คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Forth Shot - The End of Royal Valentine [ Complete ]
Forth Shot
หลังจากที่คริสตัลได้รับมอบหมายจากพี่สาวให้เป็นเมสเสจเจอร์รับของ เธอก็ไปที่ห้างสรรพสินค้าที่เจสสิก้าสั่งของไว้ แล้วตรงไปที่หอพักทันที
ติ๊งหน่อง .. ติ๊งหน่อง ..
“อ้าว คริส ไปไงมาไง” แทยอนที่ยังคงพักที่หอ เปิดประตูรับคนมาเยือน
“เอาของมาให้พี่สิก้าค่ะ”
“สิก้าฝากให้ไปเอามาให้ยูลสินะ คู่นี้รักกันจริงๆ” แทยอนคิดถึงความรักของตัวเองแล้วเศร้า
“เอ่อออ ขอคริสเอาเข้าไปเตรียมให้พี่สิก้านะคะ” คริสตัลขออนุญาตเจ้าถิ่นของเข้าห้องยูริ
“เอาเลย ตามสบาย”
คริสตัลเดินไปที่เตียงของยูริ แล้วจดๆ จ้องๆ ว่าจะทำอย่างไรกับของในมือ
“พี่สิก้าไม่ได้บอกด้วยสิว่าให้เอาไปไว้ที่ไหน” คริสตัลบ่นกับตัวเองเบาๆ
“เอาไว้ตรงนี้แล้วกัน ..”
แล้วคริสตัลก็ทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายสำเร็จ!!
เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น คนเป็นน้องก็ส่งข้อความถึงพี่สาวทันที ..
.. เอาของที่พี่สิก้าต้องการ ไปไว้ในที่ที่ควรอยู่แล้วนะ ..
.
.
RRR...rrr... เสียงสั่นสั้นๆ เกิดขึ้นที่มือของเจสสิก้า
ยูริที่นั่งอยู่ข้างๆ ต้องหันมอง เพราะวันนี้คงไม่แปลกนักถ้าจะมีใครๆ ส่งข้อความหา เพียงแต่ว่าร่างสูง ‘หวง’ คนข้างกายจนไม่อยากให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับคนคนนี้ซะมากกว่า
“เหมือนวันนี้จะมีข้อความถึงสิก้ามากนะ” ยูริพูดลอยๆ
“ก็เป็นเรื่องปกติสำหรับวันนี้ไม่ใช่หรอ?” เจสสิก้าส่งสายตาหวานให้กับคนรักข้างกาย
“อืมมมม” ยูริไม่พูดต่อ เพราะเธอรู้ว่า เจสสิก้าวางใจได้ ถ้ามีอะไรปิดบังยูริจะรู้สึกเอง ..
ซึ่งตอนนี้ร่างสูงเริ่มจะรู้สึกแล้วซิ!!!
ยูริเหลือบเห็นอาการปิดๆ บังๆ มือถือไม่ให้เธอเห็น ..
,,ใครส่งมาหา ทำไมต้องทำป็นปิดๆ บังๆ กันด้วย,, ยูริสงสัยในตัวเจสสิก้าเข้าซะแล้ว!
เจสสิก้าอ่านข้อความจากน้องสาว แล้วต้องรีบปิดไม่ให้ยูริเห็น ก่อนที่ความลับจะแตก ว่าเธอแอบซื้อของให้
.. เอาของที่พี่สิก้าต้องการ ไปไว้ในที่ที่ควรอยู่แล้วนะ ..
,,ส่งมาทำไมตอนนี้เนี่ย,, แค่เจ้าของมือถืออ่านก็รู้สึกแล้วว่า งานต้องเข้าเร็วๆ นี้
“มันต้องปิดกันขนาดนั้นเลยหรอ? มีความลับนักเหรอไง?” ยูริพูดอย่างน้อยใจ
“คริส .. คริสส่งข้อความมา” เจสสิก้าบอกไปตามความจริง แต่ .. ยูริกลับไม่เชื่อ!
“งั้นหรอ?”
,,ถ้าเป็นคริสจริง ก็ไม่เห็นจะต้องปิดขนาดนี้เลย .. ทำไมต้องปิดกันด้วยล่ะ,,
แล้วสถานการณ์ระหว่างยูริและเจสสิก้าก็อึมครึม ซึ่งเจสสิก้าเป็นปกติ มีเพียงแต่ยูริเท่านั้นที่คอยเฝ้าสังเกตการณ์เจสสิก้าอยู่เสมอ!
หลังจากที่ทุกคนกลับมาจากทานอาหารด้วยกัน
แต่ละคนก็แยกย้ายกันไป ..
บ้างก็ไปหาแทยอนที่เป็นนางห้องไม่เคลื่อนไปไหน ..
บ้างก็หลบมุมไปอยู่เงียบๆ ตามประสาคนเหงา
บ้างก็ลอบมองใครบางคนเหงา อย่างทุกข์ใจ
ส่วนยูริก็พุ่งตรงเข้าห้องเพื่อหลบความรู้สึกหงุดหงิดที่เกิดขึ้นเพราะเจสสิก้าพยายามปิดบังบางอย่างกับเธอ
“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย นี่มันวาเลนไทน์นะ ..” ยูริอดน้อยใจไม่ได้ ทั้งๆ ที่วันนี้น่าจะเป็นวันดีๆ ที่ได้มีควมสุขกับคนรัก แต่ต้องกลับมารู้สึกอะไรแบบนี้
เจสสิก้าเองก็รู้ว่ายูริเป็นอะไร .. แต่จะให้เธอทำอย่างไร ในเมื่อเธอตั้งใจจะเซร์ไพส์นี่หน่า .. และเธอเชื่อว่า ถ้ายูริได้รับของชิ้นนั้น ร่างสูงจะลืมทุกสิ่ง!
ยูริทิ้งร่างลงที่เตียง .. แต่ต้องเจ็บศีรษะเพราะกระแทกเข้ากับอะไรสักอย่าง!
“โอ๊ยยยย อะไรเนี่ย?” ยูริลุกขึ้นจับศีรษะตัวเองแล้วก็คลำเข้าที่หมอนหนุน
เมื่อมือสัมผัสเข้ากับความเย็นที่มาจากเหล็กที่เป็นวัสดุประกอบสำคัญของของขวัญชิ้นนี้ ทำให้ยูริยิ้มออก และลืมความรู้สึกเมื่อครู่ไปจนหมดสิ้น
“โธ่ .. สิก้า!”
แล้วยูริก็คว้าของขวัญชิ้นนั้นไปหาเจสสิก้าทันที
“สิก้า..~~”
“คะ??” เจสสิก้ายิ้มรับ เธอรู้ทันทีว่า อีกคนคงพบของชิ้นนั้นแล้ว
“ขอโทษนะ” ยูริเข้ากอดอย่างง้องอน และอ้อนกว่าที่เคยเป็น
“ขอโทษอะไรคะ?” เจสสิก้าทำเป็นไม่รู้เรื่องใดๆ
“ขอโทษที่ยูลงอนไม่เข้าเรื่อง เข้าใจผิด คิดไปต่างๆ ว่าสิก้ากำลังปิดบังอะไรไว้ แต่จริงๆ มันก็เพราะเจ้านี่ใช่มั้ย?”
ยูริชูของในมือขึ้นมา ..
“ชอบมั้ยคะ?” เจสสิก้ายิ้มอย่างมีความสุข และถามคนรักต่อ
“ชอบสิ อะไรที่สิก้าให้ ก็ชอบทั้งนั้นแหละ .. ว่าแต่ ทำไมถึงให้นาฬิกายูลล่ะคะ”
“เราต่างไม่มีเวลาให้กัน สิก้าก็แค่อยากให้เวลากับยูล .. อีกอย่าง เวลามันไม่เคยหยุดเดิน เหมือนความรู้สึกของสิก้าที่ไม่เคยหยุด ‘รัก’ ยูลเลยแม้แต่วินาทีเดียว” เจสสิก้ากอดร่างสูงแน่น
ยูริดึงร่างบางออกมามองหน้าให้ชัดเต็มตา ก่อนจะบรรจงจุมพิตลงที่หน้าผากมนของคนรัก
“สิก้ารู้ว่า สำหรับพวกเรา แม้แต่เวลาที่จะมองนาฬิกานั้น ยังไม่มีเลย .. แต่พวกเราก็ต้องการเวลา และสิก้าก็จะขอมอบเวลาทั้งหมดที่สิก้ามี .. ให้กับยูล”
“เราจะเดินไปด้วยกัน เหมือนที่เข็มนาฬิกามันเดินไปด้วยกัน”
แล้วริมฝีปากของร่างสูงจรดลงตำแหน่งเดียวกันกับคนในอ้อมกอด
รสชาติของความรัก อาจจะขมบ้าง หวานบ้างสำหรับพวกเธอ .. แต่ในใจของคนทั้งสอง ต่างรู้ดีว่า รสชาติที่เธอได้ลิ้มรสนี้ พวกเธอไม่เคยเบื่อ ที่ได้ลิ้มลองมัน!
-----
กลางดึกคืนเดียวกัน ..
แทยอนลุกขึ้นจากเตียง และยอมออกจากห้องในที่สุด
ภายในท้องของแทยอนมันปั่นป่วนไปหมด ท้องก็เริ่มประท้วงเพราะมันมีของรองภายในเพียงไม่เท่าไร การอยู่ได้ถึงป่านนี้ ก็ถือว่าเก่งมากแล้ว แต่เวลานี้แทยอนไม่อาจจะทนได้อีก
แทยอนเปิดตู้เย็น หาของกิน ก็พบกระดาษแปะไว้ ..
‘หิวอ่ะดิ ดีมาก!! กินซะ เอาแรง ถ้าฟานี่มาจะไม่มีแรงกอดฟานี่นะ’
สำนวนนี้ รู้เลยว่า เป็นฝีมือใคร?
“คุณชเว .. จะเขียนให้มันน่ารักสักหน่อยก็ไม่ได้”
กล่องนมถูกรินใส่แก้ว แล้วภาพในอดีตก็วนกลับมาอีกครั้ง ..
“กินนมเยอะๆ จะได้สูงๆ” ทิฟฟานี่รินนมใส่แก้วให้แทยอน
“ไม่ล่ะ ไม่อยากสูงกว่านี้แล้ว เดี๋ยวกอดลำบากนะ”
“ใครจะไปอยากกอดเธอ” ทิฟฟานี่พูดเขินๆ
“ไม่อยากกอดแทหรอ?”
“ไม่ ..”
“อย่าให้เห็นนะว่ามากอดฉันนะ” แทยอนสะบัดหน้างอน
“ไม่อยากกอดเลยสักนิด”
คนทั้งคู่รู้ดีว่า คำพูดที่พูดกันมันคือการหยอกล้อ .. แต่มันก็อดน้อยใจไม่ได้เช่นกัน!
“ฟานี่ .. ตอนนี้ฉันอยากให้ฟานี่กอดแล้ว กลับมากอดฉันได้มั้ย?” แทยอนปล่อยให้นมในกล่องไหลรินหกเลอะพื้น ..
ในเวลานี้ ร่างเล็กยืนเท้าโต๊ะแล้วก้มหน้าลง เพื่อไม่ให้ใครที่เดินเข้ามาเห็นน้ำตาที่ไหลออกมามากมาย
“ขอโทษทีนะ พอดีว่ามือปัดไปโดนกล่องนม มันเลยหก .. เดี๋ยวจะเช็ดให้นะ” แทยอนแก้ตัวกับคนที่เข้ามา
ใครคนนั้น เข้าสวมกอดแทยอนจากด้านหลัง ..
“ฉันกลับมาแล้ว มากอดเธอแล้วไง คิมแท!” เสียงปนสะอื้นของทิฟฟานี่ ทำให้อีกคนต้องหันกลับมา
“ฟานี่!”
“ใช่ .. หมีของเธอ ที่เธอชอบดุฉัน ค่อยบ่นฉันไง” ทิฟฟานี่มอบรอยยิ้มที่เธอมอบให้กับใครๆ แต่รอยยิ้มมากมายเท่านี้ มีเพียงแทยอนเท่านั้นที่ได้ไป
“ขอโทษ” แทยอนหันมาสวมกอดคนที่เพิ่งกลับมา
“ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษ เพราะฉันไม่เข้าใจแทเลย ทั้งๆ ที่ฉันควรจะเป็นคนที่เข้าใจแทมากที่สุด”
“แต่ฉันก็ไม่ค่อยสนใจฟานี่”
“ขอแค่แทสนใจฉันบ้าง .. ก็พอ”
“สนใจสิ ถึงเราจะห่างกัน แต่สายตาของฉันก็คอยมองเธอ .. ไม่สิ สายตาของฉัน มันมองแต่เธอ~” แทยอนจัดผมที่ปรกหน้าทิฟฟานี่ให้เข้าที่
ทิฟฟานี่ได้แต่ยิ้มอย่างมีความสุข ..
“ถึงแม้ว่าฉันจะดูแลเธออย่างที่ควรจะเป็นไม่ได้ แต่ฉันก็จะทำให้เธอมีความสุขมากที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้”
“ฉันรักแทนะ”
“ค่ะ .. ฉันก็รักเธอ มิยอง”
แล้วทั้งคู่ก็กอดกันอย่างที่ตั้งใจไว้สักที ..
“พื้นครัวเหนียวไปหมดแล้ว .. เช็ดสักที!! กอดกันอยู่ได้” ฮโยยอนตะโกนออกมาจากด้านใน ซึ่งในนั้นมีครบทุกคน!!
“คิดว่าต้องลุ้นกันยันเช้าซะแล้ว” เจสสิก้าบ่นบ้าง
“ทำไมกลับมาช้าจัง แทรอที่ห้องจนจะอืดตายแล้วนะ ทำไม? เพิ่งเปิดกล่องหรือไง” ยูริเดินมาพูดคุยกับคนทั้งสอง พร้อมคนอื่นๆ
“อืมมมม ...” ทิฟฟานี่พยักหน้ารับ
“เฮ้ย! ยูลรู้ได้ไง? แต่ฉัน ...” แทยอนสงสัยและมองหน้าหาเรื่อง
“ก็เปิดกระเป๋าฟานี่ เช็คดูว่าฟานี่จัดของครบมั้ย? เลยเปิดเจอสมุดบ้าๆ บอๆ อยู่ ถ้าปล่อยไว้แบบนั้น เดี๋ยวเสื้อผ้าฟานี่จะเลอะสีหมด เลยหากล่องใส่ให้ ไม่ดีหรือไง” ยูริพูดเอาบุญคุณ
“มันก็ดี ขอบใจแล้วกันนะ แต่.. ยูลรู้ได้ไงว่า ฉันรอฟานี่ที่ห้อง?”
“ก็เปิดอ่านไง ง่ายๆ แค่นั้นเอง!!” ยูริตอบจบก็เจอแทยอนวิ่งไล่เตะทั่วห้องทันที
“ไอ้ควอน!!!!!!~”
----------
จบแล้ว สำหรับ รอยัลวาเลนไทน์ที่ดองมาจนจะมา 14 มีนาอยู่แล้ว
อย่าว่ากันนะคะ
T^T
ส่วน Special TaeNy ... มีให้แน่ค่ะ ..
แต่งเสร็จแล้ว แต่ยังไม่ขอลงนะคะ
เพราะว่า เท่าที่ดู .. เหมือนหลายๆ คนที่ตามๆ อ่านกัน จะยังอ่านกันไม่ครบ
ขอเวลาอีก 1 วัน
พรุ่งนี้ค่ำๆ จะมาลงให้อ่านค่ะ
ถ้าอยากอ่านก่อน .. ก็ .. ถิ่นใหม่ของพี่ ที่พี่ไปสิงอยู่
ไม่อยากจะบอกลิ้งค์เลยค่ะ ..
เพราะที่นี่ไม่ให้บอก ..
แต่รอหาจาก พี่กูเกิ้ล เอานะคะ
เพียงแค่หาด้วยคำว่า Soshi เวบแรกที่ขึ้น ก็คงไม่พ้น Soshi Fanclub (อุ๊ยๆๆ เค้าไม่ได้ตั้งใจจะบอกนะ)
แต่ที่นี่ต้องสมัครสมาชิกสักหน่อย
หากขี้เกียดก็รอเอาค่ะ .. พรุ่งนี้ได้อ่าน
แต่ถ้าขยัน หรือว่าเป็นสมาชิกอยู่แล้ว ก็ไปอ่านได้จากที่นั่น ..
เพราะเรื่องนี้ ร่วมกันคิดกับพี่ที่เขาสิงที่นั่นค่ะ
เลยต้องลงที่นั่นก่อน
ขอบคุณค่ะ
(เหนื่อย .... !!!)
ความคิดเห็น