไหนฟร๊ะ!! ที่อ่านมาเนี่ยสื่อได้ถึงความขี้เก๊กชิบ! ถ้าเจอขอตัวต่อตัวเหอะ หมั่นไส้! ไม่เห็นน่าสนใจซัักนิด! ( ปันปันไม่ได้กล่าว แบมแบมกล่าว! )
< > หวัง ซูเลี่ยง น้องสาวคนเล็ก อายุ 8 ปี น้องสาวสุดน่ารักน่าเอ็นดู แต่มีเหตุการณ์ๆหนึ่งทำให้ซูเลี่ยงเสียชีวิต….
แต่แล้วไง เขาไม่ใช่ปันปัน เขาไม่ยอมให้มันเกิดหรอก นิทานเรื่องนี้แหละเขาจะเปลี่ยนจากหลังตี*เป็นหน้ามือเลยคอยดู
ส่วนพ่อแม่ญาติพี่น้องอ่ะนะก็อพยพอยู่อีกแคว้นหนึ่ง ตอนที่นางร้ายของเรื่องเกิดได้ไม่ถึงขวบก็มีพวกล่าปีศาจล่าอสูรจนทำให้พวกเขาที่พึ่งหาที่อยู่ได้ ก็เกิดการอพยพอีกครั้ง ในช่วงชลมุนก็ทำให้เหล่าสามพี่น้องพลัดหลงกับครอบครัว ถึงแม้จะรู้ว่าครอบครัวอยู่ไหนแต่ก็ไม่สามารถไปมาหาสู่ได้ ถึงจะเป็นปีศาจหรืออสูร พลังก็ย่อมมีจำกัดทั้งนั้น หลังจากที่พลัดหลงกันเจียอ๋อผู้เป็นพี่ใหญ่แสนฉลาด รอบคอบ และหล่อ ( เหมือนเฮียแจ็คสันทุกอย่างยกเว้นความฉลาดและรอบคอบ -_- )
ก็หาที่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่ง ในหุบเขาของแคว้นต้วน จากตอนแรกมีแค่พวกเขาสามคน ก็เริ่มมีพวกปีศาจตนอื่นอพยพมาอยู่ มากขึ้นเรื่อยๆจนเป็นหมู่บ้านขึ้นมา แต่ถ้าเพื่อป้องกันหมู่บ้าน เจียเอ๋อก็สร้างม่านอาคมบังตาให้พวกมนุษย์ที่อาจหลงเดินเขามาในหุบเขาทำให้มองไม่เห็น นี่มันผู้ใหญ่บ้านเจียเอ๋อชัดๆ
แต่นะบ้านก็ออกจะใหญ่ทำไมอยู่กันแค่สามคนวะ อยู่แบบนี้ไม่สนุกเลย นี่เขาเป็นนางร้ายหรือนักโทษเนี่ย!!
“ เฮ้อ ”แบมแบมยกมือท้าวคางมน
แต่เอ๊ะถ้ามีแค่เขาคนเดียวอยู่ในจวนแบบนี้ ออกไปแป๊ปเดียวคงไม่มีใครรู้หรอกม๊างงง ถ้าเราเงียบ ใครจะรู้ โครตจีเนียสว่ะไอ้แบมเอ้ย
“ หึหึ เสร็จโจร ” แบมแบมยิ้มมุมปากก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าและเอาผ้าคลุมสีขาวสะอาดปักด้วยรูปสัตว์ประหลาดๆต่างๆอย่างสวยงามแล้วเอามาคลุมที่หัวลงมาปกปิดใบหน้าเล็กน้อย หึหึ ได้เวลาท่องราตีแล่ววว
แบมแบมมองซ้ายมองขวาเมื่อทางสะดวกก็รีบเดินออกมาจากบ้านแล้วค่อยๆปิดประตูไว้เหมือนเดิม เร่งฝีเท้าตามทางเดิน ถึงหมู่บ้านจะคนเยอะมากแต่ก็ไม่ค่อยวุ่นวายซักเท่าไหร่ แต่ตอนกลางคืนดูเหมือนจะไม่ค่อยมีคนเดินไปมาเลย
เมื่อเขาเดินไปตามทางเดินซักพัก พอมาถึงหน้าหมู่บ้านก็เจอกับศิลาสามเหลี่ยมขนาดใหญ่มากๆตั้งอยู่ระหว่างทางขวาและซ้าย แล้วก็มีบานประตูขนาดใหญ่ที่ขอบๆสลักด้วยภาษาโบราณอยู่ตรงกลางสร้างความสงสัยให้แบมแบมไม่น้อย ในนิทานขอคุณยายไม่เห็นบอกเกี่ยวกับประตูนี้เลย สิ้นความสงสัยแบมแบมก็ก้าวเข้าไปในประตู ได้เวลาผีเสื้อราตรีออกไปโบยบินแล้วสินะ ฮิฮิฮิ ~ ~
วาร์ป !
“ !! ” แบมแบมเบิกตากว้างพร้อมหายใจเฮือกใหญ่อย่างตกใจแล้วยกมือเรีียวมาลูบที่อกเบาๆ ไอ้ความรู้สึกเหมือนจะวูบคืออะไรวะเนี่ย
แบมแบมสถบในใจเมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นแสงไปหลากหลายดวง บ้านเรือนคนเยอะแยะ ไหนจะคนที่เดินที่เดินสวนกันไปมา
‘ ที่ไหนวะ เอ๊ะ? มันเหมือนรูปตลาดในนิทานที่คุณยายให้ดูเลย ตลาดนาเนีย …. !!! ถ้านี่คือตลาดนาเนียจริงๆ แปลว่าเราต้องเจอกับไอ้เจ้าชายขี้เก๊ก!! ที่ปลอมตัวหนีเที่ยวกับองครักษ์แล้วช่วยหญิงสาวที่มีโจรกำลังฉุดตะกร้า พอปันปันมาเห็นเข้าเลยเกิดความประทับใจในครั้งแรก จนตกหลุมรัก !!! งั้นหรอ ใจง่ายไปเปล่าวะ แต่เราจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นเด็ดขาด !! ถ้าเปลี่ยนจากพระเอกช่วย เป็นนางร้ายช่วย หึหึหึหึ ทีนี้ก็จะไม่มีความประทับใจของปันปันเกิดขึ้นแน่นวล! อีกอย่างเราปิดหน้าปิดตาขนาดนี้ ไม่มีใครจำได้แน่ ฮิฮิฮิ ~ ~ รอตกกระป๋องได้เลยไอ้เจ้าชายขี้เก๊ก! ’
คิดได้อย่างนั้นแบมแบมก็เดินหานู้นหานี่ไปเรื่อย ดีนะที่เอาเงินติดมาด้วย ของกินก็อร่อย แม่ค้าก็สวย ฮึ่ยย พี่แบมปลื้ม
“ ว้ายย! ” เสียงหญิงสาวดังขึ้นมาจากด้านหลังของแบมแบม ที่มีหญิงสาวกับโจรฉุดกระชากตะกร้ายื้อกันไปมา
“ ช่วยด้วย!!! ” หญิงสาวตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ แต่ก็ยังไม่มีใครเข้ามาช่วยซักคนเพราะในมือของไอ้โจรมันมีมีดน่ะสิ!! คนอื่นยังกลัว แล้วเขาจะเหลือหรอฟร๊ะ!!! ในชีวิตเจอแค่ถีบกับต่อย แต่ก็เอาวะไม่มีอะไรคอมพลีคไปกว่านี้ละ ถ้าช้ากว่านี้ไอ้เจ้าชายขี้เก๊กก็จะได้หน้า ไม่ได้ๆนี่พึ่งบทแรก เขาต้องเปลี่ยนมัน!
สิ้นความคิดแบมแบมรีบปรี่เข้าไปถีบที่ท้องของโจรจนเซเล็กน้อยมันตกใจจนต้องรีบวิ่งหนีออกไปพร้อมตะกร้า เมื่อแบมแบมเห็นหญิงสาวล้มลงก็รีบพยุงขึ้นมาแต่ก็ยังวิ่งตามโจรที่วิ่งหนี
“ หยุดนะ!! ” แบมแบมวิ่งตามหลังโจรที่วิ่งเข้าไปในป่าในระยะไกลแต่ดูเหมือนมันจะวิ่งเร็วมากเลยทีเดียว ถ้าวิ่งเร็วขนาดนี้เขาวิ่งตามมันไม่ทันแน่ๆ ทำยังไงถึงจะไปดักหน้ามันได้นะ
วาร์ป!
“ เห้ยย !! ” โจรอุทานออกมากอย่างตกใจแล้วชะงักเท้า เด็กหนุ่มที่วิ่งตามหลังตนมาอยู่ๆก็มาโผล่ที่หน้าตนเองได้อย่างไร
“ !! ” ตอนแรกแบมแบมที่วิ่งตามหลังโจร อยู่ๆก็มาโผล่ตรงหน้าอย่างกับวาร์ปมา อเมซิ้ง!
“ เอาตะกร้ามา!! ขโมยมันไม่ดีนะรู้เปล่า ตายไปตกนรกข้าไม่รู้ด้วยนะ ” ตากลมโตจ้องไปที่ร่างโจรอย่างระวัง
“ หุบปาก แล้วถอยไปไอ้เปี๊ยก ข้าไม่อยากทำร้ายเด็ก ” โจรยกมีดขึ้นมาขู่
“ เปี๊ยกบ้านแกสิ!! อีกอย่างนะแกทำคนไม่มีทางสู้มันก็เหมือนกันละวะ! ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็ส่งมันมา! ” แบมแบมบอกอย่างโมโห กล้าดียังไงมาเรียกเขาว่าไอ้เปี๊ยก เดี๋ยวพ่อก็ซัดให้หมอบซะหรอก!!!
“ ก แกเป็น…!!!!! ” โจรเบิกตากว้างพรางเนื้อตัวสั่นเทาที่ตอนแรกเด็กหนุ่มตรงหน้ามีดวงตาสีน้ำตาลตอนนี้มันกลับกลายเป็นสีแดงสด แล้วมีกรงเล็บยาวอันแหลมคมงอกออกมาจนน่ากลัว
กึก!
“ เอามา!! ” แบมแบมโมโหสุดขีดแล้วจ้องเขม็งไปที่โจรที่ตอนนี้ยืนนิ่งสายตาที่เหม่อลอยเสมือนโดนมนต์สะกดจิต มันยื่นตะกร้าให้แบมแบม
“ ทิ้งมีดซะ ” สิ้นคำของแบมแบม มันก็ทิ้งมีดลงกับพื้น แต่สายตามันก็ยังเหม่อลอย
กึก กึก กึก
เสียงฝีเท้าของคนจำนวนหนึ่งดังเข้ามาทางเขา หลังจากได้สิ่งที่แบมแบมต้องการความโมโหก็เริ่มลดลง แบมแบมที่ยังยืนมองโจรที่สายตาเหม่อลอยของมันทำให้แบมแบมสงสัย แต่ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจตอนนี้มือของเขามีกรงเล็บยาวแหลมงอกออกมา ดวงตาสีแดงสดก็กลับกลายเป็นสีน้ำตาลดังเดิม
‘ หรือว่าเราสะกดจิตโจร เออวะเราเป็นปีศาจ แม่งเอ้ย น่าจะสะกดจิตมันตั้งนานไม่น่าวิ่งตามมาเลย เหนื่อย แต่ตอนนี้จะทำยังไงกับเล็บดี จะฟ้อนงิ้วตอนนี้ไม่ได้ปะ! ’
“ คุณชาย!!!!! ” เสียงของหญิงสาวเจ้าของตะกร้าตะโกนเรียกตามหลังพร้อมกับทหารอีกห้านายปรี่เข้ามาหาเขา แบมแบมหันไปมองอย่างกังวลพรางซ่อนมือทั้งสองข้างเข้าไปข้างหลังเสื้อคลุม
“ ข ขอรับ ”
“ เป็นอะไรหรือไม่เจ้าคะ ” สีหน้ากังวลและเป็นห่วงของหญิงสาวทำให้แบมแบมยิ้มบางๆให้
ส่วนทหารอีกสามนายก็ล็อคตัวโจรที่ตอนนี้สายตายังคงเหม่อลอยไว้
“ ไม่เป็นอะไรมากหรอกขอรับ นี่ตะกร้าของเจ้า ”
“ ขอบคุณมากเจ้าค่ะคุณชาย! ของในนี้สำคัญสำหรับข้ามาก ขอบคุณคุณชายมากๆนะเจ้าคะ ถ้าไม่ได้คุณชายข้าคงไม่รู้จะทำอย่างไร ” หญิงสาวคว้ามือทั้งสองข้างของแบมแบมออกมาพรางกุมมือเรียว
“ ม ไม่เป็นไรขอรับ ” แบมแบมเอ่ยตอบเสียงสั่นๆ
‘ เกือบไปแล้วไหมละ เรานึกอยากให้มันหายมันก็หาย อยากไปไหนมันก็พาวาร์ปไป สุดยอด เริ่มสนุกแล้วสิ อีกอย่างไอ้เจ้าชายขี้เก๊กก็ไม่เจอ ฮิฮิฮิ เสร็จไปหนึ่งแมตซ์ ’
“ มีอะไรที่ข้าสามารถตอบแทนพระคุณคุณชายได้หรือไม่ ”
“ ไม่ๆๆ ข้าทำเพราะตั้งใจช่วยไม่ได้หวังผลหรือสิ่งตอบแทนใดๆ ”
“ งั้นข้าขอทราบชื่อเสียงเรียงนามคุณชายได้หรือไม่เจ้าคะ ”
“ เอ่อ… เรียกข้าว่าปันปันก็ได้ขอรับ ”
“ เจ้าค่ะ ข้าชื่อ หรงไจ้ ถ้าต้องการความช่วยเหลือก็ถามคนในตลาดได้นะเจ้าคะพวกเขารู้จักข้าดี ข้ายินดีตอบแทนผู้มีพระคุณ ” หรงไจ้ยิ้มหวานส่งให้แบมแบม คิ้วเรียวสวยของแบมมแบมขมวดเข้าหากัน ตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจ
‘ ถึงมันจะมืดแต่ยังมีคบเพลิงทำให้สว่างพอให้มองเห็น แต่ไอ้รอยยิ้มแบบนี้นี่มันยองแจเพื่อนเขาชัดๆ ทำไมมีแต่คนหน้าเหมือนๆกัน เจียเอ๋อก็เหมือนเฮียแจ็ค แล้วต้องมาเจอ หรงไจ้ ที่หน้าเหมือนไอ้ยองแจเพื่อนสนิทเขาอีก แต่เป็นเวอร์ชั่นผู้หญิง อะไรกันวะเนี่ย!!! พระเจ้าต้องการอะไรจากเขากัน!!!!!!!!! ’
Enjoy :3
รอแก้คำผิด
________________________
ความคิดเห็น